Via Facebook
Bons-bons-bons
Loki maakt graag wandelingen.
Vroeger best ver. Nu (denk ik) niet meer zo ver.
Maar onduidelijk blijft wanneer hij weer naar binnen wil.
Hij beheerst het kattenluikje.
Probleemloos.
Maar hoeveel fijner is het wanneer ik de voordeur voor hem open maak of aan de achterkant het raam…
Ik kijk dus regelmatig of hij op me staat te wachten.
Ik roep.
Maar ik sta niet voortdurend achter de voordeur of voor het raam.
Bons-bons-bons hoor ik vanmiddag op de voordeur.
Door het raam zie ik een mij onbekende meneer.
Ik doe de deur open.
“De kat wil naar binnen,” zegt hij en langs mij glipt Loki.
Dit is dus wat we *niet* moeten hebben en het is al de tweede keer deze maand.
De vorige keer was het een mij onbekende vrouw.
Pavlov! moet Loki denken.
Op z’n kats.
Tuin
Kat
Ik bekijk oude Amerika-foto’s.
Ik kies er een paar uit om hier te publiceren.
Ik beleef weer wat leuke momenten waren (en ook een aantal niet zo leuke momenten).
In mei 2017 was ik in Fort Mohave, AZ.
Daar zag ik deze kat.
Hij/zij zat in de schaduw dus als foto houdt het niet over.
Maar die blik is me een hoop waard.
Via Facebook
Via Facebook
Muisje
Ik zit op mijn werkkamer Netflix te kijken op de PC.
Loki komt binnen met de loei van ‘ik heb een muisje’.
Alleen ontglipt hem het muisje.
Hij zoekt er nog wel naar.
Hij vindt het niet.
Ik weet nooit zo goed wat ik nu moet hopen.
Helemaal dood zal het muisje niet zijn, anders was het Loki niet ontglipt.
Is het ‘alive and well’? dan krijg ik het mogelijk 1 dezer dagen te pakken en kan ik het weer buiten zetten.
Als het gewond is kan ik alleen maar hopen dat Loki het opnieuw grijpt en het nu de genade-beet geeft.
Voor wie nu denkt: zie je wel dat katten moordenaars zijn en dat ze miljoenen vogels killen – een vogeltje heeft Loki al jaren niet meer gevangen.
Opruimen
Begin maart besloot ik wat boeken op te ruimen.
Om te laten ophalen door de Kringloop.
Toen kwam Corona en haalde de Kringloop niet meer op maar ik ging door want ik dacht: weg moeten ze tóch.
Daarmee stopte ik pas toen ik mezelf een tennis-elleboog had gesjouwd.
Daarop gegoogled en de ene site zegt opereren en de andere zegt fysio maar ik houd me vast aan weer een andere die zegt ‘niets doen, kan even duren maar gaat vanzelf weer over’.
Een afspraak gemaakt met de Kringloop voor a.s. maandag.
Waarna dit Loki’s favoriete plek werd.
Of bovenop de rechter stapel of ‘verstopt’ in de schuin staande deksel bovenop de linker.
Toen mijn hulp hier twee weken geleden was, wou ze een klap geven op de schuin staande deksel want ze vond het maar overdreven dat ik dat voor Loki liet open staan.
“Nee!” schreeuwde ik.
Want als het om mezelf gaat ben ik een deurmat maar voor mijn dieren kom ik óp.
Wie het verbaast dat ik net de ophaalafspraak voor a.s. maandag heb afgezegd komt hier denk ik niet vaak.
#Grootgeluk
In februari bleek Loki een kwaadaardige tumor te hebben.
Die niet was uitgezaaid.
Een paar weken geleden dacht ik een bobbel te voelen op zijn flank.
Gisteren ging ik met hem naar de dierenarts.
Die bekeek en bevoelde hem en concludeerde dat hij waarschijnlijk heel relaxed had gelegen zodat ik een nier moest hebben gevoeld.
Loki heeft géén kanker!
Met konijntje Tommie zijn we ook al een half jaar aan het klooien.
Het had syfilis.
Het wou niet eten.
En het had steeds een ontstoken oogje.
Met mijn lieve buurman Pieter heb ik Tommie nu al honderd(en) keren opgejaagd en gevangen voor ‘oogje zalven’.
Div zalfjes, div kuren.
We werden er allemaal doodziek van.
Omdat het steeds niet over ging. En dat jagen op het konijntje was echt goed shit.
Vandaag waren we weer met Tommie bij de dierenarts.
Oogje is idd nog ontstoken.
Maar niet zo erg als het wás.
Dus we gaan nu voor ‘aanzien’.
Als het oogje weer rood wordt en de pus weer geel, moeten we terug komen.
Anders moeten we er allemaal mee proberen te leven.
Via Facebook
Sparen
Loki vindt het vervelend om gekamd te worden.
Echt kammen lukt me ook niet – dat laat ik 1x per jaar over aan de dierenartsassistente.
Maar soms kan ik wat plukjes verwijderen met een snelle ‘haal’.
Die plukjes doe ik in een plastic zakje om ze buiten te werpen wanneer het broedseizoen is.
Tegen Loki die ook dat plukken van de plukjes niet kan waarderen. zeg ik dan: “we sparen voor een jong musje”.
Niet dat Loki nog veel musjes vangt.
Hij wordt oud.
Vanachter het raam ‘kek-kek-kek’ zeggen wanneer hij iets smakelijks met vleugeltjes ziet, volstaat.
Tot vanochtend.
Op het terrasje achter de woonkamer zit een erg jonge, donzige mus onvoorzichtig te zijn.
Wanneer ik buiten kom en alle vogels in een snelle zwerm opstuiven, blijft het zitten.
Ziek lijkt het me niet, het pikt wel af en toe een zaadje.
Het is gewoon: jong.
Net gekrijs en een halve minuut later: Loki die een dode jonge mus aan mijn voeten legt.
Ik doe wat een moeder geacht wordt te doen: ik prijs hem. En geef de mus weer terug na te hebben vastgesteld dat die echt dood is.
Maar Loki heeft er geen belangstelling meer voor.
Het valt natuurlijk nóg mee.
1 jonge mus op een heel broedseizoen.
Via Facebook
Mijn kleine vogelaar Loki
Via een FB-vriendin
Katten en puzzels
Goed nieuws
Loki heeft geen uitzaaiingen.
Ik kan het nog nauwelijks geloven.
Toen hij vannacht bij me kroop en we lagen te kroelen dacht ik: hij is afscheid van me aan het nemen.
Maar hij leeft nog en hij blijft voorlopig leven.
Loki is nu doodmoe van de tocht naar de dierenarts en het bevoelen en buikje scheren en de echo.
Ik ben doodmoe van een maand in de zenuwen zitten.
Zorgen
Vanochtend at Loki zijn bordje maar half leeg.
Tussen de middag at hij alleen de saus. Ik dacht: missch vindt hij deze Sheba Craft niet meer lekker? DUS een 50 gram Gourmet zakje aangeboden.
Ook daarvan nam hij maar een paar hapjes.
Ik dacht: zou dit het moment zijn?
Zoals hiervoor Guus en Sammie ook stopten met eten en toen moesten ze inslapen.
Vanavond eet Loki weer 2/3 van een zakje Sheba.
Ik probeer de moed erin te houden.
Verwennen
‘Beter’
Lieve mensen vragen me of het al ‘beter’ gaat met Loki.
Zodat ik (vriendelijk!) uitleg dat hij een grote tumor had en dat die kwaadaardig was en etc.
Tenzij Loki zich opeens heel anders, heel duidelijk *ziek* toont, is er gewoon niets van te zeggen hoe het gaat.
Toen hij naar de APK ging, had hij een grote tumor die tegen zijn ingewanden drukte maar hij gaf geen krimp.
Ik benijd ze wel een beetje, die mensen die blijkbaar zo weinig ervaring hebben met kanker dat ze niet weten dat je er niet zomaar van geneest.
Niet zomaar ‘beter’ wordt.
Op de ochtend van 9 maart zal de dokter Loki weer bevoelen en een echo maken.
Dan weten we meer.
En dan kan het nog tot 13 maart duren voor een nader onderzoek door de echo-deskundige.
Pas dán is er iets dat kan lijken op zekerheid.
Ach, laat ik nou niet zo moeilijk doen met dat uitleggen.
De volgende keren zeg ik gewoon: ja, het gaat beter! en lief dat je het vraagt.
Afgericht
Toen Loki net was geopereerd, mocht hij niet naar buiten.
En als ik het dan tóch toeliet – dan moest direct erna zijn buikje worden schoongemaakt want het litteken mocht niet vies worden.
Dus zette ik het kattenluikje van keuken naar bijkeuken ‘dicht’ en wanneer ik hoorde dat hij er doorheen probeerde te gaan snelde ik toe (come rain or come shine, overdag of midden in de nacht) om de deur open te maken en te wachten tot Loki weer terug was en dan zijn buikje te wassen met lauw-warm water.
Intussen mag hij weer wandelen.
Zodat ik de deur dicht deed en het luikje op ‘doorheen lopen’ zette.
Maar Loki vertikt dat nu. Dat ‘doorheen lopen’.
Hij ramt tegen het luikje net zolang tot ik kom en de deur of anders het raam voor hem open doe.
Hij beheerst het luikje wél!
Terugkomen er doorheen is geen probleem – hoewel het nog steeds fijner is als ik het raam voor hem open maak.
In theorie kan ik nu doen: bekijk het maar! dat luikje is open!
In de praktijk ren ik naar de keuken en open deur of raam.
’s Nachts zet ik de deur van de keuken naar de bijkeuken op een ruime kier.
‘Kleine kier’ heb ik ook geprobeerd maar dan gaat Loki nog steeds staan rammen tegen het luikje.
Hij heeft me goed afgericht.
(en ik hou van hem)