Vergis ik me nou of is Pia Dijkstra getrouwd met die Schipholman Gerlach Cerfontaine.
En nu gaat ze dadelijk in HagensOpdeMiddag een man interviewen die afscheid neemt van de KLM.
En KLM is niet Schiphol maar tegelijk ook bijna wel dus goeie kans dat ze zaterdag een dineetje bij die man thuis heeft.
Ongelukkige keus.
Logaanbieding
Jeugdsentiment voor wie in juni 1968 alternatief was.
Toen werd dit nummer van Bres Planète nl. uitgegeven.
Verzenden kost 2 Euro. Doe er 1 Euro bij en dit unieke boekwerkje is voor jou.
‘Hebbes’ in de commentjes, zelf contact opnemen en binnen een week betalen.
Erg leuk: op de achterkant van de kaft staat met grote letters: Bewaar dit nummer! Het wordt later meer waard!
Wie weet.
Twee van de negen (mogelijk worden het er tien) dozen voor Inger
(de decoratie gaat niet mee)
100 vragen
Inger komt zaterdag boeken halen. Boeken die vaak nog best leuk zijn maar waarin ik niet (meer) wil handelen. Zij laat ze dan vervolgens vrij. Of gooit ze weg wat ook mag als ze dat maar niet aan mij vertelt.
Zes, zeven bananendozen zouden het worden. Mag acht ook, mailde ik toen.
En negen? Daarop kwam geen antwoord wat ik voor het gemak maar interpreteer als ‘ja’.
Wat ik o.a. weg doe: een Libelleboekje met 100 vragen over vermageren.
Mm. Toch even in kijken. Wat is ideaalgewicht, wat is overgewicht, hoe vaak moet je je wegen. Komen mensen die teveel eten liefde tekort. Zelfkennis, is dat belangrijk bij vermageren. Hoe verwijder je vetrolletjs op de heupen. Waarom zitten de pondjes er zo weer aan.
Het boekje kan nú in bananendoos nummer negen.
Rob Trip
“Het wordt een Héle Mooie Dag.
Ik verwacht het althans.
Nee?
Een Heerlijke Dag dan. Ook goed.”
Hij wordt weer beter.
Hoog gesloten Jeroen Tjepkema (pistool is van Hans Laroes??)
Yuma Foothills, AZ
Geen aandelen
Er zijn van die haha-dingen in de maillijsten die anderen ervaren als dijenkletsers of op z’n minst als amused over smilen.
Een ervan is als iemand een bepaald produkt aanraadt en dan er achter zet (‘Nee! geen aandelen!”).
Wat toen ik het tien jaar geleden voor het eerst zag best geestig was maar al een half jaar later behoorlijk flauw en intussen ernstig blèh!
Waarom doen ze het, de ‘nee-geen-aandelen-types’.
Zijn ze niet van deze tijd zodat ze denken origineel te zijn? Maar waarom dan de exacte formulering van tien jaar geleden die ze blijkbaar kennen.
Hebben ze een eigen norm van ‘geestig’ die erg lijkt op kjoet?
Ik vermoed het.
En telkens wanneer iemand op 1 van mijn lijsten het mailt denk ik *puke* maar houd me verder in.
Wegens beleefd en terughoudend enzo.
Behalve heel af en toe hier maar dan zonder naam en toenaam.
Naakt
Giel Beelen gaat kok Pierre Wind en presentator Humberto Tan naakt interviewen in zijn nieuwe talkshow. Dat maakte de diskjockey woensdagmiddag bekend in het Radio 1-programma Hagensopdemiddag. De eerste uitzending van het televisieprogramma is op zondag 8 juli.
Giel Beelen aangekleed vind ik al niet echt smakelijk, Giel Beelen naakt (ons ooit getoond op Pinkpop met dat pink-piemeltje) werd ik ook niet blij van.
Wil ik Pierre Wind naakt zien? Neeeee.
Humberto Tan dan? Eigenlijk ook niet.
Hallo!
Mijn naam is Linda van Hagen en ik ben fotografe.
Ik maak trouwreportages en portretten, maar heb mijzelf vooral toegelegd op product- en webfotografie.
Ook uw bedrijf maakt gebruik van foto’s op de website.
Voor 75 euro per foto (inclusief de rechten) kan ik ook voor uw bedrijf en/of website de fotografie verzorgen.
Zucht.
Doelen
Alle goede doelen vallen me weer eens tegelijk lastig.
In december, dat snap ik.
Nieuw jaar nieuwe contributie.
Maar waarom nu achter elkaar Wakker Dier, Bont voor Dieren, Lenie ‘t Hart, anti-Stierenvechten? Drie heb ik overgemaakt toen had ik geen zin meer.
Vandaag valt in de bus Heifer (“koop een aandeel geit voor een gezin in Kameroen”) én de Dierenbescherming (“steunt u deze zomer ons asielwerk weer voor € 10 per maand”).
De laatste met van die snoezige katten- en hondennaamstickers erbij zodat ik me meteen schuldig voel als ik ze *niet* zou steunen.
En een foto van een lieve hond met hertenogen vastgebonden aan een boom.
Vooruit dan maar. Het asiel dus.
En dit keer niet de geit.
Een vrouw kan niet alles steunen.
Pikant
Jeroen Tjepkema die zijn t-shirtje wat naar beneden heeft getrokken en ons tracteert op een weelderige bos borsthaar
Blythe, CA
Benaderd
Ik word benaderd door een landelijk dagblad voor een lang interview over mijn leven.
Met als inzoem waarom een mensenschuw persoon op haar weblog zo openhartig is.
Nadenken is niet nodig. Het antwoord is nee.
Als reden geef ik dat ik niet voor niets mensenschuw ben én dat ik niet wil doen alsof mijn moeilijkdoenerij interessant is voor alle lezers van een landelijke krant.
Goed antwoord.
Zo.
Gisteravond mail ik met iemand met wie ik zelden persoonlijk mail.
Uit toch een soort van ijdelheid (want gevleid voel ik me wél) vertel ik hem over de uitnodiging en dat ik nee heb gezegd en waarom.
Wat jammer, mailt hij terug. Want dat is een mooie rubriek.
Ik probeer beter te verwoorden wat de reden is.
En denk dan: is de reden niet iets heel anders. Nl. dat ik me klote voel omdat mijn leven ooit (toen ik 20, 30, 40 was) best leuk was en dat ik toen mooie dingen schreef en iemand wás en daarna niet meer.
Is het dát niet en wil ik dat niet onder ogen zien.
Waarna ik dat nu de hele dag wél onder ogen zie.
En zo’n Depri-test helpt dan ook niet echt.
Testing-testing
In HagensOpDeMiddag hoor ik het laatste stukje van een gesprek over depri zijn.
Er staat een test op ut net en die deugt, zegt de deskundige.
Een test! altijd leuk en op de vrouw af: ik ben niet heel erg vrolijk de laatste tijd.
En ook altijd leuk: na zo’n test lezen dat het reuze meevalt.
Test ingevuld en het blijkt goed mis met me. Ik moet spoorslags naar de dokter.
Nog een test gevonden, ook ingevuld (en nu ietsje zonniger) en ik ben *waarschijnlijk* niet depressief maar ik moet voor alle zekerheid toch maar even naar de dokter.
Hier word ik niet vrolijker van.
Hé, ik zit alleen maar in een dipje, wil ik roepen.
En no way ga ik naar een knul van 32 om met hem te bespreken dat het leven zuigt als je 56 going on 57 (snik) bent en te dik en nooit-meer-mooi met een bedrijf dat óók al aan het dippen is.
Hier is maar 1 remedie. Welgevormde ouwe-vrouwen-schouders (met die man hieronder mail ik noooooit meer) er onder en een paar dagen lekker laid back doen. Boekje lezen misschien.
(tjonge)
Zo’n dag dus
Schouders
Een man (veertiger) met wie ik wel eens mail schrijft me:
“Zag ik daar trouwens een nieuwe foto van jou met een cold-shoulder?”
(hij doelt op de foto van mij op Fanlog)
Dan: “Ik vind schouders altijd een mooi gedeelte van (jonge) vrouwen en meisjes.”
Huub Wijfjes in Trouw
Voor de bewering dat er een linkse journalistieke coterie in Hilversum bestaat, is nooit enig bewijs gevonden. Het is zonneklaar dat de journalistieke beroepsgroep overal ter wereld een stemvoorkeur heeft die enigszins links afwijkt. Dat zal ook voor de Nederlandse omroep gelden, inclusief de publieke omroep.
Dat bewijst nog niet dat linkse partijen en politici worden bevoordeeld. Sterker nog, uit inhoudsanalyse van politieke berichtgeving blijkt eerder dat radicale politici zoals Fortuyn, Wilders, Hirsi Ali en Verdonk onevenredig veel aandacht vooral van de televisie krijgen. Iemand als Wilders weet dat, en heeft zijn hele presentatie gericht op de voorkeur van de media voor radicale standpunten.
In deze kwestie is de slapte van de ’Buitenhof’-redactie ergerlijker. Die liet na om voor de eigen identiteit op te komen. Het tv-programma wordt gemaakt door organisaties die vanuit een progressieve maatschappijvisie werken (Vara en VPRO) terwijl de NPS binnen een scherp omlijnde wettelijke taakstelling ’kwaliteit en lef’ zegt na te streven, daarbij vooral aandacht bestedend aan cultuur en de multiculturele samenleving.
Als zo’n trio omroepen een rechtse houwdegen met een houterige presentatie columns laat uitspreken is dat vragen om moeilijkheden.
(Bron) En lees daar de rest.
Regen
Een maand geleden krijg ik een grote partij boeken.
Ik zoek uit en besluit alleen wat ik echt leuk vind en wat meer waard is dan 5-6 Euro te bewaren voor de Winkel. De rest (7-8 bananendozen vol) gaat naar Inger.
Dit weekend zet ik wat ik heb uitgezocht in het boekenkastje onder de vensterbank dat ik leeg heb gelaten sinds de laatste Grote Lekkage.
Vandaag, even na half tien (klaar met Fanloggen) loop ik naar beneden en gotverdegotver!
Alle maar dan ook álle boeken zijn nat, twee doosjes die ervóór staan (met boeken voor Inger) zijn aan de buitenkant nat door het spatten – ik durf er niet in te kijken.
En een krat met boeken van mezelf is óók nat.
Snel zet ik alles opzij, leg kranten neer, haal mijn fototoestel en dit is de situatie na vijf minuten.
Inzoemen kan ook maar dat maakt het alleen maar erger.
Zo is het ook wel duidelijk en iets als ‘ik kan wel janken’ eraan toevoegen is een beetje overkill.
Rob Trip
“Let op!
Het wordt een Hele Mooie Dag!”
Let op.
Wat moet ik daar nou weer van vinden?
Het klinkt zo dwingend. Ik hou niet van dwingend.
En ik hou er ook niet van dat iemand anders me vertelt dat het een mooie dag wórdt.
Wénsen, dat mag Rob Trip me een Mooie Dag. En dan liefst met feeling. Met magie.
Ik weet het niet.
Het kán aan mij liggen maar ik mis de laatste tijd iets in de MD’s.