Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Machteloos – 2

Guus heeft vrijwel continu oogontsteking.
Altijd een beetje. Soms erger.

Wanneer het ‘erger’ is, los ik het op met medicijnen.
Als het kan ontstekingsremmers en pijnstillers.
Toen dat de laatste keer niet hielp: antibiotica.

Omdat Guus panisch is voor de dierenarts, hoeft hij maar heel zelden erheen en lossen we het meestal op met foto’s voor het stellen van de diagnose.
Zo kreeg hij twee maanden geleden ook de pilletjes die toen hielpen.

Vrijdag bel ik op en krijg een assistente die mij niet kent die gaat overleggen met een dierenarts die mij niet kent.
(het is bij Dierenkliniek Oudorp de laatste tijd écht veel minder leuk dan de afgelopen 15 jaar dat ik er kom)
Maar ik mag pilletjes komen halen.
Vorige keer tien nu veertien.
Ik probeer gisteren pilletje 1 en dan pilletje 2 in Guus te krijgen.
Hij vertikt het.
Of ik het in rosbief stop of in tartaar of in filet americain – Guus heeft het door, eet er omheen en laat de pil liggen.
Vandaag nog eens. Guus laat zich niet foppen.

Ik weet het nu ook niet meer.
Deze pilletjes krijg ik er dit keer niet in.
Maandag vragen om de ontstekingsremmers? Hopend dat ik die wel naar binnen kan toveren.
En dat ze dit keer wel helpen. In elk geval een beetje.
Anders is er maar 1 alternatief: Guus moet naar de dierenarts.
Voor een prik.

Guus vangen.
O got. O got.

Machteloos – 1

Ik heb muizen.
Een paar in huis, erg veel in de schuur.
Eerst zag ik er daar af en toe 1 wegglippen langs een kier richting achterwand.
Nu weet ik dat telkens wanneer ik de schuur in loop ik er minstens 1, meestal 2-5 zal zien weglopen.
Langs die kier. Maar ook langs de wand naar het vlierinkje.

De hele wand is beplast en bepoept door muizen.
Plak-plak, keutels, plak-plank, stink-stank.

Artikelen voor de winkel die in die open kast lagen (zoals placemats) heb ik uit de verkoop gehaald.
Door dat poep-pis-plak-stank.

De schuur begint steeds erger te stinken.
Eerst dacht ik: die kier moet dicht.
Nu weet ik het niet meer. Want de muizen (tientallen, honderden, *vele* honderden??) zitten overal.

Eten opbergen. Dat helpt.
Ware het niet dat muizen overal doorheen knagen.
Alles in tonnen dan.
Dat moet maar.
Tegelijk denk ik: je kunt niet alles opbergen.
En zouden ze dan echt collectief verhuizen? En: waarheen? naar de buren? of verder mijn huis in?

Kippen uit de kooi

Het is een bericht van een paar dagen geleden maar misschien heb je het gemist.

Bhutan heeft donderdag een verbod uitgevaardigd op het houden van kippen, eenden en kalkoenen in kooien.
Volgens de regering van het Centraal-Aziatische koninkrijkje is de praktijk niet verenigbaar met de boeddhistische filosofie. De mens pakt immers al de eieren af van de vogels.

Bhutan staat erom bekend dat het de ontwikkeling van het land niet meet in termen van het bruto nationaal product, maar van het bruto sociaal geluk.
Daarbij gaat het niet alleen om economische factoren, maar ook om duurzame ontwikkeling, geestelijk welzijn en culturele identiteit.

Het zal niet meteen een wereldtrend worden (helaas) maar wie weet zet het ergens in een ander land toch iemand aan het denken.

Marktplaats

Ik zette twee Tamagotchi’s op Marktplaats.
Eerst kreeg ik een bijna-koper die rare mails ging sturen en die toen ook nog eens van de koop afzag.

Vervolgens gingen twee mensen, M en D, tegen elkaar opbieden.
Ik zag het aan en het laatste bod was eergisteren om 7 uur ’s ochtends van M. zodat ik die gisteren om 8 uur mailde: we hebben een deal.
Geen reactie.

Vandaag mail ik weer om 8 uur nog eens: als je niet voor het middaguur reageert, benader ik de tweede bieder.
Geen reactie.

Om half 1 mail ik D: we hebben een deal.
Geen reactie.

Nu kán die reactie nog komen.
Maar ik heb er geen goed gevoel over.

Bij Marktplaats kan alles.
Je kunt gratis aanbieden en gratis kopen.
Niets wordt gegarandeerd.
Dit itt bol.com.
Dat mn van de verkoper best veel afdracht vraagt (maar daar tegenover betaling garandeert).
Dat van de koper als bemiddelingsbijdrage € 1.95 vraagt (maar dan ben je als verkoper verplicht *goed* te leveren en als je dat niet doet krijg je strafpunten).

Het kan ook wél goed gaan met Marktplaats.
Maar als het uitdraait op moeizaam gedoe, heb je precies dát: moeizaam gedoe.

Weelderig

De tuin ligt er weelderig bij.
Ik vind ‘m wel mooi zo. Al is hij vooral ‘groen’ en ‘ietsje andere kleur groen’.

Hij oogt schitterend.
Vind ik.
Al had ik laatst iemand in de tuin (niet R.) die wat steviger is gebouwd dan ik die wildwoest een deel van mijn sprieten langs het pad begon plat te trappen.
Omdat het alternatief was: opzij duwen.
Daarvan krijgen sommige mensen een benauwd waas voor de ogen, merkte ik zo.

Wat mij wel stoort is dat de brandnetels niet overzichtelijk op 1 plek groeien maar overal tussendoor zich een weg kronkelen.
Loop ik ergens langs waar dat gisteren nog prima kon voel ik opeens een stekende pijn tegen mijn schouder of op mijn voet.
Af en toe ruk ik wat uit. Of ik knip ze af (omdat uitrukken niet lukt).
Of duw ze weg. Wat niet zonder gevaar is want als ze niet willig buigen kunnen ze ook dwars door een katoenen broek nog branden.
Ontdekte ik zo.

Wat mij een beetje stoort is dat het pad rechts geheel is overwoekerd.
Kwestie van een week denken: daar moet ik iets aan doen. Dan een week er niet toe komen en dan: oerwoud.

De knagers bevalt het wel zo, denk ik.
De kippen zouden meer vrije banen wel waarderen.

Guus z’n stoel heb ik iets naar voren gezet omdat hij anders moeilijk bereikbaar was achter de sprieten.
Soms zit Guus er, soms Sammie.

In de verte is de Eilandspolder.

iPad

Ik hóef geen tablet maar als ik er toevallig 1 zou krijgen, zou ik dat wel leuk vinden.
Denk ik soms.

Net krijg ik een mail van Sligro.
“Bij aankoop van drie actieproducten GRATIS iPad 3!”
Op het plaatje staan kratten pils, trays cola en pakken koffie.
Zou het? denk ik.
Desnoods koop ik pils (wat ik niet drink) als ik daarbij zo’n iPad krijg.
Even geloof ik dat het echt zo mooi is want er schijnt binnenkort alweer een nieuwe iPad aan te komen en dan zijn de oude natuurlijk niets meer waard.

Ik klik op bekijk de actieproducten.
O.
Het was dus echt te mooi om waar te zijn.

Nee maar! ik val alweer in de prijzen!

Facebook PROMOTIE VAN:
Het bureau van de vice-president.
INTERNATIONALE AANBIEDINGEN / Uitreiking.
BATCH NO: FLNL/009842/04.
REF. NR. FLNL/107654/04

U bent tussen de 200 gelukkige winnaars geselecteerd voor Facebook 2012 promotie award. Uw Facebook naam werd willekeurig geselecteerd door de Facebook-CEO (Mark Zuckerberg) en de som van honderdduizend dollar ($ 100.000,00) werd toegekend aan uw naam. Neem contact op met uw Facebook-fondsen Manager met een bewijs van identificatie voor de claim.

Richard Moore
Facebook Fondsen Manager.
E-Mail: facebook.promotions@usa.com
Telefoon: +1 573 559 3545 .

Wij raden u aan de Manager contact opnemen met de leiding zo snel mogelijk op het hierboven vermelde e-mail, kan niet om dit te doen leiden om geld in zijn geretourneerd opgeëist.
Dank U Facebook Team.

Grenzen

Na mijn snelle succesvolle verkoop op marktplaats van begin deze week zet ik er nog wat cartridges op, een nieuwe interne HD en gisteren twee Tamagotchi’s.
Ik zet ze op ‘bieden vanaf 10 Euro’ en krijg een paar uur later al mail: hoeveel wil je voor allebei?
Ik: 25 Euro.
Prima, is de reactie. Wanneer schikt het dat ik ze kom halen want ik woon in Wormer.

Nu pleeg ik aan te bieden met alleen Verzenden als optie. Niet ‘Ophalen’ omdat ik niemand aan de deur wil.
Maar ik snáp het wel. Als je op een half uur afstand woont is € 6,75 verzendkosten overdreven.
Dus denk ik slim te zijn en mail: “Ik ga morgen toch een ritje maken, ik kom wel brengen.”
Ik stel voor: tussen tien en half elf.
Denkend: dat is aanbellen, 25 Euro aannemen, 2 Tamagotchi’s aanreiken en dag dan.

Nu gaat de koper raar doen.
De toon van de mailtjes verandert. Een soort sms-taal, soort hardop denken ook, amper te volgen, en (wat ik eruit peur): het zijn kadootjes voor zijn dochters dus wil ik bij de bieb parkeren en dan opbellen.
Okee. Reactie: dan moet hij een smoes verzinnen dus het kan een kwartiertje duren voor hij er is. Maar misschien kan het wel sneller want misschien slapen zijn dochters nog.

Ik schrijf dat ik geen kwartier ga wachten.
Dus waarom spreken we niet een vast tijdstip af bv half tien dan slapen de dochters misschien nog?
Ik wacht tot tegen half twaalf (geen reactie) en ga dan naar bed.

Vannacht ga ik malen.
Wat nou als ik daar om half tien met de auto bij de plaatselijke ‘bieb’ sta en die man komt niet.
Hoe lang wacht ik? En als ik dan opbel en hij zegt: ik kom eraan. En hij komt nog niet. Of pas om tien uur.
Ik ben hartstikke gek, weet ik intussen.
En die toon van die mails. Die was echt ‘raar’.

Ik reconstrueer hoe ik hierin ben beland.
Via ‘niet onredelijk dat hij geld wil besparen’ naar ‘ik wil niemand aan de deur’ en toen eerst een normale reactie maar dan die veranderende toon.
Dronken misschien?

Om vijf uur sta ik op. Ik wil weten hoe hij heeft gereageerd op ‘exact half tien’.
Denkend: als hij blijft zeuren over ‘kwartier wachten’ dan zie ik van de deal af.
Hij reageerde, lees ik: is goed, maar bel me wel even.
En een uur later (tegen 1 uur vannacht): laat maar zitten, mijn dochters willen Tamagotchi 5,5 en dit is 4,5.

Het ging dus niet door. Fijn.
Daarmee is de vraag hoe ik iemand zo over mijn grenzen heen kon laten gaan en waar ik ‘nee!’ had moeten roepen natuurlijk niet beantwoord.

(NB ik heb nu de info verwijderd waar ik woon – dacht dat dat verplicht was, maar dat blijkt niet zo te zijn)

Wegloopkonijntje e.a.

Lief leuk wegloopkonijntje dat ik na een week in mijn tuin laten rondscharrelen naar het Knaagdierencentrum in Heiloo bracht, is vandaag verkast naar zijn nieuwe eigenaar.
Eerder deze week zijn de balletjes gesnipt.

Haremhouder Joep lijkt zich prima in de groep te voelen.
Met mij heeft hij niets.
Dat hoeft ook niet.

Nieuwe caaf Samantha die mogelijk baarmoederkanker heeft oogt opgewekt.
Wel heb ik de indruk dat ze magerder wordt.
Maar misschien denk ik dat maar omdat ik daarvoor vrees.

Over 53 dagen en een paar uur ga ik naar Amerika.
Hoewel de tijd vliegt, vliegt die wat mij betreft veel te langzaam.

Handel

Gisteren bied ik op marktplaats 7 HP-cartridges aan van mijn oude printer.
Vier van 1 type, 3 van het andere type.

Ik krijg al snel een paar mailtjes.
1 biedt veel te weinig, een ander wil weten wat ik ervoor wil hebben.
Als ik dat wist had ik het er wel bij gezet. Ik wou eigenlijk even aftasten wat er geboden werd.
Ik antwoord en hoor niks meer.

Vanochtend biedt iemand bedrag X voor de vier cartridges.
Ik probeer het iets omhoog te krijgen (dat lukt) en dan mail ik akkoord en terwijl ik op Send druk komt een mail binnen van iemand die veel meer biedt: voor de zeven.
Ik vind dat ik nu niet meer terug kan en biedt hem en later nog twee mensen de drie aan. Die alléén hoeven ze niet. Vanwege de verzendkosten.

Net heb ik de drie los aangeboden.
Met z’n drieën dus. Zonder die andere vier.

Echt geweldig veel levert het niet op maar ik zie dat mensen die veel méér vragen voor een enkele cartridge (bijna de winkelprijs) al 1-2 maanden een aanbod hebben staan waar kennelijk geen schot in zit.
Liever een beetje dan niks dus.
Gezien het ‘kleine eren’.
Wat ik iha niet doe maar om alles wegens laksheid gewoon bij het chemisch afval te kieperen – dat is ook weer zowat.

O ja.
Wat ik óók nog over heb: een in te bouwen HD van een mooi merk met veel ruimte.
Was bedoeld als reserve in de kast waar mijn 2e HD (ooit in Raid maar nu niet meer) nu wél benaderbaar is gemaakt zodat die helemaal leeg als extra opslag kan dienen.

Morgen maar eens op marktplaats gooien en ook daar mijn verlies nemen.

Hij doet het

Al om half twee (hij zou tussen 1 en 3 komen) was daar de monteur van Paradigit.
Hij dacht eerst dat de PC zo was afgesteld dat hij opstartte vanaf de Data-schijf ipv vanaf de Windows-schijf.
En even dacht hij dat ik geen Windows hád.
(paniek – bij mij althans)

Hij zat druk te tikken en te klikken in de Bios.
En toen drukte hij nog iets aan in de kast en ja hoor, dat was het.
Gewoon los gegaan tijdens het transport.

Ik zeg voorzichtig dat het dan nu al 2x is dat tijdens een transport een kabel los gaat (in enkele weken) en of dat niet betekent dat de eigen verpakking misschien niet zo goed is.
Dat viel geloof ik niet zo best zodat ik toen maar weer overging op jubelen “hij doet het!” waar ik inderdaad hartstikke blij om ben.
En het is natuurlijk hartstikke fantastisch, een monteur aan huis.
Leve Paradigit.

PC doet ut niet

Om drie uur rijdt de UPS-auto voor.
Daar is-ie weer!!

Ik bel Lyda die de PC naar boven tilt.
Ik doe de PC aan en kruip onder het bureau om al z’n stekkertjes erin te doen.
Wanneer ik weer opduik zie ik op de monitor een raadselachtige mededeling.
No boot filename received

En: Reboot and Select proper Boot device
or Insert Boot Media in selected Boot device and press a key

Ik druk op een toets maar dat helpt niet dus bel ik de Paradigit Helpdesk.
Vincent. “Wij hadden elkaar vorige week ook aan de lijn!” zeg ik.
Hopend op een -al is het maar gefingeerd- “ja, das waar ook, hallo!”
Maar: niks.

Ik leg uit dat de PC net terug is en welke mededeling ik krijg en “hopelijk kun jij van afstand iets doen” waarmee ik bedoel: me er doorheen praten.
Maar “ik kan niets doen op afstand” zegt Vincent flegmatiek en ongeinteresseerd.
Ik vraag me door te verbinden met de Bart die me tot nu toe via twitter heeft geholpen maar die kent hij niet en ik moet maar opnieuw bellen.

Ik bel en vraag naar Bart.
Die hoopt -net als ik- dat er een kabeltje los zit en stuurt me foto’s van hoe het eruit hoort te zien.
Ik schroef de kast open en alles zit goed. Druk alle kabeltjes nog eens aan. Zinloos.

Weer Bart gebeld.
Nu komt er morgen een monteur.
Ze vermoeden dat doordat de PC een hele nacht heeft aangestaan om te testen hij nu niet meer kan vinden vanaf welke HD hij moet opstarten. Dat moet in de BIOS gewijzigd.
Dat gaat die monteur nu doen.
Hoop ik.
Of iets anders waardoor de PC weer werkt.

Klant

Klant bestelt een aantal beeldschone Garfield-stickers, gloednieuw, in de blisterverpakking.
Uit 2005 en verder nergens te krijgen.
Prijs 4 Euro.
Bij de omschrijving staat de afmeting: 5 x 9 cm.

Dit is er 1 van.

Net een mail van de klant:
Heb de stickers binnen.
Ze zijn wel wat klein, dus vind ik ze achteraf wel heel duur. !!!
Maar ze zijn wel mooi. Ik kan er wel wat mee.

Ik mail terug:
Bij alle stickers staat precies aangegeven hoe groot ze zijn.
Jammer dat je ze duur vindt.
Mocht je ze ooit ergens goedkoper tegenkomen, dan hoor ik dat graag.

Nog even afzien

Vanmiddag komt mijn PC terug.
Tenminste: dat mag ik van harte hopen.

Het heeft dus weinig zin om op de Dell nog nieuwe dingen in te voeren.
Daarom besluit ik iets praktisch te doen dat hopelijk geld oplevert: de HP cartridges die ik over heb van mijn een paar maanden geleden plots overleden printer op Marktplaats zetten.

Ik neem foto’s van de doosjes.
Die foto’s kan ik niet opladen via de Dell omdat daar geen SD-card in kan en omdat hij ook geen aansluiting heeft voor het kabeltje van m’n Nikon.
Dus plaats ik het kaartje in de Samsung en stuur de foto’s met de mail.
Waarna ik ze met de Dell binnenhaal.

(Intussen heb ik nog de draadloze muis van de ene op de andere laptop gezet en weer terug omdat van de andere draadloze muis -uiteraard- gisteren de batterijen opeens op waren en ik geen AAA in voorraad had)

Deze foto stond ook nog op het kaartje – hij is van een paar dagen geleden.
Van achter mijn bureau genomen dus niet erg scherp.
Maar zijn ze lief of zijn ze snoezig, mijn groot groeiende zwaantjes.
En zo zagen ze eruit direct na de geboorte op 18 mei.

Is twitter leuk?

Ja! zeg ik uit de grond van mijn hart.

Ik heb het er nu over nav een mail die ik kreeg: wat heb jij veel volgers! ik kan me voorstellen dat twitter dan wel leuk is.

Ik heb 2000+ volgers.
Bijna 2100. Maar al een paar maanden blijf ik hangen tegen de 2100 aan dus houd ik het maar op 2000 en nog wat.

Zelf vind ik dat idioot veel.
Omdat ik niet een BN-er ben, geen bekende journalist ben, eigenlijk helemaal niet iemand ‘ben’.
Ik ben zelfs geen populaire tweep.
Er gaan dagen voorbij dat ik amper twitter.
En ik volg zeker niet iedereen die mij volgt *terug* (wat een hoop volgers kan vasthouden).

Met 1800 van de 2000 tweeps die mij volgen heb ik geen enkel contact.
Waarom ze mij dan volgen is me een raadsel.
Met een paar honderd babbel ik een beetje.
Daar zit voor mij de sjeu van twitter.
Het ‘goeiemorgen #ochtendploeg’ met een vast groepje.

Het kunnen inhaken op iemand die ik maanden niet sprak maar met wie ik wel een connectie heb – en dan even heen en weer kletsen.
Iemand die op mij reageert die ik zelf niet (terug)volgde en na een leuke uitwisseling besluit ik wel terug te volgen.

Kletsen over de tv en kletsen over de radio.
Paradigit attaqueren en dan m’n te repareren PC niet na vier weken maar binnen een week terugkrijgen.

Zit je al op twitter maar doe je er niet zoveel mee: probeer het eens.
Doe wat meer je best. Het is leuk daar.

Zit je niet op twitter en lijkt het je he-le-maal niks.
Nou, dan niet.

Telefoon

Iets meer dan een jaar geleden had ik een stalker.
Misschien ook niet een echte stalker.
Maar toen hij me in 1 nacht 2x had gebeld en de volgende ochtend weer (met het voorstel sex te hebben), was dat voor mij voldoende om te denken: gatver.
En: ik neem de telefoon niet meer op.
Waarna het nog een tijdje piekeren was wie het kon zijn (geen idee).

De volgende gedachte was: ik wil een ander nummer.
Een geheim nummer, dat verder niemand krijgt (behalve R.).

Nu heb ik een geheim nummer (dat alleen R. heeft) en een mobieltje.
Het nummer daarvan hebben meer mensen maar het probleem is dat ik geen mens ben voor een mobieltje.
Ik laat het dus vaak op mijn bureau liggen of juist in mijn tas – in elk geval ergens waar ik zelf niet ben.
Zo mis ik gesprekken en voicemail en net moest ik zelfs googlen hoe ik die volicemail kon afluisteren aangezien op het display stond dat ik twee boodschappen had gemist.

Positief is behalve dat ik geen ‘gewone’ ongewenste bellers krijg: ik heb geen last meer van call centers.
Ook positief (en dit is een tip ook als je *wel* een bekend nummer hebt): als een bedrijf je tel.nr. wil weten kun je een willekeurig nummer opgeven. Ik geef dus bij (bv) een proefabonnement op een krant mijn oude, niet meer bestaande nummer. Wanneer ze dan gaan zeuren dat ze me een mooi aanbod kunnen doen voor 3 maanden, kunnen ze me niet bereiken.

Heel soms denk ik: X (ic mijn buurvrouw L.) vertrouw ik mijn nummer wel toe.
Maar ik weet mijn eigen nummer niet eens.
Dus R. gemaild of hij het me kan onthullen.
Beetje omslachtig maar alles overziend: liever dit dan ongewenste bellers (al dan niet stalkend).