Jeanne's Weblog

Een grote zak met zakjes chips. De belofte dat er een (niet nader omschreven) dvd ‘met tv-programma’s van vroeger!’ in zit.
En: OP=OP!

Daar stinkt deze vrouw in.
Zodat ik nu zit met vier zakken chips waarvan ik er maar 1 lekker vind en een dvd waarmee ik niets héb.
En waar ik dus van áf wil.

Wat ik ook nog heb liggen is het Handboek Natuurmonumenten van vorig jaar.
Nog niet uitgepakt, kan denk ik gewoon worden doorgestuurd. Zonder extra postzegeltjes bedoel ik.

Ik heb ook nog: de boekenfolder van Uitgeverij Contact (kan ook gewoon doorgestuurd).
En een stapel VN’s (moeten wel verzendkosten bij).

Wie o wie?

Geachte mevrouw Doomen,

Ik las uw artikel over het boek van de psychologen Crombag, van Koppen en Wagenaar. Graag zou ik van u een antwoord willen ontvangen op de volgende vraag.

In enkele wetsartikelen staat het woord “opzettelijk”, bijvoorbeeld het “opzettelijk doen van een onjuiste belastingaangifte”. Mijn vraag is nu hoe een rechter de opzettelijkheid van een dergelijk delict bij een verdachte kan bepalen, heeft hij daarvoor een psychologisch onderzoek nodig? Of kan een rechter dat zelf op basis van de blauwe ogen van een verdachte?

Kunt u mij hierop antwoord geven of heeft u adressen van personen of instanties die mij dienaangaande kunnen informeren.

Mag ik binnenkort uw inhoudelijke antwoord tegemoet zien? Bij voorbaat mijn dank.

Dat “uw inhoudelijke antwoord” gaf de doorslag: het juiste antwoord is dus “de blauwe ogen”.

Een Nederlandse vrouw, werkzaam in New York, moet in de trein naar Schiphol haar plaatsbewijs laten zien. Zij heeft een e-ticket. Om het e-ticket te tonen opent zij haar laptop en laat de e-mail van de KLM zien. De conducteur wil echter ook het e-ticket zelf zien in de bijlage van de e-mail. Het openen van de bijlage lukt niet. Volgens de conducteur heeft de vrouw geen geldig plaatsbewijs. Er ontstaat een woordenwisseling en uiteindelijk schakelt de conducteur de spoorwegpolitie in, die haar op Schiphol opwacht. Daar wordt de vrouw ingerekend en geboeid over Schiphol Plaza voortgetrokken op weg naar een politiecel.

Oordeel Ombudsman: het boeien en voorttrekken van de vrouw door twee spoorwegpolitieagenten vormt gelet op het vrij tengere postuur van de vrouw een onrechtmatige inbreuk op de integriteit van haar lichaam. Bovendien mag van professionals verwacht worden dat deze de-escalerend en proportioneel optreden.

(Bron)

Hoe ut is mailt iemand.
En laat-ik-ook-eens-eerlijk-zijn-ik mailt terug dat het gaat, beter kan en oh well.
Wat *is* er dan.
Eigenlijk niks of ook heel veel maar daar wil ik hem niet mee lastig vallen dus mail ik dat ik gewoon niet zo’n vrolijk tiepje ben.
Jammer (hij weer) want hij gunt iedereen onbekommerd ongecompliceerd genieten.
Wat lief is.
[ik voel me intussen zeurkous]

Hot or not is het thema van Grumpy old women.
Waarbij me vooral verbaast dat ‘old’ tegenwoordig al eind dertig is.

Meest aardige, vaak móóie vrouwen van begin veertig vertellen dat ze niet meer hot zijn.
Terwijl ik denk… nóu….

Vrouwen begin vijftig vind ik er oud uitzien wat een confrontatie is want als die (met make up) al oud ogen is er dus echt geen hoop meer voor mij.
Dat klopt.

Er waren jaren dat ik rond deze tijd dacht: ik zie er moe uit en bleek – ik kom sterk (‘hot’) terug uit Arizona.
No more.

Ik ben oud, ‘ het’  is over, het komt nooit meer terug.
En het zuigt big time.

Bij deze een tragische illustratie.

Als PSV toch nog wint krijgt de eerste die me hier feliciteert een klein kadootje.

En ‘nou, gefeliciteerd – maar het is onverdiend’ beschouw ik niet als een felicitatie.

[update: het zit ons Eindhovenaren niet mee dit weekend]

En ik ben *zijn* honderdste vriend(in).

Gotsklere.
Letterlijk.

Ik heb twee hemdjes die ik altijd draag in Amerika. En alleen daar.
En 1 dunne sweater.

Die deed ik vandaag in de wasmachine.
En nu wil die niet meer open.
De ontsluitknop ontsluit niet.

Wat te doen wat te doen.
Behalve vloeken en tieren wat ik al deed maar dat hielp niet.

Ik heb post. Twee stuks.
Van Milieudefensie en van Wakker Dier.
Wakker Dier vertelt me hoe 3 dagen oude biggetjes onverdoofd worden gecastreerd en hoe hard ze daarbij gillen en dat de mannen (!) die dat doen oordopjes in hebben om het gillen niet te hoeven horen.
Erbij: foto van biggetje dat wordt gecastreerd.
Of ik een kaart wil sturen naar C1000 dat we dit niet meer pikken en of ik een extra gift wil doen of mijn jaarlijkse donatie wil verhogen.

Milieudefensie wil dat ik iets doe tegen ‘fout vlees’.
Kaartje sturen naar een fractie in de Tweede Kamer. Ik kies voor de PvdA.
En ook graag: geld.

Zouden ze dit soort dingen nou niet beter op elkaar kunnen afstemmen?
Want kaartjes sturen, postzegeltjes plakken: tuurlijk.
Maar iedereen geld sturen op dezelfde dag.
Wakker Dier dus maar dit keer.
Ze gemachtigd voortaan 20 Euro af te schrijven.
Krijg ik nog een t-shirt ook.