Sinds de zomer van 2021 wonen bij de buren twee kittens (die intussen pubermeisjes zijn geworden).
Een ervan die zij Lex noemen en ik SusieQ (ze luistert naar geen van beide) werd verliefd op mijn Loki en woont nu feitelijk hier.
Zusje Loeki ligt vaak een paar uur per dag op een vensterbank te stoven.
En eet bij het binnenkomen en het weggaan wat harde brokjes.

De liggende is Loeki

Tot twee dagen geleden.
Ik serveerde Loki het ontbijt en zet dan een altijd een minibakje Sheba neer voor Susie.
Die gewoonlijk even ruikt en dan weg loopt naar de hárde brokjes. Waarna Loeki toetast. In het kleine bakje.
Maar twee dagen geleden viel Loeki zonder aarzeling aan op het bakje van Loki die panisch het pand ontvluchtte.

Sindsdien: ellende.
Loki durft niet meer te eten en is meer bang buiten dan binnen.
Vanochtend kijk ik eerst goed of Loeki niet op de loer ligt in de woonkamer zoals gisteren.
Nee.
Toen luikje tussen schuur en buiten op slot gedaan zodat Loeki ook niet plots binnen zou kunnen komen.
Eten neergezet voor Loki.

Maar de aanblik van het bakje met eten is alleen maar associatie met die griezel van de buren dus deinst hij achteruit en wil maar 1 ding: naar buiten.
Een paar uur later wil hij weer naar binnen, door de voordeur (zoals gewoonlijk).
Amper in het halletje wil hij weer naar buiten, bang dat Loeki ergens binnen zit.

1 lief ding: na die eerste angst-dag zocht Loki troost bij zijn lieve jonge vriendin.

Het lieve kleine poesje van de buren dat zij Lex noemen waar ze niet naar luistert en dat ik SusieQ noem waar ze evenmin naar luistert.. ik dacht opeens: Annabel?: Het wordt niets zonder jou Annabel…

Maar ik reken me nog niet rijk

Hij houdt van katten en van ‘avontuur’.
Hij probeert sinds afgelopen zomer van oppas-adres naar oppas-adres te gaan.
Hij praat heel aardig over de katten waarop hij al heeft gepast en hij heeft uitstekende referenties.

Gisteren is hij hier geweest.
Hij klikte perfect met de buurmeisjes, SusieQ en Loeki.
Loki vond hem eng.
Ik begrijp dat niet omdat Loki iha iedereen ‘ok’ vindt.

Ik vermoed dat de laatste oppassers, het oudere echtpaar, over zijn grenzen zijn gegaan.
Ik denk dat omdat hij toen ik terug kwam even aan/afhankelijk was als die keer met H. die hem niet leuk vond en hem daarom links had laten liggen.
Ik denk dat zij hem hebben geforceerd tot meer dan in zijn ‘comfortzone’ zat.
Zo stuurden ze me foto’s van Loki vanaf het kerkhof verderop.

Ik dacht: zou hij zo dol op ze zijn dat hij helemaal tot daar achter ze aan is gelopen?
Wat geweldig!
Want: als ik die kant op ga (niet naar het kerkhof maar naar iemand die daar in de buurt woont), keert hij al snel om.
Nu denk ik dat ze hem hebben geforceerd: “komop! je durft het! je kunt het!” – zoiets.
Ieg was hij verre van ‘ok’ toen ik weer thuis kwam.

Ik dénk dus dat die ervaring maakt dat hij nu ook schichtig doet tegenover andere (nieuwe) mensen.

Een jaar geleden kreeg Loki een mandje voor zijn verjaardag.
Een eigenlijk te klein mandje.
Hij keek er dus niet naar om.

Een maand geleden dacht ik: zal ik het weggeven.
En: ik probeer het nog 1x uit.
Toen wou Loki er wél in liggen al was het behelpen.
Voor SusieQ paste het beter.

Een paar dagen geleden was ik in een dierenwinkel en zag een leuk mandje staan dat wat groter was. Voor Loki! dacht ik.

Die heeft er 1x kort aan geroken.
SusieQ slaapt er wel in.

Vannacht: klopjes tegen de muur van mijn slaapkamer.
Waar mijn hoofd ligt.

Ik sluit ‘klopgeest’ uit en denk dat het een muis moet zijn.
Met vriendjes.
En vriendinnen.
Die hard kloppen en dan even niet en .. laten ze nou soms iets vállen??

Ik doe het licht aan, hopend dat ze daarvan schrikken.
Heel eventjes doen ze dat ook.
Dan begint het weer.
Ik klop *terug* en ook dat helpt af en toe een beetje maar niet lang.

Ik bedenk een list.
Ik haal Loki van beneden (dat is mazzel dat wanneer die me ziet hij ook kómt ipv naar de keuken te rennen in de hoop op hapjes).
Loki nestelt zich in mijn armen, ik aai Loki, Loki spint.
Dát werkt dus wel.
De muizen zijn stil.

Maar het is nu half 4 en ik ben intussen zo opgefokt dat ik niet meer in slaap val.

Begin vorig jaar besloot ik vrijwel al mijn boeken weg te geven aan de Kringloopwinkel.
Ik wou ze nét bellen dat ze ze konden komen ophalen, toen corona uitbrak.
Toen konden de ophalers niet meer komen.

Toen ze dat na een tijd weer wél konden, was Loki eraan gewend geraakt bovenop de stapel te slapen.
Dús moesten de boeken blijken staan en dús zijn er herhaaldelijk mensen die me voor gek verklaren omdat de stapel een groot deel van mijn woonkamer in beslag neemt (én de toegang tot mijn platenkast verspert).

Twee weken geleden dacht ik: Loki ligt er vrijwel nooit meer op.
Als hij er de komende week niet op ligt, bel ik de Kringloop om ze te laten halen.

Dat zei ik tegen Loki en zo’n kat verstaat toch meer dan je misschien denkt want sindsdien ligt hij er zeker 3x per week.
Dus nee, de Kringloop bel ik niet.

Sinds een tijd(je? maanden? half jaar?) klimt Loki nog wel via het gaas van de konijnenren naast het huis over het tuinhek.
Vroeger klom hij dan terug langs de andere kant, balanceerde wat op het tuinhek en sprong dan naar beneden.
Niet meer.

Dus werd er een plank voor hem aangelegd – die hij niet gebruikt.
Zodat ik er nu dwarsbalkjes op liet zetten, hopend dat hij er dan wel overheen zou wandelen.

Maar Loki blijft de voorkeur geven aan binnenwandelen door de voordeur.
Hij blijft net zo lang liggen (slapen?) onder de plant links totdat ik de deur opendoe.

Dús sta ik nog steeds midden in de nacht portier te zijn.
En dan wanneer ik opsta wéér.