Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Paarden

In het najaar was ik in Wickenburg.
Mooi huis, mooie dieren, aardige verhuurster. Ik dacht: hier ga ik nooit meer terug, want ik heb er alles wel gezien.
Maar op mijn komende reis is het een ideale tussenstop voor 1 nacht.

We regelen het buiten Airbnb om, omdat op het moment dat ik het vraag haar schema online nog niet te boeken is.
Gisteren mail ik haar om te vragen hoeveel het kost, dan zal ik dat contant meenemen.
Het ‘probleem’ is nl dat ze voorheen drie kamers apart verhuurde óf het hele huis en ik wil alleen zijn dus huurde ik het hele huis maar nu is die optie er niet meer.

Carolina rekent me een idioot laag tarief.
Het hele huis voor de prijs van 1 kamer.
Omdat ik het huis zo schoon had achtergelaten.
En omdat ik zo aardig was geweest.

We spreken af dat we dit keer gaan doen wat ik vorig keer niet durfde.
Ze zal me leren met een paard te knuffelen.
Vasthouden om zijn hals. Hoofd tegen zijn hals.
Niet bang zijn.
Het enige dat ik destijds echt jammer vond dat ik het niet had gedaan.

1x eerder was ik dicht bij een paard.
Die verhuurster moest toen erg om me lachen.
Omdat ik er niet vérder vandaan had kunnen staan.

Internet

Gisteren om 12 uur ‘s middags wil ik mijn mail checken.
Internet ligt eruit.
Nu is mijn hulp net geweest en die wil wel eens stevig stofzuigen (ook bij het modem) dus controleer ik alle draden. Zitten goed. Maar de lampjes gaan niet allemaal branden.
Nog een paar keer geprobeerd en toen gedacht dat het een tijdelijke storing kon zijn.

Om 3 uur Ziggo gebeld.
Er is idd een storing. Ze werken er hard aan! (moest er nog bij komen, dat de damesstem zou zeggen ‘maar nu drinken we eerst uitvoerig koffie dus tel er maar een uur extra bij op’) en hij zal om negen uur zijn verholpen.
Negen uur. In de avond!
Ik lees best veel maar na nog een paar uur lezen begint me dat behoorlijk tegen te staan.
Ik wil het net op en wel NU.

Ik sleep me door de avond, bel regelmatig dat storingsnummer en het varieert van ‘er bellen teveel mensen probeert u het later nog eens’ tot ‘negen uur zal het zijn’.
Omdat ik het noodlot niet wil tarten probeer ik pas om half tien in te loggen.
Niks.
Nummer gedraaid: er is een storing, we werken er hard aan en hij zal om twaalf uur zijn verholpen.

Het ergste (ná: ik had geen internet): de NOS maakte geen melding van deze Ziggo storing itt die van het weekend in Limburg.
Dat voelt toch alsof je er niet echt bij hoort.

Knuffel

Hij heeft het een week niet gedaan maar vannacht, opeens, daar springt hij op bed, hard spinnend.
“Schatje-schatje” zeg ik.
“Kom maar, Lokerd.”
Ik neem hem in mijn armen.

Hoveel uren hij bleef weet ik niet maar vanochtend toen ik wakker werd was hij er nog/weer.
Nu wat zachter spinnend.
Met heel af en toe een zacht, delicaat likje over mijn wang.

Ze zeggen dat honden het aanvoelen wanneer je liefde nodig hebt.
Loki voelt het ook.
En af en toe gééft hij die.
Wat dan extra wordt gewaardeerd.

Onbeholpen

Ik voel het in mijn lijf en ik lees het op google en dat wringt al want waarom gelóóft nou niemand mij als ik het gewoon vertel?
Griep duurt, zeker als je een kwetsbaar, niet zo sterk, ouder, persoon bent: twee weken.
Op z’n minst.

Daarna moet je nog 3+ weken bijkomen van pure vermoeidheid.
En ‘3’ is minimaal.

Ik vertel mensen die ‘en? helemaal beter?!’ vragen dat ik me nog helemaal niet lekker voel.
Mm. Nou dan moet ik dus maar naar de huisarts! dumpen ze me ipv me gewoon te laten uitzieken.

Ik ben sowieso al niet erg dol op mensen maar dat wordt dezer weken steeds minder.

Beter ofzo

Wanneer iedereen om me heen ervan uitgaat dat ik beter ben of op z’n minst dat ik niet meer mag zeuren (zelfs geen ‘wel zeggen, hè, als ik iets voor je kan doen’), dan bén ik blijkbaar beter.

Lijstje gemaakt
1) de Gamma voor een nieuwe luxaflex op mijn werkkamer
2) Ranzijn voor Rabbit Select (2 zakken voor de prijs van 1)
3) Plus voor eten voor de knagers en een beetje voor mij.

Na Ranzijn stap ik in mijn auto en voel maar 1 diepe drang: terug naar bed en slapen-slapen-slapen.
De knagers redden het nog wel een dag en ik red het altijd wel.

Maar wél een luxaflex gekocht.
Nu nog een werkpersoon inhuren die geen tijd heeft maar hopelijk toch zal komen tegen een pittig uurloon.

Doorgemodderd

Hoe ik me nu voel.
Als ik mijn pakweg 3-7 lezers kon pollen schat ik in dat de meesten denken ‘dat gelazer moet nu maar eens afgelopen zijn’ dus laten we het daar maar op houden.

Een handleiding maken voor iem die veel wensen heeft valt niet mee zeker nu ik me soms/vaak nog niet optimaal voel.

Dan doet zich gistermiddag nog het probleem voor dat de jongen (11-12) die 1x pw de hokken schoon maakt totaal in de stress schiet.
Vanwege de zaadjes van de bijenplanten die ik immers had geplant.
Had ik hem een paar weken geleden verteld – omdat je soms toch wat conversatie moet maken.

Hij komt me halen want: bijen!!!
Ik loop mee naar de achterste ren en het vergt wat omspitten en dan ‘kijk! kijk!’ en ik zie een hommel maar hij ziet een bij en hij is bang van bijen.

Die avond realiseer ik me dat hij denkt een bijenplant niet een plant is die in volwassenheid mooie, voor bijen aantrekkelijke bloemen maakt.
Maar dat hij denkt dat die onduidelijk ontkiemende plantjes die ook heel goed iets totaal ánders kunnen zijn puur door hun aanwezigheid zwermen bijen aantrekken.

Ik schrijf hem dat en suggereer dat hij het met zijn ouders bespreekt ervan uitgaand dat die wél weten wat bijenplanten zijn.
Ik wacht met spanning op antwoord.

Nooit goed

Mijn vorige huisoppasser was wildwoest (= mild uitgedrukt) omdat ik haar een aantal mails met uitleg stuurde voorafgaand aan haar komst hier. Wat ik had moeten doen?! een ordner met informatie achterlaten!
Zodat ik nu in mijn zeldzame heldere momenten werk aan die ordner.

Wat iemand anders gisteren weer kritiek ontlokt: ZIJ zou zich dan gewantrouwd voelen!
Fout dus!

Ik herrijs uit mijn klamme bed (klam=bezweet), strompel naar mijn werkkamer en trek de luxaflex naar beneden.
‘Beneden’ is heel letterlijk – hij klettert van het plafond.

Intussen heb ik wel gegeten ‘Oma’s recept kippensoep’ (aangereikt gekregen, niet zelf gemaakt natuurlijk).
Het waren niet eens veel hapjes maar die het waren kwamen er mét stukjes inhoud maag ook weer úit.
Oma’s maag was duidelijk steviger dan de mijne.