Helaas.
Mail van Nadejda (en ze wil met me trouwen en kinderen en zo)
Hello!!!
How are you? My name is Nadejda. I am 26 years old. I live in Russia, city Yoshkar-Ola. I am cheerful woman, and like to do many things as sport, camping, go to the cinema, theatre etc. In a word I like to do all what like all people. I work in marketing structure on sale of cosmetics. My dream this travel abroad. I know the english language well enough.. I began to study english language approximately one year ago. I wish tell to you history which have pushed me write to you. 8 months ago I have got acquainted with the man from other country by name Justin. During this time we had good relations. We have
understood that our relations become serious and we have decided to meet in his country. I wrote the application for reception the visa. I waited reception of the visa approximately half of year. All time I kept in touch with Justin through the internet and often called to each other. I and Justin waited reception of the visa to our meeting.
I have received the invitation from the ambassador for reception of the visa. My director has given me long-term holiday from work and I have gone to Moscow to receive the visa. I informed good news to Justin, but he has answered, that does not want our meeting. He played with me. He has informed that has the wife with two children
and at all has no plans to meet me. I was not ready to such turn of events. I could not think what even after 8 months of acquaintance he can so unscrupulously act with me. Now I am in Moscow trip to Moscow and reception of visa. I do not want that all was gone for nothing and will be glad if my visa will be useful to our meeting. I could arrive
already through 4-5 days, but a problem in that that now I have no man which would like my arrival. Probable it will silly sound but if you will be interested in a meeting with the good woman I shall like to meet you sometime soon!
(waarna dan van het 1 het ander kan komen en kan niemand dit soort mail-schrijvers uitleggen dat heel vaak ‘less is more’?)
Nieuw magneetje
Mooi nieuw magneetje.
Net ingevoerd in de Winkel.
Bestel je hem vandaag en vermeld je dat je erover hebt gelezen op dit log dan hoef je geen verzendkosten te betalen.
Sjaaltjes
Het kabinet heeft voor het laatst vergaderd.
Toen kregen de mannen een stropdas en de vrouwen een sjaaltje.
Wat fantasieloos.
En wat truttig.
Nu was er ook weinig reden voor flessen champagne en dozen Belgische bonbons.
Maar waarom niet een mooi boek.
Of een mooie cd.
(they tried to make me go to rehab and I said no – no – no)
Net als vroeger
Moe maar tevreden ben ik.
Na een ochtend Fanloggen met én Eric én Inger.
"Net als vroeger" en léuk dat het was!
Mooie uitzending (Menno Reemeijer!!) ook en mooie stukjes.
Dus probeer ik meteen Inger te grijpen voor "over twee weken weer met ons drieën?" aangezien ik weet dat ik bij "wat denk je van maandag" helemáál kansloos ben.
Maar ze wil zich niet vastleggen.
7.40 uur (niet bewerkt)
Praten met caafje
Intussen probeer ik Nina het leven in een kooi op tafel zo aangenaam mogelijk te maken.
Omdat ik niet weet wat ik beter kan doen geef ik haar lekkere hapjes.
Kleine porties. Met regelmaat.
Ze pakt ze aan, sleept ze naar haar verstophol en eet ze op.
Dat zal dus wel ok zijn.
Ook praat ik met haar. En soms duikt ze dan meteen weg.
Soms ook kijkt ze me aan en doet iets raars met haar tanden. Ze schuift ermee.
Klappert?
Gegoogled.
"We kunnen ondermeer de volgende geluiden onderscheiden: Fluiten: de cavia aandacht wil of krakende plastic zakjes hoort die hij associeert met eten, zal hij hard gaan piepen ook wel fluiten genoemd
Klappertanden: het dreigsignaal: als de cavia kwaad is, gaat hij klappertanden."
Juist, ja.
Die teksten van "lief klein caafje" met een pep talk erop volgend kan ik wel achterwege laten dus.
Wakker
Ik slaap vannacht net iets meer dan vier uur, pak in de middag nog een uurtje maar voel me tijdens DWDD langzaam wegzakken.
Op de bank dus maar waar ik om tien voor negen wakker word.
Paniek.
Omdat ik zeker weet dat ik de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal heb gemist.
Uitgerekend de uitzending waaraan als Fanloggers zowel Eric als Inger zouden meedoen.
Die zich allebei om zeven uur zouden melden voor overleg mbt de verdeling van de onderwerpen.
Ik hol naar boven naar de computer, haal mail op, hoop dat zij elkaar in elk geval hebben gevonden en onderwerpen hebben verdeeld.
Geen mail van Inger en geen mail van Eric.
Hoe kán dat nou?
Radio aan. Een stem die ik niet herken.
O got o got.
En dan, heel langzaam, zinkt in dat 20.50 uur niet tien voor negen in de óchtend is.
Dat was een heel diep avondslaapje.
Mail van KPN
Geachte mevrouw Doomen,
Waar wilt ù draadloos werken? KPN vroeg het collega ondernemers in de
Draadloos Top 10 Test.
Ondernemend Nederland wil:
1. Bij de klant direct voorraadgegevens inzien 90%
2. Tijdens een tankstop e-mails versturen 56%
3. Vanuit het openbaar vervoer een e-mail versturen 54%
Wat me eraan doet denken dat ik mijn eigen mini-netwerkje in orde moet maken opdat ik kan backuppen naar de laptop.
Doen dus.
Maar nu (nog) even niet.
Wat onscherp maar duidelijk ‘not amused’
Vrij
Het pluimvee mag maandag weer naar buiten.
Dat heeft minister Cees Veerman van landbouw gisteren besloten na lang aandringen van belangenclubs van hobbydieren.
De vette man zingt
"Hoe was de opera?" Tannhäuser dus.
Mooi.
Het is dát of een complete recensie en er zijn momenten dat ik daar zin in heb maar dit is er niet een van.
Mooi dus.
Grootse muziek, erg goed zingende erg mooie zangeressen. Wat zeikerige stukken tussendoor.
En een tenor te walgelijk om naar te kijken (vieze vette pad). Echt onsmakelijk.
En daar vielen dus die twee prachtige vrouwen op. Althans dat moesten we geloven.
Wagner zingen valt niet mee. Kwa stem.
Dus mogen/moeten we wat minder hoge eisen stellen aan de looks.
En toch en toch.
Positief nog: het decor, en de kostuums (ietsje bizar maar niet overdreven) en het
normale klassieke acteren. Wijdse gebaren. Knievallen. Wenend hangen tegen muren.
En een wonderbaarlijk mooi orkest met een mooie dirigent (in meerdere opzichten) en veel geluid en hard en tja – gewoon Wágner.
(toch een recensie maar wel heel erg voor ingewijden vrees ik)
Arm Eebje
Opruimen
Vanavond ga ik uit.
Dat doe ik zelden dus ben ik de hele dag rusteloos.
Om niet helemaal lamlendig rond te hangen in afwachting van het mijn lijf in de spijkerbroek persen (bovenste twee knoopjes noodgedwongen open) besluit ik te gaan opruimen.
Mijn bureau, de grond naast mijn bureau (stapel kranten e.d.), de vloer aan de andere kant.
De was doe ik ook.
En de al ingevoerde boekenleggers ruim ik op.
En dat is nog maar het begin.
Want ik vergeet de badkamer en de slaapkamer.
Enkele uren later is inderdaad mijn bureau opgeruimd. Zo´n beetje.
Ik heb een kleine was gedaan en opgeruimd.
De tweede draait nu.
Er moet nog een derde.
Keuken – daar moet ook iets mee.
De uitgeperste sinaasappels opruimen bv.
Wat ik *niet* ga doen/proberen is het netwerk.
Wegens zo al stress zát.
Nina
Nina, voor wie het niet meer helder voor de geest staat, is een zeer ondernemend klein caafje (= ook voor een caafje klein) dat door mariette werd aangeduid als ´pleeborstel´.
Sinds ruim een dag is ze weggerukt uit haar groep.
Die ik vanachter mijn bureau in de ren lekker zie ronddollen.
Op bezoek bij konijn, klauterend door de kelder ónder de woning van konijn, kijkend hier, snuffend daar.
Bezig, bezig, bezig.
En als ik ze zo doende zie denk ik: zelfs deze relatief grote kooi is nada NIKS voor een caaf die zich wil vertreden.
Nina wil zich niet vertreden. Ze is bang. Ze is meestal verstopt in de verstophoek.
Ze leeft nog wel merk ik als ik elders in de kooi een blad andijvie of witlof neerleg.
Dat verdwijnt.
En 1x tref ik haar ook in het hooi.
R. zegt: Nina weet niet hoe lang een week duurt.
Klopt.
Maar ik weet het wel en Nina ervaart in elk geval het gevoel van ´heel lang´ (alleen).
Te doen – 3
Kom, denk ik.
Laat ik Girotel Zakelijk ff overzetten naar Mijn Postbank.
Appeltje eitje. Zeggen ze.
Wat waar is tot ik ook mijn twee privé rekeningen eraan wil koppelen. Die altijd aan Girotel Zakelijk ´hingen´.
Dat kan niet. Daarvoor moet ik eerst een Mijn postbank particulier aanvragen.
Zegt het stukje onbenul van de Helpdesk dat niet eens *wist* dat aan Girotel Zakelijk rekeningen kunnen hangen.
Eerst moet ik dus Particulier óók hebben en dán kan ik samenvoegen.
Dus moet ik dat aanvragen.
Dat doe ik. Maar, zegt de Postbank: ik héb al Mijn Postbank (écht niet). En ik ben blijkbaar mijn codes kwijt (nee dus, want ik héb ´m niet) maar stuur dan maar op.
Over vijf dagen zullen ze komen – apart en aangetekend.
Nog eens ingevuld, nu voor mijn ándere privé rekening.
Send.
"Er is al een brief naar u onderweg."
Wat wel kán maar dan *niet* voor die tweede rekening.
Ik ben nu bijna twee uur verder en boos en wanhopig en getergd en slechts 1 stap verwijderd van allebei de privé rekeningen opzeggen en morgen eens langs gaan bij de Rabobank.
Jarig
Pop singer Robbie Williams has been admitted into a rehab clinic in the US on his 33rd birthday, to be treated for a dependency on prescription drugs.
It is not the first time that the British star has entered rehab, having become addicted to drugs and alcohol after he left Take That in 1995.
(Bron)
Midas Dekkers in de NCRV-gids
“Bij iedere leeftijd krijg je gratis en voor niets nieuwe belevenissen bijgeleverd. Dat bijna niemand tevreden is met de leeftijd die hij heeft, is dus ontzettend stom. Mensen van zestig willen vijftig zijn. Maar in plaats van dat de mensen die vijftig zijn dan tenminste tevreden zijn… Nee, die willen dan weer veertig zijn. Terwijl je ook zou kunnen genieten van alles wat bij je leeftijd hoort. Ander gedrag, een andere instelling.”
(Bron)
Hoeksteen
Op tafel
Nina heeft mijt (´een´ mijt? – straks even googlen).
Denkt de dokter.
Maar het kán ook schimmel zijn. En in dat geval moeten alle negen cavia´s behandeld.
In bad en medicijnen.
De dokter wou op de gok behandelen voor mijt maar als ik dat wou kon hij ook een kweekje maken om schimmel uit te sluiten. Dat wou ik.
Niet wetend dat er dan 6x haar en huid uit die arme steeds harder krijsende Nina moest worden getrokken.
Daarna kreeg ze een injectie en krijste ze nóg harder.
Die spuit moet over tien dagen wéér.
Intussen moet ze afgezonderd van de andere cavia´s. En ik dacht nog even: bij de andere konijnen dan? Maar ook liever niet.
In een kooi op tafel.
Mijn kooi staat bij R. in Amsterdam.
Bij Ranzijn een nieuwe kooi gekocht. Niet erg groot maar met een leuk plateautje en een trapje en een verstopplek.
Exact zo duur als de dierenarts: € 44,95.
Thuis alles in elkaar gezet, flesje eraan gehangen, Nina in de kooi.
De verstopplek blijkt een schot in de roos.
Over de rest kunnen Nina en ik nog niet veel zeggen.