Verstuurd dus, het interview.
Fase ‘bibber’ kan beginnen.
Over mezelf en andere dieren
Verstuurd dus, het interview.
Fase ‘bibber’ kan beginnen.
Af en toe mail ik met een collega die ik zelf behoorlijk hoog heb.
Ik ken haar van de radio.
Ze is hartstikke goed maar af en toe gaat er iets mis wat ze zich dan heel erg aantrekt.
Dat herken ik en dat bindt ons.
Hopelijk meer, maar dat in elk geval.
Gisteren gaf ik R. behalve caaf Nina ook mijn interview met Jurgen van den Berg mee.
En (half) als grapje zei ik dat ik verwachtte dat als ik thuis kwam wat een uur later zou zijn er een mail zou liggen dat het artikel helemaal te gék was.
Nou, zei R. dat kon hij niet beloven.
Tuurlijk zei ik.
Maar nu zijn we meer dan 24 uur verder en er is nog steeds geen whoa.
En intussen herlas ik zélf en dacht… mm, bést leuk.
Kwa cijfer. Acht?
Maar als R. na het lezen van de eerste zinnen (dat zal-ie toch wel gedaan hebben?) niet zo is gegrepen dat-ie dacht dat-ie méér wou weten dan is het dus misschien toch een vorm van bagger.
Nee. Das onzin.
En toch en toch en toch en toch.
Het voordeel van de verwilderde tuin is dat je ´r lekker creatief kunt laten wilderen maar dat áls je er een keer iets aan wil doen er werk in overvloed is.
Vandaag bevangt het me.
Er is een aantal verdorde stengels dat mijn zicht op de ren-achter verstoort.
Die moeten weg.
Eerst uit het muntveldje direct achter het huis de ergste stengels verwijderd en ontdekt waarom echte tuiniers tuinhandschoenen dragen. Pijn is 1 ding, bloedende wonden hadden niet gehoeven.
Dan de stengels tussen mijn uitzicht en de knagersren.
En die op het pad er tegenover.
Daar wint de tuin het van mij.
Ik krijg het niet los getrokken en de tuinschaar (lang niet gebruikt) blijkt bot.
Terug naar mijn bureau.
Met vrij uitzicht op de achterren.
Waar konijnen elkaar zitten op te vrijen en de caafjes lopen te dollen.
Zonder Nina helaas.
Ik heb de Stemwijzer gedaan. Die zegt dat ik het meeste gemeen heb met De Groenen en daarna met Groen Links. En vrijwel niks met de PvdA.
GroenLinks zal het wezen.
Vooruit dan maar denk ik en vraag die betaalfunctie aan.
Ik beantwoord alle vragen.
Het laatste scherm vraagt me of ik het echt wil, dat aanvragen.
Ja.
En dan in het rood:
Statusoverzicht betaalfunctie
Onbekende fout opgetreden (Meldingscode: 2.39.25.1)Â
Statusoverzicht betaalfunctie
Status  Actief per 22-02-2007
Beveiligingsmiddel  TAN-lijst
Verzenddatum activeringscode  n.v.t.Â
KRIJS!!!
Ik heb ze, mijn inlogcode en wachtwoord voor Mijn Postbank privé.
Ik log in. Ik wijzig mijn wachtwoord.
Ik log uit.
Ik ga naar Mijn Postbank zakelijk.
Ik klik op dat ik mijn privé rekeningen ermee wil combineren.
Ik vul mijn privé inlogcode in en het nieuwe wachtwoord.
In knalrood verschijnt er:
U kunt op dit moment deze toegangscodes niet gebruiken om uw zakelijke en privé bankzaken met Mijn Postbank.nl te combineren. Volg daarom de volgende stappen:
1. Log in op Mijn Postbank.nl met uw privé toegangscodes
2. Ga naar het menu beveiliging en vraag de betaalfunctie aan. U krijgt een activeringscode thuisgestuurd.
3. Nadat u de activeringscode hebt ontvangen logt u weer in op Mijn Postbank.nl met uw privé toegangscodes
4. Ga naar het menu beveiliging en activeer Mijn Postbank.nl
5. Klik op uitloggen bovenin uw scherm
6. Log in op Mijn Postbank.nl met uw zakelijke toegangscodes
U kunt nu aangeven dat u uw privé en zakelijke Mijn Postbank.nl wilt gaan combineren. (Meldingscode: 21.2.1.13)Â
Ik word hier stapelgek van 🙁
Het interview met Jurgen van den Berg is af – als eerste versie.
Deel 1 en deel 2.
Ik ben niet tevreden.
Het is niet het ´materiaal´.
Het is ook niet dat ik niet in hem geénteresseerd ben (ben ik wel).
Het is alleen niet leuk genoeg.
*Ik* ben niet leuk genoeg.
Gisteren hoorde ik ze al, de scholeksters.
Tepiet-tepiet-tepiet.
Ze zijn terug.
Vorig jaar hoorde ik ze voor het eerst op 17 februari. In 2004 op 2 maart.
(kijk – daar is zo´n weblog nou handig voor)
De heggenmus en de spreeuw zingen al elke dag.
De merel vast ook maar die is me nog niet opgevallen. Of hij doet het nog niet hard of hij doet het tijdens de hoogtepunten van de R1J´s.
Over zes weken vlieg ik weg. Ik dacht eerst ´over zeven´ maar dat komt omdat ik niet goed ben in rekenen.
Ik moet nog veel.
O.a. dat ene dat ik elke dag weer uitstel tot ´overmorgen begin ik´: het netwerkje.
Hoi hoi
In december vertelde ik jullie van de ezel waar ik voor zorg die getroffen was door een zelfgemaakte croftybom
Het gaat soms goed soms niet goed met haar. Soms denken we de oude Maaike is er weer Soms houden we ons hart vast hoe het af zal lopen
Haar neus gaat goed en er begint zelfs weer wat haar op te groeien. Haar linkeroog gaat helaas verloren. Het hoornvlies is zodanig beschadigt dat het niet te redden is. Vandaag heeft de dierenarts er onder verdoving wild vlees afgehaald ….. pijnlijk dus
Ze krijgt nog steeds pijnstillers en wordt door alle verzorgers gruwelijk verwend.
Ze wordt dit jaar 25 dus ja in hoeverre heeft het haar zin in leven beinvloed. Ik denk zelf soms dat ze er niet zoveel zin meer in heeft Ze wil alleen maar in de stal staan en wil niet meer naar buiten. Ik ben bang dat haar lol in dingen ontnomen zijn. We doen er alles aan om het haar zo leuk mogelijk te maken. Met pijn in mn hart kijk ik soms naar haar en zeg dan tegen haar …Oud lief tantetje… genoeg is genoeg he …als het niet meer leuk is geef het dan aan…. Soms lijkt het of ze me snapt. Dan kijkt ze je met het 1ne goede oog aan van…. Ik geef het heus wel aan.
Elke dag hebben we er nog pijn en verdriet van en het zal zowel voor Maaike als voor ons nog heel lang gaan duren.
(Bron)
Het leeft niet en mijn hart klopt er ook niet sneller voor maar over amper 2 weken en een paar dagen moeten we stemmen voor de Provinciale Staten die ons allen niks zeggen maar dat is impliciet voor de Eerste Kamer.
Maurice de Hond heeft gepeild dat het kabinet daar dadelijk geen meerderheid krijgt.
Ik moet me dus afvragen of ik dat erg vind.
Gewetensvragen:
– ben ik blij met dit kabinet
– vind ik dat Femke het goed heeft gedaan.
2x nee.
Wat nu?
Ronald Plasterk neemt afscheid van mij, als kijkster naar z’n Buitenhof-column. Hij zegt dat hij me gaat missen.
Ik mis hem nu al. Zelfs even een opkomend traantje in de ogen.
Niet zo erg als toen Melkert opstapte. Maar toch.
Hello!!!
How are you? My name is Nadejda. I am 26 years old. I live in Russia, city Yoshkar-Ola. I am cheerful woman, and like to do many things as sport, camping, go to the cinema, theatre etc. In a word I like to do all what like all people. I work in marketing structure on sale of cosmetics. My dream this travel abroad. I know the english language well enough.. I began to study english language approximately one year ago. I wish tell to you history which have pushed me write to you. 8 months ago I have got acquainted with the man from other country by name Justin. During this time we had good relations. We have
understood that our relations become serious and we have decided to meet in his country. I wrote the application for reception the visa. I waited reception of the visa approximately half of year. All time I kept in touch with Justin through the internet and often called to each other. I and Justin waited reception of the visa to our meeting.
I have received the invitation from the ambassador for reception of the visa. My director has given me long-term holiday from work and I have gone to Moscow to receive the visa. I informed good news to Justin, but he has answered, that does not want our meeting. He played with me. He has informed that has the wife with two children
and at all has no plans to meet me. I was not ready to such turn of events. I could not think what even after 8 months of acquaintance he can so unscrupulously act with me. Now I am in Moscow trip to Moscow and reception of visa. I do not want that all was gone for nothing and will be glad if my visa will be useful to our meeting. I could arrive
already through 4-5 days, but a problem in that that now I have no man which would like my arrival. Probable it will silly sound but if you will be interested in a meeting with the good woman I shall like to meet you sometime soon!
(waarna dan van het 1 het ander kan komen en kan niemand dit soort mail-schrijvers uitleggen dat heel vaak ‘less is more’?)
Het kabinet heeft voor het laatst vergaderd.
Toen kregen de mannen een stropdas en de vrouwen een sjaaltje.
Wat fantasieloos.
En wat truttig.
Nu was er ook weinig reden voor flessen champagne en dozen Belgische bonbons.
Maar waarom niet een mooi boek.
Of een mooie cd.
(they tried to make me go to rehab and I said no – no – no)
Ik slaap vannacht net iets meer dan vier uur, pak in de middag nog een uurtje maar voel me tijdens DWDD langzaam wegzakken.
Op de bank dus maar waar ik om tien voor negen wakker word.
Paniek.
Omdat ik zeker weet dat ik de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal heb gemist.
Uitgerekend de uitzending waaraan als Fanloggers zowel Eric als Inger zouden meedoen.
Die zich allebei om zeven uur zouden melden voor overleg mbt de verdeling van de onderwerpen.
Ik hol naar boven naar de computer, haal mail op, hoop dat zij elkaar in elk geval hebben gevonden en onderwerpen hebben verdeeld.
Geen mail van Inger en geen mail van Eric.
Hoe kán dat nou?
Radio aan. Een stem die ik niet herken.
O got o got.
En dan, heel langzaam, zinkt in dat 20.50 uur niet tien voor negen in de óchtend is.
Dat was een heel diep avondslaapje.
Vanavond ga ik uit.
Dat doe ik zelden dus ben ik de hele dag rusteloos.
Om niet helemaal lamlendig rond te hangen in afwachting van het mijn lijf in de spijkerbroek persen (bovenste twee knoopjes noodgedwongen open) besluit ik te gaan opruimen.
Mijn bureau, de grond naast mijn bureau (stapel kranten e.d.), de vloer aan de andere kant.
De was doe ik ook.
En de al ingevoerde boekenleggers ruim ik op.
En dat is nog maar het begin.
Want ik vergeet de badkamer en de slaapkamer.
Enkele uren later is inderdaad mijn bureau opgeruimd. Zo´n beetje.
Ik heb een kleine was gedaan en opgeruimd.
De tweede draait nu.
Er moet nog een derde.
Keuken – daar moet ook iets mee.
De uitgeperste sinaasappels opruimen bv.
Wat ik *niet* ga doen/proberen is het netwerk.
Wegens zo al stress zát.
Kom, denk ik.
Laat ik Girotel Zakelijk ff overzetten naar Mijn Postbank.
Appeltje eitje. Zeggen ze.
Wat waar is tot ik ook mijn twee privé rekeningen eraan wil koppelen. Die altijd aan Girotel Zakelijk ´hingen´.
Dat kan niet. Daarvoor moet ik eerst een Mijn postbank particulier aanvragen.
Zegt het stukje onbenul van de Helpdesk dat niet eens *wist* dat aan Girotel Zakelijk rekeningen kunnen hangen.
Eerst moet ik dus Particulier óók hebben en dán kan ik samenvoegen.
Dus moet ik dat aanvragen.
Dat doe ik. Maar, zegt de Postbank: ik héb al Mijn Postbank (écht niet). En ik ben blijkbaar mijn codes kwijt (nee dus, want ik héb ´m niet) maar stuur dan maar op.
Over vijf dagen zullen ze komen – apart en aangetekend.
Nog eens ingevuld, nu voor mijn ándere privé rekening.
Send.
"Er is al een brief naar u onderweg."
Wat wel kán maar dan *niet* voor die tweede rekening.
Ik ben nu bijna twee uur verder en boos en wanhopig en getergd en slechts 1 stap verwijderd van allebei de privé rekeningen opzeggen en morgen eens langs gaan bij de Rabobank.
“Bij iedere leeftijd krijg je gratis en voor niets nieuwe belevenissen bijgeleverd. Dat bijna niemand tevreden is met de leeftijd die hij heeft, is dus ontzettend stom. Mensen van zestig willen vijftig zijn. Maar in plaats van dat de mensen die vijftig zijn dan tenminste tevreden zijn… Nee, die willen dan weer veertig zijn. Terwijl je ook zou kunnen genieten van alles wat bij je leeftijd hoort. Ander gedrag, een andere instelling.”
(Bron)