Als ik nou toch ga zeuren/verdrieten.
Toen ik in Grootschermer kwam wonen = 25+ jaar geleden moest ik een dierenarts hebben.
Eerst probeerde ik er 1 in Stompetoren.
Man was vooral een veearts die mijn poesje Nelly bij het bevoelen ongeveer kapot kneedde.
Buurvrouw zei: probeer Dierenkliniek Oudorp.

Dat deed ik.
Met toen nog dokter Theo maar al snel kwam daar dokter Martin bij.
Een leuke knul en intussen een leuke volwassene, tevens de baas van de kliniek na Theo.
Hij is kundig, ik mag hem graag.
Soms helpt hij me tussendoor als ‘spoed’ wanneer hij me ziet zitten en toen ik daar iets van zei (vol waardering) zei hij: we kennen elkaar ook al zo lang.

Vorige week een mail: “beste baasjes”, en Martin stopt ermee.
Na 25 jaar.
Voor ‘nieuwe uitdaging’ enzo.
De nieuwe dierenarts schijnt erg deskundig te zijn. Maar zij en ik kénnen elkaar niet eens.

Assistentes
Ook het ‘lagere’ personeel loopt weg.
Net als een jaar geleden. Maar toen was opeens het team weer compleet!
En nu dus weer niet meer.

Ik krijg een herinnering: Loki is nog steeds niet gevaccineerd.
WTF! een maand geleden was hij daar 2x(!) terwijl die oproep al stond, had dat dan niet meteen gekund?
Nee, dat deden ze niet zomaar zegt het meisje dat mijn naam en die van de lieve Lokepook niet herkent(!) – zomaar een extra prik geven. Ok… maar even met mij overleggen? had toch ook gekund?!

En de Stronghold. Ik had gevraagd om die in het nekje te doen.
Dat zag meisje idd staan in de aantekeningen maar… het was niet in rekening gebracht dús niet gedaan!
Moest ik daar nou blij mee zijn?!
Wat heeft het dan voor zin als ik idd zoiets vraag?

Ik ga direct zelf de Stronghold ophalen bij een aardige assistentevrouw die ik wel herken (zij mij ook weer niet).

Ik denk: 1x probeer ik de nieuwe dierenarts uit, als het niks is ga ik naar een andere praktijk.
Ook al haat Loki de lange autoritten (hij vindt Grootschermer-Oudorp al krijsenswaardig).

Loki heeft veel klitten in zijn vacht.
Knippen helpt niet, dus wordt het scheren en een roesje.
Dat wou ik de oude man niet zomaar aandoen: eerst grondig onderzoeken door de dierenarts of het verantwoord is.

De afspraak stond al voor 10 april omdat het de assistente en mij niet verantwoord leek Loki nu al half kaal geschoren de buitenlucht in te jagen. En omdat hij zo bang is voor de dierenarts wilde ik het wel in 1x doen.
Maar de afgelopen week heeft Loki opeens minder eetlust tot hij alleen af en toe nog wat sap van de brokjes likt.

Dierenarts
Gisteren naar de dierenarts (geen afspraak gemaakt, wou niet het risico lopen dat ik een assistente aan de telefoon zou treffen die zou zeggen ‘het is heel druk de eerste kans is woensdagmiddag’).
Iedereen was aardig, dierenarts deed grondig onderzoek (bloed, nieren en lever zijn goed), alleen gebit moet gefatsoeneerd en *iets* moet ieg met de vacht maar… er waren twee noodgevallen tussen gekomen dús moet Loki nu woensdag terugkomen.

Wat al erg genoeg is, maar omdat ik hem niet in en uit de auto kan tillen (hij is zwaar) heb ik daarvoor hulp nodig.
Na wat rond-appen vind ik iem voor in de auto zetten. Eruit is lastiger.
Weer dierenarts gebeld.
Ik zóu Loki begin middag kunnen ophalen maar de eerste buurtbewoner die kan uit-tillen is pas om 4 uur thuis.
Dus moet de arme Loki nu tot half 4 in de kliniek blijven.

En hoop ik dat hij wel ’s ochtends vroeg wordt behandeld zodat hij daarna zijn roes kan uitslapen.
Maar ik ben bang dat als er weer een noodgeval tussen komt ze zullen denken: Loki wordt toch pas om half 4 opgehaald dus die kan ook wel later onder het mes.

Ik heb twee katten.
Natuurlijk Loki die in september 17 wordt en toen hij net hier was ving hij nog wel eens een muis of een mus (en maakte hij hoge en verre sprongen maar Die Zeit ist ein grausam’ Ding en dat geldt voor ons allebei).

Ook heb ik sinds ongeveer 2 jaar Lexje die als kitten introk bij de buren maar verliefd werd op Loki dús woont ze nu hier.
Ze is gek op muizen. Vangt ze buiten, vangt ze in de schuur.
En gaat er dan mee ‘spelen’ in het bad.

Als ik dat hoor grijp ik in, pak het muisje met een dunne handschoen en zet het buiten (Lexje boos).
Een paar dagen geleden tilde Lexje het meest recente slachtoffer uit bad en zette het op de badkamervloer.
Jagen, proberen te vangen, pootje erop, laten gaan, opnieuw vangen.
Fun, fun, fun!
Tot muisje twee dagen geleden op zo’n moment de pootjes nam.
WTF!

Vertwijfeling, frustratie.
(en dus een nieuwe zoeken)

Vanochtend vind ik de badkamervloer bezaaid met stukjes droog voer (staat daar altijd, uiteraard in hoog bakje maar is blijkbaar omver geraakt) en op het kleedje ligt een muizenstaartje met wat ingewanden.
Toch te pakken gekregen dus.

Ik denk dan: zou Lexje nu denken ‘muisje éven in het bad martelen maar niet te lang want dan komt Jeanne haar redden en is ze weg’ en ‘bij op de vloer zetten érg goed opletten waar het kreng heengaat anders moet ik weer een nieuwe vangen’.
Of leren katten geen lesjes.

Ik geef een hoop geld aan goede dierendoelen en meestal is dat idd ‘geven’ en krijg je er niks voor terug.

Ik ben ook donateur van de stichting Kitten&co en daar kon je kattenkontjes bestellen, gehaakte prullaria met catnip oid er in.
Al snel ging het bestel-loket dicht want we waren wat al te gretig met ons allen.

Vandaag arriveerden mijn kontjes.
Ze vielen in goede ‘aarde’.

Ik was vooral blij toen ik weer thuis kwam en allebei mijn katjes achter de voordeur zag staan.
Zij blij mij te zien, ik blij hen/hun (ik weet het nooit precies, sorry) te zien.

Koffer laat ik beneden staan, mezelf sleep ik de trap op en dan in bed.
De katten aarzelen geen seconde en kleven zich aan me vast. Zó vast dat ik me niet meer kan bewegen. Letterlijk.

Wanneer ik uren later opsta, loop ik stram.
Waarvoor méér verklaringen zijn maar twe uur in 1 houding liggen met twee kattenlijfjes tegen je aan maken het alleen maar erger (en fijner – tis maar hoe je er naar kijkt).

Beide katten bijven mijn gezelschap zoeken.
Alleen: niet sámen. Terwijl ze ‘normaal’ veel samen optrekken.
Loki zit als het kan op mijn bureau tegen me aan geleund. En anders achter de monitor.
Lex geeft de voorkeur aan rolmops spelen met mij op bed.
Ze geeft een klein kreetje wanneer ze op bed (en op mij) springt, gaat dan even marcheren waarna ze zich oprolt.

Vanochtend vroeg … een wonder! Loki die zich nog niet op bed vertoonde verklaart op bed zijn liefde aan mijn linkerarm en hoofd (doet er voor de fun wat nageltjes bij – maar dat mág!) om na een half uur ietsje richting voeteneind te gaan.
Waar Lexje ligt.

Everybody happy! (vat ik dan maar samen)

Loki moet regelmatig getrimd.
Dat vindt hij niet leuk en ik dus ook niet.
Kammen en borstelen is helemaal een no-no dus een paar keer per jaar zit er niets anders op.

De dierenarts(assistente) doet het bij voorkeur onder narcose maar over een paar weken is Loki 16 dus dat doe IK bij voorkeur niet.

Ooit werkte daar Jolien. Die het prima deed.
Zonder en met narcose.
Maar nu werkt ze in Enkhuizen en omdat Loki in de mand in de auto al na 50 meter een giga-keel opzet wanneer we naar Alkmaar rijden, is Enkhuizen geen optie.

Maandag was ik bij Linda.
Aardig meisje. Jong meisje. Niet zo ervaren.
Na een halve ‘Loki’ was de kleine man totaal over zijn toeren en vloog ons aan.
Dús nog een afspraak gemaakt voor donderdag want aan zijn buikje waren we nog niet toegekomen.

Buikje
Gisteren dus ‘het buikje’ maar eerst in de wachtkamer met een krijsende Loki terwijl daar een man zat met een zoete stille kat die helemaal wist wat ik fout deed.
Ik praatte niet genoeg met Loki! had ik wel een tweede kat? (ja) Je kon álles met een kat bespreken bv: wanneer hij op vakantie ging legde hij dat uit aan de kat en telde op de pootjes van de kat uit hoeveel dagen je zou wegblijven!
Deed ik, sufkop, allemaal niet!

Andere vrouw-met-kat knikte me bemoedigend toe. Zij vond het duidelijk ook gelul.
Assistente die het allemaal aanhoorde zei later tegen me: “hij bedoelde het goed”.
Loki trakteerde ons daarna op een sessie ‘ik word levend gevild!!’ toen drie assistentes hem op zijn rug legden om zijn buikje te scheren.

In het najaar maak ik een afspraak met de dierenarts over wat Loki aan kan als ‘roesje’.
Na grondig onderzoek.
Nu rust Loki uit en komt langzaam bij.

Ik ben gesloopt.

Ik heb een kat (Loki) en een deelpoes (Lex).
Lex deel ik met buurvrouw Esther waar ze woonde tot ze verliefd werd op Loki en hier introk.

De afgelopen dagen was Lex vooral wég.
Ik hoopte dat ze bij Esther was, maar dat was ze niet.
Twee avonden slaagde ik erin haar binnen te lokken door ’s avonds op straat te gaan roepen.
Dan kwam ze even binnen maar verdween ook weer snel.

Het was de hitte, vermoedden Esther en ik.
Dus probeerde ik me geen zorgen te maken toen Lex na ‘even binnenlokken’ gisteravond was verdwenen, niet ’s nachts was thuis gekomen en zij zich ook overdag niet liet zien.

Om zeven uur: daar wás ze! klein kreetje en sprong op bed – zoals ze altijd doet.
En nu op haar favoriete plekje bij het raam in de slaapkamer.
Uitgeteld.
Maar gelukkig. Denk ik.

Ik ben dat ieg wel.
En Loki ook want die was een paar dagen erg onrustig.

Afm 10 x 15 cm, achterkant blanco.

Wie wil ‘m hebben?
Tegen verzendkosten (nog nét een paar dagen € 1,09, dan gooit PostNL er weer een paar cent bovenop) en als we elkaar kennen irl of via deze website of via FB en ik je aardig vind: gratis en voor niets.
Ik heb maar 1 exemplaar.

4 juni is ‘Knuffel met een kat’-dag.
Niet alle katten zijn daarvan gediend.

Mijn huis staat op ongeveer 1,5 meter (nou… misschien iets meer) van het buurhuis.
Vroeger sprong Loki graag van het dakje van de schuur op het dak van de buren.
Nu is de lieverd bijna 16 en zijn jumping days zijn voorbij.
Hij heeft zelfs een klein opstapje nodig om op het bed te komen.

Bij ons woont ook Lex(je) aka SusieQ aka BabyPoes aka Frutseltje (you name it, ernaar luisteren doet ze toch niet).
Drie jaar geleden werd ze geboren en werd liefdevol opgenomen in het buurhuis.
Maar ze zag Loki en viel als een blok voor hem.
Zodat ze bij ons introk.

Af en toe is ze nog wel in haar oorspronkelijke huis.
Zodat buurvrouw en ik haar onze poly amori deelpoes noemen.

Maar ter zake: nu is het deelpoes die graag de sprong naar het andere huis waagt.
Ik wou haar al een paar keer fotograferen terwijl ze dat deed maar ze was me steeds te snel af.
Als ik zeg dat deze foto ‘beter kon’ dan is dat een understatement.
Voor eigen gebruik ben ik er wel blij mee.

Vandaag worden Frutseltje en haar zusje Loeki (die bij Esther blijft wonen) 3 jaar!
Deze foto is uit de tijd dat de zusjes elkaar nog lief vonden – Loeki ligt op de vensterbank.
Nu zijn ze gebrouilleerd.

Sinds de zomer van 2021 wonen bij de buren twee kittens (die intussen pubermeisjes zijn geworden).
Een ervan die zij Lex noemen en ik SusieQ (ze luistert naar geen van beide) werd verliefd op mijn Loki en woont nu feitelijk hier.
Zusje Loeki ligt vaak een paar uur per dag op een vensterbank te stoven.
En eet bij het binnenkomen en het weggaan wat harde brokjes.

De liggende is Loeki

Tot twee dagen geleden.
Ik serveerde Loki het ontbijt en zet dan een altijd een minibakje Sheba neer voor Susie.
Die gewoonlijk even ruikt en dan weg loopt naar de hárde brokjes. Waarna Loeki toetast. In het kleine bakje.
Maar twee dagen geleden viel Loeki zonder aarzeling aan op het bakje van Loki die panisch het pand ontvluchtte.

Sindsdien: ellende.
Loki durft niet meer te eten en is meer bang buiten dan binnen.
Vanochtend kijk ik eerst goed of Loeki niet op de loer ligt in de woonkamer zoals gisteren.
Nee.
Toen luikje tussen schuur en buiten op slot gedaan zodat Loeki ook niet plots binnen zou kunnen komen.
Eten neergezet voor Loki.

Maar de aanblik van het bakje met eten is alleen maar associatie met die griezel van de buren dus deinst hij achteruit en wil maar 1 ding: naar buiten.
Een paar uur later wil hij weer naar binnen, door de voordeur (zoals gewoonlijk).
Amper in het halletje wil hij weer naar buiten, bang dat Loeki ergens binnen zit.

1 lief ding: na die eerste angst-dag zocht Loki troost bij zijn lieve jonge vriendin.