Gisteren hoor ik op de radio dat 8 op de 10 Nederlanders een smartphone heeft.
Eén ervan ben ik.
Alleen kan ik er niet (meer) mee omgaan.
Ergens vorig jaar had ik ‘m een ietsje door – no more.

Dus investeer ik vandaag vele uren in ‘m weer doorkrijgen.
Wat uiteindelijk redelijk lukt.

Nu denk ik: andere mensen hebben een eigen ringtone.
Zou het niet leuk zijn als ik die ook had?

Maar hoe maak je die?
Ringtone maker vind ik.
Dat installeren op je smartphone en dan aan de slag met een mp3 die daar al op staat.

Te ingewikkeld.
Liever eerst iets maken op de PC en dan dat op de phone zetten.
Als dat kan.

In het kader van klein leed is óók leed: mijn PC speelt geen MP4-video’s meer af.
En ook geen F4F.
Hij zegt dat hij geen idee heeft hóe dat af te spelen.

Ik heb VLC Mediaplayer.
En natuurlijk de Windows Mediaplayer.
En Adobe Flash.

Verder weet ik het ook even niet meer.

Ik denk dat ik de meeste programma’s intussen op de PC heb staan.
Zodat ik nu moet gaan back-uppen.
Eerst naar de externe harde schijf.
Dan in de KPN cloud.

Maar eigenlijk wil ik eerst verwijderen wat daar al staat en dan nieuwe back-ups maken.
Bovendien: ik hád een Windows32-installatie en heb nu Windows64.
En verder ben ik mijn inloggegevens kwijt.
Wat tot nu toe geen probleem was omdat KPN die zelf invulde wanneer ik inlogde.

Dus denk ik: het andere abonnement opzeggen en een nieuw nemen.
Dat leg ik ze voor in een mail.
En krijg het automatische antwoord dat ik binnen twee dagen teruggebeld ga worden.

Hoe meer ik erover nadenk: volgens mij moet ik het gewoon doen.

De PC is terug en nu moet ik hem optuigen.
Ik hád me voorgenomen dat in een logische volgorde te doen.
Eerst de programma’s waar ik echt niet zonder kan en dan via ‘ook niet zonder’ naar ‘niet direct nodig maar best leuk’ en tzt wanneer blijkt dat ik erom verlegen zit de rest.
Die rest is vnl wat te maken heeft met muziek en film(pjes) downloaden en branden want daar pleeg ik in mijn gretigheid ook een hoop rotzooi mee binnen te halen.

De computerman had er al Panda opgezet.
Hij zegt dat dat even goed is als Avast (wat ik altijd gebruik).
Zelf AntiMalware (pro) erop gezet.
Eudora en WordPerfect (inderdaad).
Snel opgelopen tegen ‘waar zijn mijn wachtwoorden’ dus ook KeePass.

Dan gaat het mis en ga ik tig dingen door elkaar doen zodat al snel een programma meldt dat het niet kán installeren omdat ik al allerlei andere dingen aan het installeren ben.
Windows 7 is kennelijk in dat opzicht geen multitasker.

Wat het ook niet makkelijker maakt is dat de computerman mijn mooie indeling heeft veranderd.
Met zéér goede bedoelingen nl opdat alles bewaard bleef.
Maar zo staan div mappen er nu een aantal keren op in steeds andere submappen.
Misschien zou het slim zijn dat eerst te veranderen.
Denk/weet ik.

Maar eigenlijk heb ik al helemaal geen zin meer.

Vanochtend om 9 uur is mijn PC opgehaald.
Windows wordt opnieuw geïnstalleerd.

Ik heb denk ik al mijn documenten en afbeeldingen en muziek en video veilig gesteld.
Ik hóóp dat ik Eudora er weer gewoon op kan plempen zoals ik dat al heel lang doe: hele map zoals die nu is gekopieerd naar mijn externe harde schijf opnieuw kopiëren naar Program Files.
Zo niet dan heb ik een probleem.
In elk geval alle codes van alle email adressen genoteerd.

Vorige week een verstandig artikel uit Computer Idee geprint.
Met het vaste plan dat gisteren, terug uit München, nog eens na te lopen.
Niet gedaan.
Tot nu.
“Vergeet u niet uw Favorieten te kopiëren?”
Eh… ja.
Wél dus.
Vergeten.

Mijn computer heeft een probleem.
Ergens in de zomer heeft hij zijn C-schijf gekopieerd en als 2e C-schijf op de 1e gezet.
(doet er voor de rest van het verhaal niet toe of je dit kunt volgen)

Hierdoor is die C-schijf erg vol geworden (dat zal toch wel duidelijk zijn).
Laatst eens gekeken wat ik eraf kon halen omdat het wel erg krap wordt.
Afbeeldingen, muziek en video verplaatst naar E.
Was helaas niet voldoende dus gisteren gekozen voor een drastische maatregel: *alle* attachments van m’n emailprogramma verwijderd.
Denkend dat zijn toch grotendeels foto’s die ik als ze belangrijk zijn elders zal hebben opgeslagen en verder ouwe troep.

Om net te ontdekken dat ik zo óók e-tickets voor komende reizen heb vernietigd.
En bevestigingen van opera tickets.
De reistickets blijk ik opnieuw te kunnen aanvragen.
De meeste opera kaartjes zijn nog niet aan me toegestuurd.
Maar 1 opera ticket was een PDF die nu dus weg is.

Met uitgebroken zweet componeer ik een mail aan de opera van Zürich denkend: dat doen ze nóóit, me dat ticket nog een keer sturen.
Dan toch even gekeken in een onduidelijk bakje waarin ik ook van alles voor Amerika mik.
Verdomd. Toch uitgeprint.
Hoewel het ticket pas voor eind juni is.

Voel me nu wel erg onzeker over wat verder wél weg zal blijken te zijn.
Ook nog geen idee wat ik verder met de computer moet.
Monteur laten komen vrees ik.
En hopen dat die hier verstand van heeft want ik weet intussen dat het vaker voorkomt (dat C zichzelf kopieert en dan niet meer ‘gewoon’ laat verwijderen), maar dat het geen appeltje-eitje en ‘dat doen we wel even’ is.

In april 1996 koop ik mijn eerste PC.
Daarmee was ik er best vroeg ‘bij’.

Met de aanschaf van een mobieltje was ik laat.
En toen ik er 1 kocht was het de simpelste Nokia die sindsdien 1x is vervangen door de toen simpelste Nokia.
Dat ik nu een Samsung mini smartphone heb komt omdat ik in Amerika niet meer in de woestijn wil verdwalen.

Ook de laptop trok me aanvankelijk niet.
Tot ik in Amerika de behoefte voelde onderweg iets op te schrijven.
En google was ook wel handig. Mailen trouwens ook.
Allemaal met een ongelooflijk trage kleine Toshiba.
Die 3 jaar geleden is vervangen door een mooie Samsung en nu zou ik niet meer zonder kunnen.

De smartphone blijkt intussen leuker en handiger dan verwacht.
Eerst inderdaad in Amerika als GPS maar ook om mee te bellen.
Dan hier ‘zomaar’ als ik tijd moet doden en even op Facebook wil kijken.
En de afgelopen twee dagen als enige mogelijkheid om online te gaan.

Alleen breekt me nu op dat ik een mini heb.
Wat enorm gepriegel is met tikken.
Waarbij ik steeds gefrustreerder raak wanneer ik verkeerde letters aantik.

Zodat ik nu denk: zou een tablet niet handig zijn.
Voor ook nog erbij.
In geval van nood (waarvan je altijd denkt dat die niet zal komen maar juist ja, opeens is die aan de vrouw).
En misschien om mee te nemen op mini trips.

Nog even en ook ik ben helemaal 2.0 (wat al wel weer ouderwets zal zijn).

Gisteren plaats ik een bestelling bij Nespresso.
Hij wordt vandaag bezorgd.

Ik zie om kwart voor 1 de bestelauto van PostNL bij de buren staan.
Denk: dadelijk stopt hij bij mij.
Maar hij rijdt voorbij.
Hoe kan dát nou?

Op de site van Nespresso staat het 3S-nummer van het pakket.
Ik voer het in bij MijnPakket en lees dat het pakket nog niet volgbaar is maar: “Download de MijnPakket app en ontvang automatisch bericht zodra deze volgbaar is.”

Ik heb amper apps op mijn smartphone (eigenlijk maar 1) en dit lijkt me wel geinig.
Downloaden kan via google play.
Dus op naar google waar ik duizend combinaties van email en wachtwoord bedenk voor ik erin slaag in te loggen.
(ok, niet dúizend, maar zeker 20)

Dan naar Mijnpakket waar ook alweer gezeik is over mijn inlog.
En ja, ik kan dat opzoeken op de PC in een wachtwoordprogramma maar ik probeer liever en nog eens en nog eens (en ga dan toch maar naar de PC).
Ongelogen een *uur* later ben ik ingelogd via google play en ook bij Mijnpakket en wat denk je?
De site ligt er uit voor mobieltjes!
“Probeer het later nog eens.”

Zit even te zoeken naar een stampvoetende smiley waarvan ik toch écht dacht dat ik die op mijn PC had bewaard, kan niet vinden en denk -verstandig – “laat maar”.

Iemand met wie ik Facebook-bevriend ben vertelt dat een bepaalde tv-serie na het derde seizoen stopt.
Ik vind dat jammer, al ken ik die serie alleen via het vliegtuig.
Dus kijk ik op Ziggo of die de serie misschien aanbiedt als ik mijn pakket zou uitbreiden.
Helaas.

De iemand stuurt me een mail: downloaden mág.
En: installeer BitTorrent en hier heb je de links naar seizoen 1 en seizoen 2 en “doe wat het programma zegt”.
Dat doe ik.
Zodat wanneer Malwarebytes vanochtend zijn dagelijkse scan uitvoert, blijkt dat ik een ongelooflijke hoeveelheid non-malware *troep* heb binnengehaald.
Waaronder dezelfde troep die me een vorig keer zo’n hoop ellende heeft bezorgd.

Daarom: oen.
Waarbij ik ter verdediging nog kan aanvoeren dat die iemand ICT-expert is zodat ik kon dénken dat ik op zijn advies kon vertrouwen.
Maar dat is onzin want de enige die bij dit soort dingen goed moet nadenken ben ik zélf.

Om het nog erger te maken net even op bol.com en marktplaats gekeken en veel van de series die ik wel zou willen hebben kosten slechts een tientje of ietsje meer.
Oen, oen, oen!

Toen ik de vorige keer in Amerika was, is mijn laptop een aantal keren gecrasht.
Vastlopers.
Blauwe schermen.

Zodra ik thuis ben, dacht ik toen, gaat hij naar de computermeneer in Heerhugowaard en mag die hem weer fris en fruitig maken.
Maar zoals die dingen (bij mij) gaan: thuis doet de laptop het bijna altijd en al snel verdwijnt de urgentie.

Vandaag wil ik iets goeds doen.
Dus haal ik overbodige troep van de laptop.
Doe schijfopruiming.
Kijk of hij toe is aan defragmenteren (nee).
En laat dan Windows ook nog even kijken of er wellicht ergens fouten zitten en zo ja: repareer ze vooral.

Waarna Windows niet meer kan opstarten en vraagt of hij zal kijken of er in Startup iets mis is en zo ja: repareren?
Ja graag, klik ik.
Waarna de laptop telkens wéér die vraag stelt en, om met Sylvia Witteman te spreken: ik verzin het niet, ik letterlijk met de telefoon in mijn hand zit met het nummer van de meneer uit Heerhugowaard om die te hulp te roepen en dan doet de laptop het weer.

Ik aarzel: toch de deskundige vragen de laptop na te kijken?
Maar dan ben ik hem een tijdje kwijt! en: hij doet het nu toch weer?
En: die man is vast op vakantie.

Ik kijk op de Facebook-pagina van zijn bedrijf.
Daar staat dat hij vandaag open is.
Dus bel ik zijn mobiel.
“Met Adri!”
Ik zeg mijn naam, vraag of het gelegen komt.
Hij: “Ik zit op mijn vakantieadres, in België.”
O.
Maar bij terugkeer zal hij contact met me opnemen.

Ik vraag wanneer hij terugkomt (dinsdag) en vertel dat mijn laptop moet worden nagekeken voor mijn vakantie.
Hij vraagt wanneer ik ga (10 augustus).
Dan zal hij “tegen die tijd” contact opnemen.
“Ik bel volgende week wel” zeg ik.

Dit alles tegen de achtergrond van krijsende kinderen.

De PC heeft iets veranderd.
Nou ja, waarschijnlijk heb *ik* iets veranderd.

Zodat mijn programma’s niet meer spontaan te zien zijn vanaf de Windows-knop maar pas na een extra klik.
Daar kan ik mee leven.
De belangrijkste staan toch in de taakbalk of op het bureaublad.

Vervelender is dat de optie om het inktniveau van de HP-printer te controleren uit diens software is verdwenen.
Handleiding online geraadpleegd.
Daar verwijst het steeds alle kanten op maar ik vind het niet.

Google vragen dan maar.
Dat brengt me bij een consumenten support platform op de site van HP.
Dat in het Engels is maar vooruit, iets met ‘ink’ opzoeken lukt me.

Daar blijkt de ultieme tip: I understand you’re unable to check ink levels. I would uninstall printer and reinstall drivers from HP website.
Dat klinkt logisch.
Alleen herinner ik me nog wat een gedoe het installeren was.
Welk snoertje in welke volgorde enzo.

Terwijl hij het nog wel dóet.
Ik bedoel: hij print.
Hij wil alleen niet onthullen hoeveel inkt hij nog heeft.

Een paar maanden geleden, in maart-april, was ik erg bezig met muziek downloaden van YouTube en omzetten naar Mp3 en branden op cd’s.
Ik downloadde een hoop programma’s en ja hoor – bij 1 zat viezigheid.

Mijn Anti-Malware programma gaf dus de melding dat er non-malware was ontdekt (dat valt nog mee, dacht ik eerst) die *niet* door hem te verwijderen viel.
En dat elke dag want dat programma scant elke dag.

Dus mailde ik de helpdesk.
Die me eerst dagenlang van stap naar stap leidde en toen ging ik op vakantie en toen ruim een week wéér en na een hoop cleanen was de PC ein-de-lijk weer ok.

Een paar dagen geleden wil ik weer muziek downloaden van YouTube en je raadt het al: ik was vergeten hoe ik dat ook alweer deed en downloadde dus een programma dat ik eerder ook had gedownload en ja hoor – daar is die foutmelding weer.

Ik geneer me dood en durf de helpdesk van Anti-Malware dus niet nog eens om hulp te vragen.

Ik gebruik nog steeds Eudora.
Omdat Windows 7 kan doen alsof het Windows XP is als je dat erg graag wilt.

Ik vind Eudora geweldig.
Heb lang geleden wel eens iets anders geprobeerd maar keerde steeds terug naar Eudora.

Nu vertoont Eudora kuren.
Het loopt vast.
Geen beweging meer in te krijgen.
Tot ik de hele PC herstart.

Ik kán hopen dat het een kortstondig kuurtje is dat vanzelf overgaat.
Ik kijk toch maar eens bij google wat gebruiksvriendelijke andere mailprogramma’s zijn.

Windows heeft natuurlijk een stel opties.
Good old Thunderbird bestaat ook nog.
Eens iets proberen?
Overmorgen misschien.

Overvallen door hebberigheid download ik soms programma’s waarbij ik vergeet uit te vinken dat ik allerlei zooi die meelift niet wil hebben.
‘Conduit’ is er een voorbeeld van.
En een non-malware pop.up die ik met hulp van de Helpdesk van Malwarebytes Anti-Malware met alle denkbare programma’s heb geanalyseerd en te lijf ben gegaan en tenslotte gisteren handmatig uit Google Chrome heb gesloopt.
Daarna moest ik nog een paar dingetjes doen en nu vraagt de Helpdesk of ze mijn ticket kunnen sluiten.

‘Ja’ denk ik.
Want het feit dat ik op dit weblog via Chrome geen foto’s meer kan plaatsen zal er wel niet mee te maken hebben.
Bovendien heb ik altijd nog IE en daarmee kan het wél.

Alleen kan ik sinds ik vanochtend de allerlaatste opdrachten van de Helpdesk heb uitgevoerd in IE op geen enkele andere pagina meer komen.
Dus toch maar aan de Helpdesk gevraagd of het heel misschien toch iets te maken kan hebben met dat ik nu té fanatiek van alles heb geblockt.

Intussen voelt het als ‘strijd gewonnen, oorlog verloren’.
Aangezien die ene pop.up niet eens echte malware was en zich alleen manifesteerde na een scan door Malwarebytes waarbij ik hem moeiteloos naar de quarantaine kon verjagen.

Eerst: gelazer met foto’s bewerken.
Toen: gelazer met muziek branden.
Nu: de boxjes van de PC doen het niet meer.

Vanochtend wel.
Niks mis mee.
Niks aan veranderd ook.

Maar nu wil ik opera luisteren en: geen geluid.
Geen lichtje ‘aan’ ook op het mini-torentje dat bij de boxjes hoort.

Alle kabeltjes aangedrukt, eruit gehaald erin gedaan.
De PC opnieuw opgestart.
NIKS.

Gotvergotvergotver!!!!
Nieuwe dus?
Maar wélke?

Ik waarschuw anderen (R. bv) altijd om als ze iets downloaden goed te kijken of ze niet per ongeluk ook dingen binnenhalen die ze niet willen hebben.

Dan heb ik het niet alleen over malware of (hellup!) een virus maar ook over ongewenste software.
En nu doe ik het zelf 🙁

Ik weet al hoe ik binnen Firefox bestanden van YouTube kan binnenhalen en weer beluisteren of bezien.
Alleen heb ik geen idee waar die bestanden dan stáán op mijn PC dus ook niet hoe ik ze búiten Firefox kan vinden.
Wat me wel handig lijkt.

Dús op zoek naar een prog dat me vanuit Google chrome bestanden van YouTube laat opslaan in een map naar keuze.
Ik probeer er een paar (klik-klik-klik-download-installeer) tot ik de goeie heb.

Daarna heb ik nóg wat: Bing.
Ik *wil* geen Bing en denk naïef dat ik die wel eventjes ga verwijderen in het Configuratiescherm.
Daar staat Bing niet en daar kan Bing dus ook niet worden weggehaald.

Google geraadpleegd: eerst drie-vier, toen wel zes en nu tien trucs geprobeerd.
Met als resultaat dat gisteren opeens Bing wég was uit Chrome (maar niet uit Firefox en IE).
Aangezien ik Chrome het meest gebruik ben ik (dol)blij.
Wat snel over is wanneer ik vanochtend de PC aanzet en daar is-ie weer: Bing.

*snik*

Ik had nog geen programma om met Google chrome geluid van YouTube te downloaden.
Wel met Firefox maar ik begreep nooit waar dat gedownloade geluid dan blééf als ik het niet opnieuw via Firefox wou beluisteren.
Nieuwe progs gedownload dus.
Zodat ik nu eerst een erg enge extra balk heb binnengehaald die me ook wil laten gokken(!) maar die weet ik weg te werken.
Maar Bing heeft zich weer wel stevig gevestigd als zoekmachine – wat ik ook probeer.

Andere orde.
Sinds ik heb bedacht dat echt een deskundige mijn PC moet afhelpen van de CPU Fan Error boodschap kijk ik opeens anders naar mijn huis.
Mij valt op hoe rommelig het is en hoe vies.
Ik ruim wel op – maar ‘zo’n beetje’.
Het wordt wel schoongehouden – maar ‘oppervlakkig’.

Als ik iets beter kijk zie ik vlokken stof, richels die al maanden niet zijn gestoft, kattenkots geplakt aan de vloer – en niet van twee dagen geleden.
Ik geneer me dood om hier een monteur-aan-huis te vragen want dan heb ik het nog niet gehad over mijn werkkamer.
Chaos! ok – in mijn ogen georganiseerde chaos maar zo oogt het niet.

En stof! vlokken hangend aan de kozijnen, aan het plafond.
Een dikke laag op alles eigenlijk.
En dan heb ik het nog niet over de vloer.
De laatste keer dat die onder mijn bureau, en dan bedoel ik *diep* onder mijn bureau en achter de PC-toren grondig is gezogen moet zo’n 2-3 jaar geleden zijn.

Zodat ik denk: dit moet anders.
Over een dag of tien komt mijn hulp.
Die kan het betere stof te lijf gaan op zich nemen.
Maar ik kan intussen ordenen en opruimen en doekjes hanteren.
Zodat ik ergens na 15/1 meneer de monteur kan vragen iets te doen aan CPU Fan Error zonder dat ik me rot schaam voor de omstandigheden waarin hij een uurtje zijn werk moet doen en waarin ik altijd verkeer.