Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Geen ‘corner’

Begin oktober rijd ik van Golden Valley, AZ naar Albuquerque, NM.
Dat is best ver zodat ik een stop wil maken ergens er tussenin.
Voor de hand zou liggen: in Winslow, AZ.
Waar ik heel lang geleden ooit was (slaperig mini stadje).

Toen zongen de Eagles een liedje met erin de tekst ‘standing on a corner in Winslow, Arizona’.
Waarna van het een (veel bezoekers) het ander (een standbeeld en zelfs een parkje) kwam.
Toevallig reed ik er een paar jaar geleden doorheen, het was extreem druk, en ik dacht no more.

Dus zoek ik een Airbnb verderop.
Wat niet meevalt want blijkbaar denkt men in die regio dat alle toeristen alleen de ‘corner’ willen zien en kieken zodat een huur-optrekje elders niet loont.

Ik vind toch iets.
Ziet er goed uit, comfortabel, een heuse keuken (mét fornuis en grote koelkast) en nog relatief goedkoop ook.

Ik ben al bijna overstag maar lees voor de zekerheid toch de recensies.
Laaiend enthousiast! voornamelijk.
Maar dan:
DO NOT come here at night if you’re easily creeped out. That’s what we did, and my husband was scared the entire night we were there. He wouldn’t let me walk through the house without him, I had to sit in the bathroom with him while he peed, and we slept with every single light on. It’s a nice house, but CREEPY at night. My husband is pretty sure this place is haunted.

Ik ben benieuwd 🙂

Nieuwe dingen

Ik kom al sinds het voorjaar van 2014 in Pioneertown, CA en ga er telkens weer terug.
Ik zit vooral in en bij het huisje om me heen te kijken.
Vertrouwde rotsen en struiken en cactussen en vogels en konijntjes.

Af en toe voel ik me verplicht iets nieuws in de wereld te gaan bekijken.
Wat me het meest aanspreekt, zag ik al.
Maar het afgelopen jaar is daar dus iets nieuws bijgekomen.
Transmission heet het standbeeld. Het is een ‘raadsel’. En enorm groot.
(Bron)

Mooi, zeg!
Alleen staat er een hek omheen. Je kunt wel fotograferen maar dichtbij komen kan niet.
Erger (vind ik): vanaf waar je mag staan valt het licht niet mooi op het beeld. Niet wanneer ik er ben (eind ochtend). Maar ik kan me niet goed voorstellen wanneer de belichting wél goed zou zijn.

De fotografen uit Los Angeles kunnen het wél. Die kunnen er trouwens ook dichtbij komen.
Moeten ze wel een optrekje huren daar op het terrein.
€ 995 per nacht PLUS Schoonmaakkosten € 189
Servicekosten € 712
Belastingen € 292

En nu kán ik wel eens ‘overboard’ gaan wanneer ik verliefd word op een huis dat boven mijn budget is.
Maar alleen om wat leuke foto’s te kunnen maken een fortuin neertellen?
dat gaat zelfs mij te ver.

De dag ván

Vandaag was de verjaardag van mijn oma.
Het was ook de verjaardag van de eerste echte vriend met wie ik samenwoonde.
Laatst googelde ik op hem en kwam er zo achter dat hij dood was en dat zijn nieuwe vriendin me geen rouwkaart of ander bericht had gestuurd.
Oh well enzo.

Vandaag is ook de dag van de vrachtwagenchauffeur.
In Panama is het Moederdag,
En in 1980 is op deze dag John Lennon vermoord.

Grom

Ooit had ik een webwinkel.
Dat had z’n leuke kanten maar ook een hoop ergernis.
Een ervan was het gezeur over ‘waar blijft het pakje?!’ terwijl ik dat keurig op tijd had gepost en de kranten vol stonden over hoe druk PostNL het had maar ja – de klant rekende het toch MIJ aan.

Nu verkoop ik alleen nog af en toe iets via een goed doel tbv kittens.
Dat zijn dan spullen die ik speciaal voor dat doel aanschaf en voor een schijntje ‘verkoop’ en de opbrengst gaat naar het goede kitten-doel en vaak neem ik ook nog eens de verzendkosten (meestal 3-4 Euro) voor mijn rekening.
Zoals nu.

En ja hoor: een mail van de koopster dat ze naar de brievenbus was gerend maar ……. geen pakje?!!!!
Ze woont in het Gooi.
Een ev volgende keer dus maar zelf daarheen rijden en weer terug.

Afwegingen

Na mijn mislukte dagen in het sjieke huis, was ik in een klein appartement in Dyer.
Óm het appartement (dat op de begane grond was), waren verschillende plekjes om te zitten.
Zelfs aan een stromende beek.

Binnenin waren alle meubels hard aan de billen.
Maar er was een keukentafel met stoelen en daaraan zat ik vaak met Netflix op de laptop.
Als ik niet buiten zat, in het half-zonnetje.
De verhuurders waren aardig al begrepen ze niet zo goed waarom ik twee dagen alleen maar daar zát, beetje lezend, beetje foto’s makend van diertjes.
Ze wilden me graag de weg wijzen naar mooie tochten.
Sorry, geen belangstelling. Laat mij maar zitten.

Ik overwoog terug te gaan (en missch doe ik dat idd nog wel eens).
Maar ik keek eens goed naar wat ze verder aanbieden. Een tweede appartement – dat nu 1 man huurde die onzichtbaar bleef.
In de advertentie voor dat appartement wordt óók gewezen op zitten-bij-de-beek.

Ik stel me voor: wat als er nu (de tweede keer) wél drukke huurders zijn.
Wég het plezier van ongestoord op mijn bankje zitten.
(ik zie nu dat ik een hoop foto’s heb van diertjes en van van alles en nog wat maar *niet* van het bankje)
Missch zou het meevallen. Weer een rustige of geen gast bij de buren.
Maar het risico nemen wil ik nog niet.

Spijt

De afgelopen Amerika-reis was ik in leuke huizen en in minder leuke huizen.
Je wéet het niet vantevoren.
Soms denk je: ziet er goed uit – en dan valt het tegen.
Andere keer denk je/ik: houdt volgens mij niet over maar ik kan er wel twee dagen overbruggen.
En dan blijkt het juist hartstikke fijn te zijn.

1x vergiste ik me vreselijk.
Ik zag een advertentie van een sjiek huis. Ontworpen door een heuse beroemde architect.
Ik *viel* op het plaatje.

De plaatjes van het interieur waren ook prachtig.
En het lag aan de rand van Death Valley.

Duur was het wel.
Dus had ik al snel spijt en toen deze zomer een zondvloed door Death Valley ging en wegen werden weggespoeld hoopte ik vurig dat mijn weg daar ook bij was zodat ik er nog onderuit kon.
Maar nee.

Volgens de advertentie was het in Beatty, NV maar vandaar moest ik nog een uur rijden – achter de beheerder aan.
Naar Bonnie Claire.
Ja. Het huis was mooi. En sjiek.
Maar het lag in het soort woestijn waarvan ánderen altijd denken dat de woestijn er zó uitziet. Nl als ‘niks’.
Death Valley zelf was 2 uur heen en weer terug rijden (en dan was je nog maar aan de grens – niet echt leuk in je eentje).
Dus hing ik maar zo’n beetje rond bij het huis.
Nam wat matige foto’s en dacht: er zijn ook al geen dieren.

Het volgende huis(je) waarvan ik me niks (leuks) had voorgesteld was dat juist weer wél.

Wijze les geleerd: staar je niet blind op uiterlijkheden.

De jarige is dood

Vdandaag zou Lodewijk 81 jaar zijn geworden als hij niet in 1998 dood was gegaan.
Toen was ik 48.
Best jong (zeg ik nu, toen vond ik dat mogelijk niet zo).

We kwamen uit Amsterdam, woonden in Grootschermer (tien jaar?).
En gingen elke zomer naar de Amerikaanse woestijn – zo ben ik daaraan ook verslaafd geraakt.
Ook aan Grootschermer trouwens (verslaafd).

Een paar foto’s

Deze foto was uit 1994, roeiend op de Green River (die zijn we ‘afgezakt’ in een week)

De onderste foto is uit 1996

Ik heb een oppasser

Hij houdt van katten en van ‘avontuur’.
Hij probeert sinds afgelopen zomer van oppas-adres naar oppas-adres te gaan.
Hij praat heel aardig over de katten waarop hij al heeft gepast en hij heeft uitstekende referenties.

Gisteren is hij hier geweest.
Hij klikte perfect met de buurmeisjes, SusieQ en Loeki.
Loki vond hem eng.
Ik begrijp dat niet omdat Loki iha iedereen ‘ok’ vindt.

Ik vermoed dat de laatste oppassers, het oudere echtpaar, over zijn grenzen zijn gegaan.
Ik denk dat omdat hij toen ik terug kwam even aan/afhankelijk was als die keer met H. die hem niet leuk vond en hem daarom links had laten liggen.
Ik denk dat zij hem hebben geforceerd tot meer dan in zijn ‘comfortzone’ zat.
Zo stuurden ze me foto’s van Loki vanaf het kerkhof verderop.

Ik dacht: zou hij zo dol op ze zijn dat hij helemaal tot daar achter ze aan is gelopen?
Wat geweldig!
Want: als ik die kant op ga (niet naar het kerkhof maar naar iemand die daar in de buurt woont), keert hij al snel om.
Nu denk ik dat ze hem hebben geforceerd: “komop! je durft het! je kunt het!” – zoiets.
Ieg was hij verre van ‘ok’ toen ik weer thuis kwam.

Ik dénk dus dat die ervaring maakt dat hij nu ook schichtig doet tegenover andere (nieuwe) mensen.

Dom, dommer, ik

Vooropgesteld: ik heb helemaal niets met mooie/leuke kleren.
Zelfs de best leuke die in mijn kast liggen draag ik amper.
Ik wissel twee identieke broeken en twee identieke sweaters af.

Maar… FB verleidt me tot de aanschaf van een hoody met een kat erop!
Winkel is .nl dus denk ik: dat zit wel goed.
Ik maak € 39,95 over en in de bevestiging staat dat de hoody zal worden geleverd vanuit China.
Shit shit shit!
Nu voel ik de bui hangen maar niets meer aan te doen.

Op 22 november komt UPS langs terwijl ik naar de Plus ben.
Ze sturen me een mail: u was er niet! en: neem contact op voor een ander tijdstip. Als u dat niet doet dan sturen we het pakket op 24 nov terug naar de afzender.
De link in het bericht werkt niet en hoewel ik vanaf dat moment steeds thuis ben… UPS is niet meer langs geweest.

Vandaag in Outlook gezocht naar de bevestiging van mijn aankoop.
Van die Nederlandse winkel.
Klik!
“Sorry voor het ongemak, onze webshop is in onderhoud. Voor vragen over uw bestelling kunt u mailen naar info@veresa.nl.”
Voordat ik daar nu weer tijd aan ga besteden google ik op de betrouwbaarheid van Veresa.nl
Die betrouwbaarheid bestaat niet.
Klacht volgt op klacht.

Ik neem mijn verlies en hoop dat ik voortaan wijzer ben.

Oppasser gezocht

Ik heb mijn oppas-advertentie weer geactiveerd.
oppas-advertentie
Foto’s van SusieQ (Baby, I love you!) toegevoegd en van de nieuwe konijntjes.
En een foto van de tuin met de Gulden Roede weggehaald omdat die uitvreters die hier laatst waren na hun eerste keer oppassen klaagden dat ze geen gele planten hadden gezien maar alleen paarse (kwa ‘leed’).
Op hoop van zegen.

NB: er is een reactie! het zou zomaar kunnen dat ik iemand héb!