Over mezelf en andere dieren
Altijd een spannend moment: hoe vaak zijn mijn boeken het afgelopen jaar uitgeleend door de bibliotheken?
Concreet: wat heeft het opgeleverd.
LNR Geschriften 2018 € 1,89
Thuiskopie E-books 2013-2.. € 1,83
Thuiskopie E-books 2017 € 1,29
LNR België 2006-2015 € 1,34
RPR Algemene Boeken 2017 € 0,33
Rekenmachientje gepakt en… € 6,68!
Mini vlaggetje uit.
Of missch beter een beschaamde duik onder een tafel.
Ik las verder in het boek dat me gelukkig moet maken.
Een hoofdstuk over vrijheid – dat ik mwah vond. ‘Oorlog of vrede’ over hoe je tegen de buitenwereld aankijkt.
Ook mwah.
Dan: ‘Muziek en therapie – over kunst’.
Nu veer ik weer op.
Alleen heb ik te gretig gelezen.
Er staat niet ‘muziek’, er staat ‘mystiek’.
En de kunst die de schrijver bedoelt zijn schilderijen.
Of – vooruit, laat-ie ook eens popi doen, series op Netflix.
Die moet je, vindt hij, onbevangen tegemoet treden.
Niet eerst de recensies lezen.
Jamaar! denk ik.
*Mijn* kunst is muziek!
Opera’s. Recitals. En ook wel popmuziek.
Ik snap niet hoe ik zijn theorieën kan toepassen.
Ik vind hem opeens wel heel erg vaag en theoretisch.
Vanochtend ben ik begonnen met het installeren van de nieuwe PC.
Eerst Windows 10.
Makkie.
Toen Chrome.
Bijna-makkie (ik kreeg z’n instellingen niet voor mekaar).
Malwarebytes – check.
WordPerfect (ja! dat gebruik ik nog) – check.
Office 365 – check.
Efficcess – was even worstelen met z’n code die wel erg lang was om in te tikken maar toen toch: check.
TeamViewer – geen probleem.
Fast Stone Foto Viewer – idem.
En ja, dan móet het natuurlijk een keer mis gaan en dat gebeurt bij BookCollectorz waarin ik opsla welke boeken ik heb gelezen en wat ik ervan vond.
Wat ik ook probeer: de plaatjes (covers) van de boeken zijn niet te zien.
Tuurlijk niet mijn allerbelangrijkste programma maar zoiets stoort me dus blijf ik het proberen.
Uninstall – install.
Handleiding van de website erbij gehaald en volgens mij precies stap voor stap gedaan wat er staat.
Het wordt niks.
De website zegt dat de kopie die zij online hebben alleen op mijn PC kan worden geplaatst als ik hetzelfde bestand ook op mijn computer heb. Wat niet het geval is.
Zo te zien zijn het wel dezelfde boeken, maar het bestand online heet anders dan dat op mijn PC.
Zodat ik nu 628 boeken 1 voor 1 opnieuw kan invoeren in een nieuw bestand (niet alleen titels en covers maar ook de inhoud en mijn oordeel) of het nóg eens kan proberen en dan nog eens.
Mogelijk zijn er andere programma’s die iets urgenter zijn.
Maar ik kan dit niet uitstaan.
Ik koop nooit leuke laarsjes, ik geef niet veel om kleren.
Ik houd van muziek, ik houd van Amerika (heel erg veel!).
O ja, ik koop ook niet elk jaar een nieuwe smartphone.
Afgelopen week deed ik wel een Aanschaf.
Een nieuwe Kindle. Een ‘Voyage’ dit keer.
Omdat de Paperwhite na drie jaar niet meer zo’n mooi helder beeld gaf (instellingen veranderen hielp niet, software updaten evenmin).
En de batterij was ook steeds sneller uitgeput.
Bestelling geplaatst.
Nog geen € 190 (toch best veel) en dan ook nog een beschermhoesje.
Alles bij elkaar: € 205.
Besteld bij Amazon in Duitsland.
Hij zóu er morgen of anders maandag zijn maar hij is er nu al.
Mooi ding.
Opgeladen en ingesteld op mij(n) account dus al mijn boeken staan er al op.
Alleen had ik verzuimd direct ook de folie te bestellen (wel het hoesje) zodat ik nog even moet wachten voordat ik mijn nieuwe Kindle in gebruik kan nemen.
Ik ben er blij mee.
Geachte heer, mevrouw,
Sinds dit jaar verdeelt Lira zogeheten thuiskopievergoedingen voor e-books.
Iedereen mag voor eigen oefening, studie of gebruik een kopie maken van een auteursrechtelijk beschermd werk. Met ingang van 2013 zit in de verkoopprijs van onder meer tablets, laptops, smartphones (en sinds 2015 ook e-readers) een kleine vergoeding voor de auteursrechthebbenden. Op al deze apparaten worden namelijk ook e-books gekopieerd. Lira verdeelt het auteursaandeel onder de schrijvers en vertalers.
Wij hebben uw aandeel vastgesteld in deze nieuwe repartitie Thuiskopie Geschriften e-books. Het gaat om vergoedingen die betrekking hebben op meerdere jaren (2013-2016) ineens, waardoor de uitkering dit jaar relatief hoog is.
Welk bedrag ontvangt u?
Via de website van Lira kunt u inloggen op de portal, waar u onder ‘Uw vergoedingenoverzicht’ uw facturen en specificaties kunt vinden.
Op de specificatie treft u een overzicht aan van uw boeken die (tevens) als e-book zijn verschenen in de periode 2013 t/m 2016. In de toelichting vindt u nadere uitleg over de specificatie en over de manier waarop de hoogte van uw vergoeding wordt bepaald.
Het voor u berekende bedrag wordt uiterlijk binnen vier weken aan u overgemaakt op het bij ons bekende bankrekeningnummer.
Met vriendelijke groet,
Stichting Lira
[het was € 8,70]
Ik ben 1x (20 jaar geleden ongeveer) voor een dagopname in het ziekenhuis geweest en verder op wat onderzoekjes na alleen als bezoeker.
Dat vond ik al naar genoeg.
Nu moet ik me voorbereiden op een opname van ongeveer een week (we gaan er maar even van uit dat ik én de operatie overleef én dat er geen ernstige complicaties zijn).
Ik neem aan dat ik moe zal zijn en veel zal willen slapen.
Ik lees over dat het heel vervelend is wanneer kamergenoten luid pratend bezoek hebben dus er moeten oordopjes mee.
En wanneer ik niet de hele dag en de hele nacht slaap wil ik vast lezen.
Zodat ik nu toekom aan 2): wat zet ik op mijn Kindle?
Er staat natuurlijk al een hoop op mijn Kindle.
Mn eerste delen van detective-series die gratis of voor 99 cent werden aangeboden.
Die probeer ik dan uit en als ze bevallen koop ik volgende delen.
Wat tot nu geheel vrijblijvend was.
Beviel het niet? weg ermee! Volgende kandidaat graag!
Maar nu lees ik ánders.
Met de ogen van een vrouw die in het ziekenhuis ligt en die een week met een bepaalde auteur moet zien door te komen.
Kan met meerdere auteurs natuurlijk – maar iha vind ik het wel fijn om deel na deel na elkaar van een serie te lezen.
Eén eerste deel heb ik gisteren verwijderd: wat een zeurkous, die schrijfster!
In een volgend eerste deel ben ik nu op 1/5 en ik zie dat deze schrijver op veel spannende dingen *hint* en mogelijk valt alles op het laatst mooi samen en denk ik: ik ben hooked!
Of denk ik op nog een vijfde: als een boek nu nóg niet weet te boeien is het in elk geval geen goed ziekenhuisboek.
Ik heb ze ook nog in het Frans.
Ik vind nog steeds een echt boek fijner om te lezen.
Maar ik geef toe: als je zit opgesloten in zo’n krappe vliegtuigstoel voor een vlucht van elf uur naar LAX is het wel prettig om iets meer ruimte te hebben door niet een dikke pocket in het vak voor je te proppen (plus water) maar een slanke Kindle.
Dus heb ik nu veertien boeken erop gezet.
Sommige lijken me leuk omdat ik meer van die auteurs heb gelezen.
Andere wil ik wel proberen.
En weer andere zijn gratis dus tenzij ze me al te walgelijk lijken (call me a prude maar die hele Shades of Grey toestand heb ik aan me voorbij laten gaan) of te saai (fantasy of romantiek).
Veertien boeken dus.
En dan te bedenken dat ik in het vliegtuig meestal Amerikaanse series kijk.
Sinds een dikke week heb ik een Kindle.
Die ik niet meteen kon gebruiken want ik verzuimde een kaftje erbij te bestellen en toen ook nog de folie.
Alles was net in huis toen ik in de krant las dat de e-reader helemaal op z’n retour is.
(dit is een dubbel bewijs van ‘ik loop achter’: ik lees veel nieuws nog steeds in de papieren krant én ik schaf een gadget aan waarop alle ánderen intussen zijn uitgekeken)
Ik download wat gratis en goedkope boeken – om ‘m uit te proberen.
Ik vind het een geinig dingetje maar ik slaag er niet in ‘m serieus te nemen.
Als boek, bedoel ik.
Ik heb de indruk dat het boek dat ik lees niet ‘echt’ is.
Waarbij ik er niet achter kom of dat aan de kwaliteit van de tekst ligt of aan de vorm: Kindle.
Ik voer bij google in: ik neem e-reader niet serieus.
En verdomd: “Lezers die een boek lezen op een e-reader onthouden minder van de plot dan lezers die hetzelfde verhaal in een papieren boek lezen, zo stellen Europese wetenschappers die onderzoek deden naar het leesgedrag op de twee media.
Bij het onderzoek las een groep van vijftig lezers een kort verhaal van 28 pagina’s van schrijfster Elizabeth George. De ene helft gebruikte een Kindle e-reader om de tekst te lezen, terwijl de andere helft het verhaal tot zich nam via een paperback.
(..)
Uit het onderzoek blijkt dat beide groepen in grote lijnen het verhaal op identieke wijze uitleggen, maar dat Kindle-lezers aanmerkelijk meer moeite hebben om de plot te reconstrueren dan lezers die een normaal boek lezen. Dit zou blijken door de lezer veertien gebeurtenissen in het verhaal in de juiste volgorde te laten rangschikken. Gebruikers van een Kindle presteerden daarbij ondermaats.
Een mogelijke oorzaak zou de ‘fysieke feedback’ zijn die een boek verschaft. Zo voelt de lezer aan het aantal gelezen pagina’s hoe ver hij in een boek is gevorderd, wat onmogelijk is op een e-reader. Door deze feedback zouden lezers van een papieren boek zich ook beter kunnen focussen op het vertelde verhaal.”
(bron)
Thrillers geef ik al jaren weg aan H.
Ik stuur ze op na eerst te hebben gevraagd of dat uitkomt.
Een maand geleden klaagde ik hier nog dat dat zo lastig ging omdat ze alleen via SMS benaderd kon worden.
Drie dagen geleden stuur ik een SMS want ik heb een nieuwe doos (bijna) vol.
Geen antwoord, maar dat verwacht ik ook niet per kerende boodschap.
Intussen pak ik de doos verder in en denk: als ik snel het boek uitlees waarin ik nu bezig ben is daarmee de doos vol en kan ik vrijdag verzenden.
Vandaag op Facebook een bericht van haar dochter.
De politie is aan de deur geweest, haar moeder is de nacht ervoor in haar slaap ‘ingeslapen’.
Ik schrik.
Intussen staat die doos me aan te staren.
En dat boek snel uitlezen hoeft dus ook niet meer.
Ik heb een idee.
Op twee plekken die me storen (werkkamer, badkamer) staan dozen op de vloer.
Die dozen zouden in een kast moeten.
Om in die kasten ruimte te maken moeten dáár boeken weg.
Zo simpel is het leven soms als je éven *nadenkt*.
Soms vallen bij mij kwartjes wat traag.
Nu mbt die boeken.
Ik vul met pijn in het hart doos na doos voor het goede doel en dan opeens valt dat kwartje: waaróm.
Staan ze me in de weg?
Nee, eigenlijk niet.
Waarom moeten ze dan nu opeens hals over kop de deur uit?
Het hals over kop heeft te maken met het goede doel dat maar 1x per jaar komt ophalen.
Dus áls ik wil wegdoen is het nu (of over een jaar).
*Alles* nu opruimen zal niet lukken.
En, heb ik net vastgesteld (kwartje!), dat hóeft ook niet.
Wat ik nodig heb is een plan.
Zodat ik niet meer een paar dozen opruim uit de slaapkamer, een paar uit mijn werkkamer, een paar uit het magazijn.
En dan nog willekeurig boeken van planken ruk.
Welke boeken staan me écht in de weg?
Laat ik die wegdoen met-het-verstand-op-nul en dan stoppen met deze ellende.
Tot volgend jaar.
Het schiet niet op met de bananendozen.
Vandaag krijg ik er dankzij E. weer drie bij en een uur later zitten ze al propvol.
Voor haar bewaar ik de zwarte klik-klak-dozen die zij weer kan gebruiken.
(nb 3 klik-klak-dozen = 1 bananendoos en ik heb nog vele tientallen zwarte dozen)
Er zijn nog ‘vele duizenden’ boeken om in dozen te doen.
En o ja, af en toe werp ik hier op of iemand iets *wil* zoals laatst de stickers en dan bedoel ik: het zou érrug leuk zijn als iemand nu riep ‘ik wil! en ik heb er best iets voor over!’ dus niet per se “doe maar aan mij kado”.
Kado doen kan altijd nog.
(en ik doe al heel veel kado – écht)
In de schuur vind ik nog een doos.
Groter dan een bananendoos maar nog wel bruikbaar.
(ooit verzamelde ik dozen voor het geval ik die nodig had bij een bestelling)
Nu is het halletje wel vol denk ik – bovendien zakte er iets grondig dóór toen ik de bovenste doos even aandrukte.
Dit zijn de intussen lege wit-blauwe dozen (waarop en waarnaast nog méér boeken lagen en stonden die nu ook zijn ingepakt).
En deze twee plankjes maakte ik vanochtend nog vrij.
Opeens denk ik: ik heb nog twee dozen uit Amerika.
Waarin ik spullen naar hier zond.
Ze liggen nu ‘plat’ maar ik plak de grootste weer in elkaar en zet ‘m neer waar hij in theorie gevuld zou kunnen worden.
Alleen denk ik dat hij met allemaal boeken erin ontilbaar zou worden.
Want 16 x 16 x 16 (inch) = 40 x 40 x 40 cm.
Misschien zou het -deels- kunnen met lichte pockets maar dan zou ik die eerst weer overal uit moeten filteren.
Ik weet het even helemaal niet meer.
Ik wil één ding: mijn boeken opruimen.
De ene goedbedoelende vriendin wil me laten onderhandelen (brr) over mijn ándere leuke artikelen.
Een andere zegt wanneer ik me beklaag dat ik vanochtend voor niks naar de Plusmarkt ben gereden voor bananendozen: dan kun je het toch fijn lekker langzaam doen.
Maar ik ken mezelf ‘lekker langzaam’ betekent elk boek goed bekijken en overal spijt van krijgen en dan wordt het niks.
Wat nu?
De boekendozen sorteren in stapels die op de kamervloer komen te liggen is ook weinig productief.
Bovendien liggen er al twee stapels oningepakt te zijn op de eet/puzzeltafel.
Van de ene frustratie komt de andere en dan haal ik alles overhoop om dat ene écht unieke (werden per stuk ánders gemaakt) magneetje te vinden waarop een filmster staat van wie ik weet dat iemand die binnenkort jarig is die leuk vindt.
Magneetje gevonden, klaar gelegd om te verzenden.
Wanneer de hamer valt: wanneer had je ook weer voor het laatst contact met die vrouw?
Precies (een jaar geleden).
Intussen nog wel een boek verpakt dat iemand ánders misschien wel grappig zal vinden.
Ik bedoel maar: zónder bananendozen raak ik het spoor volledig bijster.
Maandag dus de tank volgooien en alle supers in de wijde omgeving langs rijden in de hoop dat ik na die tocht dankzij wél op de kop getikte bananendozen het spoor hervind.
De Plusmarkt had 1 bananendoos.
Die heb ik zoveel mogelijk gevuld.
Deze twee stapeltjes zijn nu nog over van die grote stapel blauw-witte dozen die ik een paar dagen geleden te lijf ging.
… in zoverre dat ik alle dozen naar beneden heb gesjouwd en heb uitgezocht.
Op de eettafel (die nooit wordt gebruikt voor eten maar alleen voor puzzelen) liggen op stapels de ‘weg’ boeken, de kinderboeken voor het zover daarop toch nog een ‘ja, ik wil’ komt en een stapeltje waarover ik aarzel.
Dat is het stapeltje vooraan.
Nog even op kauwen, op die boeken.
De boeken opruimen dus.
Bananendozen volstouwen met de boeken die over een maand mogen worden opgehaald door het goede doel.
Mooie thrillers aanbieden aan L. of anders (of later) aan H.
Me bedwingen om boeken die er duur uitzien te gaan googlen.
Ook al zijn ze in theorie (ietsje/veel) geld waard – ze staan niet voor niets al jaren zinloos te koop te staan in mijn Winkel.
Dat is omdat niemand ze wil hébben.
Ik heb nog wel een mailtje verstuurd: “ik heb veel Amerikaanse kinderboeken, heb je daar misschien belangstelling voor” (gratis).
Nog niets op gehoord.
Zodat ik nu uitstel om aan deze dozen te beginnen omdat ik weet dat er daar veel in zitten.
Maar zo blijf ik aan de gang.
Schouders eronder!
Open die dozen en weg met *alles*.
Toen ik een paar jaar geleden begon aan de mini trips (náást de Amerikareizen), had ik het gevoel dat geld geen grote rol speelde aangezien ik ooit vrij veel had belegd.
Daar maakte ik geen winst op (dat deed intussen niemand meer) maar dat geld kon ik wel weer opnemen.
Zo gedacht, zo gedaan.
Afgelopen week moet ik voor mijn belastingman de gegevens aanleveren.
O.a. de jaaroverzichten van mijn beleggingsrekeningen.
(waar ik sinds die overzichten opnieuw geld vanaf gehaald heb)
Dit lijkt me een mooi moment om eens te kijken wat ik eigenlijk nog héb.
Op 1 rekening staat € 204.
Een andere rekening is leeg.
Dan zijn er nog twee rekeningen waar ik nog een tijdje mee uit de voeten kan maar eerlijk gezegd is het *veel* minder dan ik had gedacht.
Hoe kán dat nou? denk ik even verbaasd.
Maar eigenlijk weet ik het best.
Want die reizen – dat is 1 ding en die zijn het ook helemaal waard.
Zowel de mini trips als die naar Amerika.
Het probleem is vermoed ik meer dat ik ook vérder al een tijdje erg gul geld spendeer.
Heb ik een leuk boek gelezen? ik kijk op amazon.co.uk en bestel een vervolg en loop even langs wat de winkel me aanraadt en hop! gooi maar in het mandje.
Dáárin kan ik mezelf beperken.
Ik kan niet goed overzien hoezeer dat zal helpen maar het kan allicht tot een minder onnadenkend uitgavepatroon.
Er hoeft overigens nog niet voor me te worden gecollecteerd.
En het is ook niet zo dat ik zonder boeken zit.
Die héb ik nog plenty.