Pakket
Ik stap uit mijn auto, groet de (nieuwe) postbode, doe de deur open, neem de post aan.
Ik zit een kwartier aan de computer, ga weer naar beneden en vind dit briefje in de bus.
Wat een lul: hij zag me thuis komen. Hij heeft niet eens aangebeld.
Morgen zal hij het pakje vast afgeven bij buren zonder te laten weten wáár want dat doen postbodes ook regelmatig bij mijn klanten (en dan klagen ze bij mij).
Dan word ik nieuwsgierig.
Wie zou me uitgerekend op sinterklaas iets hebben gezonden?
Een oude liefde? Een nieuwe misschien?
Een aardig bevriend persoon?
Een aardig te bevrienden persoon?
De naam/afzender kan ik niet lezen.
Misschien kan ik het raden als ik er achter kom waar het pakket vandaan komt.
Maar wat ik ook intik bij Track&Trace (ook de code is moeilijk leesbaar): steeds kom ik op onbekend pakket.
Wie ook een poging wil doen: mijn eigen postcode is 1843JL.
De Bosnische media *is*
We horen de hele dag over de insignes voor de Srebrenica-soldaten en Govert van Brakel schakelt over naar een journaliste in Sarajevo die ons vertelt dat de Bosnische media verontwaardigd *is*.
Zucht.
In dit verband iets dat R. me doorstuurde:Â “Het Taaljaar 2006, Meningen van bekende taalgebruikers” over: o.a. belangrijkste taalgebeurtenis 2006, beste boek over taal in 2006 en “Wat is het ergste woord van 2006”, “Wat is het mooiste woord van 2006”.
Paul Witteman vulde in als zijn ergste woord:
“Het enkelvoudig gebruik van het woord media: `de media heeft…’.
Daarnaast het misbruik van het woord transparantie.”
(Witteman’s mooiste woord was `generaal pardon’ )
Vrienden
Wie op Hyves zit maakt vrienden.
Hyves=vrienden.
Dus scoorde ik Wouter en Femke en Aleid en gewoon aardige mensen en anderen scoorden weer mij.
Met een van die laatsten onderhield ik even een erg leuk email-contact.
Tot zij mij vragen ging stellen die ik als onaangenaam ervoer.
Of ik me over beslissingen in mijn leven ´schuldig´ voelde enzo.
Ik schreef terug dat ik daarop niet wilde ingaan.
Waarop zij mailde: "Wat reageer je stekelig, ik ben alleen maar nieuwsgierig …"
Wat het niet beter maakte want ´alleen maar nieuwsgierig´ naar dingen die mijn ziel raken en dan verwachten dat ik die na een paar mailtjes prijs geef – dat is nogal wat.
In diezelfde mail schreef zij: dan maar niet meer mailen.
Ik dacht: ok.
En elke keer dat ik inlogde op Hyves dacht ik: zou ze me verwijderd hebben als ´vriend´ maar dat was niet het geval.
Vandaag ga ik over tot daden.
Ik zoek op hoe ik een vriend kan verwijderen en dat blijkt nogal letterlijk ´in de vuilnisbak kieperen´ te zijn en ik dóe het.
Geen spijt. Hoogstens verwondering dat ik keer op keer weer ongehinderd door twijfel in een intens mail-contact stap om pas na weken door te krijgen dat de verwachtingen totaal anders zijn.
Dood enzo
Vandaag zou mijn man 65 zijn geworden als hij nog geleefd had.
We hebben het daar wel eens over gehad.
Dat wanneer hij zou stoppen met werken ik dat ook zou doen.
En dan samen gaan reizen. Of verkassen naar Utah.
Hanksville leek mij wel wat.
Hij dacht meer aan Moab.
Maar hij is dood en ik leef en ik modder wat aan.
Zo probeer ik nu ook al uren te verwerk/verdringen dat konijn Leentje dood is.
Gisteren was hij nog levendig en at – vandaag ligt hij dood in zijn kooi.
Het is te veel ellende te veel dood ineens.
Ik nader een grens of ben ik daar al overheen.
Ook werk ik. Winkel enzo.
En ik luister Radio 1 Journaal.
Met een erg mooie reportage van Joris van de Kerkhof over de herdenkingsbijeenkomst voor het jongetje Jesse.
En verder veel voetbal.
Is er misschien iemand out there die even virtueel een arm om me heen wil slaan?
SvdJ
De School voor de Journalistiek bestond afgelopen week 40 jaar en ooit-directeur Herman van Run werd pas de dag ervóór uitgenodigd. Hij vertelt het in O.V.T. waar hij in een column herinneringen ophaalt aan die begintijd.
Ik denk: hij wérd tenminste uitgenodigd, ik niet.
Maar ach, zo lang heb ik er ook weer niet gewerkt en zo groot was het stempel dat ik er drukte ook weer niet en bovendien: ik zou niet zijn gegaan.
Toch overvalt me iets van weemoed bij de herinnering aan ons eerste gebouw.
Aan het bijgebouwtje waar ik een kamer deelde met een collega waar ik prompt verliefd op werd wat niet zo´n goed idee bleek.
Aan aardige leerlingen. Aan minder aardige leerlingen.
Aan de zenuwen die de eerste jaren door m´n keel gierden wanneer ik voor de klas moest.
Aan de vaak dolle pret met de collega´s en de gecommitteerden tijdens de eindexamens.
Oh well.
Uit de column van Youp van ’t Hek
„Daar wordt op de kleur geklopt, hard geklopt, zacht geklopt", mompelt de oude Sinterklaas, die de elk jaar weer oplaaiende pietendiscussie een beetje beu is. Moet Piet zwart zijn? Is dat discriminatie?
Sint wil daar graag een stapje verder in gaan: waarom is Piet hetero? Is het niet aardig om een roze piet te hebben? Zo´n gezellige pepernootjes strooiende relnicht die zich een weg door het winkelcentrum joelt? Sint zou dat wel spannend vinden. En misschien is het aardig om de intocht wat te vervroegen. Dat Sint aankomt tijdens de Gayparade! Een spannende stoomboot vol roze pietjes in strakke matrozenpakjes. Wie stout is krijgt lekkers, wie zoet is de roe.
Lees hier verder.
Verdraaid
Ik heb mijn linkerknie verdraaid.
Niet tijdens het sporten, niet bij een ongeluk.
In bed.
En ook al niet tijdens een heftige vrijpartij met een woest aantrekkelijke man.
Zomaar. Gewoon.
Bij het omdraaien en me in bochten wringen om Sammie die tegen me aan lag daarbij niet te storen want als ik dat wél doe wordt hij boos.
De pijn is verschrikkelijk. Ik kan niet meer liggen. Ik kan niet lopen. Ik kan niet staan.
Wanneer ik uren later toch in slaap sukkel gaat de wekker voor Marcel Oosten.
En hoe leuk ik ´m ook vind, nu denk ik: even niet.
Hinkel, hinkel naar de computer.
´Knie verdraaid´ ingetikt bij google.
Het is óf voetbalknie en voor het leven gehandicapt (zo´n beetje) óf het valt mee.
De ultieme test: kan ik het been strekken (ja) en mijn volle gewicht erop dragen (ook ja).
Het valt dus mee.
En strompelend en wel ontdek ik wat ik wel kan en wat niet.
De trap op en af kán (en móet – anders kan ik de keuken en buiten niet bereiken).
Zolang ik het gewonde been maar gestrekt houd.
Bukken is een no-no.
Lopen kan nu ook, als ik de benen maar als een speelgoedsoldaatje stram naast elkaar naar voren richt.
(te rangschikken onder de Categorie ´zeuren´ die ik nog niet heb aangemaakt)
Cartoon uit NRC Handelsblad (met dank aan Jonneke)
Het SP
Sven Kockelman tegen een vrouw van de SP.
“Wordt *het* daar gelukkig van, *de* SP?”
Het is dus écht moeilijk – mannelijk, vrouwelijk en onzijdig 🙁
Proof
Het – zijn – haar
Wat gebeurt er met uw belegging als de eigenaresse van een bedrijf voor de beursgang haar aandelen verkoopt.
Ik veer op: is dat niet….?
Maar dan: wat gebeurt er als een bedrijf *haar* Amerikaanse avontuur niet aan kan.
Haar? Het is toch ´het´ bedrijf? = onzijdig en dus ´zijn´.
En: wat gebeurt als een grootgrutter *haar* boekhouding niet op orde heeft?
De grootgrutter, die is toch mannelijk?
Het betreft hier een radioreclame die erop gericht is mij een boek te doen aanschaffen over goed beleggen. Want zonder dat boek wordt het niks met mij en m´n aandelen.
Elk uur hoor ik ´m op Radio 1.
Dat kost geld. Veel geld.
Waarom dan niet even een vlijtig schoolkind eraan gezet om deze evidente stupiditeiten eruit te halen.
Know your Alcohoroscope
Een willekeurig voorbeeld:
SCORPIO
Drinking style:
Don’t ever tell Scorpios they’ve had enough, for they’ll smirk at you and quietly but intentionally keep tippling till they’re hog-whimpering drunk, out of 100-proof spite. Scorpios like to drink, and screw you if you have a problem with that.
Most of them see the sauce as something to savor in itself, and not as a personality-altering tool, though if depressed, self-loathing Scorps seek total obliteration. But generally, they’re fascinating drinking pals, brilliant conversationalists and dizzying flirts. They also remember everything, especially what you did when you were blitzed.
Only drink with a Scorpio who likes you.
Lees hier de rest.
41
Vorige week (of de week ervoor): Heleen van Royen in DWDD omdat ze naakt in de Playboy staat.
Net in 3FM Serious TV een paar van die nerds uit dat rare programma over de nerds en de stomste meiden van NL die best aardig ogen.
Giel Beelen toont ze de foto´s uit de Playboy: "nog ooit zo´n oude vrouw in de Playboy".
Ik zoek het even na en Heleen van Royen is 41.
Giel praat over haar of ze 87 is.
Minstens.
Hij wijst de nerds op haar kut ("nog nooit een kut gezien?").
Eentje niet. De ander (zegt van) wel. Want die had ooit "een vriendin".
Ik mag Heleen van Royen niet.
Ik vind dat ze op een walgelijke manier heeft gescoord ten koste van Rob Oudkerk.
Maar iets in mij wordt woest wanneer ik zie dat een mooie vrouw van 41 die naakt heeft geposeerd belachelijk wordt gemaakt omdat 41 per definitie ´gadver´ zou zijn.
Mijn poldergenoten en ik
Wakker
Ik word om kwart over vijf wakker en heb nog twintig minuten maar ik wil weten hoe de zetels zijn verdeeld.
Theewater aan, TT op.
De PvdA heeft nog meer verloren dan voorspeld, de SP nog meer gewonnen.
Maar daar onderaan – zie ik dat goed?
Ik zie het goed. Negen zetels voor de man met de gevaarlijke boodschap.
In het Radio 1 Journaal nitwitje Fleur Agema (´n nr. 2) dat héél boos doet omdat haar Leider altijd wordt geassocieerd met moslims (goh – hoe zou dát nou komen) terwijl ze zoveel andere briljante ideeën hebben.
Positief denkend: nóóit meer Mat Herben en Joost Eerdmans in stand.nl.
Spoor bijster
“Het wordt een Hele Mooie Dag!” zegt Rob Trip aan het slot van een uitzending vol verkiezingsellende.
En: “tot morgen!”
Die is dus écht het spoor bijster want het is noch voor de ziel noch kwa weer een Mooie Dag en morgen heeft hij vrij.
Stem – peil – stem
De PvdA verliest.
Volgens de peiling van Maurice de Hond.
Het CDA niet.
De VVD wel.
GroenLinks bljjft gelijk.
Goed nieuws.
Dat laatste.
De SP wint en niet zo´n beetje.
Ik weet niet wat ik daar van vind.
Erg: zes zetels voor Wilders.
Ook erg: drie zetels voor Marianne Thieme.
Wat ik dus echt een niet serieus te nemen one issue partij vind.
Twee zetels voor D66.
Wat ik snap maar ook best jammer – veel mensen daar deugen.
Wat een raar volk. Nederlanders.
Gonny controleert verkiezingen
AMSTERDAM – Als ware het Congo of Georgië, gaat Tweede Kamerlid Gonny van Oudenallen woensdag als waarnemer de verkiezingen in Amsterdam controleren. In een Bentley met chauffeur rijdt ze langs stembureaus buiten de ring, op zoek naar gerommel en gesjoemel.
Van Oudenallen voert haar actie nadat er tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in maart in stadsdeel Bos en Lommer onregelmatigheden waren geconstateerd. Ze heeft juristen, advocaten en notarissen gevraagd haar te helpen met haar waarneming.
In Den Haag ”zit een registratieteam klaar om bij calamiteiten het hoofd van het stembureau in Amsterdam op de hoogte te stellen”, liet ze dinsdag weten. Mochten de waarnemers onregelmatigheden constateren, dan vraagt de Groep van Oudenallen het stembureau een deel van de verkiezingen ongeldig te verklaren. (ANP)
(Bron) – met dank aan Jonneke die me hierop wees…
Toch
Ik trek mijn jas aan, ik doe mijn leesbril in mijn tas.
Om te voorkomen dat ik per ongeluk Sharon Dijksma rood kleur ipv Jet Bussemaker.
Deur open, deur achter me dicht en de twijfel overvalt me.
Vond ik Femke niet ontzettend goed de laatste weken?
Maandag in gesprek met Rob Trip.
Gisteravond in het debat.
Wat te doen. Wat te doen.
Het is anderhalve minuut lopen naar het stembureau.
Ik lever mijn kaart (volgnummer 212) in, ontvang het papier.
Leesbril op.
Op Femke gestemd.
De godin heeft mijn groene greep gezegend.
Hoop ik.