Ik heb een ticket gekocht voor volgend jaar mei-juni naar Amerika.
Ik heb gereserveerd voor Pioneertown de eerste en de laatste week (hond Rosie!) en de Alhambra Hills in Lone Pine waar verhuurder Doug me matste door me in mei het volledige bedrag terug te storten terwijl hij ook een voucher had kunnen aanbieden.
Omdat we zo’n goede band hebben.

Ook een goede band, op een beetje rare manier heb ik met een huis in Blythe, CA.
Het huis is mooi, het ligt op een kleine working farm.
Soms hebben de geiten jongen.
Verder zijn er kippen en kalkoenen.

Ik reserveerde altijd voor 1 nacht en regelde dan dat ik vroeg (rond het middaguur) kon aankomen en de volgende ochtend ging ik weer weg.
De laatste keer dacht ik: ik ben hier wel op uitgekeken.
En toen ontdekte kalkoen Penelope mij en ontdekte ik haar en wist ik: ik moet toch terug gaan.
Om het extra mooi te maken: voor aug-sept is er (nog) geen Corona-milde-aanpak en toch gaf de eigenaar me het volle bedrag terug.

Zodat ik nu heb gereserveerd voor drie nachten. De eerste dag vroeg komen en dan niet de volgende dag wég maar nog twee dagen.
Geen idee wat ik er kan doen behalve Penelope in haar lieve oogjes kijken.
Maar het voelt goed.

Er was een tijd dat ik een erg fanatieke fan van Edita Gruberova was en soms kocht ik kaartjes en mailde dan R.: ga je mee? En soms vroeg ik het hem voordat ik kaartjes kocht.

In maart 2013 waren we in Madrid.
We verbleven in iets dat nog nét niet een hostel was met kamertjes waar een eenpersoonsbed in kon en een wastafel en een douche waarin een enigszins corpulent persoon niet zou hebben gepast.
Het weer was beroerd.
Maar we hadden het leuk samen.

Vandaag ben ik serieus begonnen met de cursus Luminar 4.
De uitlegger, een man met een serieus Brabants accent, doet het echt stap-voor-stap.
Zodat het én erg lang duurt en ik ook de aandacht kwijt raak en dóór wil naar een volgende stap vele lessen verder.

Ik probeer weer wat.
En ontdek dat je met Luminar veel kunt doen, érg veel.
Maar dat een beginner als ik een basis nodig heeft van een al heel aardige foto om die op te leuken.
Dat lukt dan wel en dat vind ik fijn.

Ik neem me voor morgen verder te gaan waar ik vandaag in mijn ongeduld ben gestopt.

Ooit, té lang geleden was in de Plus in De Rijp een postkantoortje.
Dat werd een Pakketpunt.
Oké.
Op een enkele uitzondering na, deden daar de kienste meiden dienst.

Sinds ik meen januari vorig jaar is dat Pakketpunt verplaatst naar een kledingwinkeltje in Graft-De Rijp.
Er werken een paar slimme vrouwen en als je die treft heb je mazzel.
Het is tranen met tuiten als je de eigenaar treft.
Die zo te merken zelfs na anderhalf jaar de meest elementaire cursus Pakketpunt nog niet onder de knie heeft.

Dat merkte ik al vaker maar ook gisteren weer.
Ik verzond een pakketje (een boek) met een PostNL-pakketzegel.

Paniek.
Was het pakketje daarvoor niet te zwaar?
Ik wijs hem op de opdruk: 0-10 kil0 en nee, dit boek weegt géén 11 kilo.
Dan: is het wel brievenbuspost?
Ik: dat doet er niet toe, al was het een pakket van 50 x 50 cm geweest, dan had het nog op deze manier verzonden kunnen worden.
Dus: scannen graag en mij een bewijsje daarvan geven.

Nou… als ik het zei.. (ja, ik zei het, maar WIE runt hier al anderhalf jaar een Pakketpunt en wordt daar vast ook voor betaald? niet ik).
Sindsdien is het boek gescand en heb ik daarvan een bewijsje maar de track-code is onvindbaar bij PostNL.

Toen ik een paar maanden geleden keek bij google-reviews was de kritiek op deze meneer niet mals.
Nu staan er 3 positieve reviews (alleen de sterretjes, geen verhaaltjes).
Iemand vertelde me laatst dat negatief beoordeelden de macht hebben de negatieve reacties weg te halen.
Ik denk dat hij gelijk had.

Jarenlang legde ik elke avond drie, soms vier gebutste eitjes neer op het terrasje.
Uiteraard geen eitjes van de eigen kipjes maar vrije uitloop van de supermarkt.

Om een reden die ik ook niet snap kwam daarin dit jaar de klad.
Ik zag ook geen egels.
Of egelkeutels.

Net kijk ik naar buiten en ik zie egeltje en egeltje ziet mij en holt hard weg.
Ik leg twee gebutste eitjes neer.
En neem me voor dat vanaf nu elke avond te doen, zolang het egelseizoen duurt.

Ik probeerde het weer eens.

Beginnerscursus fotograferen *niet* meer op automatisch.
Een aardig meisje legt me de eerste baby steps uit.
Diafragma kan ik nog nét behappen.
Bij sluitertijd gaat het mis.

Wat ook niet helpt is dat haar camera heel anders is dan de mijne.
Zodat wanneer ze achteloos zegt en toont ‘hier is het ISO-knopje’ ik dat knopje niet zie want dat hééft mijn camera niet.

Na een uur heb ik er schoon genoeg van.

Ik kan voorlopig vooruit…

Ik wou gewoon oefenen.

Dit is de originele foto. In groot formaat (even op klikken) omdat je anders niet goed kunt beoordelen wat ik heb gedaan.
Je mag er ook mee aan de slag gaan als je dat leuk vindt.

Dit is mijn bewerking in FastStone Image Viewer.

En dit in Luminar 4.

Van beide programma’s maak ik niet optimaal gebruik maar ‘zo’n beetje’ omdat ik de mogelijkheden niet goed ken en ook nu weer te lui blijk om me er goed in te verdiepen.

Ooit fotografeerde ik met een Nikon met drie lenzen.
Ik kon er nog mee omgaan ook.

Ergens ooit is daar de klad in gekomen.
Toen was de vraag: hoe te bewerken.
Het werd ACDSee 3 en toen 6 maar nu moet het met een heel ingewikkelde ACD Systems Photostudio Ultimo die ik niet snap. Dus gebruik ik Fast Stone Image Viewer.

Gisteren lees ik over Luminar 4. Wat net zo goed zou zijn als Photoshop of Lightroom maar het is een eenmalige aankoop en niet zoals de andere een maandelijks abonnement.
Gekocht.
En nu proberen het te doorgronden.

Poging 1 (alleen om te proberen! is geen show off)
Ik had deze foto nog liggen

en liet Luminar erop los

Geestig!

Wat het ook zegt te kunnen doen: je mooier maken! wallen weg en rimpels!
Ook dat geprobeerd maar dat is nog niet gelukt.

Vandaag bestel ik een puzzel.
De verkoper schrijft erbij:

“Dit helpt om de dagelijkse stress te verminderen en je operationele vaardigheden te stimuleren.
Goed voor de vrije tijd en entertainment van het gezin. Een nauwere relatie van ouders kan door een puzzel worden gemaakt.
De letterinstructies op de achterkant en op de scheidingswand kunnen je helpen snel het juiste deel te vinden om de problemen van de puzzel te verminderen. Voordelen van de pads:
Voor volwassenen: reduceer de werkdruk.
Voor kinderen: bevredigend de nieuwsgierigen, train het denken van de ruimte en vermijd het om liever na het spel te worden.
Voor oudere mensen: train het geheugen van de hersenen en voorkom seniele dementie.”

Dat is nogal wat.

De bovenste twee zijn verschillende soorten ui. Als ik me goed herinner krijgt die rechts over een tijdje mooie hangende bloemen.

Links is vlier, de rest weet ik niet.

Ik heb mijn Amerikareis van aug-sept afgezegd.
Een reden is dat er nog geen uitzicht is op dat Trump de grenzen weer gaat openen voor reizigers uit de EU.
Maar de doorslag gaf dat de KLM heeft besloten dat de mondkapjes niet alleen ‘geadviseerd’ worden aan boord – tot in elk geval 1 september zijn ze verplicht.

Ik heb mijn rentals afgezegd en ik krijg deels mijn geld terug.
Soms een beetje niet en soms heel veel niet.
Ik heb net 1 smeekmail verstuurd.

Ik denk dat het een goede, niet te vermijden beslissing was.
Maar het leven voelt ook leeg en saai.
Tuurlijk is Loki een schat! en Tommie en Roosje moeten elke week naar de dierenarts!
Eten moet ik ook.

Maar een ‘leuk vooruitzicht’ ontbreekt.
En van opera’s komt ook al niets de komende tijd.

Vandaag nog steeds geen krant.
Ik ga naar de website van de Volkskrant en zie dat mijn vakantieonderbreking toch écht is geannuleerd.

Dus een gesprek met Rein van de chat.
Die kijkt en stelt vast dat de annulering niet is doorgegeven.
Idd wél gedaan dus maar 1 of andere sufkop gaf die vervolgens *niet* door.

Rein geeft die nu wél door.
Zodat ik vanaf 15 mei weer een krant zal krijgen.
Soms is het fijn me druk te maken over klein leed aangezien er aan groot leed toch niets is te doen.

Ik loop door mijn tuin met mijn camera om mijn nek.
Op zoek naar nieuwe bloemen om te fotograferen zodat ik dit jaar eens kan vastleggen wat hier in mei bloeit.
Een paar jaar geleden had ik huisoppassers die zich hadden verheugd op geel (ik plaatste op de oppassite een foto van de Gulden Roede) maar “er is hier alleen maar paars”.

Er is idd veel paars, zie ik, maar ook rood en blauw en wit en een hoop groen moet nog bepalen wat het wordt.
Dan zit er opeens een mini lieveheersbeestje op mijn mouw.
Het laat zich lastig fotograferen.

Het kruipt ook op mijn hand terwijl ik moeite doe het op een plant te laten plaatsnemen.
Blad voor het neusje houden helpt niet, hij wil bij mij blijven.
Blazen helpt ook niet.
Tenslotte toch maar heel voorzichtig eraf gezet.

Mijn niet zo spirituele ik gaat googlen: “Iedereen gelooft erin dat lieveheersbeestjes geluk brengen, dat ze jou beschermen en dat je een wens mag doen als je er één tegenkomt.”
En: “Indien een lieveheersbeestje op je hand kruipt dan zal je de ware liefde tegenkomen.”

Gisteren krijg ik opeens een mail van iemand bij wie ik begin september twee nachten heb geboekt.
Het huis ligt in New Mexico.
Ze vraagt of ik er misschien vanaf wil, van die reservering.
Vanwege corona.

Eerst denk ik dat ze bezorgd om me is (wat vriendelijk zou zijn zeker omdat we elkaar niet verder kennen dan via de reservering).
Dan bekijk ik haar ándere reserveringen en zo te zien heeft ze best veel klanten de komende maanden die steeds 2-3 weken blijven. Mijn twee dagen liggen middenin een lange periode zonder gasten.
Mogelijk stelde ze dus de vraag in de hoop dat ik inderdaad wou cancellen zodat ze aan ándere gasten een langere periode kon aanbieden.
Wie zal het zeggen.

In elk geval was mijn reactie: als Amerika weer open gaat én de KLM vliegt, kom ik zeker!
Nu lees ik dit op de site van de KLM:
Van 11 mei tot tenminste 31 augustus 2020 is het verplicht om tijdens het instappen en aan boord van onze vluchten gezichtsbedekking te dragen. We adviseren u echter om tijdens uw hele reis gezichtsbedekking te dragen (tenzij het land waar u in bent andere gezondheidsvoorschriften heeft). Geschikte gezichtsbedekking is een stuk stof dat nauwsluitend tegen de zijkant van uw gezicht past, uw neus en mond bedekt, en vast zit met knopen of oorlussen.

Elf uur op een vliegtuigstoel met een masker!
Dat is niet mijn idee van ‘fun’ zelfs niet met 5 weken woestijn er achteraan.

Maandag ontvang ik geen Volkskrant.
Dat gebeurt vaker.
En de bezorgers willen dat ik dan niet bij de krant zélf klaag maar ze opbel.

Dat doe ik niet graag dus denk ik ‘dan vandaag maar geen krant’.
Dinsdag wéér geen krant.
Waarna het kwartje valt: ik heb de krant zelf 5 weken stop gezet omdat ik afgelopen zondag op vakantie zou gaan.

Óp naar de site van de Volkskrant en ze vertellen dat ik er wel degelijk ben.
“U kunt uw vakantieonderbreking altijd annuleren. Geef uw annulering door. Wij zorgen ervoor dat uw wijziging binnen uiterlijk vijf werkdagen is verwerkt.”

Dat wordt dus een krantloos weekje want ik weet wel dat ik de ganse krant ook online kan lezen maar dat is toch anders dan onderuit hangend in de spreekwoordelijke luie stoel.