Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Oppas

Ik was in oktober amper geland en lag mijn jetlag uit te slapen of de telefoon ging.
De oppas van anderhalf jaar geleden vroeg of ik al iemand had voor mei, want hij zou graag komen.
(hij had me ook al gemaild maar dat had ik nog niet gezien omdat ik dus uitgeteld lag te slapen)

Maar ja! heel graag! want hij had heel prima opgepast en mn goed voor Loki gezorgd.
Wat immers het belangrijkste is.

Nu is 4 mei nog ver weg maar omdat ik sinds begin januari niets meer van hem heb gehoord, stuur ik toch maar een mail.
Over ‘touching base’.
Is altijd verstandig want een jaar geleden bleek dat iemand die zou komen oppassen persoonlijke problemen had gekregen en er ‘o ja’ toch maar vanaf zag.
Wat ik pas merkte toen ik hem zélf vroeg hoe het ging.

De huidige mail verstuurde ik op dinsdag.
Ik hoorde nog niets terug.
Dus maak ik me zorgen.
En kijk op de Huizenoppassite.
Waar ik een paar mensen zie die mogelijk geschikt zijn maar vooral veel mensen die me helemaal niks lijken.

Omdat ze max 15 dagen willen oppassen (de zgn huizenhoppers).
Omdat ze aankondigen dat ze ‘uw kat grenzeloos gaan verwennen’. Helaas doet 1 van de buren dat ook al waardoor Loki nu te dik is waar ik niks aan kan veranderen omdat hij élders te grote extra porties krijgt.
Of omdat ze (o griezel!) pretenderen dat ze kunnen PRATEN met katten en dat ze er REIKI mee gaan doen en ze willen wel kennis maken maar dat op kosten van degene die ze ev toestaat een maand in hun huis te bivakkeren.
En weer anderen hebben een hond die mee moet en die heel goed is opgevoed en dolgraag met andere dieren speelt…

Mooi Magneetje


Mooi Magneetje uit 2006.
Zachtrubber. 8 x 8 cm.
In gesealde verpakking. Je kunt het dus ook kado doen.
Moet je wel het prijsje ($ 3.99) van de achterkant kunnen verwijderen.

Gratis.
Voor de eerste die ‘hebbes’ roept.
En ‘gratis’ is incl de verzendkosten.
Veel gratis-er kun je het niet hebben.

Vliegen

‘We’ vliegen dus niet meer.
Maar we kunnen nog wél hoppen van het één op het ander en wanneer ik even niet oplet zitten twee kipjes op een plank in de schuur.
Ik maak foto’s.

En hoewel ik de bui hád kunnen zien hangen, schrik ik me wezenloos wanneer de meisjes naar beneden vallen met mee nemen van hun kattenbak, bovenop een ton met duivenpinda’s die omgaat zodat de hele vloer vol pinda’s ligt.

(mijn schrik was trouwens niets vergeleken met die van de dames Kip)

Voor mij is het een wijze les.
Wanneer ik écht niet wil dat ze de hoogte in gaan, moet ik ‘opstapjes’ onmogelijk maken.

Zucht

Zo zag toen de kippen hier net waren het perkje eruit waar ooit de vijver was. Met veel jonge planten, net opgekomen.
Een zee aan bloemen zouden ze me opleveren, beloofde de tuinman.
En niet een maandje, maar de ganse zomer.

Zo ziet de ‘vijver’ er nu uit.

En dit had een narcis moeten worden.


Ja, mevrouw kip, leg dát maar eens uit…

Hier staat natuurlijk tegenover dat ze erg toegewijd eieren leggen

Ok – ze laten er soms wat poep op zitten, maar dat doen de kippen in de legbatterij ook alleen jaagt de boer er dan een waterstraal overheen omdat wij ze anders in de supermarkt niet kopen.

Gekortwiekt

De dierenarts is langs geweest en heeft de kippen gekortwiekt.
Ze leken er niet onder te lijden. Liepen erna vrolijk rond en aten graan.

Eén zag ik een vliegpoging doen.
Tot op de rand van de eerste konijnenren waar ze graag rondscharrelen.
Het lukte niet. De kip kwam niet omhoog.
Wel een meter ongeveer, maar niet hoger.

Wat ze nu denken?
Geen idee.

Graven.. hoezo ‘graven’?

Tommie is een beetje een suf konijn.
Meestal zit het maar wat te zitten of het slaapt (vermoed ik).

Maar net zie ik hem uit een vers gegraven hol komen.
Wanneer ik foto’s maak doet hij alsof dat hele hol hem onbekend is.
Hoezo ‘hol’?

Waarmee hij me verrast (zo slim zie ik hem nooit doen) dus vooruit… een lekker worteltje.
Dat is natuurlijk bij wijze van spreken – dat had ik al voor hem meegenomen.




Plant

Het was even zoeken maar dit is de Rode Lambertsnoot.
Hij staat in de tuin bij de konijnenren naast het huis.

Tuin

In de tuin gewerkt.
Even.
Totdat ik dovenetel wou plukken voor de konijnen en *vol* in een brandnetel greep.
Toen was de lol er in elk geval even heel erg vanaf.

Daarvoor was het wel leuk.
Beetje zinloze dingen doen (want echt, in je eentje schiet een half uurtje knippen en verwijderen niet erg op).
Gevolgd door twee kippen (geen idee waar de derde is, hopelijk niet verborgen in de schuur) en in de gaten gehouden door Loki.


“Ik hoor niks, mevrouwtje”

Het is een soort running gag: vrouw heeft een auto die een raar geluid maakt.
Ze gaat ermee naar de garage.
De monteur zegt: “Ik hoor niks, mevrouwtje.”

Vandaag overkomt het me twee keer.
Ik had een Lumix TZ70 (=camera) waarvan het scherm steeds vaker zwart werd.
Die stuurde ik een jaar geleden terug naar Coolblue waar ze zagen dat het goed mis was, maar ze konden niet vinden wát het was en ik kreeg een nieuwe.
Hoera.

Die nieuwe vertoonde al snel hetzelfde euvel maar niet erg vaak en ik dacht ‘als het hierbij blijft, doe ik het ermee’ maar het werd erger en twee weken geleden stuurde ik hem terug en omschreef de klacht: mn bij kantelen wordt het scherm vaak zwart.
Vandaag bericht: camera komt morgen terug.
Want: klacht kon niet worden gereproduceerd.
(“Ik hoor niks, mevrouwtje.”)

Ook kocht ik in november via bol.com een horloge dat al na een week stil stond.
Dat was binnen de garantietermijn.
Ik stuurde het terug en kreeg een nieuw horloge.
Dat nu, na nog geen twee maanden óók stil staat.

Ik heb geen retourgarantie meer maar wil de verkoper (bedrijf dat via bol.com handelt) wel laten weten dat ik teleurgesteld ben en dat ik niet meer bij ze zal kopen.
Reactie: “is het horloge soms in aanraking gekomen met water?”
Nee, ik gebruik het als klokje, het wildste dat het meemaakt is verplaatst worden van de tafel waar ik mijn puzzels leg naar het kleine tafeltje waarnaast ik zit te lezen.
Reactie? niks meer…

Bloemen (voor Sandra)

Er wordt aangebeld.
Voor de deur staat een vrouw met een vaas mooie bloemen.
Van wie? denk ik. Aangezien je nooit te oud en te jaded bent om uit te gaan van iets moois.

Of ik de bloemen wil aannemen voor de buurvrouw.
Natuurlijk.
“U keek nog wel zo blij” zegt de bezorgster wat het nog wat pijnlijker maakt.

Tegen zessen: de buurvrouw.
Ik zie haar staan door het glas in de voordeur en neem de bloemen vast mee.
“Wat lief!” zegt ze want blijkbaar begrijpt ze wie de gulle gever is.
Waarna ze mij hartelijk dankt dat ik ze heb aangenomen.

‘U’ zegt ze.
Meerdere keren.
Waar ik het toevallig vandaag nog met iemand over had. Dat ik dat vervelend vind wanneer jongere mensen me met ‘u’ aanspreken omdat ik me dan zo oud voel.
Nogmaals: Wat ‘super’ dat ik (‘u’) het boeket heb aangenomen!
Zegt ze.
“Daar zijn buren voor,” zeg ik.