Na de Visa card ook de Mastercard te lijf gegaan.
Aangezien op de folder die ik kreeg stond dat ik voor beide kaarten de pincode kon wijzigen.

De Postbank gebeld dus – want daar is de Mastercard van.
En niet zómaar een Mastercard maar een gouden.

Het kon niet. Waarom niet? "Omdat wij dat zo hebben beslist."
En had het wel gekund als ik een ´gewone´ Mastercard (dus niet van de Postbank) had gehad? Dat wist ze niet.
O.

Kon ze iets anders voor me betekenen. Nou nee.
Wou ik misschien een grotere bestedingslimiet.
Daar overviel ze me mee. Hoe groot héb ik eigenlijk?
Waarna ze wil weten: mijn gironummer, mijn credit card nummer, mijn naam, mijn adres, mijn geboortedatum (en ik denk: waar ben ik aan begonnen want ik hoef geen grotere bestedingslimiet zeker nu ik de kaart niet op reis ga gebruiken omdat ik niet nog een code uit mijn hoofd wil leren).
€ 7000.
Aha. Lijkt me ruim zat.

Maar… had ze gezien: ik beschik over pakket Royal (oid).
Weet ik dat ik dan een reisverzekering erbij kan krijgen?
Nee dat wist ik niet en bovendien loopt die al via de American Express card.
Waarvan ik nu opeens denk: zou die ook een pincode hebben die ik kwijt ben en die ik wel of misschien ook weer niet kan wijzigen?

Waar ik het meest tegenop zie (behalve met de cavia naar de dierenarts): Girotel overzetten naar Mijn Postbank en de aansluiting van de PC en de laptop via de router ´ok maken´.
Dat stel ik dus uit.

Omdat ik wel *iets* wil doen van mijn lijstje-waar-ik-tegenop-zie opgebeld om de pincode van mijn Visa card te wijzigen. Ik moest "goed opletten" zei het meisje aan de andere kant.
Dat doe ik.

Zodat ik nu weet dat ik een brief krijg. Daarin staat dat ik een bepaald nummer moet bellen. Daaraan kan ik de pincode van mijn keuze doorgeven. Dat moet vóór een bepaalde datum.
Daarna krijg ik een nieuwe credit card.

"Als ik niet bel krijg ik dus geen kaart," concludeer ik.
Nee. Dan krijg ik wél een nieuwe kaart maar met de óude pincode.
Ze raadt me daarom aan om direct als de envelop komt te bellen.

Wanneer kómt de envelop, vraag ik (opdat ik die niet ongeopend op de stapel-op-tafel mik).
Woensdag of donderdag.
Dat moet ik kunnen onthouden.

Blik in de spiegel.
In het voorbijgaan. Ik ben geen naar mezelf staarder.
Maar daar sta ik opeens voor de spiegel boven de wastafel en ik zie overgangoogjes. En een moe hoofd. En een slecht geknipte pony – wat het enige is dat ik over een paar weken beter kan doen.

Meestal kijk ik weg (aangezien een vrouw er niks voor koopt om goed te kijken).
Dit keer kijk ik wel goed.

Doe de ogen iets meer open wat geen zoden aan de dijk zet: overgangoogjes *zijn* klein.
De vrouw in de spiegel. Ik wil er niet aan maar dat is ik.
Ik ken haar niet, ik herken haar niet.
Oud wijf.
Bah.

En wat koop ik voor een veel jongere ziel als het toch het lijf is dat leuke mannen zal moeten aantrekken en dus niet.

Ik woon mooi.
Zeker als je uitgaat van locatie-locatie-locatie.
Ik heb een schitterende tuin.
Ik heb een leuk huisje al is het wat klein.

Alleen is dat huisje ooit gebouwd door een klusser.
Zodat in de loop der jaren er al een hoop door professionals aan is verbeterd.
Water en electra enzo.

Zodat er nu nog maar twee grote gebreken zijn.
Als het stormt en regent vanuit het Noordwesten lekt het in de woonkamer.
En niet zo´n beetje.

Als het hard waait vanuit het Oosten komt de wind dwars door de kieren in de buitenmuur en is het op mijn werkkamer (=waar ik leef) niet te harden.
Sinds een week is de verwarming in de slaapkamer (ernaast) uitgevallen.
Zodat wanneer ik nu van beneden de trap naar boven op loop de kou me tegemoet slaat.

* nog een keer met frisse moed (of desnoods zonder moed) de netwerkverbinding te lijf
* (als dat lukt: backuppen)

* Girotel zakelijk omzetten in Mijn Postbank

* code Visa wijzigen
* code Postbank card wijzigen

* boek Max van Weezel lezen
(en * bespreken)

* aangifte omzetbelasting

* uitzoeken hoe dat nou zit met NUON en die tariefsverhoging

* stapels op tafel beneden te lijf

 

* stapel rechts van mijn bureau te lijf

* nog meer lijstjes maken en dan ook iets *doen*

Een 67-jarige man uit Alphen aan den  Rijn is gisteren met zijn fiets in de  sloot geduwd. Via een tip kon de politie een 16-jarig meisje opsporen. Ze zei dat ze het had gedaan omdat ze zich samen  met haar vriendinnen verveelde.

(van Teletekst)

Al Gore was nog tot daar aan toe (schrijf je dan aan elkaar).

Maar intussen begrijp ik dat ik mn omdat ik GL stem = extra zware last op de schoudertjes persoonlijk een giga bijdrage moet leveren tegen de klimaatverandering.
Elke ijsbeer die eerder dan gewenst van ijs in ijskoud water glijdt is mijn schuld als ik
* te lang onder de douche sta (gelukkig gebruik ik m´n bad niet – dan was het pas echt goed mis)
* de thermostaat te behaaglijk zet
* 2x per jaar naar Amerika vlieg en daar
* in een SUV rijd.

En eerst neig ik tot opsommen wat ik wel goed doe maar eigenlijk gun ik mezelf toch gewoon mijn geneugten en koop ze af met gul doneren aan goede doelen die mij bestrijden.

Ooit een katholiek meisje, altijd een katholiek meisje.

Het kabinet is eruit.
De horeca wordt inderdaad rookvrij. In 2011.

Tot dan is het nog snakken naar adem en gestraft worden met naar sigarettenrook stinkende kleding als je zo nodig *uit* wil gaan.

De nieuw te vormen coalitie van CDA,PvdA en ChristenUnie zou bij nieuwe verkiezingen uitkomen op de kleinst mogelijke meerderheid van 76 zetels.
Dat blijkt uit de nieuwste peiling van Maurice de Hond. Zowel het CDA als de PvdA hebben in de peilingen zetels verloren tijdens de formatiebesprekingen. Het CDA krijgt er met 40 een minder dan nu, en de PvdA gaat er drie op achteruit en komt op 30 zetels. Alleen de ChristenUnie lijdt niet onder de formatie.

Als de steun voor de partijen verder afkalft hebben de beoogde coalitiepartners een probleem bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten (PS) volgende maand. Leden van de PS kiezen de senatoren in de Eerste Kamer, waarin de oppositie dan een meerderheid zou kunnen krijgen.

(Bron)

Vandaag weer een aflevering van de ´waarin rijden de R1J-ers toch´-serie.
Waarin weer véél "ik heb niets met auto´s" – jongens en meisjes.
Menno Reemeijer bijvoorbeeld.

Maar gelukkig ook een verslaggever die trots is op zijn "patserbak" en er eerlijk voor uitkomt dat die voor hem een statussymbool is.

En dan is er nog de correspondent die met weemoed terug denkt aan zijn eerste motor en zich afvraagt waar die nu is.
Wie hem wil helpen zoeken: hij weet het kenteken nog uit zijn hoofd.

Alles is te vinden op Fanlog.

Al troost-etend vrat ik er in twee maanden vijf kilo bij.
Oh well dacht ik eerst. En toen: laat ik er toch maar weer wat af doen.
Bv door niet meer van die lekkere dikke kwark met chocola erin per beker naar binnen te lepelen, als tussendoortje.
Dat hielp niet.

Toen de zak drop die ik per dag achteloos leeg at van het bureau geweerd.
Daarna bij vreetbuien alleen nog mandarijntjes genuttigd.
Elke dag op de weegschaal. En er zijn dagen dat er een ons áf lijkt.
Vandaag is er opeens weer een pond *bij*.

In de spiegel kijkt een vet varkentje terug.
Erger: mijn wijdste broek kan niet meer dicht.
En nee: een nieuwe nóg wijdere kopen is geen optie.
(waarom me dit niet eerder opviel: ik draag achter het bureau zachte broeken met een touwtje in de taille)

Voormalig Tweede Kamerlid Gonny van Oudenallen heeft een nieuwe carrière in het verschiet. De oud-politica heeft een carnavalskraker opgenomen over haar blunder tijdens het vragenuurtje waarbij ze minister Hans Hoogervorst (Volksgezondheid) niet herkende. Ze zingt het lied samen met Jakhals Frank van het VARA-televisieprogramma ‘De Wereld draait door’, zo lieten zij vrijdag weten.
(Bron)

R. was hier en moest erg lachen toen bleek dat ik wist dat ik pincodes bij mijn credit cards moest hebben. Hij was er zonder meer van uitgegaan dat ik de brief waarin het stond niet had geopend.

Nu krijg ik een envelop van NUON. Ik maak hem open.
Mijn maandtarief is verhoogd.
Terwijl ik heel zeker weet dat ik dat voor drie jaar heb laten vast zetten.
En dat ik dat toen ze me nóg een keer vroegen of ik dat wou opnieuw heb gemeld dat ik wou vastzetten waarna ik een brief kreeg dat ik dat al eerder had laten weten.

Ik neem aan dat ik die brief heb bewaard. Zal toch wel?
Maar ik kan hem niet vinden.

Waarom kan ik nou niet de post direct wanneer die in de bus valt
1) lezen
2) opbergen waar die thuis hoort.

(hoe doen andere mensen dat toch)

Zo moe.
Geen tijd om te boek lezen (en dank K voor de leestip en zodra ik ´gewoon tijd´ heb zal het ervan komen).
Geen fut voor loglezen (sorry – jullie zijn hartstikke leuk maar ik trek het niet).
Mensen mailen – ik weet dat ik er nog een paar wil/moet schrijven maar o got.
Ik denk me suf voor dit afronden.
En zelfs dat schiet me niet te binnen.
Zo moe dus.