Sammie is hersteld.
Hij sliep vannacht op bed, hij wou eten (ook harde brokjes) en hij kwam net zelfs naar beneden voor de rosbief – ipv me uit te testen of ik die op bed zou komen serveren.

Zelf had ik vanochtend een erg mooie radio-ervaring.
Het Filiaal met Joris van de Kerkhof.
Het ging over een vrouw die hoogzwanger was en die in een Vogelaarwijk woont.
Ze was bij de verloskundige en per vraag bleek er meer mis met haar te zijn. Boulimia, borderline, zichzelf krassen, andere kinderen -tijdelijk- uit huis geplaatst.
Ze vertelde er makkelijk over maar dat was niet wat me trof. Het was de manier waarop Joris van de Kerkhof met haar omging.
Zo ‘normaal’. Zoals hij dat ook doet met kinderen (wat misschien een merkwaardige vergelijking is). Ik bedoel iets als: hij deed niet extra omzichtig.

Ik probeerde het op Fanlog te beschrijven, wat ik er zo goed aan vond. Lukte niet.
Nu probeer ik het hier en weer lukt het niet.

Wat ik nu zo jammer vind: vrijwel niemand die ik ken (in ut echt of virtueel) luistert naar het Radio 1 Journaal.
Zodat ik niemand kan vragen: hoorde jij dat ook, begrijp je wat ik bedoel – hoe zou jij het omschrijven.

Een woordvoerster van een ministerie legt Sven Kockelmann uit dat ze “bezig zijn een taxivisie te ontwikkelen”.

SV: “Een wattu??”

Sven Kockelmann over zichzelf in de vara-gids van volgende week: “Mijn expertise is het scherpe politieke interview.”

Oooh… dat was dus niet bót, dat was schérp.
He could have fooled me.

“Hallo – ik ben Kees.
Ik woon bij mijn pappa en mamma. Maar in Oost-Afrika niet.”

Aha – denk ik. Dáár logeert onze Kees dus bij kennissen van zijn ouders of bij familie of wie weet bij een stam uit de rimboe.

Maar Kees bedóelt dat in Oost-Afrika kinderen geen pappa en mamma hebben. Alleen zegt hij dat op deze manier zgn schattig nét fout kinderlijk.

Blijken die ánderen kinderen ook nog ‘de aids’ te hebben. O jee. En dat is, zegt Kees serieus “héééél erg”.

Dus moeten we geld geven. Waarna hij nog een paar keer nét fout Terre des hommus zegt en wordt gecorrigeerd door de bekende vrouwenstem met de bekende eindriedel.

Ik ben vast weer de enige die al geheel kriegel raakt door dat “maar in Oost-Afrika niet”-begin.

“… The Secret…”

MvdW (oprecht): “Wat is dat?”

Weer een dag die vliegt.

Goed begonnen met het Radio 1 Journaal en…. koffie (!). Toen boodschappen en slimme concurrenten van me zetten dan op Twitter ‘artikelen mooi inpakken voor klanten – leuk!’ – in het Engels. En geen idee óf ze zo enthousiast een hoop zitten in te pakken maar ik wantrouw het een beetje als het zo nadrukkelijk wordt gebracht. Enniewee: ik kon 1 boek posten dat ik verkocht via Boekwinkeltjes en dat deed ik in een net bubbelenvelopje en ik plakte de postzegel er mooi recht op en toen ook nog een naamstickertje en klaar.

Weer thuis: een enveloppe van Anchorman die helemaal in Leuven sQueeze voor me kocht met die Prachtige Foto’s van Rik van de Westelaken. Leuk interview ook. Maar vooral: whoa, wat een Foto’s! (zwijmel enzo)

Even was ik in de verleiding ze hier te kopiëren maar dat deed ik 1x met foto’s van Jeroen Tjepkema op Fanlog en toen kreeg ik een rekening van meer dan 500 Euro van de fotograaf zodat ik me beheers. Dat kostte een hoop me in het stof wentelende mailtjes en uiteindelijk hoefde ik niet te betalen maar moest ik wel een hoop beledigingen incasseren en dat moest écht want ‘jamaar’ leek me op dat moment niet een slimme reactie.

Intussen nog wat dieren verzorgd, zeer kort power napje gedaan, lijstje aangevuld van ’te doen’ en nu zou ik magneetjes in de Winkel kunnen gaan zetten ware het niet dat over een kwartier het Radio 1 Journaal weer begint.

Dit was maw weer een dag-die-was. (kijk trouwens even tv als je kans ziet: Rik vdW presenteert en wát een contrast met Laïla A en wat staat dat zwart-wit-grijs ‘m weer goed en heel fraai dat nieuwe kapsel)

“Haar lijden en haar dood deden in Frankrijk veel stof opwaaien” zegt nieuwslezer Onno Duyvené de Wit over de Francaise die vorige week zelfmoord pleegde nadat haar euthanasie was geweigerd.

Stof doen opwaaien. Is dat nou een vreemde uitdrukking in dit verband of komt het omdat ik er meteen een beeld bij zie: opwaaiend stof omdat iemand heeft geleden en is dood gegaan. Alsof er Vreemde Krachten in het spel zijn.

Al maanden is hij niet meer op de radio te beluisteren en nog steeds klinkt zijn stem af en toe alsof hij de baard in de keel krijgt. Of dat hij een stevige verkoudheid te pakken heeft. Presentator Sjors Fröhlich (40) en zijn doktoren zijn er nog steeds niet in geslaagd om de vinger precies op de zere plek te leggen. „Soms ben ik wel eens jaloers op die artiesten die een poliep op hun stemband hebben. Die weten tenminste waar ze aan toe zijn.”

Lees hier de rest van het interview en stuur hem daarna een bemoedigend kaartje (vindt-ie leuk, zegt-ie).

Voor Fanlog interviewde ik Andy Houtkamp.
Ik worstelde met mezelf en het artikel werd best leuk (= een ‘Jeanne-7′).

Over wat hij deed voor hij de enthousiaste sportverslaggever werd. Over zijn conflict met Louis van Gaal. Over zijn ideeën over Radio 1.
Over wel/niet boycotten van de Olympische Spelen.
Over de erg persoonlijke achtergrond van zijn motto: ‘proberen zoveel mogelijk gelukkig te zijn’.

Het artikel staat hier.
En voor mij hoeft het niet, een vriendelijk commentje.
Maar ik wéét dat Andy Houtkamp dat wel erg zou waarderen.
Daarom plies-plies-plies.

Ik zet even Cappuccino aan om te luisteren hoe het met Sjors Fröhlich is. Frank du Mosch presenteert.

De eerste beller wil het hebben over de zaak-Spijkers. Dat treft niet, want daar heeft de presentator, zegt hij, nog nooit van gehoord.

Echt niet, zegt de vrouw. Dat is die man (legt uit wat de zaak is) en dat is pás nog in het nieuws geweest.

Nou, vooruit “vaag bekend” komt het Frank du Mosch voor. Maar het is “ver weg, lang geleden” en de laatste tijd heeft hij er in elk geval niets over gelezen.

Tip voor losers die het nieuws niet bijhouden maar wel graag een actualiteitenprogramma op de radio willen presenteren: solliciteer bij de NCRV.

– Toen ik met emeritaat ging…

Mieke van der Weij: “Emeritaat?? Was u dominee? Dat doen toch alleen dominees? Nee? O. Ook hoogleraren? Ik dacht alleen dominees.”

O got 🙁

Vroeg op voor Femke en Agnes naar buiten laten, van alles voeren maar vooral: Radio 1 Journaal. Denkend: hopelijk valt het mee (de zaterdagochtenduitzending valt nl vaak tegen) en ik schrijf 2-3 makkelijke stukjes en klaar is Klara.

Maar vanaf minuut 1 is het spannend. En niet een beetje spannend maar op het puntje van de stoel zitten-spannend.

Anderhalf uur vliegen en tegelijk lijken ze wel drie uur – zo goed gevuld zijn ze.

Dus schrijf ik drie stukjes en dan nóg een stukje (waarin ik probeer uit te leggen waarom ik het goed vond) en maak ik een poll waarin iedereen kan mee-jubelen over hoe briljant het wel was.

Nu onder de douche en dan met de beentjes terug op de vloer en een te doen-plan maken.

Na mijn analyse van de ochtend-uitzending van het R1J heeft Hansje nu geschreven over de avond.

Zoals ik probeerde in dialoog te gaan met chef Bert van Slooten, probeerde zij het met presentator Govert van Brakel.

Maar waar ik een bits “het is jouw verhaal” terug kreeg, kreeg zij een uitgebreide reactie.
En liet zich daardoor (deels) overtuigen.

Wat misschien maar goed is ook anders praat er dadelijk helemaal *niemand* meer met ons.

Niks bijgesteld, alleen maar bozer geworden: ik over het Radio 1 Journaal van vanmiddag, ziehier mijn stukkie.

Me nu ook op Twigger ergerend aan ‘hoezo vrouwendag, dat is toch achterhaald’.

Het goede nieuws: A. die de boeken kwam halen viel reuze mee (en hoefde géén koffie en ook niet mijn huis, tuin of dieren zien – ze hoefde niet eens naar de wc wat wel had gemogen) en mag dus nog eens terug komen voor de dozen die niet in haar autootje pasten.

Ik zit me ongelooflijk te vervelen bij het Radio 1 Journaal (dat vandaag net zo goed Langs de Lijn zou kunnen heten) en klooi wat rond op het net.

Zo zie ik dat Rik van de Westelaken alweer een nieuw stukje voor de NOS-weblogs heeft geschreven. Erg leuk weer.

En nadat de commentjes eerst uit stonden staan ze nu ‘aan’ maar om nou bij élk stukje ‘bravo! je bent ge-wel-dig!’ te gaan commenten – dat voelt ook een beetje raar.

Half zeven op, luisteren naar het ochtend-Radio 1 Journaal dat knap vervelend is maar gelukkig presenteert Joris van de Kerkhof die me aan het slot eerst een prettige middag en dan toch een prettige ochtend wenst.

Lang gedoucht met Mieke van der Wey op de achtergrond maar dan gaat de transistor uit. Batterijen leeg. Andere worden dan eerst wat zachter, deze slaat meteen helemaal af.

Kippen en knagers gevoerd. Een klein uur met Roelof gebeld. Ook nog wat getwitterd.
Gepoogd de batterijen in de electrische tandenborstel te verwisselen en pas na bijna blaren in m’n handen (ik dacht dat hij niet goed genoeg dicht ging) ontdekt dat de nieuwe batterijen niet-opgeladen waren (denk: blozende blont-smiley).

Mijn zeven (!) kerstkaarten die nog bovenop de kast stonden te pronken opgeruimd (ze vielen me opeens op tijdens het telefoneren).

Gehoopt dat ik nog tijd had voor VK maar over een half uur begint het Radio 1 Journaal alweer en ik heb dienst dus dat lukt niet.

Bovendien wil ik ook nog kijken welke huizen in mijn buurt behalve het buurhuis vandaag Open Dag hebben.

Concl: ik schrijf deze dag af en ga lekker in klooimodus.
Cd’tjes branden misschien. Of de zegeltjes inplakken van de Plusmarkt.
Of beide.

He-le-maal geen zin heb ik in Cisca Dresselhuys dus pas om half tien zet ik De Ochtenden aan (dank je, Jaap, voor de waarschuwing).

Ik hoor naar La Cisca nog nét zeggen dat we nog veel van haar zullen horen (o got). Maar nog erger is: ze spreekt Elles de Bruin toe en zegt ‘kind’ tegen haar. ‘Kind’. Tegen iemand die midden veertig is.

Zou ze tegen Sophie Hilbrand ‘baby’ zeggen?