Er zijn nachten dat Loki zich niet vertoont.
Of heel even.
Soms hoor ik hem snacken van de brokjes in de badkamer, maar op bed komen – ho maar.

Vannacht ligt hij al op bed terwijl ik nog Grey’s Anatomy zit te bingewatchen.
Wanneer ik ook naar bed ga, verlaat hij het voeteneind en kruipt in mijn armen.
Ik aai, ik zeg dat ik hem lief vind, ik noem hem ‘schatje-schatje’ en hij spint.

Soms slapen we even, dan voel ik of Loki er nog ligt en ja! hij ligt er nog steeds en ik aai weer en praat weer en hij spint weer.
Er komt dat verschrikkelijke moment dat ik in mijn half-slaap onhandig uithaal en hem een klap geef.
Ik zeg dat het me heel erg spijt en geef hem een kusje en Loki vergeeft me en laat zich weer aaien en spint weer.

Om kwart over zeven staan we samen op.
Ik zing hem toe:
“Het is een nacht, die je normaal alleen in films ziet
Het is een nacht, die wordt bezongen in het mooiste lied
Het is een nacht waarvan ik dacht dat ik hem nooit beleven zou
Maar vannacht beleef ik hem met jou
En ik hou alleen nog maar van jou…”

Als Loki kon zingen zou hij nu vast ook zingen maar hij toont zijn dankbaarheid op zijn manier door zijn bordje natte brokjes van de Plus helemaal leeg te eten.

Toen Loki hier kwam wonen, at hij goedkoop kattenvoer uit blik.
Hij liet zich opsluiten op de zolder van de buren, was twee dagen zoek, ik was wanhopig en toen ik hem in de armen klemde en met hem naar huis liep beloofde ik dat hij nooit meer blikvoer hoefde te eten.

Ik kocht zakjes Whiskas en Kitekat en Felix en Gourmet en Sheba en huismerk van de Plus.
Verder kleine ronde blikjes van Gourmet en zakjes Cosma en zakjes Royal Canin en traditionele kuipjes van Sheba en ook de peperdure ronde kuipjes van Sheba.
In de keuken staan om de dag ververste harde brokjes van Perfect for Life, in de badkamer idem van Royal Canin.

Het eerste dat Loki vertikte te eten was Cosma.
Dus weg ermee.
Toen hoefden de ronde kuipjes van Sheba ook niet meer.
Hierna waren het de ronde blikjes van Gourmet die ik als het aan hem lag direct in de kliko kon werpen.
Zakjes Royal Canin? nou vooruit, mits met mate.

Nu hoeft hij de Whiskas en de Kitekat niet meer.
Hij eet er nog wel sap of gelei vanaf en een enkel brokje maar dat is het dan.
Felix gaat er nog nét in (maar hoe lang nog).

Als het aan Loki zou liggen at hij alleen Sheba-zakjes en Sheba-kuipjes en zakjes van de Plus en die zakjes van Gourmet zijn ook wel ok.
Omdat ik een voorraad heb die tot in 2020 goed is, gooi ik de rest niet meteen weg.
Ik kán proberen er af en toe nog wat van in zijn bakje te doen.

Maar voorlopig houd ik het op de Sheba’s en de Plus.
Verder net weer een grootverpakking Gourmet besteld.

Gewoonlijk ligt Loki ‘s avonds op bed en als hij daar niet ligt is hij buiten en zit naar binnen te kijken en dan wacht hij op het moment dat ik hem binnen laat.
Vanavond om negen uur: geen Loki op bed. En ook geen Loki op zijn dekentje op de tafel beneden.

Ik open het raam en roep hem en dan is daar zijn lieve zachte Loki geluidje ergens achter me.
Geen idee waar hij vandaan komt maar ik geef hem een mini zakje Sheba (hoewel van ‘zielig’ geen sprake is).

Een uur later: nog geen Loki op bed.
En ook geen Loki op zijn dekentje.
Ik snap het niet!
Maar dan zie ik dat Loki op zijn toren ligt.
Waar hij al niet meer heeft gelegen sinds de oppassers van het voorjaar.

Ik loop naar hem toe.
Ik vertel hem (wat hij natuurlijk allang weet) dat hij de liefde van mijn leven is.
En nog wat van die teksten.

Ik hou zo van die kat.

Loki op zijn favoriete plekje in mijn klerenkast.
Hij ligt er soms maanden niet maar dan opeens weer wel.
Daarom vraag ik mijn house sitter ook altijd om die deur open te zetten.
Wat zij/hij helaas niet altijd doet.

Ooit is erin geslopen dat wanneer Loki ‘zielig’ is, hij een extra lekker klein 50 gram zakje Gourmet of Sheba krijgt.
Zielig is bv wanneer hij niet op tijd eten krijgt omdat de voerverstrekker de hele dag de hort op was.
En ook (hoewel dat niet strikt genomen ‘zielig’ is) wanneer ik ivm jetlag midden in de nacht opsta om iets te eten.

Loki heeft daar zelf een variant aan toegevoegd: kat zit in het donker in de regen buiten en wordt niet door mij opgemerkt DUS is hartstikke zielig.
Wat een aantal keren niet zal werken omdat ik hem écht niet zie aangezien ik een mens ben en dus niet zie in het donker.

Maar net nog! ik loop naar beneden om me nog een glas wijn in te schenken, ik denk, zie ik dat nou goed? een witte baard direct achter het raam aan de achterkant?
Ik loop erheen en ja! Loki *huilt* wat ik nog net hoor (het raam isoleert niet tegen de wind en de kou maar wél tegen kattengejammer) en ik doe het open en Loki komt binnen.
*Zeiknat*! wat hij had kunnen voorkomen door gewoon via het luikje binnen te komen.

Ik open een nieuw pakje Gourmet 50 gram.
Loki geniet van zijn portie.
Loki ligt nu uitgeteld op bed.
Ik hou van die kat.

Het wil nog niet erg met mij en de jetlag.
Vannacht bv: klaarwakker om half drie.
Licht aan.

Naast mij Loki mét een dood mini muisje.
Ik prijs Loki de hemel in. Wat knap! wat lief! Voor mij?! wat ben ik dáár nou blij mee!

Dan ga ik dit stukje tikken (na hem een 50 gram zakje Gourmet te hebben gegeven).

Wanneer ik weer terug kom in de slaapkamer is het muisje verplaatst.
Het ligt nu niet meer op (mijn) schouderhoogte maar op het kussen ter hoogte van mijn gezicht.

Ik aarzel of ik het zal opruimen.
Maar ik vermoed dat Loki me een boodschap wil sturen (kijk eens! muisje voor je gevangen!) dus ik laat het maar liggen.
In het ergste geval ga ik er idd per ongeluk met mijn wang op liggen.
Wat ook weer niet het ergste is dat een vrouw kan overkomen.

Ook vannacht word ik weer een paar keer wakker denkend dat ik hier niet woon maar dat ik morgen (?) moet verkassen naar mijn volgende rental.
Het eerste deel van de nacht ligt Loki in mijn armen, dan schuift hij op bed wat verder van me af.
Tenslotte verkast hij naar beneden.
Waar hij op me (=het ontbijt) wacht wanneer ik opsta.

Ik denk dat Loki beter dan ik weet dat ik nu echt terug ben.
Hij is nog wel blij.
Maar hij kan het bevatten.
Ik nog niet helemaal.

Gisteren om kwart voor tien loop ik mijn huis binnen hopend dat Loki in de woonkamer is om me op te wachten. Niet.
Op bed dan? Ook niet.
Zachtjes roep ik buiten zijn naam.
Geen Loki.

Ik val uitgeput in bed, lig eerst te luisteren of zijn luikje kleppert, denk dan: wanneer het om 12 uur zijn officiële etenstijd is, komt hij vast wel binnen.
Om kwart voor 1 sta ik toch maar op, ga naar beneden en daar zit meneer: op het tafeltje direct achter het raam dat ik voor hem moet openen.
Knuffelen? nee, laat maar.

‘s Middags nog steeds geen liefdevolle sjoege.
Maar dan is het bedtijd en direct kruipt Loki in mijn armen en daar ligt hij de hele nacht, spinnend, spinnend, spinnend.
Tot ik (jetlag) besluit om op te staan om half zes.
Ik geef hem Sheba die hij maar half opeet. Dan wil hij naar buiten dus doe ik het raam voor hem open.

Tot vannacht, Loki?

Over 12 dagen vlieg ik weg en laat ik Loki (en de andere dieren) achter.
Bij een vrouw met wie ik tot gisteren alleen had gemaild en ze leek me aardig op papier maar pas nu heb ik haar in het echt ontmoet.

Ze is inderdaad hartstikke aardig en ik weet zeker dat het goed komt.
De kippen ontmoetten we niet (het regende) maar wel twee van de vier konijnen en zij bood Tommie knabbelsticks aan die hij als vanzelfsprekend uit haar hand aannam.

Het belangrijkste was natuurlijk Loki.
Die eerst verdween (niet om haar, dat verdwijnen doet hij soms, nu is hij ook weg).
Maar vlak voordat ze wegging kwam hij naar beneden (hij heeft een nieuwe verstopplek ergens boven).
De oppas ging op haar hurken zitten, bood hem haar hand om aan te ruiken.
Loki rook en… Loki gaf kopjes!
Sterker nog: Loki stond te spinnen!

Zelf zal ik hem heel erg missen.
Vooral in het begin en tegen het eind.
Maar de kleine wolbaal (die zij trouwens érg groot vond!) zal vast gelukkig zijn.

Vroeger (een half jaar geleden? een jaar?) ging ik wanneer Loki ‘s nachts niet op bed lag de trap een paar treden af en als hij op zijn dekentje op tafel lag, kwam hij dan naar me toe en sliepen we de rest van de nacht sámen op bed.
Dat probeer ik nog wel eens.

Maar nu koppelt hij mijn twee treden de trap af lopen aan ‘ik krijg een schoteltje met 50 gram Sheba zakje’.
Dus zodra hij me ziet rent hij naar de keuken en dan moet ik wel een ontzettende trut zijn om weer om te keren en te denken ‘je bekijkt het maar’.

Ik loop de trap helemaal af en in de keuken wacht al de Man in mijn Leven en ik geef Sheba en Loki is blij en ik hóóp dat hij daarna naar boven zal komen en in mijn armen zal kruipen.
Helaas.

En zo gaat het al een paar weken.

Ik bezoek graag begraafplaatsen (hoewel niet meer zo graag als vroeger, geen speciale reden voor, het trekt gewoon minder).
Wanneer ik er wel ben verbaas ik me vaak over grafstenen.
Omdat ze mooi zijn of heel lelijk, omdat er een bizarre tekst op staat of een heel gevoelige, omdat er (pijnlijk!) een knoeperd van een spelfout in de tekst zit.

Ik bedacht net dat ik zelf geen enkel graf heb om te bezoeken.
Als ik dat al zou willen.
Mijn moeders graf is geruimd. Niet helemaal wég gedaan, maar er is iemand anders bovenop haar kist begraven. Ik heb geïnformeerd bij de begraafplaats en ze hebben me uitgelegd waar het graf wás en toen vroeg ik een ooit jeugdvriendin die nog in die stad woont die plek te fotograferen maar ze vond het daar te somber “met al die bomen” en ze deed het niet.
Ik hád zelf naar Eindhoven kunnen rijden maar dat is er niet van gekomen (het is ook best ver en het is een vervelende route).

Mijn vader is gecremeerd en de as is verstrooid.
Lodewijk idem.
En ook Roelof (daarover besliste de familie maar ik was het er wel mee eens).

Alleen van Sammie en Guus heb ik de as in een blikje.
De blikjes staan naast me in de kast.
Alexander, de kat die ik het langst had, is in de tuin begraven maar zijn graf was niet goed gemarkeerd en is nu overwoekerd.

Geen idee waarom ik dit nu vertel.
Waarschijnlijk alleen omdat iemand op Facebook een foto toonde van het graf van zijn moeder. Die vorig jaar is overleden. Hij is in de vijftig.
Mijn ouders stierven toen ik rond de twintig was.
Dat voelt ook al anders.

Ik geneer me een beetje voor wat ik hier ga vertellen.
Ik doe het toch omdat ik het uittestte op iemand die minstens zoveel ervaring heeft met katten en die het óók niet wist.

Loki heeft twee soorten bakjes.
Kleine platte en kleine iets hogere.

Tot voor kort gebruikte ik ze door elkaar. Ik plaatste ze op een krant als een soort placemat en regelmatig wierp Loki een deel van de maaltijd over de rand.

Stom toevallig (ik zocht iets, maar ik weet niet meer wát) ontdekte ik dat katten hoge bakjes heel vervelend vinden: hun snorharen zijn gevoelig en kunnen pijn doen wanneer ze uit een hoog bakje moeten eten. Dat is de reden dat ze een deel van het eten over de rand mikken.

Ik voelde me een dierenbeul! Want ik wist het niet en al jaren doe ik mijn katten pijn.
Per ongeluk, maar toch: pijn.

De laatste dagen gebruik ik alleen nog lage bakjes.
De kranten-placemats zijn niet meer nodig want Loki eet alles netjes op zonder met zijn eten te smijten.
Uiteraard meteen nog wat van die lage bakjes besteld.
Zodat de huisoppasser ze geleidelijk kan gebruiken en in de afwasmachine wassen.

Vannacht loop ik slaapdronken richting badkamer en struikel over Loki die direct achter het bed ligt (waar hij anders nooit ligt).

Ik ga onderuit en ik beschadig mijn onderarm en mijn hand voelt gekneusd (wat hij niet is, maar zo voelt hij) en mijn stuitje is zeer pijnlijk.
Ik illustreer het met een kiekje van de wond op mijn arm. Er is ook een enorme bloeduitstorting op mijn rechterbil maar om die nou hier te tonen… nee.

Wat deed ik na die val.
Ik krabbelde overeind en ik volgde Loki die óók erg was geschrokken naar beneden om hem daar een bijzonder lekker hapje te serveren.
Daarmee maakte ik het weer een beetje goed.
En nu maar hopen dat HIJ nu niet denkt ‘als ik een delicatesse wil, moet ik haar laten struikelen’.

Ik zou je in een doosje willen doen.
En je bewaren.
Heel goed bewaren.

 

Ik wil boodschappen gaan doen.
Loki positioneert zich bij het voorwiel van mijn auto.
Omdat ik niet het risico durf te nemen dat ik hem aanrijd, stel ik het boodschappen doen uit.