Ik kijk graag dierendokterprogramma’s.
Mijn voorkeur gaat uit naar de Supervet Noel Fitzpatrick die soms op RTL is te zien. Niet vaak genoeg helaas.
Meestal is het die mooie jongen van Down Under.

Omdat ik de laatste tijd niet meer zo geboeid raak door mijn gewone leesvoer (meestal thrillers), koop ik de autobiografie van Noel Fitzpatrick. “Listening to the Animals” heet die.
Hoofdstuk 1 heet The Lamb met als ondertitel ‘The Birth of the Supervet’.

Dokter Noel beschrijft hoe hij als jongetje van 10 midden in de nacht opstaat (dat moet van Daddy) om te kijken hoe het met de schapen is die op het punt staan te lammeren.
Zijn beschrijving van zichzelf als a small lambing soldier op p. 2 vind ik irritant en ik denk: als het zo doorgaat kom ik niet ver in dit boek.

Op p. 3 heeft hij me gegrepen en op p. 4 zit ik in tranen.
Ik hoop dat we nu (hoofdstuk 2, p. 9) terzake komen als in ‘daarom ging ik diergeneeskunde studeren’ maar nee, dan wordt hij geboren.
Dat is wel heel erg vanaf het begin vertellen.

Volgens de achterkant is het een inspiring, uplifting and heart-warming memoir.
Sterker: as life-affirming as the TV show with which he made his name.

Nu kan een uitgever er moeilijk op zetten: het begint zeurderig maar hou vol, rond p. 165 wordt het interessant.
Amazon dan. Vijf sterren. Iedereen vindt het boek fantastisch, elke letter. Janken en lachen.
Doorgaan dus.

Wanneer ik niet binge en ook niet puzzel zit ik te lezen.
De Volkskrant (léés die krant – hij is echt goed) en boeken.
Vooral thrillers.

Ik lees een aantal schrijvers.
Tot daar om de een of andere reden, of geen reden dus ‘zomaar’ de klad in komt.
Wanneer ik overweeg om toch weer met zo’n vergeten schrijver te beginnen blijk ik vergeten wat er ook weer in de serie gebeurde, wat er omging in de hoofden en de levens van de hoofdpersonen.
Waarmee het ‘werk’ wordt en werk wil ik niet.

Terzake.
Ik probeer graag nieuwe schrijvers, mn als die meerdere boeken hebben geschreven zodat ik na een geslaagde leeservaring een tijdje voorzien ben van herhaald genot.
In theorie zou ik naar de bieb kunnen gaan maar dat doe ik al heel lang niet meer.

Op naar amazon dus – hiervoor hoef je geen prime te hebben, maar een kindle is wel handig.
Amazon biedt continu gratis boeken aan. Vaak is dat deel 1 van zo’n serie.
En soms zie je dat na een tijdje de prijs van dat boek weer omhoog gaat.
Snel toeslaan dus, wanneer iets je wat lijkt.

Wat amazon ook biedt: gratis fragmenten van boeken.
Meestal zijn dat de eerste x bladzijden van een boek. Variërend van 20-30 tot wel 80.
Bevalt zo’n fragment je, bestel dan het hele boek.
Valt het tegen: geen persoon over boord, het was gratis en de enige prijs die je betaalde was dat je je een uur of zo niet hebt geamuseerd.

Toen ik terug kwam van vakantie lag er weinig post.
Een brief van mijn uitgever.
Die ik pas na een week opende.

Het ging erover dat mijn boek niet goed meer liep en dat ze wouen ‘afromen’ (whatever that may be) maar dat als ik zélf nog exemplaren van mijn eigen boek wou kopen, ik dat met 40% korting kon doen.
Moest ik wel voor een bepaalde datum reageren.

Die datum was verstreken en door de jaren heen heb ik telkens wanneer er een nieuwe druk kwam die ook gewoon in zijn verpakking laten zitten dus ik heb nog boeken zát.

Google.
‘Afromen van boeken’.
Het levert niets op.
Behalve een stukje van een ándere schrijver die het ook niet weet en die vermoedt dat ze alles in de kliko zullen werpen.
Dat denk ik eigenlijk ook.

Altijd een spannend moment: hoe vaak zijn mijn boeken het afgelopen jaar uitgeleend door de bibliotheken?
Concreet: wat heeft het opgeleverd.

LNR Geschriften 2018 € 1,89
Thuiskopie E-books 2013-2.. € 1,83
Thuiskopie E-books 2017 € 1,29
LNR België 2006-2015 € 1,34
RPR Algemene Boeken 2017 € 0,33
Rekenmachientje gepakt en… € 6,68!

Mini vlaggetje uit.
Of missch beter een beschaamde duik onder een tafel.

Ik las verder in het boek dat me gelukkig moet maken.

Een hoofdstuk over vrijheid – dat ik mwah vond. ‘Oorlog of vrede’ over hoe je tegen de buitenwereld aankijkt.
Ook mwah.
Dan: ‘Muziek en therapie – over kunst’.

Nu veer ik weer op.
Alleen heb ik te gretig gelezen.
Er staat niet ‘muziek’, er staat ‘mystiek’.
En de kunst die de schrijver bedoelt zijn schilderijen.
Of – vooruit, laat-ie ook eens popi doen, series op Netflix.
Die moet je, vindt hij, onbevangen tegemoet treden.
Niet eerst de recensies lezen.

Jamaar! denk ik.
*Mijn* kunst is muziek!
Opera’s. Recitals. En ook wel popmuziek.
Ik snap niet hoe ik zijn theorieën kan toepassen.

Ik vind hem opeens wel heel erg vaag en theoretisch.

Ik koop nooit leuke laarsjes, ik geef niet veel om kleren.
Ik houd van muziek, ik houd van Amerika (heel erg veel!).
O ja, ik koop ook niet elk jaar een nieuwe smartphone.

Afgelopen week deed ik wel een Aanschaf.
Een nieuwe Kindle. Een ‘Voyage’ dit keer.
Omdat de Paperwhite na drie jaar niet meer zo’n mooi helder beeld gaf (instellingen veranderen hielp niet, software updaten evenmin).
En de batterij was ook steeds sneller uitgeput.

Bestelling geplaatst.
Nog geen € 190 (toch best veel) en dan ook nog een beschermhoesje.
Alles bij elkaar: € 205.

Besteld bij Amazon in Duitsland.
Hij zóu er morgen of anders maandag zijn maar hij is er nu al.
Mooi ding.
Opgeladen en ingesteld op mij(n) account dus al mijn boeken staan er al op.
Alleen had ik verzuimd direct ook de folie te bestellen (wel het hoesje) zodat ik nog even moet wachten voordat ik mijn nieuwe Kindle in gebruik kan nemen.
Ik ben er blij mee.

Geachte heer, mevrouw,

Sinds dit jaar verdeelt Lira zogeheten thuiskopievergoedingen voor e-books.

Iedereen mag voor eigen oefening, studie of gebruik een kopie maken van een auteursrechtelijk beschermd werk. Met ingang van 2013 zit in de verkoopprijs van onder meer tablets, laptops, smartphones (en sinds 2015 ook e-readers) een kleine vergoeding voor de auteursrechthebbenden. Op al deze apparaten worden namelijk ook e-books gekopieerd. Lira verdeelt het auteursaandeel onder de schrijvers en vertalers.

Wij hebben uw aandeel vastgesteld in deze nieuwe repartitie Thuiskopie Geschriften e-books. Het gaat om vergoedingen die betrekking hebben op meerdere jaren (2013-2016) ineens, waardoor de uitkering dit jaar relatief hoog is.

Welk bedrag ontvangt u?
Via de website van Lira kunt u inloggen op de portal, waar u onder ‘Uw vergoedingenoverzicht’ uw facturen en specificaties kunt vinden.

Op de specificatie treft u een overzicht aan van uw boeken die (tevens) als e-book zijn verschenen in de periode 2013 t/m 2016. In de toelichting vindt u nadere uitleg over de specificatie en over de manier waarop de hoogte van uw vergoeding wordt bepaald.
Het voor u berekende bedrag wordt uiterlijk binnen vier weken aan u overgemaakt op het bij ons bekende bankrekeningnummer.

Met vriendelijke groet,
Stichting Lira

[het was € 8,70]

Ik ben 1x (20 jaar geleden ongeveer) voor een dagopname in het ziekenhuis geweest en verder op wat onderzoekjes na alleen als bezoeker.
Dat vond ik al naar genoeg.

Nu moet ik me voorbereiden op een opname van ongeveer een week (we gaan er maar even van uit dat ik én de operatie overleef én dat er geen ernstige complicaties zijn).
Ik neem aan dat ik moe zal zijn en veel zal willen slapen.
Ik lees over dat het heel vervelend is wanneer kamergenoten luid pratend bezoek hebben dus er moeten oordopjes mee.
En wanneer ik niet de hele dag en de hele nacht slaap wil ik vast lezen.

Zodat ik nu toekom aan 2): wat zet ik op mijn Kindle?
Er staat natuurlijk al een hoop op mijn Kindle.
Mn eerste delen van detective-series die gratis of voor 99 cent werden aangeboden.

Die probeer ik dan uit en als ze bevallen koop ik volgende delen.
Wat tot nu geheel vrijblijvend was.
Beviel het niet? weg ermee! Volgende kandidaat graag!

Maar nu lees ik ánders.
Met de ogen van een vrouw die in het ziekenhuis ligt en die een week met een bepaalde auteur moet zien door te komen.
Kan met meerdere auteurs natuurlijk – maar iha vind ik het wel fijn om deel na deel na elkaar van een serie te lezen.

Eén eerste deel heb ik gisteren verwijderd: wat een zeurkous, die schrijfster!
In een volgend eerste deel ben ik nu op 1/5 en ik zie dat deze schrijver op veel spannende dingen *hint* en mogelijk valt alles op het laatst mooi samen en denk ik: ik ben hooked!
Of denk ik op nog een vijfde: als een boek nu nóg niet weet te boeien is het in elk geval geen goed ziekenhuisboek.

   
Ik heb ze ook nog in het Frans.

Ik vind nog steeds een echt boek fijner om te lezen.
Maar ik geef toe: als je zit opgesloten in zo’n krappe vliegtuigstoel voor een vlucht van elf uur naar LAX is het wel prettig om iets meer ruimte te hebben door niet een dikke pocket in het vak voor je te proppen (plus water) maar een slanke Kindle.

Dus heb ik nu veertien boeken erop gezet.
Sommige lijken me leuk omdat ik meer van die auteurs heb gelezen.
Andere wil ik wel proberen.
En weer andere zijn gratis dus tenzij ze me al te walgelijk lijken (call me a prude maar die hele Shades of Grey toestand heb ik aan me voorbij laten gaan) of te saai (fantasy of romantiek).

Veertien boeken dus.
En dan te bedenken dat ik in het vliegtuig meestal Amerikaanse series kijk.

Sinds een dikke week heb ik een Kindle.
Die ik niet meteen kon gebruiken want ik verzuimde een kaftje erbij te bestellen en toen ook nog de folie.
Alles was net in huis toen ik in de krant las dat de e-reader helemaal op z’n retour is.
(dit is een dubbel bewijs van ‘ik loop achter’: ik lees veel nieuws nog steeds in de papieren krant én ik schaf een gadget aan waarop alle ánderen intussen zijn uitgekeken)

Ik download wat gratis en goedkope boeken – om ‘m uit te proberen.
Ik vind het een geinig dingetje maar ik slaag er niet in ‘m serieus te nemen.

Als boek, bedoel ik.
Ik heb de indruk dat het boek dat ik lees niet ‘echt’ is.
Waarbij ik er niet achter kom of dat aan de kwaliteit van de tekst ligt of aan de vorm: Kindle.

Ik voer bij google in: ik neem e-reader niet serieus.
En verdomd: “Lezers die een boek lezen op een e-reader onthouden minder van de plot dan lezers die hetzelfde verhaal in een papieren boek lezen, zo stellen Europese wetenschappers die onderzoek deden naar het leesgedrag op de twee media.
Bij het onderzoek las een groep van vijftig lezers een kort verhaal van 28 pagina’s van schrijfster Elizabeth George. De ene helft gebruikte een Kindle e-reader om de tekst te lezen, terwijl de andere helft het verhaal tot zich nam via een paperback.
(..)
Uit het onderzoek blijkt dat beide groepen in grote lijnen het verhaal op identieke wijze uitleggen, maar dat Kindle-lezers aanmerkelijk meer moeite hebben om de plot te reconstrueren dan lezers die een normaal boek lezen. Dit zou blijken door de lezer veertien gebeurtenissen in het verhaal in de juiste volgorde te laten rangschikken. Gebruikers van een Kindle presteerden daarbij ondermaats.

Een mogelijke oorzaak zou de ‘fysieke feedback’ zijn die een boek verschaft. Zo voelt de lezer aan het aantal gelezen pagina’s hoe ver hij in een boek is gevorderd, wat onmogelijk is op een e-reader. Door deze feedback zouden lezers van een papieren boek zich ook beter kunnen focussen op het vertelde verhaal.”

(bron)

Thrillers geef ik al jaren weg aan H.
Ik stuur ze op na eerst te hebben gevraagd of dat uitkomt.
Een maand geleden klaagde ik hier nog dat dat zo lastig ging omdat ze alleen via SMS benaderd kon worden.

Drie dagen geleden stuur ik een SMS want ik heb een nieuwe doos (bijna) vol.
Geen antwoord, maar dat verwacht ik ook niet per kerende boodschap.

Intussen pak ik de doos verder in en denk: als ik snel het boek uitlees waarin ik nu bezig ben is daarmee de doos vol en kan ik vrijdag verzenden.

Vandaag op Facebook een bericht van haar dochter.
De politie is aan de deur geweest, haar moeder is de nacht ervoor in haar slaap ‘ingeslapen’.

Ik schrik.
Intussen staat die doos me aan te staren.
En dat boek snel uitlezen hoeft dus ook niet meer.