Jeanne's Weblog

Ik ben een brave, soms wat bangige automobiliste.
Het is echt héél zelden dat ik een overtreding maak Die 5(!) km te hard laatst! dat was echt een uitzondering.
En voor zover ik me kan herinneren heb ik maar 1x geparkeerd zonder te betalen en dat kwam omdat tussen mij(n) auto en de parkeermeter een busje stond – het was me daarom ontgaan dat het daar betaald parkeren was.

Nu ligt tussen mijn post een ‘duplicaat naheffingsaanslag parkeerbelastingen’ van mijn oppassers.
Op 5 mei stonden ze ergens in Alkmaar zonder te betalen. € 62,75.
Briefje met “so sorry” en het geld.

Vandaag een brief van de gemeente Amsterdam.
Hé, denk ik, zouden die ex-bewoners opsporen om er iets leuks mee te doen?
Niet echt.

Mijn auto stond de dag voordat ik terugkwam op het Buikslotermeerplein zonder dat er parkeerbelasting voor was betaald.
Maak € 49,43 over.

En o ja: “Als u vijf of meer parkeerbonnen hebt openstaan, kan de gemeente elk moment een wielklem op uw auto plaatsen of uw auto laten wegslepen.”
Direct betaald. Wat ik toch al zou hebben gedaan.

En me verwonderd over mensen die op 5 mei al een parkeerboete opliepen en die een paar weken later het opnieuw vertikken die paar Euro in de meter te gooien.
Blijkbaar ben ik zelf echt braver dan braaf.

Op de dag dat ik wou wegvliegen had Schiphol een stroomstoring.
Dat werd nog een heel gedoe: ze sloten de luchthaven af en de wegen erheen en toen gingen die weer open en ging ik op pad en laat ik nou om 9.11 uur waar ik 80 km mocht rijden 85 km te hebben gereden.
Ongetwijfeld omdat de medeweggebruikers dat óók deden want ik ben niet zo’n snelheidsduivelin.

De overheid moet zich in de handen hebben gewreven om al die pechvogels die met trillende handjes en overslaande hartjes, nog steeds vrezend dat ze hun vlucht konden missen, met 5(!) km de snelheid overtraden.
Tel uit de overheids winst.

Maar goed: betrapt dus.
Het kost me € 39.
Als ik niet voor 5 juli betaal komt er € 54 bij en als ik het dan nog verdom wordt het € 99.
Daar blijft het bij (althans het Justitieel Incassobueau maakt geen melding van nog hogere boetes).
Of de deurwaarder komt langs en neemt de tv mee.

Vandaag, op de allerlaatste dag, krijg ik het gevoel te pakken.
Het begon al mooi met de coyote.
Daarna waaide het te hard en was het (voor hier) best koud maar het gevoel was daar.
Het gevoel van totale ontspanning en rondkijken en genieten van vogeltjes en konijntjes en eekhoorns.

Eerder was fijn geweest.
Maar nu is ook nog fijn.

Dat vraagt natuurlijk om moeilijkheden: hier mijn hart uitstorten en vertellen dat het niet goed met me gaat.
Tuurlijk zijn er goede bedoelers die zeggen ‘weet je wat jij moet doen? naar de psychiater!’
Wat mij dan weer in het defensief duwt want dat wil ik niet maar omdat ik zelf ben begonnen over ‘het leven valt tegen’ moet ik dan argumenteren waarom ik *niet* op de bank wil.

Toen ik anderhalf jaar geleden te horen kreeg dat ik waarschijnlijk kanker had, sloeg zo’n hulpverlenende trut haar tentakels in mij en dwong me tot tranen trekken want dat zou goed voor me zijn.
Dat is trouwens ook nog iets dat ik moet verwerken: de diagnose die onjuist bleek en vooral het verblijf in het ziekenhuis.

Er is nog werk aan de winkel.
Door MIJ.

En dan helemaal op het laatst gebeurt er nog iets leuks.
Een bobcat die voor mijn raam naar binnen zit te staren.

Thuis vertel ik er wel meer over. En ja, die foto’s kónden scherper.

Nog een paar dagen en als het aan mij lag ging ik morgen al naar huis.
Dat rouwen valt me niet mee.
Ik moet er doorheen, denk ik.
“Dan ga je toch niet meer?” is denk ik niet de oplossing.
En evenmin “moet je nou helemaal naar Amerika…”

Ik dénk dat het ooit beter wordt.
Dat moet ik denken omdat het anders wel een heel treurig vooruitzicht is: nooit meer ‘genieten’ maar eeuwig rouwen.

Je kunt op zondag 2x rechtstreeks van Schiphol naar Los Angeles vliegen.
Ik pleeg te vliegen om kwart voor tien. Die vlucht had ik ook geboekt.

Ik verzette naar de vlucht van kwart voor 1 omdat ik nog een envelop moest afgeven voor de oppassers bij een informatiebalie waarvan ik niet wist waar hij was (dat bleek geen overbodige luxe, ik zocht me wezenloos).

Maar nu wil het toeval (bestaat toeval?) dat ik voor die 1e vlucht Schiphol niet eens had bereikt. De toegangswegen waren geblokkeerd vanwege die stroomstoring.

En nu de slagroom op de taart.
Toen ik de KLM vroeg de vlucht te wijzigen van de eerdere naar de latere (zelfde plaats bleek nb beschikbaar), zeiden ze, dat dat geld kon gaan kosten.
Toch doen, was mijn reactie: mijn gemoedsrust is ook wat waard.

Ik wist toen nog niet hóeveel waard.
Nu krijg ik de rekening voor de wijzing: ik krijg 18 Euro *terug*!
9 voor het wijzigen van het tijdstip van de reis, 9 voor het wijzigen van de stoel.
Woeha en Johee en nog zo wat.

Ik kwam traag op gang.
Een slopende vlucht, 1 dag mooi weer, toen twee dagen bagger.
Toen weer wat mooier weer maar de hoop was toch echt gevestigd op gisteren, dat dan bij mijn nieuwe rental het knopje zou omgaan.
Dit was die rental en ik maakte zelf mooiere foto’s – maar goed.
https://www.airbnb.nl/rooms/18653619

De gastvrouw sjouwde me rond en het was vooral om me dieren achter gaas te tonen (dat viel wat tegen).
Onderweg ontmoetten we ook haar broer die een enorm beroemde producer zou zijn en die direct vroeg of we samen wijn konden drinken. NEEEEE.
Op mijn meest assertief zei ik, dat ik absoluut niet sociaal was en alleen wou zijn.

Na de tour deed ik een power nap waarna ik ging zitten aan de koi pond bij mijn trailer. Lekker relaxed, camera, kindle, geen bh en trust me: that is not a pretty picture.
En verdomd: daar komt de broer aanzetten! Hij heeft het beste boek ooit geschreven. En mag hij me dat opsturen. Al snel beland ik in een ‘hoe zeg ik nog nee’ en geef hem mijn kaartje zodat hij de hele nacht mijn mail blokkeert aangezien hij 222 blz! aan het doorsturen is.

Vanochtend: heb je mijn mail ontvangen?
En terwijl ik nog in mijn nachthemd sta om 8 uur klop op de deur: hij wil me het boek ook nog op usb overhandigen. NEE is mijn reactie maar dan denk ik dat het probleem sneller is ‘opgelost’ als ik het maar accepteer.

Hij zegt nog dat we vast veel gaan mailen omdat we allebei writers zijn.
Een paar uur later een mail: how are you?

Achteraf had ik ‘bot maar duidelijk’ het toesturen van het boek moeten weigeren. Maar ik kán het niet mn waneer iem in mijn space is zoals gisteren.

Ik werd wakker, zette de radio aan: stroomstoring op Schiphol, annuleringen en vertragingen, kom niet naar de luchthaven(!), wegen zijn afgesloten, vertrekhallen zijn hartstikke vol.
Ik kijk op de website van Schiphol en op die van KLM en mijn vlucht om 12.45 lijkt nog steeds te gaan.

Net wanneer ik me wat meer gerustgesteld voel krijg ik een email van de oppassers.
Hun vlucht is geannuleerd. Ze zoeken naar alternatieven.
Nieuwe mail (en dit dus in het halve uur voordat ik echt moet vertrekken): ze komen pas woensdagmiddag.
Want er is wel een alternatief maar dat is te duur.

Ik mail buurvrouw 1 (die mij ook al had gemaild omdat ze de berichten had gehoord) en buurvrouw 2.
Buurvrouw 1 is erg behulpzaam, buurvrouw 2 geeft geen sjoege (nog steeds niet).
Alleen kan buurvrouw 1 niet alle dagen en dan denk ik: ik vraag het aan de overbuurman bij wie Loki wel eens binnen zit maar die heeft nog geen sleutel en weet ook niet waar dingen staan en wat iedereen eet.

Ook die gemaild. Getracht hem met buurvrouw 1 in contact te brengen (lukt niet) en ik word steeds opgefokter. En voel me steeds schuldiger tegenover Loki die 4+ dagen waarschijnlijk wel gevoerd zal worden maar niet in iemands armen zal slapen.

Eenmaal aan boord van KL603 dacht ik: had ik niet moeten regelen dat ik twee-drie dagen later zou zijn weg gevlogen? maar het was allemaal zo hectisch dat het toen het nog te regelen had kúnnen zijn, niet in me opkwam.