Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Geen geheimen

24 januari 2023

Ik doe boodschappen bij de Plusmarkt in het naburige dorp.
Ik reken af bij dezelfde caissière bij wie ik dan altijd afreken. Ze werkt al 22 jaar op dinsdag en heel soms op een andere dag ook als ze moet invallen.

Ik leg mijn boodschappen op de band.
2 grote zakken gesneden andijvie, een winterwortel, 3 zakjes gesneden luxe sla, 1 broccoli, 2 stronkjes witlof.
“Ze worden weer verwend!” zegt de caissière.
Die kan ik niet voor de gek houden.
Zoveel lekkers, dat kán niet voor mij zijn.
Dat is voor mijn konijnen.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 13:49 2 Reacties |

Tommie

8 januari 2023

In oktober 2017 kwam konijntje Tommie (links) hier wonen.


Eerst vond Polly hem wel lief tot ze rammig werd en merkte dat hij haar behoeftes niet wou/kon bevredigen.

Lente 2020 werd het zo erg dat ik overwoog een nieuw deel van de tuin vrij te maken als derde konijnenren.
Voor Tommie met een nieuwe wel lieve vriendin.
Toen ging Polly dood van ouderdom en kreeg hij in maart 2020 idd die wél lieve vriendin nl Roosje.

Het zat de kleine man niet mee want een jaar later ging ook Roosje dood.
Ze werd opgevolgd door Pippy die gelukkig ook direct voor Tommie viel.
(ik kan even geen foto vinden)

Eind september, vlak voordat ik terugkwam uit Amerika, lag Tommie opeens dood.
De gore oppassende loser (naam geef ik op verzoek als je van plan bent een senior echtpaar dat nu in Frankrijk woont als oppassers in te huren) wilde mijn lieve konijntje … een zeemansgraf geven.
Maw het lijkje in de sloot mieteren.

Het werd ‘begraven in de tuin’ wat ik dan maar aanneem want ik wil niet gaan gráven om te kijken of er echt een lijkje onder de grond ligt.
Op mijn verzoek een plant erbij.
Dat werd de goedkoopste, een chrysant.
Die ze ook nog eens meenamen toen ze weg gingen.

Gisteren vind ik Tommie’s vaccinatieboekje met zijn geboortedatum.
Die blijkt 1 juli 2011 te zijn.
Het konijntje (dat werkelijk áltijd iets had, met geen enkel konijn heb ik zoveel gedokterd) is dus ruim 11 geworden.
Wat oud is voor een tam konijn.
Die plegen ermee te kappen tussen 9 en 10 jaar.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 11:50 6 Reacties |

En nu iets geheel anders!

24 november 2022

Ik heb twee setjes konijnen.
Is zo ‘gegroeid’. Toen Lodewijk en ik hier net woonden praatte iemand ons een konijn aan en 1 konijn is geen konijn dus werd het een setje en later kwam er in een andere ren een ander setje bij.
Vaak zielepoten.
Gedumpt.

Deze zomer toen ik in Amerika was ging konijntje Tommie dood.
Er moest een nieuwe man komen voor de jonge weduwe. Maar de enige gegadigde die ‘in de aanbieding’ was, was Alexander de Grote – zo genoemd omdat degene die hem afstond zei dat ik op zijn ziel zou trappen als ik hem ‘lief klein baby konijntje’ ging noemen.

Alexander was bij háár gedumpt als zijnde ‘niet te koppelen’.
Hij zou andere konijnen naar het leven staan.
Dus voor de zekerheid een hek gemaakt tussen de twee en ze gevoerd elk aan hun eigen kant van het hek maar wél naast elkaar, zodat ze elkaar konden zien.
Waarna ze zes weken lang deden of ze helemaal geen ander konijn zagen.

Twee dagen geleden is het hek weggehaald. En vonden ze elkaar bere interessant.

Ze gingen direct samen ‘hokken’ en het mannetje dat ‘niet te koppelen’ zou zijn heeft er zelfs geen probleem mee als zijn nieuwe vriendin zich breed uitstrekt over de maaltijd.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 21:23 2 Reacties |

Zo ziet huwelijksgeluk er uit

13 maart 2022

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 17:50 7 Reacties |

Roosje (l) en Tommie (r)

23 juni 2021

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 17:03 Reageer |

Bunny

3 april 2021

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 18:08 Reageer |

Tommie en Roosje

20 maart 2021

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 11:29 2 Reacties |

The Final Countdown

13 februari 2021

Ik kan (ook) klagen over mezelf.
Maar ik wéét tenminste dat het nu stervenskoud is en dat de harde wind uit de polder betekent dat ik niet boven kan zitten (omdat die wind dwars door de bovenverdieping heen waait) maar… dat dit ooit weer overgaat.

Konijntjes Tommie en Roosje kleumen samen in 1 van hun drie hokken.
Het is beschermd tegen de wind en gul bekleed maar ze vinden het maar niks. Vooral Tommie ziet af. Roosje vertoont zich nog wel eens buiten.
Hoe anders zijn nijntjes Floria Tosca en Mario Cavaradossi naast het huis! die spelen in de sneeuw.
Ze doen sneeuwschuivertje en ze graven en ze hollen achter elkaar aan.

De kipjes, tja.
Ik ben gewend dat die bij sneeuw niet naar buiten durven/willen.
Behalve de Lohmans.
Dus breng ik ze de hele dag vers water en smulvoer in het nachthok.
Ik zie ze eten en na een week leven ze allemaal nog.

Maar wat zullen we allemaal blij zijn als het leven weer normaal is.

Categorie: Kippen, Knagers Door: Jeanne @ 20:18 Reageer |

#Grootgeluk

25 augustus 2020

In februari bleek Loki een kwaadaardige tumor te hebben.
Die niet was uitgezaaid.
Een paar weken geleden dacht ik een bobbel te voelen op zijn flank.
Gisteren ging ik met hem naar de dierenarts.
Die bekeek en bevoelde hem en concludeerde dat hij waarschijnlijk heel relaxed had gelegen zodat ik een nier moest hebben gevoeld.
Loki heeft géén kanker!

Met konijntje Tommie zijn we ook al een half jaar aan het klooien.
Het had syfilis.
Het wou niet eten.
En het had steeds een ontstoken oogje.

Met mijn lieve buurman Pieter heb ik Tommie nu al honderd(en) keren opgejaagd en gevangen voor ‘oogje zalven’.
Div zalfjes, div kuren.
We werden er allemaal doodziek van.
Omdat het steeds niet over ging. En dat jagen op het konijntje was echt goed shit.

Vandaag waren we weer met Tommie bij de dierenarts.
Oogje is idd nog ontstoken.
Maar niet zo erg als het wás.
Dus we gaan nu voor ‘aanzien’.
Als het oogje weer rood wordt en de pus weer geel, moeten we terug komen.
Anders moeten we er allemaal mee proberen te leven.

Categorie: Katten, Knagers Door: Jeanne @ 21:36 Reageer |

Klein geluk = groot geluk

9 april 2020

Toen Roosje hier net was, een paar dagen geleden, was ze bang van mij. Nu eet ze uit de hand (wat zich lastig laat fotograferen dus dat moet je maar van me aannemen).

Hier geniet ze van een snack samen met Tommie. Ik dacht dat het wederik was, maar toen ik dat net googlede, vond ik toch een andere plant.

Hoe dan ook, ze smullen er samen van en ik smul van het naar ze kijken.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 21:02 Reageer |

Happy together

8 april 2020

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 21:10 Reageer |

Nieuw ‘leven’

6 april 2020

Konijn Polly ging dood en haar maatje Tommie moest een nieuw liefje.
We (lees: matchmaker Irma) vonden een meisje. Roosje heet ze en ze zat in een kleine kooi binnen zonder hooi.
Voor wie geen konijnen heeft: hooi is essentiële voeding voor een konijn.

Omdat Roosje een binnenkonijn was geweest en dus geen wintervacht had, moesten we wachten tot het weer beter werd.
Gisteren was het zover en ging ik ze halen.

Roosje vond de ren mooi en mij eng. Maar het gaat steeds beter.
Uiteraard streef ik naar een ‘klef’-foto maar dat kan nog een paar dagen duren.

Vandaag

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 18:19 Reageer |

Feest!

27 maart 2020

Floria en Mario wilden vieren dat ze drie dagen samen zijn.
Ik kon ze natuurlijk moeilijk gebak voorzetten, dus heb de tractatie wat aangepast.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 11:09 2 Reacties |

Nieuwe liefde

25 maart 2020

Mario en Carmen waren heel verliefd en toen ging Carmen zomaar dood.
Ondanks driftig dokteren wat allemaal niet hielp.

Er moest dus een nieuw liefje komen en hoe gaat dat dan: ik kijk op de sites van asiels.
En daar staat Floria (Tosca) die toen nog Maple heette.
Ze woonde ooit met haar zusje maar ze kregen ruzie en toen kreeg het zusje een man en werd Floria (pas 10 maanden oud) naar het asiel gebracht.

Gisteren kwam ze hier.
Ik had een afrastering gemaakt.
Denkend: dit houdt ze zeker een dag uit elkaar en dan kruipt er iemand onderdoor en dan zijn ze hopelijk verliefd.
Érg interessant vonden ze elkaar.
En binnen 5 minuten zat Mario (rechts op de foto) aan de andere kant.

Waar hij eerst wou bewijzen dat *hij* de baas was. Door op Floria te rijden.
Dat is des konijns.
Zolang er geen bloed vloeit: niks aan het handje.

Dat rijden moest gisteren nog een paar keer maar vandaag niet meer.
Vandaag zijn ze vriendjes.

Die man vindt Floria wel leuk. De ren bevalt.
Het eten is ook naar wens.

Nu nog ‘klef’ worden.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 13:30 2 Reacties |

Liefde

13 maart 2020

Twee weken geleden moest ik Polly laten inslapen.
Tommie bracht ik naar I. die hem weer aan het eten kreeg.
Volgende stap was: een nieuw liefje vinden.

Gisteren vond I. Roosje (die ik missch Rosie ga noemen).
Tommie en Roosje vonden elkaar ‘interessant’- wat al heel wat is met konijnen. Soms zien ze elkaar helemaal niet staan en soms wordt het direct matten.

I. had er vertrouwen in en liet ze vannacht samen in een hok.
Vanochtend lagen ze lijfje-aan-lijfje tegen elkaar.
Nog even naar de dierenarts woensdag, Tommie voor haken-aan-de-kiezen en Roosje voor een algehele check-up omdat ze de laatste jaren heeft doorgebracht in een klein kooitje zónder hooi.

Als alles medisch goed is mogen ze volgend weekend naar de echtelijke woning/ren in de achtertuin verhuizen.
Ik gun ze allebei een fijne rest van hun konijnenleventjes.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 14:31 1 Reactie |

Ingegraven

2 maart 2020

Door alle zorgen om Loki heb ik geloof ik nog niet verteld dat Carmen dood is.
Ze was geholpen aan haken aan de kiezen en at eerst wel en toen weer niet en toen wél en dat ging een dag of tien goed en toen verstopte ze zich onder de grond.

Het onderaardse gangenstelsel is ingewikkeld dus ik kon niet gaan graven: bang dat ik op die manier juist de uitgang zou volstorten (aangenomen dat Carmen alsnog bovengronds zou willen komen).
Ze kwam niet en ik belde de dierenarts: na hoeveel tijd kon ik aannemen dat ze dood was.
Na twaalf dagen ‘niet gezien’.
Die dagen zijn al láng verstreken.

Het rare is, dat Mario best gelukkig lijkt.
Normaal zit een konijn waarvan de partner is overleden zeker een week stilletjes te treuren.
Niet Mario.
Die maakt een opgewekte indruk.

Toch zoek ik een nieuwe partner voor hem.
Hopelijk kan hij gegrepen worden voor in Kolhorn ‘koppelen’.
Dan gooi ik zijn hol dicht.
En zet er een mooi nieuw hok bovenop.
Dat hok is er al.
Als alles goed gaat kan dat Mario afleiden wanneer hij terug komt met zijn nieuwe liefje.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 10:18 Reageer |

Droom

2 maart 2020

Vandaag over een week ga ik met Loki naar de dierenarts voor zijn check-up.
In mijn droom is het vandaag al zover.
Hij wordt onderzocht en er komt een uitslag.

Dan wisselt het perspectief en krijg *ik* de uitslag.
Mijn tumor is teruggekomen.
De dokter loopt weg.

Ik klamp een andere dokter aan die mijn eigen dokter weer naar me terugstuurt.
Ik vraag hem hoe lang ik nog héb.
“Zes weken” zegt hij. Zijn toon is niet-betrokken, bijna achteloos.
“Dat is genoeg om iets te regelen voor mijn dieren,” zeg ik.
Ook zakelijk.

Wanneer ik wakker word, ben ik overstuur.
Dat wordt er niet beter op wanneer ik de mail lees over Tommie.
Hij eet niet.
Hij is gedwangvoerd.
Dat werd een kliederboel zodat hij vies werd wat hij weer wel van zichzelf aflikte.
Dat is het meest positieve dat er nu te melden valt.

En dat Loki nog leeft natuurlijk.

Categorie: Dromen, Knagers Door: Jeanne @ 08:06 Reageer |

Dood en verderf

29 februari 2020

De laatste dagen aten Polly en Tommie slecht.
Ze aten niet spontaan. Wel als ik ze lekkere hapjes aanbood.
Maar ook dan niet gretig.

Dus ging ik vandaag met ze naar de dierenarts.
Tommie had iets aan de luchtwegen en mogelijk ook aan de kiezen.
Maar ze wou hem pas aan de kiezen opereren wanneer hij weer át.
Zodat ik Tommie met antibiotica en pijnstillers heb ingeleverd bij een deskundige.

Polly had een tumor in haar buikje.
Polly (links op de foto) is ingeslapen.


Ik trek het even niet meer.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 18:07 4 Reacties |

Money

27 januari 2020

Soms moet je geld laten rollen.

Ik vertelde over konijntje Carmen dat ziek was.
Eerst geholpen aan ‘haken aan de kiezen’.
Ik deed mijn best *niet* bleek weg te trekken bij het horen van de rekening: € 188,80.

Toen ik dat twee dagen later aan iemand vertelde, zei zij dat ze het erg duur vond en dat zij dat bij een konijn niet had laten doen. Dan maar dood.
Daar tuimelde zij in mijn achting.
Want natuurlijk vond ik het óók erg duur! maar wanneer je een dier in huis of in dit geval in de buitenren neemt, ben je er verantwoordelijk voor.
Ziek dier = door de dierenarts laten helpen dier.
En *niet*: geef die maar een spuitje want ik gebruik het geld liever voor iets anders.

Intussen zat Carmen dus wéér bij de dierenarts en werd me toestemming gevraagd om röntgenfoto’s te laten maken.
Ik begreep ook wel dat dat niet was vanwege de straling maar vanwege het prijskaartje.

Röntgenfoto’s leverden niets op.
Niets leverde iets op behalve nét voordat ik van plan was deze kliniek de rug toe te keren een gesprekje met de altijd aardige eigenaar van de zaak die er de laatste tijd helaas te weinig is.
Hij adviseerde: neem Carmen mee naar huis en ik zei gretig ja en 1 assistente haalde het konijntje terwijl de andere de nieuwe rekening presenteerde: € 172.

Tel daarbij op de € 35 die ik gaf aan de vrouw die Carmen twee dagen na het haken-aan-de-kiezen opving en ik kom nét niet tot € 400.
Hoewel… met brandstofkosten ruim wél.
Never mind! als Carmen (die nog steeds ‘mondjesmaat’ eet) maar weer gezond wordt en haar Mario maar blij blijft met zijn liefje.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 15:14 Reageer |

Carmen is weer thuis

24 januari 2020

Konijntje Carmen is weer thuis.
Na gisteren opnieuw een vaag verhaal van de dierenarts was ik al druk bezig om te zoeken naar een ándere dierenarts voor een second opinion.
Stom (?) toevallig had vandaag de baas van de kliniek dienst. Ook hij kon niets vinden maar stelde voor Carmen mee naar huis te nemen in de hoop dat ze zou opbloeien bij het zien van haar eigen huis en haar eigen man.

Eerlijk is eerlijk: Carmen’s man Mario bloeide méér op. Die was buiten zichzelf van vreugde. Blééf haar maar likken!
Eerst wou Carmen helemaal niets eten, toen een enkel hapje.
En bij de avondmaaltijd wat meer.

Morgenochtend is het moment van de waarheid.
Als ze dan wéér niet eet, moet ze terug naar de dierenarts (dezelfde heeft dienst).
Dit zag ik eind middag vanuit het slaapkamerraam.
Carmen die een enkel hapje at, Mario die niet van haar áf kon blijven.

Als iemand dit leest die een konijn alleen heeft zitten: besef dat je dat konijn doodongelukkig maakt.
Een konijn hoort een liefje te hebben.

Categorie: Knagers Door: Jeanne @ 20:55 Reageer |

  • 1
  • 2
  • 3
  • …
  • 34
  • Volgende »

Recente reacties

  • Shabnam Theunissen: “Allemaal lief ☺”
  • Jeanne: “Grapjas 😉”
  • Shabnam Theunissen: “Let je zelf ook een beetje op je vitamientjes? 😉”
  • Jeanne: “Het fotomodel werkte mee! het zat minutenlang roerloos te zitten! 🙂”
  • Shabnam Theunissen: “Prachtig! Die oogjes😍 Mooie scherpe foto weer.”

Links

  • Begraafplaatsen
  • De Koude Kalkoen

Categorieën

  • Algemeen
  • Boeken
  • Dromen
  • Egels
  • Europa
  • Foto's Amerika
  • Katten
  • Kippen
  • Knagers
  • Nelly Miricioiu
  • PC
  • Radio
  • Tashi
  • TV, film en muziek
  • Winkel

Countdown Timer

  • naar Las Vegas over 82 dagen
  • terug op Schiphol over 121 dagen
  • Loki 15 jaar over 228 dagen
  • naar Las Vegas over 236 dagen

Zoeken naar:

Herken je jezelf in een foto, en wil je niet op de site laat het me weten dan verwijder ik de foto

Copyright © 2023 · gemaakt door Bronwasser Websites