Het Radio 1 Journaal staat aan en Marcel Oosten, ´onze man in Duitsland´, doet verslag over de "stemming die er goed in zit" en dat soort zaken. En hij babbelt lustig door en we voelen een afronding in de lucht hangen en dan een "we komen later bij je terug".

Maar dan vraagt presentator Lucella Carasso opeens of "het wel leuk blijft met die supporters" aangezien hij daar nu al een hele tijd zit.
Stilte. En het vóelt als een minuut maar het zijn in elk geval een paar heel nadrukkelijke seconden.

"Jawel, hoor!" roept Marcel Oosten dan zgn. opgetogen. En "zeg maar niks meer" lacht Lucella Carasso.
Sommige vragen kun je soms maar beter *niet* stellen.

39.

Ik heb een zwak voor een paar Radio 1 Journaal-mensen en 1 ervan is Menno Reemeijer.
Vrijdagochtend presenteert hij de uitzending. Nooit gehoord? Luisteren dan!
Door de week maakt hij reportages – altijd mooi.
Gisteren luisterde ik voor het eerst naar Langs de Lijn op vrijdag wat hij ook presenteert.

En niet alleen dacht ik: hoe krijgt die man dat voor mekaar, zoveel uren op 1 dag zo alert zijn.
Maar ook: wat doet hij dat lékker.
Swing -swing kwam uit de radio. Lekker relaxt.

Na overleg met Hansje besloten op het Fanlog een officiële ´Ode aan´- rubriek toe te voegen. En als je nóg meer superlatieven over Menno Reemeijer wil lezen moet je dus hier zijn.

Het is vrijdagmiddag dus is het Sjors Fröhlich in 1 op de Middag.
Zoals het op woensdag ´s ochtends Bert van Slooten (of Felix Meurders) is in de Ochtenden en dan ´s middags Marjolijn Uitzinger.
Leuk.

Maar opeens denk ik: hoe lang nog? Want je hoort er wel niets meer over, maar dat betekent natuurlijk niet dat het niet doorgaat, die nieuwe zenderindeling waarbij al mijn vertrouwde programma´s op het Radio 1 Journaal na verdwijnen.

En het klinkt wat dramatisch maar: onrust bevangt mij.

Vanochtend in De Ochtenden praat Elsbeth Gruteke met een Belg en ik vóel de uitdrukking voor ´nou en óf´ aankomen maar wat zegt de man? Hij zegt netjes "vast en zeker".

Net alweer een Belg, nu in het Radio 1 Journaal.
"Zeker en vast". Hij zegt het en het is een treurig item (vermiste kinderen) maar wat klinkt dat toch mooi.
Dit nog los van dat schitterende Vlaamse accent.

Joris van de Kerkhof deed voor het Radio 1 Journaal verslag van de aardbeving op Java.
Een gesprek met hem staat nu op het Fanlog.
En dat was dus het artikel waarop ik van de week zo zat te zwoegen.

KRO-radioreclame.
Over dat je allerlei programma´s gewoon van het net kan halen.
Hoe dan vraagt een niet erg snugger klinkende vrouwenstem.

Simpel, antwoordt de man (tjonge – hoe traditioneel: vrouwtje vraagt, mannetje weet raad).
Gewoon even surfen.
Maar, zegt dom grietje: "Ik ben niet erg sportief, hoor".

Wie zou zich volgens de KRO nou hierdoor voelen aangesproken?

Ik heb een (Volks)krant omdat die soms meer biedt dan de radio alléén.
Vandaag is daar weinig van te merken.
´We´ hebben iets tegen allochtonen, lees ik op p. 3 en 10% noemt zich racist.

En even denk ik dat ik de krant van gisteren moet hebben opgeslagen want dit is toch oud nieuws?
Jawel in die zin dat Marcel Oosten het er op zaterdag om zeven uur ´s ochtends al in het Radio 1 Journaal over had.
En dat onze voetbal-jonkies het EK hebben gewonnen was toch ook al bekend?

Blader – blader.
Ah – gelukkig. Toch nog iets nieuws. De recensie van de opera waar ik binnenkort naartoe ga. Met in de kop "sensationeel debuut".
En dan volgt er toch een onaangenaam verhaal rondom een smerige foto die me doet vrezen dat ik de tweede pauze niet zal halen.

Zeer ´met mate´ drinken dus maar voorafgaand aan de voorstelling.

Voor elke uitzending van het Radio 1 Journaal verdelen we het werk.
´s Ochtends ben ik als eerste op en kan dus ook als eerste kiezen ( ja, kijk – dat om half zes opstaan moet natuurlijk wel een beetje worden gecompenseerd).
Tussen de middag doe ik niet meer actief mee – ik luister alleen muziek.
Voor de avonduitzending zit ik wel weer klaar en ik verdeel de op TT gezette onderwerpen met Hansje.
Waarna nu al een week álles wat ik wil doen *niks* wordt.
Onderwerpen gaan niet door, blijken mini, zijn samenvattingen uit andere uitzendingen.

Blèh!!! denk en zeg ik.
En ik zou bijna denken dat er een *spell* op me ligt ware het niet dat ik daarin niet geloof.

Ik pleeg te blijven hangen wanneer Rob Trip om even voor negen uur het Radio 1 Journaal afsluit met een mooie (vandaag zelfs een ´prachtige´) dag en luister dan naar De Ochtenden.
Met veel plezier als het de VPRO en de VARA zijn en met wisselend genoegen bij de EO.

Soms lijkt de EO net een normale zendgemachtigde. Met een scherp politiek interview, een interessante kijk op het buitenland, een belangwekkend onderzoek.
Vandaag is het Pinksteren.
Het eerste uur gaat dus op aan een bekende Nederlander die een ´brief aan God´ schrijft en dan keuvelt over zijn belevenis van het geloof. Het buitenlanduur gaat over de zieltjes die in het buitenland worden gewonnen. En het onderzoeksuur gaat over de zieltjes die *hier* worden binnengehaald voor de Heer.

Zodat ik me afvraag hoeveel mensen nu net als ik telkens na de aankondiging van wat ons het volgend uur weer aan reli-stuff te wachten stond de knop rap hebben omgedraaid.

Vraag negen uit mijn interview met Marcel Oosten die voor Radio 1 naar het WK Voetbal gaat:

Heb je een boodschap voor al die luisteraars die niets met voetbal hebben en een sterke neiging voelen radio en tv tijdens het WK uit te laten om op cd’s en dvd’s en al dan niet goede boeken te gaan leven?

"Naar de bioscoop, lekker rustig naar Superman Returns gaan kijken!
En zeker NIET – ook NIET als voetballiefhebber, ik zou zeggen ZEKER NIET als voetballiefhebber – in een Oranjecafé tussen al die ´Oranjemalloten´ de wedstrijden gaan kijken!"

Lees hier verder.

 

 

 

 

 

Goed voornemen in Yuma.
Bij terugkeer kwa Fanlog alleen de ochtend- en de avonduitzending.
Niet de lunch (wel luisteren misschien maar niet schrijven).
En voorlopig géén interviews.

Vier dagen terug en interviewvragen verzonden aan 1 R1J-er, ze klaar gemaakt voor een andere R1J-er (die nog moet terugkeren uit ´n rampgebied).
En toen, ach, dat deed zich zo voor, ook nog wat vragen bedacht voor een van mijn favorieten die voor radio 1 naar het WK voetbal gaat wat mij de ballen (letterlijk) interesseert, dat voetbal, maar dat hoeft me niet te weerhouden er een stukje over te schrijven.

Dus mail ik wat vragen en hij antwoordt en ik vraag aanvullend en wil dan een foto van ´m in de sportschool maar die krijg ik niet maar wél op het voetbalveld (les: altijd proberen – je weet maar nooit).
Zojuist rap het stuk in mekaar gedraaid en het leest lekker weg.
Morgenochtend herlezen en toesturen ter goedkeuring. Zondag op de Fanlog-site.

De spreeuw is geland (of wat ook de Nederlandse equivalent van de Eagle is).

Gisteren itt eergisteren en vandaag goed geslapen.

Van zes tot negen een sprankelend Radio 1 Journaal dankzij Marcel Oosten. (nooit gedacht dat ik nog eens Ha! Dát is leuk! zou denken wanneer de mannenstem om zes uur *niet* Rob Trip zou aankondigen)

Overdag Winkel en nieuwe Fanlog-plannen (interviews) en om vijf uur wéér Radio 1 Journaal (nu met Govert van Brakel) en dat duurt niet tot zeven uur maar tot acht uur omdat ze de uitslag van de VVD-verkiezing meepikken.

Gat in de lucht gesprongen bij de uitslag en dat ook op het Fanlog geschreven waar zeikstraal nummer 1 uiteraard meteen over me heen valt maar ik kan wel ongeveer invullen wat hij van me vindt en waarom me ergeren dus ik lees hem niet eens.

Net even NOVA gekeken waar Jeroen Pauw niet meer van het scherm is af te slaan (nu al drie avonden presentator), dadelijk Rob Trip. En wéér de VVD.
Wat intussen zo´n onderwerp is geworden waar je als day after the night before niet omheen kunt terwijl het eigenlijk is uitgeblust.

39.

Kijk ook hier.

Over een paar uur naar bed, weer een paar uur later op en dan up, up and away!

Vanochtend bij Rob Trip eigenlijk geen zin. In hem dus.
De lunchuitzending had ik al afgezegd.
Geaarzeld over Govert van Brakel. Toch besloten ´m wel ´te doen´.

Warm bad.
En kwee nie waarom.
De stem is belangrijk. Erg belangrijk.
Maar dan dat enkele item dat ik versla en waarin hij op zgn onschuldig een heel gemene vraag stelt.
En later, hoe hij reageert wanneer een verbinding niet tot stand komt.

Conclusie: G-day heeft me gesloopt en het was ut misschien niet waard in de zin dat de Ster me daarna onder warme teksten is gaan bedelven.
Maar hij *is* leuk en goed en ik kan niet ontkennen dat ik ernstig aan ´m verslaafd ben geraakt.
(en nee – hij leest m´n log niet dus dit is een vrijblijvende ontboezeming)

Gelukkig: Sjors Fröhlich is terug.

Weten jullie trouwens dat hij volgend jaar 25 jaar op de radio zit? Dit voor wie een felicitatie-actie wil organiseren…

Laatst noemde ik Maroesja Perizonius al als nieuwe BN-er die ik toevallig ken via het Fanlog.
Vanavond treedt Inger Stokkink (andere Fanlogger) als ´kritische luisteraar´ op in de Geitenwollensokkenshow van Francisco van Jole.

En wanneer zij in het begin het Fanlog noemt doet Francisco wat badinerend over dat we alleen maar fans zijn. Maar Inger houdt vol.
En aan het eind noemt ze het Fanlog nog eens als een serieus log en dan – tjee – noemt ze zelfs *mij* als degene met wie ze morgenochtend zal loggen.

En Francisco walst er overheen maar toch.
Mijn drie seconden bijna-*fame* in een slecht beluisterd radioprogramma.
Whoa!

Vroeg op.
Voor het Radio 1 Journaal met Marcel Oosten.
En gatver dacht ik toen het al begon met JPB die de koningin feliciteerde.
Maar als het koninklijk feest ergens te genieten is blijkt dat bij het R1J te zijn.
Zoals nu dankzij R1J-verslaggever Jeroen Wielaert dwars door de TROS Nieuwsshow het zelfs voor mij geestig wordt gemaakt.
Dit itt de ongelooflijke saaiheid op de tv (even gespiekt).

Intussen moeten de bijdragers aan G-day worden bedankt.
En Hansje had een standaardtekstje bedacht maar eigenwijze ik vond dat niks.
Nee, ik vond dat iedereen een éigen mail moest krijgen. Omdat we hún tekstjes ook via individueel slijmen hadden binnen gekregen.

Met als gevolg dat ik nu tegen de dertig ´wat leuk dat *jij* hebt meegedaan – dank je!´ mailtjes zit te versturen.
En om twaalf uur dus weer het Radio 1 Journaal.

(hoezo wordt dat afkicken)

Vijf krappe uurtjes geslapen.
Niet gedroomd van mooie liefdes of hartstochtelijke minnaars.
Maar ook niet dat mensen mijn huis overnamen of dat ik weer examen moest doen of het vliegtuig miste.

Voor mijn doen goed gehumeurd uit bed gestapt.
Opeens, eindelijk zeer tevreden over G-day.

Goh, wat hebben we leuke momenten gehad. En wat een mooi resultaat.

Tegelijk het besef: dit kan dus nooit wéér.
Het is per definitie eenmalig.

Beetje jammer.
Maar we hadden een slechter subject kunnen kiezen voor onze inspanningen.