Vanavond opera.
En dus geen Govert van Brakel. Of liever: alleen het eerste half uur luisteren, maar dat in de auto.
En ik denk waar ik over zou hebben geschreven als ik wel thuis was geweest. En hóe.
En waarover niet: de mooie repo van Marcel Oosten over de slechtlezende kindertjes omdat ik niet goed kan schrijven over kinderen en sowieso niet goed ben in ´sfeer´.
Doe mij maar een lekker binnenlandse politiek stormpje in glas water.

Thuis direct gekeken wat Hansje heeft gedaan.
Mooi resultaat.

En ik voel het aankomen: dit wordt weer net zo moeizaam afkicken van het Fanlog als in september.
Toen deed ik de dag voor ik wegvloog van de avonduitzending het eerste uur t/m de kranten. En had ik Rob Trip zelfs nog aan toen ik Schiphol op reed.

Nu zal ik maandag de hele Govert beluisteren en loggen (en laat-ie het niet in ´n hersens halen dan vrij te nemen).
Maar Rob Trip – ach.
Een beledigde fan heeft ook haar grenzen.

Gisteravond (voor mij: laat) een vriendelijk dank-mailtje van de Ster. Met dat ik ook welkom was als ik een keer een bezoekje wou brengen aan de studio.

Teruggemaild dat ik het in beraad houd voor wanneer ik over mijn sociale angst heen ben.

Het is vast de vermoeidheid.
Maar tranen, tranen, tranen.

En ik nog denken: niet doen! Morgen zie je er niet uit. Stop met janken.

Maar klote voel ik me.
Zo moe en zo onbegrepen en zo miskend.

Al die moeite – o mijn got voor wat.
De ster heeft een mooie dag gehad. Zij heeft lof geoogst in de studio.

En ik ben alleen hartstikke moe.

Het is natuurlijk hartstikke kinderachtig.
Maar de afgelopen weken heb ik zó hard gewerkt aan het project.
En vandaag weer van kwart over vijf tot twaalf en toen weer van drie tot (straks) negen.

Felicitaties toevoegen. Beetje mailen met ´laatste nippertjes´ en ook hún stukken er nog snel mooi opzetten.

Zij is nu in de studio, heeft Govert namens het Fanlog om zes uur een taart aangeboden en hem omhelsd.
Net daarvoor belde ze me even: iedereen in de studio vond het een prachtig initiatief en wat zou het veel werk hebben gekost.
Klopt.

En even, heel even dacht ik: misschien dat die Govert mij tussen zes en zeven ook nog wel een mailtje stuurt met ´bedankt´. Meer had niet gehoeven (en hij heeft m´n adres).
Maar nee.

En het zal wel zijn omdat ik zo moe ben dat ik daar toch een beetje teleurgesteld om ben.
Oh well.

Sinds kwart over vijf zit ik nu continu ´Govert is geweldig´-stukjes op het Fanlog te zetten.
Tegen twaalven neemt zij over en dan pik ik het om drie uur weer op.

En steeds meer denk ik: goh, die Govert moet écht geweldig zijn om dit soort reacties bij mensen los te krijgen (ook al hebben we om een deel ervan moeten smeken en sleuren).

Het enige dat niet goed gaat is het Felicitatieboek.
Drie bijdragen. Das niet goed.

Dus vooruit, meisjes en jongens.
Surf naar het Fanlog, lees een paar mooie Govert-verhaaltjes en zet iets liefs in het Felicitatieboek.
Is aardig voor Govert.
En ook voor mij.

Het project was/is een giga felicitatiecampagne voor Govert van Brakel die vandaag 30 jaar radio-journalist is.
De NOS viert het niet, het Fanlog wel.
Zodat Hansje en ik zoveel mogelijk NOS-ers en ook andere journalisten die we konden bedenken hebben gevraagd om een tekstbijdrage te leveren.

Eerst druppelde het binnen. Toen gingen we er nadrukkelijk achteraan mailen: lieve X (of Y) – jij wil toch niet ontbreken? En echt, heus, zodra jij iets te vieren hebt organiseren we ook iets moois.
Toen druppelde het harder.

Daarna werd het via-via in gang gezet. En weer dáárna werd het sleuren en slijmen en toe nou en please en doe niet zo flauw en kom op, joh!

En soms waren we alleen maar hartstikke moe. Maar dan kwam er een onvoorstelbaar mooie bijdrage binnen van iemand van wie we het niet verwacht hadden en stroomde de adrenaline weer.

Hoe dan ook: dit is G-day.
En de hele G-day van twaalf tot twaalf plaatsen Hansje en ik in ploegendienst meer dan zestig mooie, lieve, opmerkelijke, verrassende stukjes.
Ook van Rob Trip.

En wil jij Govert ook feliciteren? Op het fanlog staat een Felicitatieboek.

 

Ons project staat en valt met respons.
Respons in de voorfase en respons in de werkfase.

Vandaag duurde het even want de rest van de wereld wordt traag wakker maar dan heb je ook wat.

Nu verwerken we de respons. Waarbij plannen worden geboren en aangepast en door de plee getrokken en opnieuw bedacht.

Om dan de presentatie in volle glorie op te stellen voor over twee uur en nog wat ta-da!
(waarover we nu alweer samen een uur aan het ja-maren zijn wegens andere inzichten over in mn mijn ogen zeer wezenlijke details)

Als we elkaar morgenavond om deze tijd nog niet met een hakbijl te lijf zijn gegaan zegt dat iets heel moois over onze relatie.

Ik zie sterretjes.
Ik ben nu zo moe dat ik zelfs geen fut meer heb om op het log van mijn compaan te kijken wat zij mogelijk mbt het project hint.

Nog twee nachtjes slapen.
Dan nog een dag stressen en – heb ik R. beloofd – vanaf dinsdag ben ik ook weer aanspreekbaar op andere onderwerpen dan (..)-day.

Het project vordert.
Intussen word ik lichtelijk stapelgek.
Als dat een concept is.

Concreet: er moet veel veel veel.
Gelukkig werk ik maar met 1 ander samen en zijn de misverstanden en irritaties te verwaarlozen. (soms denk ik stiekem hoeveel erger dit kan zijn)

En dan gebeurt er iets dat zo helemaal whoa! is.
En sorry maar ik moet nog even zwijgzaam zijn.

Wekker op half zes, ontbijt voor de computer en met de pen in de aanslag voor de onderwerpen die Menno Reemeijer aankondigt voor later in het Radio 1 Journaal.
O nee – hoeft niet.
Want anders dan bij Rob Trip zit ik ´alleen´.
Geen mede-loggers om de onderwerpen mee te verdelen, geen overleg. Alles is van en voor mij.

Dus zet ik in op vier onderwerpen die me leuk lijken en 1 valt wat tegen en er komt een 5e bij maar dat overvalt me en dat red ik niet meer.
Vier uur later (drie uur luisteren, dan het restant schrijven) ben ik doodmoe maar zoals dat heet ´voldaan´.

Wie denkt dat ochtend-R1J ´Rob Trip´ is en verder een paar invallers voor wanneer die niet kan zou toch eens naar Menno Reemeijer moeten luisteren.
´Wekker zetten´ hoeft misschien niet per se, maar druk eens de radio aan wanneer je tóch op bent.

Mooie uitzending van het Radio 1 Journaal vanochtend.
De uitslapers ´hadden ongelijk´ tenzij ze in de armen van een erg lief iemand lagen natuurlijk.
Rob Trip was leuk en draaide leuke plaatjes.
Prettig samengewerkt met haar.

Alleen op het laatst gaat het fout zodat we het laatste gesprekje van Rob Trip missen.
Niet erg, zeg ik (ik heb er zin in): ik luister het dadelijk wel even terug.
"Dadelijk wel even."
Tja.

Dan moet de NOS wel meewerken door de uitzending ook online te zetten.
Want anders dan de voortreffelijke redactie en de charmante presentator en de altijd leuke Lieselot Meelker lijkt de technische afdeling dus wél het paasontbijt boven ´gewoon ff werken´ te hebben verkozen.

Intussen dus maar weer Radio 10 Gold aan (want de EO is vandaag niet te harden).

Ik heb geen zin in het geschiedenisprogramma van de VPRO (gaat over Rembrandt).
En braaf als ik ben besluit ik het online R1J-programma over Europa te beluisteren.
Daarin zit een ernstige montagefout al direct in het begin – twee items dwars door elkaar.
Ik meld het aan de maker (plicht gedaan) en zoek voor het eerst in tijden Startradio weer eens op.
Tjonge, wat is dat uitgebreid!

Radio 10 Gold zal het worden.
Albert Verlinde is het.
En hij draait The lion sleeps tonight en Lola en Satisfaction voor me.

Wat is het soms heerlijk om even helemaal niets intellectueels te hoeven.
(zou ik misschien vaker moeten doen)

Dit keer geen diepte-interview op het Fanlog van het Radio 1 Journaal, maar enkele vragen voorgelegd aan tv-presentator Jeroen Overbeek over hoe het zo komt dat die tegenwoordig vaak als presentator van het Radio 1 Journaal is te horen.

Wie het leuk vindt: kijkt hier.

Hansje en ik zitten om 5 uur klaar voor het Radio 1 Journaal met Govert van Brakel.
En Hansje was gisteren in de studio en meende iets te hebben opgevangen over dat die vandaag vrij zou hebben maar ja, vrouwen blijven hopen.
Het is Astrid Kersseboom.
Van de tv.
Dus diep slikken en gotverdegotver mailen (ietsje beschaafder natuurlijk) en dan tot mijn stomme verbazing wordt het een hartstikke leuke uitzending.
Tjonge, wat is die vrouw goed.
En ´to top it off´ reageert Astrid ook nog eens binnen het uur op een mailtje van mij over wat ze daar doet en het is een heel aardige reactie.
Details hier waar ze horen.

Om half zes word ik wakker uit een droom en een innige omhelzing met een populaire presentator.
Een uur later vaar ik met Theo Verbruggen over het Naardermeer en nog een uur later vertelt Peter Rehwinkel dat hij een nachtje met Annemarie Jorritsma wil doorhalen.

Waarna mijn medefanloggers en ik druk gaan mailen over met wie *wij* graag een nacht op zo´n boot zouen zitten – om vervolgens nette degelijke berichten in het Fanlog te schrijven.
(ze moesten bij de NOS eens weten wat voor ´gesprekken´ er achter de schermen worden gevoerd terwijl wij zgn de politiek en de economie volgen)

Dan “de leukste Ochtend van De Ochtenden” waarin Bert van Slooten met Femke Halsema en nog wat mensen praat en een mooie plaat van Pink voor me draait.

Tis eigenlijk best een leuke ochtend.

Langs de Lijn staat aan in afwachting van het Radio 1 Journaal. Twee mannen praten over voetbal.

Dat is op zondag ook vaak zo.
Alleen is een van de mannen dan Govert van Brakel.

Wat een ‘stem’ verschil kan maken in overigens oninteressant behang.

41.

Ook jarig: Gloria Steinem, Sarah Jessica Parker, Aretha Franklin, Elton John.

"De leukste Ochtend van De Ochtenden is weer voorbij," kondigt Bert van Slooten (VARA) zijn prachtprogramma af.
"Morgen moet u het met de EO doen."

Mm.
Barstje in de samenwerking van de publieke omroep?

Het Rijksmuseum is op vrijdagavond open.
Radiospotje: twee bekakt sprekende ´journalisten´ die resp. Jan-Kees en Kees-Jan heten.

De gevangenissen enzo hebben binnenkort een open dag.
Radiospotje: wezenloos sprekende vrouw die naar tbs-inrichting gaat, boers pratende ("Teun, Teueun – wa hejje gedaon?") vrouw met vent die de gevangenis bezoekt, bekakt pratende man van wie de zoon in een jeugdinrichting trekt ("Marie Helène -oid- weet jij hier meer van").

Hier is over nagedacht.
Ik die zich ergert aan kakmensen is niet de doelgroep voor het Rijksmuseum.
En ik die zich ergert aan ál die belachelijke stemmetjes van justitie hoeft de inrichting kennelijk ook niet van binnen te zien.

Ok. Ik dus niet.
Maar wie dan wél?