Ik heb twee setjes konijnen.
Is zo ‘gegroeid’. Toen Lodewijk en ik hier net woonden praatte iemand ons een konijn aan en 1 konijn is geen konijn dus werd het een setje en later kwam er in een andere ren een ander setje bij.
Vaak zielepoten.
Gedumpt.
Deze zomer toen ik in Amerika was ging konijntje Tommie dood.
Er moest een nieuwe man komen voor de jonge weduwe. Maar de enige gegadigde die ‘in de aanbieding’ was, was Alexander de Grote – zo genoemd omdat degene die hem afstond zei dat ik op zijn ziel zou trappen als ik hem ‘lief klein baby konijntje’ ging noemen.
Alexander was bij háár gedumpt als zijnde ‘niet te koppelen’.
Hij zou andere konijnen naar het leven staan.
Dus voor de zekerheid een hek gemaakt tussen de twee en ze gevoerd elk aan hun eigen kant van het hek maar wél naast elkaar, zodat ze elkaar konden zien.
Waarna ze zes weken lang deden of ze helemaal geen ander konijn zagen.
Twee dagen geleden is het hek weggehaald. En vonden ze elkaar bere interessant.
Ze gingen direct samen ‘hokken’ en het mannetje dat ‘niet te koppelen’ zou zijn heeft er zelfs geen probleem mee als zijn nieuwe vriendin zich breed uitstrekt over de maaltijd.
