Jeanne's Weblog

Post van het Centraal Justitieel Incassobureau.
Verkeersboete.
€ 38.

Ik heb op 28 april in Krommenie 4(!) km te hard gereden in de bebouwde kom.
54 km waar het maximum 50 km was.

Nu ben ik een ongelooflijke braverd in het verkeer zodat mijn eerste reactie is: had mijn buurman toen misschien mijn auto geleend?
Maar nee.
Ik was het echt zelf.
Ik reed nl een verdwaald hevig krijsend klein eendje naar een Opvang.

Wie goed doet krijgt een boete wanneer ze 4 km te hard rijdt.

Ik lees op de website van de NOS een bericht dat me raakt:
vrouwtjeszwaan doodgeknupeld om haar eieren te roven.
Mannetje diep verdrietig.

Het doet me denken aan andere scènes.
Lodewijk en ik wandelden ergens langs water en er zaten futen te broeden en er stonden idioten met camera’s op een paar meter afstand van de nesten want… fotootje maken!!!!

En: ik reed naar Schiphol met Roelof, die de auto zou overnemen om daarna op mijn huis te passen.
Oprit naar de snelweg: dode vrouwtjeseend.
Mannetje naar haar kijkend ernaast.
Mijn hart brak.

Het is zeker tien jaar geleden maar dat beeld komt nog vaak op mijn netvlies, een paar dagen geleden had ik het er nog met iemand over.

Nu mag ik hopen dat die eend per ongeluk is doodgereden.
Maar deze zwaan.
Hoe kúnnen mensen.

Vanmiddag kijk ik naar buiten en zie een moedereend met pulletjes in mijn tuin.
Niet verstandig! Katten!
Maar ze loopt alweer richting sloot.

Tien minuten later zie ik een mini eendje dat zich heeft vastgelopen achter gaas.
Ik pak het op en hol ermee naar de sloot.
Geen moeder te bekennen.

Ik bel mijn dierenarts om advies.
De assistente zegt: gewoon in het water zetten, moeder komt vast terug.
Maar zo ken ik moedereenden niet.
Dan moet ik de dierenambulance bellen. Die neemt niet op.

Vogelopvang dan! aardige man die goede adviezen geeft zoals: noooooit zomaar in de sloot zetten, moeder moet er spul op smeren zodat het kind niet zinkt.
Alleen zitten ze in Den Haag.
Ik krijg drie telefoonnummers.
Nog 1 neemt niet op.
Een ander is nét gesloten (zegt het bandje).

Andere dierenambulance gebeld waar ik wél goede informatie krijg.
Ik rijd naar Krommenie.
De Wildopvang.
Daar is een blokhut waar je een dier in nood in kunt zetten.
Tot 8 uur zijn ze open (op het bandje staat 5 uur).

Wanneer ik het pad oploop gaat een deur open.
Wegens corona zijn ze idd officieel maar tot 5 uur open maar ik mag eendje in de blokhut neerzetten en zodra ik weg ben halen ze hem op en zetten hem ‘bij heel veel vriendjes’.

Het liefst wil ik vragen of ze me dagelijks op de hoogte willen houden van hoe het met eendje gaat maar ik denk dat dat wat overdreven wordt gevonden.
Er staat een blikje voor ‘een donatie’.
Ok.
Dát kan ik wel.

Miv juni gaat Europa weer open voor gevaccineerde Amerikanen.
En omgekeerd?
Geen idee.
Maar het zóu kunnen dat ik begin augustus toch naar Amerika kan vliegen.

Als het kan (ik durf er nog niet op te rekenen), moet ik nog een hoop huisjes regelen.
En een oppas voor Loki en de andere dieren.

Er was een Amerikaanse vrouw die zei dat ze wou komen maar ze stapelde smoes op smoes en in maart zou ze een ticket kopen en toen… ‘small problem’ was ze opeens haar portemonnee kwijt.
Hele huis doorzocht! maar ‘my poor nerves’…. niets gevonden.
Jammer maar helaas en… “I will keep you posted”.

Vorige week, na precies vier weken laat ik haar weten dat ik er geen vertrouwen meer in heb. En dat ze niet nóg eens (zoals ze al zoveel keren eerder deed) hoeft te mailen dat ze echt en heus zal komen.
En het duurt een paar dagen maar dan mailt ze dat ze idd niet komt.

Zodat ik nu áls de reis zou doorgaan geen oppas heb.
Maar ik moet het nog zien – dat de reis doorgaat.

Een maand geleden fotografeerde ik in mijn tuin een plantje dat ik mooi vond en waarvan ik niet wist wat het was.
Conny wist het wel: Robertskruid.
En: er zouden kleine roze bloempjes in komen.

Sinds gisteren is het zover.
Knap hoor, als ‘onkruid’ zulke schattige bloemetjes maken!

Een brief van de belastingdienst.
Ze hádden de Fraude Signalering Voorziening (FSV) maar door de privacywet mag die niet meer dus hij is opgeheven.

Nu komt het:
We informeren iedereen die in de FSV staat. Tenzij er andere belangen zijn, die zwaarder wegen dan die van degene die in de FSV stond. Bijvoorbeeld als iemand betrokken is bij een strafrechtelijk onderzoek. De laatste brieven zullen eind juni worden verstuurd.
In de meeste gevallen bleef het bij een registratie in de FSV en hebben we deze niet gebruikt voor controle. Maar we weten dat er ook mensen zijn die onterechte gevolgen hebben ondervonden als we een registratie verkeerd gebruikten. Dan kreeg iemand bijvoorbeeld geen persoonlijke betalingsregeling of werkten we niet mee aan minnelijke schuldsanering. We onderzoeken of registratie in de FSV tot onterechte gevolgen heeft geleid. Wij informeren u zodra we weten wat de uitkomst van het onderzoek is.

WTF! denk ik en ga naar de in de brief genoemde website.
Als ik wil weten wat er over mij in de ‘voorziening’ staat moet ik een brief schrijven met alles erop en eraan. Naar de fiscus in Heerlen.
Of ik kan een nummer bellen.

Ik (telefoonuitgedaagde) bel het nummer.
Helaas, de aardige man kan me niet vertellen wat er over mij in FSV staat en waaróm.
Maar er wordt een extern onderzoek gedaan dat eind zomer af is en dan krijg ik een nieuwe brief.
En als ik er nu nog geen last van heb gehad, zal het wel meevallen.
Zegt hij.