Over mezelf en andere dieren
Een beeldschoon zomers stempel.
Ik heb er twee exemplaren van en één staat al in de Winkel.
Het andere wordt log aanbieding.
Logprijs incl. verzendkosten € 3,95.
´Hebbes´ in de commentjes en binnen een week betalen.
Je kunt hebbesen tot zondag 18.00 uur – daarna gaat ook exemplaar 2 in de Winkel.
[Update: aanbieding is verstreken]
Welke presentator van het Radio 1 Journaal zingt (hard!) in de auto Fun fun fun van de Beach Boys? Welke heeft meer met Eros Ramazotti?
Wie haat muziek en wil alleen maar praten horen. En wie geeft zonder blikken of blozen toe dat hij een stiekeme downer van top 40-muziek is en ook wel eens te hard rijdt.
Dan is er nog de R1J-er die als hij niet op de radio is drumt in een rockband.
Wie dát is staat in het morgen te publiceren tweede deel van mijn artikel over de muziekkeuze van de jongens en meisjes van het Radio 1 Journaal.
De antwoorden op de andere vragen kun je nu al lezen.
Hier.
Dit is ´Bleekneus´.
En de foto houdt niet over maar als we deze fraaie dame snel een mooiere naam willen geven moet ze niet te lang als ´Bleekneus´ hier vertoeven.
Voor je het weet beklijft het.
Wat ik tot nu toe van ´Bleekneus´ weet is: ze komt van ´een andere opvang´.
Ze is hartstikke schuw.
Ze is ook hartstikke mooi.
Vraag: hoe moet deze beeldschone, wat schuchtere vrouw heten.
Zet jouw briljante idee in de commentjes, ik verzamel ze en maak er morgen of overmorgen een stemming van.
Van het net geplukt: de laatste Johnny Cash met gebroken stem. Postuum.
En ik had al wat gehoord op de radio.
Maar daar is opeens dat prachtnummer van Gordon Lightfoot "If you could read my mind love".
En de rest is ook mooi. Denk ik.
Maar deze tekst, die raakt m´n meisjeshart.
Zo lang als ik me herinner. Maar in deze versie ramt-ie erin.
If I could read your mind love
What a tale your thoughts could tell
Just like a paperback novel
The kind that drugstores sell
When you reach the part where the heartaches come
The hero would be me
But heroes often fail
And you wont read that book again
Because the endings just too hard to take.
De belastingman die ik even had tot ik mot met hem kreeg zei dat ik over 2004 nog 1800-1900 Euro zou moeten betalen. Eh-huh. Ok.
Vandaag komt de aanslag. Nog steeds ´voorlopig´ maar wel gebaseerd op wat hij namens mij heeft ingediend.
Ik krijg iets meer dan 7100 Euro terug.
Fijn natuurlijk. En knap van de belastingman.
Hoewel. Hoe kan hij nou een fout van 9000 Euro (verschil tussen betalen resp. terugkrijgen) hebben gemaakt.
Intussen wou ik wel dat ik er 1 had. Een belastingman (v/m). Wat voor 1 dan ook.
Want 1 september moet ik aangifte 2005 inleveren wat ik wel eens even alleen zou fixen.
Dacht ik maanden geleden in een vlaag van overmoed.
Mijn bijpuntende oud-leerling komt niet door met zijn goedkeuring voor het interview voor het Fanlog dat morgen geplaatst zou worden.
Zodat voor morgen plan B moet worden ingezet = Hansje schrijft halsoverkop een column over een snel te bedenken overwerp.
Het wordt plan C: ik schrijf zelf het artikel over ´welke cd duwt onze favoriete Radio 1-man´ (of vrouw) in de auto-speler wanneer die op pad is voor ons favoriete programma.
Twee delen. Morgen deel 1 op de site, maandag deel 2.
Tussendoor luister ik half en half naar het tussen de middag Radio 1 Journaal.
Gelukkig schrijft Brenda veel stukjes.
Daarna rond ik af, leg een uurtje weg, kijk na, rond definitief af.
Ik haal nét Reba en dan is er wéér een Radio 1 Journaal en nu zit ik alleen.
Morgen mag ik op mijn gemak aan de Winkel werken.
Nienke komt ook van de fokker met de vier teentjes.
Ze is nog wat verlegen.
Beeldschone boekenlegger met flossig koordje.
Op de achterkant de Act of Contrition die begint met “O my God, I am heartily sorry for having offended You, and I detest all my sins…”
Logprijs *incl.* verzendkosten 3 Euro en dat is een koopje.
‘Hebbes’ in de commentjes en binnen een week betalen. Ik heb maar 1 exemplaar.
Mijn geliefde en ik gaan in goede vriendschap uit elkaar.
Ik laad mijn VW Kever vol met alles dat ik bezit én een aantal flessen erg goede wijn die hij me bij het afscheid heeft kado gedaan.
Op het dijkje tussen Graft en Noordeloos is een vrachtwagen zo onhandig aan het keren dat ik van de weg word gedwongen en wegzak in de prut.
Vérder met een geleende fiets dan maar en na een aantal kilometers denk ik: heb ik de auto wel afgesloten. Terug. Auto is weg.
Mijn leven is weg.
En die goeie wijn niet te vergeten.
Een naar geluid brengt me terug in de realiteit: half zes.
Opstaan voor Marcel Oosten.
Nou vooruit. Naar die droom wou ik toch niet terug.
Nina, 3 maanden oud, slechte ervaringen met kinderen met grijpgrage handjes en nu dus ‘een bijtertje’.
Is ze schattig of is ze schattig?
Ik luister naar het avondkrantenoverzicht in het Radio 1 Journaal (wie weet zit er een stukkie in voor het Fanlog) en Marjet Krol die meeleest met Govert van Brakel opent met een bericht in "het" NRC.
En "hoe is het mogelijk" denk ik en mijn pen gaat neer en terwijl ik de andere onderwerpen beluister voel ik steeds die schaduw van ´hoe stom kan zo´n meisje met een uitermate net, bijna kak-accent zijn´.
Stom dus, errug stom.
Want, lieve leerlingen, die krant heet NRC Handelsblad.
En omdat het een samensmelting is van twee kranten kun je ze ook aanduiden als hun voormalige zélf.
En dat is dan ´het´ Handelsblad en ´de´ NRC omdat dat de afkorting is van een Courant wat een ´de´ is.
En ja, ik was een vervelende juf maar ik had wel best vaak gelijk.
Ik ben weer met een nieuw artikel voor het Fanlog bezig.
Met twee eigenlijk, maar 1 ervan is een interview.
Iemand aan wie ik les heb gegeven. Wat hij zich wel herinnert en ik niet.
Versie 1 van het verhaal kreeg ik laatst retour: ´bijgepunt´.
En eerst zag ik niet wat er was veranderd maar hij had het dus ´strakker´ gemaakt. Overbodige overgangwoordjes geschrapt.
De ultieme wraak op de vervelende juf.
Versie 2 heb ik vanmiddag geschreven.
Morgen herlezen en dan weer opsturen ter goedkeuring.
Na een extra goede controle op d´s en t´s en onmiddellijk met voldoende d´s en ellen enzo.
Aan elkaar lijken de caven (oud en nieuw) al volledig gewend. Als ik eten verstrek vinden de meeste mij ook wel ok, alleen ‘Bleekneus’ benadert mij/de buitenwereld bij voorkeur van onder een berg hooi.
Daarom na een kwartier driftig klikken maar 1 portretje: Ukkie.
Ik maak een lange wandeling door de natuur met een echtpaar.
Kijk, zeg ik, en wijs ze op twee wilde ezeltjes links in een ravijn.
En kijk: achter ons een wild zwijn.
Het zwijn nadert en volgt mij.
Ik ben bang maar wil mijn angst niet tonen dus houd ik het mijn hand voor en die likt hij.
Dan bijt hij er ook in. Eerst zacht, dan harder.
Ik ben nu écht bang.
De man van het echtpaar bemoeit zich ermee.
Hij zegt tegen het zwijn dat het weg moet gaan.
Na een aarzeling doet het dat ook.
Opluchting. En tegelijk vind ik zielig.
Wakker denk ik: dit was geen leuke droom.
Later denk ik: dat zwijn stáát natuurlijk ergens voor.
Mijn ziel wil me weer eens iets zeggen.
