Over mezelf en andere dieren
De VS en het Verenigd Koninkrijk gaan zo snel mogelijk met elkaar om tafel om te praten over het hervatten van reizen naar elkaars land. De Amerikaanse president Joe Biden is in Europa voor de G7 en praat vandaag al met de Britse premier Boris Johnson over het plan.
(..)
Naar verwachting zal het reisverbod niet voor 4 juli worden opgeheven.
De VS wil ook in gesprek met de EU, Canada en Mexico over hoe reizen veilig hervat kunnen worden.
(bron)
Soms (vaak) loop ik met de camera om mijn nek de tuin in, maak geen of teleurstellende foto’s en denk dan ‘geen zin meer’.
Vanochtend ga ik Tommie en Roosje (dat zijn konijnen) in de achtertuin voeren.
Zonder camera.
Voor de terugweg kies ik het rechterpad (meestal loop ik via links) en daar zit doodstil een kleine, bruine vlinder.
Ik loop naar binnen, haal mijn fototoestel op, hoop dat hij er nog zit en verdomd!
Ik maak 1 foto en wil er méér maken maar wég is de vlinder.
Ik google op ‘bruine vlinder’ en het móet het bont zandoogje zijn, afgaand op deze foto en beschrijving.
Alleen houdt hij zijn vleugels wat vreemd.
Vannacht droomde ik van Jonas Kaufmann.
Geen erotische droom (die heb ik niet meer).
Wel een ‘gezellige’ droom.
Wat in mijn geval al heel wat is.
Vier jaar geleden zag ik hem in het Concertgebouw met Eva-Maria Westbroek.
Er is een bijzondere opname die ik denk ik al eerder plaatste.
Hij zong Cavaradossi in de opera Tosca en daar zingt de tenor tegen het eind een aria en in Wenen raakte het publiek niet uitgeklapt en zong hij de aria nóg een keer. Zéér ongebruikelijk maar in dit geval wel erg leuk.
Ook erg schattig: hier zingt Kaufmann zijn zoveelste encore in een concert en raakt even de tekst kwijt
‘Normaal’ (= het oude normaal) maakte ik in Amerika een hoop foto’s die ik met ongeveer 1 per dag tot-de-volgende-reis hier plaatste.
Selectie eruit.
Ietsje bewerkt.
Voorraad zát omdat tussen twee reizen hoogstens 8 maanden zat.
Nu is dat anders en ben ik al een tijdje bezig met foto’s die ik jaren geleden nam.
Maar ook die raken nu op.
Ik neem me voor dan maar *hier* enthousiast te gaan kieken.
Het wil nog niet erg, dat enthousiasme.
Maar deze vlieg maakte me wel een beetje blij.
Amerika is nog steeeds niet open.
Knoop doorgehakt.
Ticket gecancelled.
Doe maar een voucher.
‘Oe’ wees me erop dat je ook makkelijk(er) in te nemen ovale paracetamol hebt.
Omdat ik pleeg te stikken in die ronde tabletten.
Als ik vandaag bestel bij Kruidvat heb ik ze dinsdag in huis.
In theorie zou ik vandaag naar de DA in De Rijp kunnen gaan maar dat is dubbel in theorie want die is op zondag dicht.
Ik leg 3 doosjes paracetamol die in aanmerking kunnen komen in het winkelmandje (het is geen duur spul dus, denk ik, we zien wanneer het er *is* wel wat me het beste bevalt).
Tot nu toe slikte ik Aleve.
Van iemand gekregen.
Dus wil ik dat er voor de zekerheid ook nog bij doen.
Maar: Let op! Dit is een geneesmiddel! Geneesmiddelen verkopen we niet aan personen onder 16 jaar. Ook geldt er een maximum bestelhoeveelheid van 3 stuks per product.
Ok, ok.
Als ik van plan word er een eind aan te maken door paracetamol én Aleve te slikken zal ik dus toch maandag naar DA moeten.
Of online elders Aleve bestellen.
Vrees niet (of juist wel): al zou ik het willen, ik ben er te laf voor.
Voor zelfmoord.
Hoe lang kun je last hebben van een kneuzing?
Hoe lang het duurt voordat een kneuzing is genezen, hangt af van het soort, de ernst en de plaats van de kneuzing. In de meeste gevallen is de kneuzing binnen 6 weken weer genezen en de bloeduitstorting verdwenen.
Vandaag over 71 dagen zou ik naar Amerika vliegen.
Ware het niet dat Amerika dicht is voor mensen uit de Schengenlanden.
Eerst was er het bericht dat Amerika per 15 mei weer open zou zijn.
Hoera!
Toen dat Biden eind mei zou beslissen óf Amerika weer open zou zijn.
Eind mei is nu.
En in theorie kan ik morgen wakker worden en op de site van de NOS lezen dat Amerika weer open is, maar het lijkt me sterk.
En zelfs áls.
Dan zou ik razendsnel huisjes en vooral: een oppas moeten regelen.
En een operatie moeten ondergaan aan mijn Dupuytren-pink.
Ik probeer enthousiasme te voelen maar het wil niet erg.
Ik denk dat ik de vierde al geplande Amerika-reis maar zelf afzeg.
1 dezer dagen.
De blauwe rechterdij is eigenlijk indrukwekkender.
Maar een foto daarvan wil ik de argeloze bezoeker niet aandoen.
Vannacht viel ik van de trap.
Ik ging, zoals ik wel vaker doe, kijken of Loki binnen was en zo niet – hem roepen op straat.
Maar halverwege de trap gleed ik weg en viel een meter of 5-6 naar beneden.
Met een bochtje.
Zodat ik op de kamervloer belandde met een bloedende wond in mijn gezicht, een geschaafde rechterpols, een totaal beurse rechterdij (zijkant en achterkant).
En links gekneusde ribben althans zo voelde het.
Mijn hand ging eerst naar mijn gezicht omdat ik het bloed uit mijn voorhoofd voelde stromen.
Ik dacht: ik blijf hier liggen. Ik kán helemaal niet die trap op.
Maar na een tijdje ‘beklom’ ik de trap toch door er eerst de billen op te zetten en tree voor tree te gaan.
Niet alleen deed alles, echt álles, pijn.
Ik begon ook te klappertanden.
Ik vermoedde dat dat shock was maar ‘even googlen’ was er niet bij.
Ik sleepte me naar bed.
Waar ik niet op de linkerzij kon liggen ivm de gekwetste ribben en ook niet rechts ivm de beschadigde dij.
En dan was er nog het smoeltje waarop ik tissue na tissue vast hield om te voorkomen dat ik op een kussensloop zou leegbloeden.
In de ochtend doet alles nog steeds hartstikke pijn.
Wanneer ik wil opstaan blijk ik duizelig te zijn.
Nu wél googlen.
Het is allemaal niet zo dramatisch tenzij je 60+ bent.
Dan moet je als de sodeju naar de huisarts of de huisartsenpost.
Nee dus.
