Mijn tuin heeft leuke en ook mooie (meest wilde) planten.
Veel ervan bloeien.
Niet tegelijk.
Eerst een groepje hier, dan daar en opeens zie ik uit mijn ooghoek weer een andere die aan het bloeien is.

Zodra het bloeien begon, een paar weken geleden, ging ik ze weer fotograferen.
Het was geen succes.

Ik probeerde nog eens en nog eens en ik kreeg er steeds minder plezier in.
Wel hield ik vol.
Uit een onbeholpen fanatisme.

Ik zie vandaag de plant die ik op dit moment het mooiste vind langzaam aftakelen.
Ik maak mijn mind op.
Morgen bekijk ik wat ik tot nu toe heb gefotografeerd, ik maak een selectie, ik doe niet meer moeilijk: dit moet het dan maar wezen als foto’s van wat er nu bloeit.

Ik spreek mezelf troostend toe: je bént nu eenmaal niet zo goed met planten.
Dieren! daar ligt jouw kracht.
Maar die foto’s die ik vanmiddag van een koolmees maakte… ‘niet erg scherp’ is nog het mildste dat ik erover kan zeggen.

Van vorig jaar herinner ik me leuke (in mijn ogen!) foto’s van hommels en bijen en libellen.
Die komen later in het seizoen.
Misschien (weer een ‘note to self’) moet ik niet zo moeilijk doen over de jacht op de perfecte foto.
Die maak ik toch niet.
Lekker voor mijn plezier klik-klakken.
Wat dan ook.

En missch niet zoveel goed bedoelde instructie-boeken en -websites lezen over hoe je wél ideale foto’s maakt.

Onderzoek op de website van Gfk

Een paar dagen geleden ging ik naar een begraafplaats.
Toen ik terugkwam, was ik kapot.

Hoewel de autorit maar 20 minuten was geweest en ik er ook niet langer dan 20 minuten had vertoefd.
Eenmaal thuis viel ik in bed, stond na uren even op en viel opnieuw in bed.
Ik was zó moe dat ik dacht: ik zal toch niet de gevreesde ziekte hebben?!
Maar de volgende dag was er niets meer aan de hand dus loos alarm.

Vandaag ga ik opnieuw naar een begraafplaats. Weer twintig minuten rijden (nou… misschien 25) en mogelijk heb ik er 25 minuten vertoefd.
Het eindresultaat was hetzelfde. Uren uitgeput slapen.
Even op. Terug in bed.

Conclusie: ik ben niets meer gewend.
Dan heb ik het niet over de autoritjes (hoewel ik die ook zelden meer maak).
Maar zo’n begraafplaats.
Dat zijn indrukken, dat is iets beleven, dat is iets tot me door laten dringen.
Dat zijn emoties.
En blijkbaar slopen die me nu.

On a positive note: ik was meer tevreden over mijn foto’s.
Vooral omdat ik niet meer nastreefde stenen die in de halfschaduw lagen scherp te fotograferen maar omdat ik meer voor impressies ging.
Eenmaal thuis, na uitgetelde middagdut drie, las ik eindelijk dat boek ‘Iedereen foto smart’.
Met al die technische tips.

Volgens mij zijn ze niet aan me besteed (hoewel ik ook nog een poging ga doen met het Engelstalige boek).
Ik denk dat mijn kracht ligt in compositie. In *zien*.
En vaak ‘zie’ ik heel behoorlijk.
Prijzen winnen hoef ik niet.

Gisteren was ik op een begraafplaats in de buurt.
Ik was er ooit eerder geweest maar had nooit iets gedaan met de toen gemaakte foto’s.

Ik hoopte op een moment van ‘magie’ zoals ik dat wel vaker heb op begraafplaatsen.
Het enige dat kwam waren vele momenten van frustratie.
De zon scheen nl weelderig zodat veel grafstenen in de half-schaduw lagen.
Half in de felle zon, half in een donkere schaduw.
Daaraan valt geen eer te behalen voor deze fotograaf.

Weer thuis bekeek ik de foto’s van destijds.
De eerste keer overkwam me hetzelfde.
Ik herinner me niet een woeste frustratie maar aan de data zie ik dat ik een maand later ben teruggegaan met donkerder weer.

Deze ervaring doet me wel beseffen dat ik bij verre van ideale omstandigheden een slecht fotograaf ben.
In de woestijn van Amerika is dat minder erg.
Op de enkele slechte dag na, is het daar volop zon met blauwe luchten en fraaie belichting.
Klik-klak – mooi plaatje geschoten.

Hier erger ik me nu ook al een week aan m’n gekluns met de foto’s van bloemen.
Als ze in de half-schaduw staan of met een ándere plant ervoor dan wordt het niks.
Ik google (uiteraard).
Hét advies dat ik overal lees: fotografeer niet op de automatische stand!
Diafragma! sluitertijd!

Ooit, echt heel erg lang geleden (we hebben het nu over bijna 40 jaar) snapte ik dat en kón ik dat.
Het was me geleerd door een geduldig bevriend persoon.
Ik had toen ook een spiegelreflex camera, een Nikon.
Nu heb ik een Lumix DMC-FZ200.
Dat is een bridge camera.
Ook daar kun je mooie dingen mee doen maar… niet genoeg op de automatische stand.

Ik bekijk wat tips via google.
Leuke handreikingen die leiden naar.. doe bij ons een échte cursus en maak om te beginnen honderden Euro’s over.
Mij schiet te binnen dat ik ooit een boek kocht over de Lumix.
Helaas in het Engels zodat ik ook daar afhaakte toen ik het station van ‘automatisch’ was gepasseerd.
Toch nog maar eens proberen.

Van de meeste hosts in Amerika weet ik niet wat hun politieke voorkeur is.
Van een paar weet ik het wel.
Als we op dezelfde lijn zitten, is dat fijn.
Zeker nu.

Met sommige doe ik of het er niet toe doet.
We hebben het er niet over.
Onuitgesproken.
Ook al valt me op dat in hun tv-abonnement Fox News wél is opgenomen en CNN en MSNBC niet.

Met 1 verhuurster die ik verder graag mocht, had ik het wél een keer over.
Dat ze missch beter niet zo op haar FB moest afficheren dat haar hartje sneller ging kloppen bij Trump.
Goed advies, zei ze.
Want het zou idd andere mensen, niet-fans van de Orange Man, kunnen afschrikken.

Een paar dagen geleden kijk ik nog eens op haar FB-pagina.
Ze linkt naar een lofzang op Trump.
Ik zal daar dus nooit meer kunnen terug gaan.

Op die enkele keer na dat ik denk ‘voel ik keelpijn?!’ denk ik: goeie kans dat ik *niet* ziek word o.a. omdat ik vrijwel niemand zie behalve in het snelle voorbijgaan in de supermarkt.

Een paar dagen geleden was op de radio dat huisartsen hun praktijkmedewerkers oude mensen laten bellen: stel dat je hét krijgt, wil je naar de IC of ga je liever gewoon dood.

Daar kreeg ik dus wel een nachtmerrie van.
Dat iemand me belde.

Als de dood er niet tussen was gekomen was mijn rooie kater Sammie vandaag 20 jaar geworden.
En Roelof zou 75 zijn geweest.

Maar zoals tussen droom en daad wetten in de weg staan en praktische bezwaren, staat tussen ‘een mooie leeftijd bereiken’ IJzeren Hein, de Man met de Zeis of een gruwelijke ziekte of gewoon het noodlot.

‘Missen’ is van alle tijden.
Ik laat het hier maar even bij.

Ik hoor veel mensen klagen over dat ze niet naar vrienden kunnen of niet naar de kroeg of dat ze hun kleinkinderen niet mogen zien.
Ik begrijp het.

Tegelijk gaat het wat langs me heen.
Mijn leven bestaat al heel lang uit thuis zijn in m’n eentje en af en toe naar de supermarkt en soms een opera en natuurlijk de Amerikaanse woestijn.

Ik mis nu een opera in Amsterdam en een opera in Zürich.
Wat jammer is, maar ik kan zónder.
Erger vind ik dat mijn reis naar Amerika die ik in mei zou hebben niet doorgaat.
Ik heb die woestijn-reizen met de woestijn-diertjes nodig om op te laden.

Maar na de eerste schrik ben ik daar nu ook aan gewend.
Het is balen, maar ik overleef het wel.

Soms, nu bv, heeft het leven als een sociale kluizenaar duidelijk voordelen.

Plane with 5 passengers on board, Donald Trump, Boris Johnson, Angela Merkel, The Pope and a ten year old school boy. The plane is about to crash and there are only 4 parachutes.

Trump said ‘I need one. I’m the smartest man in the USA and am needed to sort out the problems of the World!’, takes one and jumps.
Boris said ‘I’m needed to sort out Britain’. He takes one and jumps.
The Pope said ‘I need one as the world needs the Catholic Church.’
He takes one and jumps.

Angela said to the ten year old: “You can have the last parachute. I’ve lived my life, yours is only just starting.”
The 10 year old replied: “Don’t worry, there are 2 parachutes left, the smartest man in the USA took my school bag.”

De handkliniek is sinds vorige maandag gesloten, zie ik op de website.
Terwijl ik dacht: het gaat helemaal niet goed met mijn Dupuytren-pink, misschien toch maar weer eens overleggen.

Mijn huisarts vraagt me ook via de website om liever niet te komen tenzij het heel dringend is.
Terwijl ik met hem had willen overleggen omdat toen ik Loki ‘s avonds naar de dieren-ic bracht, ik ontdekte dat ik van ‘rijd liever niet in het donker’ nachtblind ben geworden.

Wie nog wel open is: de tandarts.
Die bezoeken zou ook wel zinvol zijn want tijdens het zenuwen over Loki heb ik blijkbaar te hard geknarsetand want ik heb een vulling uit een kies gebeten.
Maar ik heb zelf helemaal geen zin in de tandarts.

Zul je altijd zien.
De enige die open is en die ik eigenlijk écht nodig heb (want zolang ik niet kan vliegen levert mijn kromme pink ook geen problemen op bij het Amerika binnenkomen en ik heb geen nieuwe nachtrijd-plannen).
Maar zolang het geen pijn doet, die kies, laat ik dat maar zo.

Anderen schijnen wc-papier en paracetamol te hamsteren, ik hamster legpuzzels.
Ik laat die sturen naar mijn eerste adres in Amerika (omdat het bedrijf Masterpieces niet buiten de Verenigde Staten levert) en stuur de puzzels dan zelf dóór aan mezelf.

Omdat dat niet lukt en ik wel mijn voorraad rap zie opdrogen, bestelde ik vorige week een aantal puzzels bij Amazon.com.
Tot mijn aangename verrassing zouden ze die snel verzenden.
Dat deden ze ook.

Van Amerika naar Brussel waar ze door de douane gingen en toen naar Amsterdam en 1 puzzel zou vandaag worden bezorgd en de andere aanstaande maandag.

Maar sinds vanochtend half negen staan beide pakjes stil in het ‘Aflevercentrum in Amsterdam’.
Bij de T&T van het ene staat: Zending tijdelijk -on hold-. DHL onderneemt actie
Bij het andere staat alleen: Shipment on hold

Voor wie denkt ‘dan leg je toch zo’n leuke Van Haasteren’-puzzel of een Ravensburger: nee.
Masterpieces moet het zijn of desnoods Springbok.

Dat heb je met een verslaving: het is dát of niets.

[ze zijn vandaag toch nog aangekomen!]

Bij veel rentals mag je in twee keer betalen.
Een deel wanneer je boekt, een ander deel wanneer de datum van je verblijf nadert.

Dat lijkt fijn maar vorig jaar overvielen die tweede betalingen me vaak.
Dus dacht ik dit keer: ik betaal direct het hele bedrag.
Dan is dat vast geregeld.

Gisteren zeg ik mijn huisjes af.
Allemaal Airbnb op 1 VRBO na.
Airbnb werkt goed mee.
Van een verhuurster hoor ik dat ze de hosts ook een oekaze hebben gestuurd: wees coulant.

VRBO raadt aan het zelf met de verhuurder te regelen.
Homeowners and property managers who list their homes on Vrbo set and enforce their own cancellation policies. We are finding new ways to reward their flexibility and understanding during this time, and we encourage you to try to work out exceptions to their policies with them first.

Ik kijk op de website van het VRBO-huis en zie dat ik op tijd ben om 100% terug te krijgen! daarvoor zou ik nl vóór 20/3 moeten annuleren en gisteren is het 17/3. Hoera! Ook een mail geschreven met toelichting. Aan deze mensen bij wie ik een jaar geleden ook al had gehuurd én ze toen een jubel-recensie had achtergelaten.
Geen antwoord.

Wel een afrekening:

Met 1 regeltje: dat ik idd recht heb op het volledige bedrag, maar dat het beleid van de verhuurder is om niets terug te betalen.
WTF!
Dat hele beleid deugt natuurlijk niet en als ik door het scherm heen de handjes om de nek van de verhuurder kon leggen zou ik dat doen – en dan wringen.

Maar wat ik vooral wil zeggen omdat anderen daar iets aan kunnen hebben: ik betaalde ook al het tweede deel, dat ik pas in mei was verschuldigd. En ook dát ben ik kwijt.
Dus: dat niet doen.

Tot gisteren dacht ik nog, een beetje of missch zelfs heel erg tegen beter weten in: Trump heeft Amerika dicht verklaard tot half april, ik reis op 3 mei dus… wie weet…
Maar het zal niet lukken. Dat weet ik nu ook.

Eerst maar eens KLM gemaild.
Die geeft geen geld terug maar je mag om-boeken.
Heel fijn. Dat zou ik wel willen doen.
Naar volgend jaar mei.
Maar zover vooruit kun je niet boeken.
Volgens de regels.

Daarom: kunnen ze nu geen uitzondering maken op die regels.
Geen antwoord.
Nog een mail er overheen.
Weer geen antwoord.

Net mijn Airbnb’s gecancelled.
En die ene VRBO.
Wat meestal soepel ging, op een paar na.
Die moeten nav mijn toelichting (ik kom het land niet in, mensen! dit is overmacht! dit is *niet*: ik zag elders een leuker huisje) beslissen of ze coulant zullen zijn – of niet.

Airbnb houdt in elk geval de eigen servicekosten in.
Die krijg ik terug als ik opnieuw ga boeken.
Dan zullen ze het verrekenen.
Beloven ze.

Ik probeer de moed erin te houden mbt mijn augustus-reis.
Desnoods tegen beter weten in.

In Nederland moeten we groepen van 100 mensen mijden.
Dicht gaan de musea.
Deuren ook dicht bij de opera en de concerten.

Idem in div operahuizen elders in Europa en ook Amerika.
Alleen Opera Zürich is nu nog open en blijft dat ook.
Toevallig is dat de enige opera waarheen ik in april wou gaan.

Kan gerust! staat er op hun website. Tenzij je behoort tot de ‘elderly’ = 65+.
Wat te doen, wat te doen.

[net heeft Zürich ook de deuren gesloten tot 30 april]

Ik wil graag op 3 mei vliegen naar Amerika.
Eerst dacht ik: als Loki uitgezaaide kanker blijkt te hebben, ga ik niet.
Ik hield me dus kwa planning niet met de reis bezig.

Maandag hoorde ik dat de kanker wég is! dus gisteren bestelde ik dollars bij GWK in Alkmaar.
Om vandaag wakker te worden en te horen dat Trump Amerika 30 dagen verboden gebied heeft verklaard voor mensen uit de Schengen-landen.
De dollars bestel ik af.

Ik hoop echt dat mijn reis toch kan doorgaan.
Omdat ik de afgelopen maanden in de zenuwen heb gezeten om Loki en konijntjes Carmen en Polly heb zien doodgaan en Tommie gelukkig beter heb zien worden.
En vaak, érg vaak, heb ik gedacht: ik wou dat Roelof er nog was om mee te praten.
Maar die is al meer dan 3 jaar dood.
En sindsdien heb ik geen échte nieuwe vrienden gemaakt.
Hoogstens kennissen.

Dit zet ik op Facebook. Nou… niet dat hele verhaal!
Ik zet erop dat ik het jammer zou vinden als mijn Amerika-reis niet zou doorgaan.
Waarop een bitch op wier éigen berichten ik altijd positief reageer zegt: luxury problem.

Ik ervaar het als een klap in mijn gezicht.
Ik denk: je vat maar een fractie van de boodschap!
Ik word ook erg boos.
Dus eerst haal ik mijn eigen bericht weg.
Dan ontvriend ik haar.
En nog tien minuten later blok ik haar.

Ik kon niet meer inloggen op ING omdat je daartoe nu een scanner of een app nodig hebt. Op mijn ouderwetse Nokia kon ik geen app zetten. Ik moest naar een ING-kantoor om het ING-sms-ding naar mijn smartphone te laten omzetten.
Dat vandaag gedaan.

Maar mijn Samsung is te oud, zijn Android werkt niet met de app.
Dús moest ik een nieuwe phone.
Vooruit dan maar. Een nieuwe, simpele Samsung zou het worden.
Alleen: ik kan niet betalen met Ideal (want ik kom ING niet in).
Ik probeer te betalen met mijn Visa maar die wil een extra wachtwoord dat ik niet kan vinden.

Ik zoek net zo lang tot ik een bedrijf vind dat PayPal accepteert. Als het goed is, bezorgt dat morgenmiddag mijn nieuwe phone. Die ik dan weer moet installeren (getver) en ik moet de KPN simcard erin prutsen (moet te doen zijn) en dán moet ik dus proberen ‘de app’ te downloaden.

Dit is zo’n moment dat ik me realiseer hoe afhankelijk ik van deze financiële techniek ben.
En hoe stom ik ben.
Ook dat.

Vanochtend word ik wakker met oranje vlekken die lijken op henna op mijn rechterhand.
Wassen helpt niet.

Ik inspecteer het bed: heb ik gebloed? ik inspecteer méér van mezelf: ook niets bijzonders aan te zien.
Net denk ik: toch eens googlen.

En kom zo op erg creepy sites van meest moslims die uitleggen dat vannacht een maatje van hún Satan me heeft bezocht. Ik moet als de wiedeweerga naar een islamdeskundige, alleen die kan de betovering verbreken en me genezen.
Nu ben ik best een ietsje bijgelovig. En het toeval wil dat ik vroeger een moslima als vriendin had met wie ik al een tijd ben gebrouilleerd.
Maar zou zij nou echt voodoo op mij loslaten?
Elkaar verder negeren werkt toch óók?

Hierna beland ik op een site van islamitische parapsychologen die vergeleken met de toegewijde Allah-aanbidders opmerkelijk nuchter zijn: “Wij vinden het spijtig dat veel van zulke foutieve informatie wordt verspreid waardoor mensen alleen maar zieker worden en zich onnodig meer zorgen gaan maken over hun klachten.
Deze foutieve informatie zorgt er vaak ook voor dat er veel mensen zijn die dan gaan piekeren of in ergere gevallen zelfs aan een “dwangstoornis” (waswaas/ Hadieth-Alnafs) lijden. Dit zorgt er uiteindelijk voor dat zo een persoon zal lijden aan een Overheersing van shaytaan.”

En: “Een reden van de oorzaak hiervan kan zijn dat zo een persoon getroffen is door een aandoening dat te maken heeft met negatieve of giftige energieën. Deze negatieve/giftige energieën zorgen ervoor dat het immuunsysteem minder goed gaat werken aangezien het immuunsysteem door middel van positieve energieën functioneert.
Er zijn genoeg manieren waardoor men kan lijden aan negatieve of giftige energieën zonder dat men bezeten hoeft te zijn of dat men sihr(voodoo) heeft gedronken of gegeten.”

Van al die ‘energieën” word ik ook niet blij.
Maar beter dát dan bezeten zijn door een islamitische duivel.

Wat óók nog kan (enquiring minds *really* want to know): carotenemie.
Dat kun je krijgen door langdurig teveel worteltjes eten. En door nog een hoop (ernstiger) dingen wat het dan moet zijn want ik eet sowieso amper en al helemaal niet teveel worteltjes.

Het meest interessant is eigenlijk hoeveel lotgenoten er zijn.
Variërend van de kwezels tot de worteltjes eters en dan ook nog degenen die direct naar de huisarts zijn gehold voor bloedprikken.