Amerika is nog steeeds niet open.
Knoop doorgehakt.
Ticket gecancelled.

Doe maar een voucher.

‘Oe’ wees me erop dat je ook makkelijk(er) in te nemen ovale paracetamol hebt.
Omdat ik pleeg te stikken in die ronde tabletten.

Als ik vandaag bestel bij Kruidvat heb ik ze dinsdag in huis.
In theorie zou ik vandaag naar de DA in De Rijp kunnen gaan maar dat is dubbel in theorie want die is op zondag dicht.
Ik leg 3 doosjes paracetamol die in aanmerking kunnen komen in het winkelmandje (het is geen duur spul dus, denk ik, we zien wanneer het er *is* wel wat me het beste bevalt).

Tot nu toe slikte ik Aleve.
Van iemand gekregen.
Dus wil ik dat er voor de zekerheid ook nog bij doen.

Maar: Let op! Dit is een geneesmiddel! Geneesmiddelen verkopen we niet aan personen onder 16 jaar. Ook geldt er een maximum bestelhoeveelheid van 3 stuks per product.

Ok, ok.
Als ik van plan word er een eind aan te maken door paracetamol én Aleve te slikken zal ik dus toch maandag naar DA moeten.
Of online elders Aleve bestellen.

Vrees niet (of juist wel): al zou ik het willen, ik ben er te laf voor.
Voor zelfmoord.

Hoe lang kun je last hebben van een kneuzing?
Hoe lang het duurt voordat een kneuzing is genezen, hangt af van het soort, de ernst en de plaats van de kneuzing. In de meeste gevallen is de kneuzing binnen 6 weken weer genezen en de bloeduitstorting verdwenen.

Vandaag over 71 dagen zou ik naar Amerika vliegen.
Ware het niet dat Amerika dicht is voor mensen uit de Schengenlanden.

Eerst was er het bericht dat Amerika per 15 mei weer open zou zijn.
Hoera!
Toen dat Biden eind mei zou beslissen óf Amerika weer open zou zijn.

Eind mei is nu.
En in theorie kan ik morgen wakker worden en op de site van de NOS lezen dat Amerika weer open is, maar het lijkt me sterk.

En zelfs áls.
Dan zou ik razendsnel huisjes en vooral: een oppas moeten regelen.
En een operatie moeten ondergaan aan mijn Dupuytren-pink.

Ik probeer enthousiasme te voelen maar het wil niet erg.
Ik denk dat ik de vierde al geplande Amerika-reis maar zelf afzeg.
1 dezer dagen.

De blauwe rechterdij is eigenlijk indrukwekkender.

Maar een foto daarvan wil ik de argeloze bezoeker niet aandoen.

Vannacht viel ik van de trap.
Ik ging, zoals ik wel vaker doe, kijken of Loki binnen was en zo niet – hem roepen op straat.
Maar halverwege de trap gleed ik weg en viel een meter of 5-6 naar beneden.
Met een bochtje.

Zodat ik op de kamervloer belandde met een bloedende wond in mijn gezicht, een geschaafde rechterpols, een totaal beurse rechterdij (zijkant en achterkant).
En links gekneusde ribben althans zo voelde het.

Mijn hand ging eerst naar mijn gezicht omdat ik het bloed uit mijn voorhoofd voelde stromen.
Ik dacht: ik blijf hier liggen. Ik kán helemaal niet die trap op.

Maar na een tijdje ‘beklom’ ik de trap toch door er eerst de billen op te zetten en tree voor tree te gaan.
Niet alleen deed alles, echt álles, pijn.
Ik begon ook te klappertanden.
Ik vermoedde dat dat shock was maar ‘even googlen’ was er niet bij.

Ik sleepte me naar bed.
Waar ik niet op de linkerzij kon liggen ivm de gekwetste ribben en ook niet rechts ivm de beschadigde dij.
En dan was er nog het smoeltje waarop ik tissue na tissue vast hield om te voorkomen dat ik op een kussensloop zou leegbloeden.

In de ochtend doet alles nog steeds hartstikke pijn.
Wanneer ik wil opstaan blijk ik duizelig te zijn.

Nu wél googlen.
Het is allemaal niet zo dramatisch tenzij je 60+ bent.
Dan moet je als de sodeju naar de huisarts of de huisartsenpost.
Nee dus.

Gisteren had ik mijn tweede Pfizer prik (yeah!).

Ik had me heilig voorgenomen *geen* bijwerkingen te hebben.
Eerst werd ik hartstikke moe.
Ok – kon van de spanning zijn.

Tijdens de zoveelste ‘ik ben kapot! ik móet slapen’-dut vanmiddag werd ik ook nog eens misselijk.
Was even kwijt of dat ook een bijwerking kon zijn.
Google-google.
En jawel.

Allemaal niet rampzalig.
Geen trombose.
Ik ga niet dood.

Maar ik had zo graag stoer willen zijn.

Er groeit weer ‘van alles’ in het bakje aan de schuur dat ooit was bedoeld voor ‘sier’.

Het Robertskruid heeft idd veel mooie, paars-roze bloempjes gekregen.

Links in het bakje is ook iets leuks opgekomen.
Met kleine gele bloemetjes.
Uiteraard weer geen idee wat het is maar het ziet er mooi/lief uit en als het erin slaagt zijn/haar weg te vinden naar elders in de tuin, mag het gezellig woekeren.

Post van het Centraal Justitieel Incassobureau.
Verkeersboete.
€ 38.

Ik heb op 28 april in Krommenie 4(!) km te hard gereden in de bebouwde kom.
54 km waar het maximum 50 km was.

Nu ben ik een ongelooflijke braverd in het verkeer zodat mijn eerste reactie is: had mijn buurman toen misschien mijn auto geleend?
Maar nee.
Ik was het echt zelf.
Ik reed nl een verdwaald hevig krijsend klein eendje naar een Opvang.

Wie goed doet krijgt een boete wanneer ze 4 km te hard rijdt.

Ik lees op de website van de NOS een bericht dat me raakt:
vrouwtjeszwaan doodgeknupeld om haar eieren te roven.
Mannetje diep verdrietig.

Het doet me denken aan andere scènes.
Lodewijk en ik wandelden ergens langs water en er zaten futen te broeden en er stonden idioten met camera’s op een paar meter afstand van de nesten want… fotootje maken!!!!

En: ik reed naar Schiphol met Roelof, die de auto zou overnemen om daarna op mijn huis te passen.
Oprit naar de snelweg: dode vrouwtjeseend.
Mannetje naar haar kijkend ernaast.
Mijn hart brak.

Het is zeker tien jaar geleden maar dat beeld komt nog vaak op mijn netvlies, een paar dagen geleden had ik het er nog met iemand over.

Nu mag ik hopen dat die eend per ongeluk is doodgereden.
Maar deze zwaan.
Hoe kúnnen mensen.

Vanmiddag kijk ik naar buiten en zie een moedereend met pulletjes in mijn tuin.
Niet verstandig! Katten!
Maar ze loopt alweer richting sloot.

Tien minuten later zie ik een mini eendje dat zich heeft vastgelopen achter gaas.
Ik pak het op en hol ermee naar de sloot.
Geen moeder te bekennen.

Ik bel mijn dierenarts om advies.
De assistente zegt: gewoon in het water zetten, moeder komt vast terug.
Maar zo ken ik moedereenden niet.
Dan moet ik de dierenambulance bellen. Die neemt niet op.

Vogelopvang dan! aardige man die goede adviezen geeft zoals: noooooit zomaar in de sloot zetten, moeder moet er spul op smeren zodat het kind niet zinkt.
Alleen zitten ze in Den Haag.
Ik krijg drie telefoonnummers.
Nog 1 neemt niet op.
Een ander is nét gesloten (zegt het bandje).

Andere dierenambulance gebeld waar ik wél goede informatie krijg.
Ik rijd naar Krommenie.
De Wildopvang.
Daar is een blokhut waar je een dier in nood in kunt zetten.
Tot 8 uur zijn ze open (op het bandje staat 5 uur).

Wanneer ik het pad oploop gaat een deur open.
Wegens corona zijn ze idd officieel maar tot 5 uur open maar ik mag eendje in de blokhut neerzetten en zodra ik weg ben halen ze hem op en zetten hem ‘bij heel veel vriendjes’.

Het liefst wil ik vragen of ze me dagelijks op de hoogte willen houden van hoe het met eendje gaat maar ik denk dat dat wat overdreven wordt gevonden.
Er staat een blikje voor ‘een donatie’.
Ok.
Dát kan ik wel.

Miv juni gaat Europa weer open voor gevaccineerde Amerikanen.
En omgekeerd?
Geen idee.
Maar het zóu kunnen dat ik begin augustus toch naar Amerika kan vliegen.

Als het kan (ik durf er nog niet op te rekenen), moet ik nog een hoop huisjes regelen.
En een oppas voor Loki en de andere dieren.

Er was een Amerikaanse vrouw die zei dat ze wou komen maar ze stapelde smoes op smoes en in maart zou ze een ticket kopen en toen… ‘small problem’ was ze opeens haar portemonnee kwijt.
Hele huis doorzocht! maar ‘my poor nerves’…. niets gevonden.
Jammer maar helaas en… “I will keep you posted”.

Vorige week, na precies vier weken laat ik haar weten dat ik er geen vertrouwen meer in heb. En dat ze niet nóg eens (zoals ze al zoveel keren eerder deed) hoeft te mailen dat ze echt en heus zal komen.
En het duurt een paar dagen maar dan mailt ze dat ze idd niet komt.

Zodat ik nu áls de reis zou doorgaan geen oppas heb.
Maar ik moet het nog zien – dat de reis doorgaat.

Een maand geleden fotografeerde ik in mijn tuin een plantje dat ik mooi vond en waarvan ik niet wist wat het was.
Conny wist het wel: Robertskruid.
En: er zouden kleine roze bloempjes in komen.

Sinds gisteren is het zover.
Knap hoor, als ‘onkruid’ zulke schattige bloemetjes maken!

Een brief van de belastingdienst.
Ze hádden de Fraude Signalering Voorziening (FSV) maar door de privacywet mag die niet meer dus hij is opgeheven.

Nu komt het:
We informeren iedereen die in de FSV staat. Tenzij er andere belangen zijn, die zwaarder wegen dan die van degene die in de FSV stond. Bijvoorbeeld als iemand betrokken is bij een strafrechtelijk onderzoek. De laatste brieven zullen eind juni worden verstuurd.
In de meeste gevallen bleef het bij een registratie in de FSV en hebben we deze niet gebruikt voor controle. Maar we weten dat er ook mensen zijn die onterechte gevolgen hebben ondervonden als we een registratie verkeerd gebruikten. Dan kreeg iemand bijvoorbeeld geen persoonlijke betalingsregeling of werkten we niet mee aan minnelijke schuldsanering. We onderzoeken of registratie in de FSV tot onterechte gevolgen heeft geleid. Wij informeren u zodra we weten wat de uitkomst van het onderzoek is.

WTF! denk ik en ga naar de in de brief genoemde website.
Als ik wil weten wat er over mij in de ‘voorziening’ staat moet ik een brief schrijven met alles erop en eraan. Naar de fiscus in Heerlen.
Of ik kan een nummer bellen.

Ik (telefoonuitgedaagde) bel het nummer.
Helaas, de aardige man kan me niet vertellen wat er over mij in FSV staat en waaróm.
Maar er wordt een extern onderzoek gedaan dat eind zomer af is en dan krijg ik een nieuwe brief.
En als ik er nu nog geen last van heb gehad, zal het wel meevallen.
Zegt hij.

Klein boompje in mijn tuin, kenners op FB zeggen: sleedoorn

In het sterblok horen we vaak zielige kinderen.
Zoals Romy die niet mee mag met zwemmen omdat ze dat toch niet kan betalen.
Sneu.

Er is ook een meisje dat met een trillend-triest stemmetje onthult dat ze eerst allemaal Negen en tienus haalde maar toen gingen haar ouders scheiden en nu is ze arm en haalt ze veel lagere cijfers.
Anasia oid heet ze.
Ook zielig natuurlijk.

Maar ik hoor steeds weer die ‘tienus’ en denk: als je niet eens weet dat het ‘tienen’ zijn, waar ben je dan ooit zo goed in geweest? in handwerken? in gymnastiek?