De dames zijn uiterst levendig, maar hevig in de rui. Het zou onbeleefd zijn om ze in die staat te tonen. Daarom een oude foto van het parmantig tweetal.
Nog drie dagen
En driedubbele Sam moet nog drie nachtjes slapen.
Polderhorror
Waarom wordt ons dubbel aanbevolen om naar het knooppunt te gaan?
Â
Â
De enige uit-weg is de provinciale loterij
Exclusief
De lezer weet dat Sam graag op de monitor mag liggen, dat heeft J. al vaak bericht.
Maar de boef heeft, kan ik nu exclusief laten zien, ook een geheime ligplaats, die hij alleen gebruikt als J. verweg in Amerika is. Hierboven vergroot en in het volle daglicht: de vakantieverhouding van Eeb en Sam.
Die stoel is J.’s zetel, als ze niet achter haar bureau zit, en daar mogen katten ook op schoot plaatsnemen. Ik zit er nooit, als ik er ben woont Eeb daar om in toenemende mate langdurig bezoek te krijgen van Sam. En Guus ligt bij voorkeur op mijn koffer en mag daar niet door de fotograag gestoord worden. En het drietal weet niet wat ik wel weet: volgende week woensdag doen ze of zich dit nooit heeft voorgedaan.Â
Â
Â
Â
Sprakeloos
Nog steeds verliefd en daarom sprakeloos.
Ze heet misschioen wel Monica of anders wel Louise. Haar zuster is rood-bruin en mag er ook wel wezen.Â
Wat zij er zelf van vindt? Niks, denk ik. En haar broer is een Woeste Stier.
Â
Nieuwe oogst.
Het kweken van grote pompoenen is een uiterst competitieve sport. Hierboven zie je bescheiden exemplaren voor de handel (eerlijk zijn, dus doe het geld in het blikje). De echte prachtexemplaren liggen te pronken in vensterbanken en op siertafels. De winnaars staan, net als karpervissers, met hun trots in de armen, in de krant.Â
Â
Verliefd
Vanmorgen zag ik haar; is ze niet mooi? Zij woonr aan de Menningweerdijk.Â
Â
Juiste grootte
Nu heb ik de handleiding goed gelezen, daarom is de foto nu op de juiste grootte.
Klei en water.
Nee, nee, geen zand; de polder is van klei.
Bij Obdam maakt waterstaat de Waterberging Bensbroek. Voor als het harder regent dan het gemaal aankan, denk ik. Is dit nu heroische strijd met/tegem het water of leuk spelen met schepjes en emmertjes?
Dag 6
Het was een nare beslissing over leven en dood, hoe verstandig ook. Gelukkig had ik tevoren uitgebreid met J. kunnen overleggen. Konijnen zijn niet sentimenteel, dus Thelm krijgt een nieuwe vriendin, want in je eentje met elf cavia; s is ook maar alleen.
De katten zijn automatisch in de R-stand overgegaan: ze doen of ze nog nooit van rosbief-tussen-de-middag hebben gehoord, zijn van ligplaatsen veranderd en vinden mij eigenlijk niets, maar er valt mee te leven.
De kippen zijn in de rui en dan is eieren leggen zelfs voor Hillary wat teveel gevraagd. En de cavia’s? Die hollen, springen en donderjagen zonder ophouden. En fluiten naar mij als gediplomeerde bouwvakkers.
De egels, tenslotte, worden ronder en dikker en zijn dus goed voorbereid op een verkwikkende winterslaap.
 En ik geniet van ’t mooie weer – Jeanne bevindt zich in Kingman AZ en voelt zich daar opperbest.Â
DELTA
Vlucht DL 39 is als scheduled vertrokken en in Atlanta aangekomen. Vandaar vliegt Delta Airlines naar Phoenix, AZ. Dat is vooralsnog het nieuws uit Amerika.
Inmiddels vond het, naar te verwachten, droevige gesprek met de (aardige) dierenarts plaats. De kans op genezing van de ontsteking is zeer klein. En als dat al zou lukken, dan raakt een van de luchtweg geblokkeerd, dus een permanent gebrek aan adem. En daarmee kun je geen levenslustig konijn zijn. Levenslust, vaak wat ongeremd, was kenmerkend voor Daphne, die daarom de bijnaam ramkonijn had. Hollen, graven en springen waren de lust in haar leven.
Liefst geen rouwbeklag.
Niet goed
Daphne heeft geen snot, ze had aan de binnenkant van haar neusje een abces (gevolg van een haal over of beet in d´r neus) en dat is opengebarsten.
Dierenarts haalt snot wat pus blijkt te zijn weg en dan een grote korst en ik zie een open wond en een deel van haar neusvleugel blijkt te zijn weg gerot.
De prognose is "niet goed" zegt de dierenarts. Maar ik moet mezelf geen verwijten maken want het zat aan de binnenkant en dat kon ik niet zien.
Volgt een verhaal over deppen met biotex en een antibiotica-kuur en tien dagen lang en mogelijk helpt het niet of het helpt wel maar na een tijdje komt het terug omdat zo´n bacterie hardnekkig is.
En ze moet in een kooi op handdoeken (niet hooi, niet stro wegens mogelijk prikken in de wond) en liefst ook een kapje om het hoofd zodat ze er niet aan kan krabben.
Hoeveel kans heeft ze, wil ik weten.
Is moeilijk te zeggen.
We spreken af dat Daphne vannacht daar blijft en dat ze kijken of de wond morgen al droog is (goed teken) of niet (slecht teken).
En dan belt R. om half tien en hakt die de knoop door.
Arme R.
Arme Daphne.
Arme ik.
Water
Op de site van Schiphol:
Drank, parfum, tandpasta en andere vloeistoffen weer voor iedereen te koop in het See Buy Fly Shopping Centre.
<...>
Passagiers met een aansluitende vlucht in Verenigde staten is de service ‘gate delivery’ NIET beschikbaar. Voor deze passagiers is het niet toegestaan om vloeistoffen mee te nemen aan boord van het vliegtuig.
Omdat ik dit niet begrijp bel ik voor 35 cent per minuut Schiphol. Na tien minuten een meisje aan de lijn dat afraffelt dat ik niets van huis mag meenemen. Weet ik. Maar ik snap het tweede stukje niet.
Zij ook niet. Ze zal het vragen.
Nog steeds geen idee: ik moet Delta Airlines maar bellen.
Daar blijkt dat je op binnenlandse vluchten in Amerika ook geen tandpasta enzo mag meenemen. Dat in Atlanta aanschaffen is dus zinloos.
Nog 1 vraag aan meisje-Schiphol: als ik van huis water meeneem ("mag niet", "weet ik") op welk moment moet ik dat dan weg doen? Direct bij de douane.
En dan mag ik direct daarná wel een fles kopen? Ja. Maar die moet dan weer wég bij de gate.
Strak (economisch) plan.
Kreupel
Wat je niet wilt op de dag voor je op reis gaat: een ziek dier.
Gisteravond was konijn Daphne nog zichzelf. Vanochtend om negen uur komt ze niet eten, zit in een hoekje en 1 neusgat is verstopt: snot.
Laffe onaardige ik denkt: laat R. daar morgenochtend om acht uur maar meteen mee naar de dierenarts gaan.
Verantwoordelijke bezorgde ik belt de dierenarts-assistente, legt het voor en besluit dan zelf: ik ga vandaag nog.
Afspraak gemaakt voor tien over twee.
Om half twaalf nog eens gekeken. Ze heeft moeite met ademhalen, nu al veel meer snot.
Ik voel me klote (zij natuurlijk ook).
Als Maroesja gelijk heeft en de ziel gaat echt te paard dan heeft de mijne voor deze reis een heel traag, oud en kreupel exemplaar getroffen.
Nog 1 dag
Weg
Ik ben bijna weg.
En ik ben nerveus en ogotogot.
En tegelijk kan ik het me niet voorstellen.
Vanavond vijf over acht de eerste egels.
(R? Lees je dit?)
Iemand mailt: ga je ze niet missen?
Nou en of.
Net als het de achtertuin in lopen en paardebloem en dovenetel en weegbree en nog zo wat blaadjes plukken voor mijn caafjes en genieten van hun opgetogen vreugde.
En mijn katten.
Maar voor de rust in mijn hoofd en mijn ziel moet ik soms weg.
Nog twee nachtjes (hopelijk) slapen.
Nog twee uur te gaan
Langs de Lijn/Radio 1 Journaal dus.
Waar Govert van Brakel het heeft over Héracles en verslaggever Ragnar Niemeijer over Herácles.
Fascinerend.
Het gaat dus niet zo goed
Bril
Rob Trip heeft een bril – zo’n moderne zonder randen.
Vast mee gewacht tot het nieuwe seizoen in de hoop dat het ons niet zo zou opvallen, zoals ik als juf ook eens tot na de zomervakantie wachtte met nooit-meer-make-up.
De schat.
Planning
Gisteren beklaagde ik me dat het Radio 1 Journaal/Langs de Lijn teveel sport had en dat het aangekondigde nieuws niet kwam op de tijdstippen dat het (volgens Teletekst) zóu komen.
Vandaag heeft men dit probleem als volgt opgevangen
‘Tussendoor nieuws’ dus.
Ergens in de zeseneenhalf uur tussen 12 en half 7.