Vandaag zou mijn man 65 zijn geworden als hij nog geleefd had.
We hebben het daar wel eens over gehad.
Dat wanneer hij zou stoppen met werken ik dat ook zou doen.
En dan samen gaan reizen. Of verkassen naar Utah.
Hanksville leek mij wel wat.
Hij dacht meer aan Moab.
Maar hij is dood en ik leef en ik modder wat aan.
Zo probeer ik nu ook al uren te verwerk/verdringen dat konijn Leentje dood is.
Gisteren was hij nog levendig en at – vandaag ligt hij dood in zijn kooi.
Het is te veel ellende te veel dood ineens.
Ik nader een grens of ben ik daar al overheen.
Ook werk ik. Winkel enzo.
En ik luister Radio 1 Journaal.
Met een erg mooie reportage van Joris van de Kerkhof over de herdenkingsbijeenkomst voor het jongetje Jesse.
En verder veel voetbal.
Is er misschien iemand out there die even virtueel een arm om me heen wil slaan?
Sandra zegt
Ja tuurlijk *dikke knuffel en houd je extra stevig vast*
anneke zegt
ik wel hoor, maar zou dat je opluchten ?
Hippo zegt
Au…
((((((((((( Jeanne ))))))))))))))
Hansje zegt
Veel mensen, veel armen – maar soms is virtueel dan toch erg ver weg…
anneke zegt
akelig dat L het ondanks de goede zorgen van R. toch niet heeft gered
Renesmurf zegt
* probeert iets aardigs te zeggen *
aafke zegt
((((((((((Jeanne)))))))))))
Inger zegt
((((((((((((Jeanne)))))))))))))
Aithos zegt
Geen woorden voor…..
Theo zegt
Goh, die droom heeft er natuurlijk ook mee te maken.
Er was er maar één voor jou, Jeanne. Sterkte en mooie herinneringen wens ik je.
En leuke dingen nog te doen, natuurlijk.