Hoe ik me nu voel.
Als ik mijn pakweg 3-7 lezers kon pollen schat ik in dat de meesten denken ‘dat gelazer moet nu maar eens afgelopen zijn’ dus laten we het daar maar op houden.

Een handleiding maken voor iem die veel wensen heeft valt niet mee zeker nu ik me soms/vaak nog niet optimaal voel.

Dan doet zich gistermiddag nog het probleem voor dat de jongen (11-12) die 1x pw de hokken schoon maakt totaal in de stress schiet.
Vanwege de zaadjes van de bijenplanten die ik immers had geplant.
Had ik hem een paar weken geleden verteld – omdat je soms toch wat conversatie moet maken.

Hij komt me halen want: bijen!!!
Ik loop mee naar de achterste ren en het vergt wat omspitten en dan ‘kijk! kijk!’ en ik zie een hommel maar hij ziet een bij en hij is bang van bijen.

Die avond realiseer ik me dat hij denkt een bijenplant niet een plant is die in volwassenheid mooie, voor bijen aantrekkelijke bloemen maakt.
Maar dat hij denkt dat die onduidelijk ontkiemende plantjes die ook heel goed iets totaal ánders kunnen zijn puur door hun aanwezigheid zwermen bijen aantrekken.

Ik schrijf hem dat en suggereer dat hij het met zijn ouders bespreekt ervan uitgaand dat die wél weten wat bijenplanten zijn.
Ik wacht met spanning op antwoord.

Mijn vorige huisoppasser was wildwoest (= mild uitgedrukt) omdat ik haar een aantal mails met uitleg stuurde voorafgaand aan haar komst hier. Wat ik had moeten doen?! een ordner met informatie achterlaten!
Zodat ik nu in mijn zeldzame heldere momenten werk aan die ordner.

Wat iemand anders gisteren weer kritiek ontlokt: ZIJ zou zich dan gewantrouwd voelen!
Fout dus!

Ik herrijs uit mijn klamme bed (klam=bezweet), strompel naar mijn werkkamer en trek de luxaflex naar beneden.
‘Beneden’ is heel letterlijk – hij klettert van het plafond.

Intussen heb ik wel gegeten ‘Oma’s recept kippensoep’ (aangereikt gekregen, niet zelf gemaakt natuurlijk).
Het waren niet eens veel hapjes maar die het waren kwamen er mét stukjes inhoud maag ook weer úit.
Oma’s maag was duidelijk steviger dan de mijne.

Het gaat niet beter met me (eerder slechter).

De adviezen zijn duidelijk:
* rust
(maar maak wel een uitvoerige handleiding voor de Amerikaanse oppas met tekst en plaatjes – niet overbodig weet ik, hún apparaten werken heel anders;
ook nog wat andere dingen zoals is onze flappentap geschikt voor de Mastercard;
en de diertjes want met konijnen en kippen heeft zij geen ervaring)
* rust
(maar bereid wel mijn eigen reis naar Amerika
– zowel wat ik vooruit stuur
– als wat ik zelf zal meenemen)
* rust
(maar nu heb ik me in een wufte bui ook nog vastgelegd op een mini trip wat óók nog tijd kost)
* eet goed
(ik? goed eten? grapjas)

Zaterdag een week geleden zeg ik een evenement af omdat ik griep heb gekregen.
Ik vraag iem om in mijn plaats foto’s te nemen.
Hij: “maar je bent er morgen toch wel?!” (hoezo ‘griep’)

Adviezen:
* vitamine A
* Jägermeister
* rust
* meer rust (maar…. ben je nou nóg niet beter??)

Loki laat zich ergens bijvoeren (en is daarom nu te dik).
Ik vermoed wáár maar ik weet dat het zinloos is diegene erop aan te speken: ze zal ontkennen.

Net doe ik een ontdekking.
Ik heb nóg minder dan anders zin om te koken en trek een blikje velderwtjes open.
Loki komt aanrennen.
WTF?
Iemand heeft mijn kleine prinsje dat sinds hij zich 3 jaar geleden liet opsluiten op de zolder van een buur alleen nog maar Sheba en verwante zakjes en kuipjes eet bijgevoerd met *blikvoer*??

Ik zou woensdag naar München gaan.
Eerst dacht ik: wie weet.
Toen raakte ik een beetje in paniek want ik wóu wel heel graag maar het leek niet erg te lukken.

Ik dacht: maandag beslis ik.
En hopelijk gaat het in de nacht van zondag op maandag beter.
Maar al in de nacht wist ik dat het niets zou worden.
Dus koortsachtig op een rijtje gezet wat ik allemaal nog moest.
Afzeggen KLM en hotel enzo.
Dat gedaan.

Mijn ticket voor woensdag online aangeboden.
En toen weer in bed gekropen voor wat ze geloof ik uitzieken noemen.

Ik zou dit weekend iets leuks gaan doen.
Maar vannacht werd ik ziek.
Hoofdpijn, keelpijn, misselijk, hoesten, snotteren.

Om 4 uur ben ik wakker (en blijf wakker) en denk: zal ik straks toch gaan?
In elk geval een paar uur?
Wanneer ik om zeven uur opsta weet ik dat het er niet in zit.
Ik voel me te beroerd.

Omdat ik later deze week ook nog iets leuks wil gaan doen vraag ik google hoe lang dit gaat duren.
Div sites willen met me uitzoeken of ik griep heb of alleen maar verkouden ben.
Ik doe een test en: “Je hebt enkele specifieke verschijnselen van griep
Het is verstandig rustig aan te doen, lichamelijke inspanning te vermijden en veel te drinken.”
Niet fijn.
“De meeste klachten verdwijnen na een week vanzelf. Maar het vermoeide gevoel kan nog dagen tot zelfs wel weken blijven.
Ook de hoest kan nog enkele weken aanhouden.”

Maar misschien is het alleen een verkoudheid?
“Na 1 tot 3 weken gaat een verkoudheid meestal vanzelf over.”

Daar ben ik mooi klaar mee – wat het ook is.
Nu maar weer naar bed.

Ik zou twee voorstellingen in München bijwonen.
Maar het vloog me wat aan – teveel te doen, teveel te reizen, teveel interactie.
Zodat ik besloot niet naar de eerste voorstelling te gaan.

De twee tickets bood ik aan op een Forum.
Het waren prima plaatsen: 1e rij en 2e rij. Niemand wou ze hebben.
Idem een ticket voor de voorstelling een week later waarheen ik wel zelf ga.
Tweede rij.

Na een paar weken word ik wat wanhopig.
Ik vraag iemand of zij niet iemand kent die mogelijk mijn tickets wil.
We maken het voor de eerste voorstelling af op € 50 voor de plaats 1e rij en € 20 voor de plaats 2e rij.
Ze kostten € 132 per stuk.

Iemand wou het ticket voor een week later wel hebben.
Ik ben allang blij dat hij er € 100 voor wil betalen.

Nét heb ik mijn verlies mbt van alle tickets genomen en dan kondigt de diva aan dat deze voorstellingen haar laatste zullen zijn.
Facebook barst los! heeft iem nog tickets?
Ik kan wel janken. Want NU had ik ‘een kop erop’ kunnen vragen voor de tickets.
Ipv er ernstig op toe te leggen.

Ik had een paar keer huisoppassers die zichzelf aanprezen met ‘ik ben technisch’ wat overigens niet tot veel technisch werken leidde (maar dat terzijde).
Nu krijg ik een huis oppas die zeker niet technisch zal zijn.
En die wel een stuk preciezer is dan ik ben.

Dus moest het er maar eens van komen: een echt technisch persoon laten komen om die te laten kijken naar de spotjes die meer niet dan wel wouen branden en andere lampen die niet aan gingen.
Vandaag was hij er.
Met als conclusie dat er 9 spotjes moeten worden vervangen.

Ik ga online shoppen bij de Gamma en zie een erg leuke spot die (nu ga ik dus naar de winkel) in het echt erg tegenvalt.
Ik heb een lijstje met andere mogelijkheden bij me en de verkoopster loopt die met me door en intussen staat een jonge vrouw wat ongeduldig te wachten. Of er niet iemand anders óók op deze afdeling werkt, vraagt ze (antw: nee).
Ik denk: nog even. En ga dus door met het koopproces.
En vind tot mijn opluchting spotjes die zwart zijn (de huidige zijn donkerbruin) wat vrij uniek is want de modekleuren zijn wit en metaal.

De jonge vrouw krijgt er genoeg van en onderbreekt ons gesprek met dat ze maar 1 snelle vraag heeft.
Vooruit.
Dát! (ik zie niet waarop ze wijst) hebben ze dat ook in het wit? nee, alleen in het zwart.
Zij: “Ik wil geen zwart!”
“Generatiekloof,” stel ik vriendelijk vast.

Dan moeten we allebei naar de servicebalie want van mijn spotjes zijn er maar vier en geen negen dus de rest moet bijbesteld.
Ik zeg tegen haar dat ze wel vóór mag gaan.
Hoeft niet. Want ze heeft net al op haar mobieltje besteld. Via de app.
Dat is méér generatiekloof.

Zacht rubberen magneetje afm 8,5 x 8,5 cm.
Uit 2006.
In gesealde verpakking dus ook geschikt om kado te doen als je erin slaagt het prijsje van $ 3,99 er af te pulken.

Wat is de test?
Tot nu toe geef ik de magneetjes gratis weg = prijs magneet + verzendkosten (= € 1,74) + envelopje (ach – laat die tien cent maar zitten).

Ik vraag me nu af of iemand ‘hebbes’ zou zeggen bij alleen de verzendkosten.
Dat heb ik in het verleden wel eens geprobeerd en het antwoord bleek ‘nee’.

Dus (nieuwe test): stel dat ik voor dit uit het hart gegrepen magneetje € 1 zou vragen.
Voor de magneet incl verzendkosten.
Tis maar een test/vraag.

Voor email gebruikte ik Eudora.
Sinds Windows 10 kan dat niet meer.
Dus moest ik Outlook kopen en toen meteen maar Office 365 Home Abonnement omdat de OneDrive cloud me ook wel handig leek.

Een jaar geleden installeerde ik OneDrive maar dat ging niet goed en toen vroeg ik hulp.
Een deskundige volstond met het sturen van een link naar YouTube waar ik niets aan had omdat het beginbeeld al afweek (aangezien ik niet op nul begon maar al eerder zelf had zitten prutsen).

Gisteren doet mijn webmistress via TeamViewer haar best.
Ze logt in met mijn email adres. Wachtwoord? shit – vergeten.
Maar ‘wachtwoord vergeten’ is ook hier een optie dus ‘stuur maar een code toe, Microsoft’.

Dat moet een paar keer worden gevraagd maar daar is de code.
Invullen. En nu heeft Microsoft weer niet van mijn inlog gehoord.
Een paar keer geprobeerd en na anderhalf uur de strijd gestaakt.

Webmistress stuurt een help-mail aan Microsoft met het vriendelijk doch dringend verzoek om mijn account te resetten zodat we inderdaad vanaf nul kunnen beginnen.
Ik voel me uitgedaagd.

Het is alweer 21 jaar geleden dat Lodewijk dood ging.
Het voelt korter.

Sinds ik in Grootschermer woon heb ik te maken met mensen die me Sjaane noemen met een erg harde aaaa.
Eerst corrigeerde ik dat.
‘Het is Zjanne’ waarop ze ja/nee knikten maar het bleef Sjaaaaane.
Zodat ik het nu nog maar heel zelden verbeter.

Vandaag deed weer iemand het.
Iemand die ik al heel lang ken.
Die beter zou moeten weten.
Maar ik dacht: ok – lamaar.

Omdat ik dacht… het kan voor hém pijnlijk zijn zich te realiseren dat hij al meer dan 10 jaar mijn naam verkeerd uitspreekt.
Hoezo ‘braaf’.

Hard (dus niet plastic) magneetje uit 2008.
Afm. 5,5 x 8 cm.

Gratis.
Voor de eerste die ‘hebbes’ roept.
En ‘gratis’ is incl de verzendkosten.
Geldt alleen *niet* voor wie stomtoevallig nu een keer hier belandt en denkt ‘das mazzel’.
Ik moet je wel eens als bezoeker voorbij hebben zien komen.

Een paar weken geleden zou de dierenarts om 9 uur komen en die kwam niet en pas om half 11 durfde ik te bellen (ze hadden iets fout ingeboekt).

Vandaag om 1 uur zou de tuinman komen.
Om de afrastering met de buren te verbeteren zodat ondernemende kipjes niet meer in de buurtuin kunnen komen – wat ze dus ondanks het kortwieken toch hebben gedaan.

Om 1 uur: geen tuinman.
Ik denk: hij mailde ‘rond enen’ dus het zal elders zijn uitgelopen.
Dan wordt het twee uur en drie uur en pas om kwart over drie durft deze braverd te bellen.
Naar zijn woonhuis want ik heb het nummer van zijn mobiel niet.

Ik tref zijn vrouw en zeg aarzelend dat ik de tuinman om 1 uur had verwacht en of er misschien iets ergs is gebeurd.
Want na ‘hij is te laat’ en ‘waar blijft hij nou verdomme’ had ik het stadium ‘hij zal toch niet zijn verongelukt’ bereikt.
Maar hij was me gewoon vergeten.
Gewoon.
En was elders in huis iets aan het doen.

Ik maak met zijn bijzonder aardige vrouw een nieuwe afspraak.
Ze belooft dat hij morgen met zijn zoon tussen 12 en 1 zal langskomen.
“En voortaan wel meteen bellen, hè.”
Waarop ik ‘ja’ zeg en waarvan ik al weet dat ik dat niet ga doen.
Te braaf.

Twee x in 1 dag worstel ik met niet zo gelukkige communicatie met mensen die ev willen komen oppassen.
Het ‘klikt niet’.
Dan biedt een FB-vriendin die ik ken via operagroepen zich aan als oppasser.
Een Amerikaanse vrouw.

Weet je het zeker? zeg ik.
Het is 5 weken. In een dorp.
Ze weet het zeker.
Opluchting.

Ik vertelde het op Facebook, dat mijn huisoppas het opeens heeft laten afweten.
Aardige reacties.
En een reactie van iemand die wil weten hoeveel het schuift en of je er een ‘regular income‘ mee kunt verdienen.
Eh.. nee.

De jongeman die zo graag wou komen oppassen en die niet reageerde op 2 mails en 1 sms, reageert nu op de ‘app’ die iemand anders voor me verstuurde (omdat ik zelf niet snapte hoe het moest).

Ik had het ‘goed aangevoeld’ schrijft hij.
Hij wil niet komen. Hij heeft geen zin.
Wat ik hopelijk begrijp en verder ‘succes ermee’.

Dit dus twee maanden voordat ik wegvlieg en ik vraag me af wanneer hij het had gemeld als ik niet zélf er steeds fanatieker achteraan was gegaan.

De huizenoppassite.
Ik probeer me open te stellen maar voel vooral een knoop in mijn maag.
Vorige keren zette ik een advertentie en dan reageerden mensen die me soms wel en soms niet iets leken.
Ook benaderde ik zelf wel eens iemand maar dat was zelden een succes.

Ik doe nu eerst een via-via-poging.
Wanneer dat niets wordt, ga ik morgen serieus aan de slag.
O got.