Over mezelf en andere dieren
Vanochtend leggen Greta en Klaartje keurig hun ei in het leghok.
En niet alleen zij!
Ook kleine An legt weer eens een eitje.
Knap hoor, voor een oude dame van zes jaar!
Daarom: An in het zonnetje van de camera.
Let ook eens op die heerlijk opwaaiende zomerjurken aan haar kontje.
Eergisteren haal ik Greta´s verstopte eieren weg uit de achtertuin.
Wanneer ik ´s avonds haar hok afsluit en het leghok open zie ik dat dit wéér leeg is.
Dus op naar de achtertuin waar ik niet één, maar twee eieren aantref.
Aangezien een kip maar 1 ei per dag kan leggen, betekent dit dat ook Klaartje weer legt.
De eieren zijn vér verstopt, ik kan er niet bij zonder een grijpding dus laat ik ze liggen en neem me voor ze vandaag weg te halen.
Vanochtend om kwart over zes open ik het leghok.
Dan plegen drie kippen luid protesterend (waar wás ik die drie minuten dat ze al wakker waren en naar buiten wilden?!) de tuin in te stappen.
Nu alleen Greta en An.
Ik open het deurtje en zie Klaartje ongemakkelijk half staan half zitten in het leghok.
Mm.
Net naar de achtertuin gelopen en in de verstopplek gekeken.
Drie eieren.
Daarna in het leghok: 1 ei.
De eieren uit de achtertuin haal ik vanavond in elk geval weg.
Ik aarzel over het ei in het leghok.
Vóór laten liggen pleit dat ze dan misschien denken dat dit wél een veilige plek is.
Ertegen pleit dat als een egel het ei ontdekt die weer ’s nachts in het hok kan gaan spoken.
Toch maar weghalen denk ik.
Een paar weken geleden betrap ik Greta terwijl ze in de achtertuin een ei zit te verstoppen.
Ok, dat “wordt ‘m dus niet” moet Greta hebben gedacht want vanaf dat moment legt ze weer gewoon in het leghok.
Maar niet de laatste dagen.
Zodat ik weer eens ga zoeken.
Loop met me mee naar de achtertuin.
Nog wat verder.
Kijk eens in die hoek.
Verdomd.
Even mij in de waan gelaten dat ze weer ‘gewoon’ aan de leg was met af en toe een baaldag en intussen heel sneaky weer opnieuw aan het verstoppen geslagen.
De tuin wordt ietsje groener.
Ik zie wat blaadjes aan de bomen, ik zie wat opkomen uit de bodem.
Hier bv.
Geen idee wat voor plant dit is
En al helemáál geen idee welke planten het nooit zullen redden omdat de kippen ze opvreten zodra ze de kopjes boven de grond steken.
De laatste weken vind ik steeds minder eieren van Greta.
Normaal is dat een kip 1 dag per week rust houdt.
Nu vind ik 3-4 eieren per week. Soms minder.
Ze wordt ook een dagje ouder, denk ik.
En leggen is geen must.
Net hoor ik gejammer in de achtertuin.
An.
Ik hol naar beneden, vrees dat ze wordt belaagd door een kat.
Of misschien een egel.
An staat naast Klaartje.
An jammert.
Klaartje maakt een rollend geluid.
En Greta? die zit heel sneaky en volstrekt geluidloos achter een boom een ei te verstoppen…
An staat zelden op de foto’s maar ze *is* er wel.
Ze ziet er goed uit.
Ze doet niet erg mee met de andere kipjes.
En ook niet met mij.
Greta laat mij graag stenen en houtblokken voor haar omkeren.
Gisteren heb ik ook weer wormpjes voor haar gegraven.
Ze kan het natuurlijk ook heel goed zélf.
De katten eten vaak wat slordig.
Gelukkig fungeert Greta graag als stofzuiger.
Alleen jammer dat ze in haar enthousiasme opgewekt door het bakje met melk banjert.
Wakker geworden door een ijselijk gegil.
Midden in de nacht, denk ik, maar het is al half zeven.
An! Egel!
Ik trek wat kleren aan, ren naar beneden, grijp de zaklantaarn, doe de schuurdeur open: niets.
Toch gekeken in het kippenhok waar over de bodem egeltje rondscharrelt en schrikt van het licht.
Op stok: An, dicht tegen Greta.
Doe dat nou meteen, trut, denk ik.
Je wéét toch dat wanneer je in het leghok zit er soms een egel onder je kontje kruipt.
Gewoon op stok gaan en niks aan het handje.
Ik bekijk de barricade naar de uitloop.
Zo te zien heeft egel de houtblokken uit elkaar gewrongen.
Ik haal ze weg, omdat egel nu, door mij en het licht van de zaklantaarn, erg in paniek raakt.
Weg dus met de barricade.
Waarna ik zijn reismandje inricht voor het geval hij overdag pakbaar is en ik hem kan afleveren bij een opvang.
Maar verder vandaag: geen egel.
En straks een extra houtblok tegen het gat.
Sinds egel An (en mij) een paar dagen geleden zo onaangenaam verraste heb ik een nieuwe routine.
Omstreeks vier uur kijk ik of egel zich niet in het hok heeft verstopt.
Tegen vijf uur (Klaartje en Greta gaan om kwart over vier op stok, An kruipt dan in een leghok) sluit ik de uitloop af.
Ik kijk nóg een keer goed in het hok en als ik geen egel zie barricadeer ik met steen en houtblokken de opening van het hok naar de ren.
Zo ook vandaag.
Om kwart over acht zit ik Rizzoli & Isles te kijken en denk: hoor ik dat goed? An?
Snel jas en schoenen aan en de schuurdeur open. Niets.
Terug naar de tv.
Gekrijs.
Schoenen, jas, buiten, An is in nood.
Zaklantaarn en ja hoor, An wordt wéér belaagd door een egeltje dat onder haar heerlijk pluizige warme kontje wil kruipen.
Een poging egel naar buiten te leiden mislukt dus grijp ik An (krijs!) en duw die in de schuur in een mandje van de knagers waar nog hooi in ligt.
Licht uit en An doet snaveltje toe.
Weer naar egel.
Die in de verste hoek van een leghok zit.
Klaartje en Greta hangen voorover om te kijken wat er gebeurt.
Ik besluit het zo te laten.
Of nee, toch niet: haal een houtblok weg bij de doorgang.
Dan kán egel weg.
Greta en Klaartje zullen vermoedelijk de hele nacht op stok blijven en dus niet met egel in contact komen.
Mocht het anders lopen, dan roepen ze maar.
En ren ik naar buiten.
Blijft de vraag hoe egel vanavond in vredesnaam weer dat hok is binnengeslopen.
En ook: hoe nu verder.
Ik zit boven en hoor naast het huis een ijselijk gekrijs.
Doodsnood.
Een konijn wordt verscheurd, denk ik.
Ik hol naar beneden.
Bij de konijnen is niks aan de hand.
Maar An rent als een gek heen en weer in het rennetje dat hoort bij haar hok (en dat ik elke avond afsluit omdat 1x een egel er ’s nachts binnenwandelde en twee nieuwe kippen opschrikte waarvan er 1 de tuin in vluchtte die ik nooit meer heb teruggezien).
Ik schijn in het rennetje en verdomd: egel.
Die An lijkt te achtervolgen.
Samen weer het hok in (nb An overnacht vaak in een leghok en niet op stok).
Ik manoeuvreer egel uit het hok, zie hem er onder duiken en sluit alles goed af.
Amper binnen: gekrijs.
Zelfde situatie.
Nog wat ‘gedoe’ waarna we eindigen met de situatie: egel in het leghok en An in het uitloopje.
Ik denk, laten we het dan zo maar doen vannacht, dan verzin ik morgen hopelijk die list die me nu even niet te binnen schiet.
Dus leg ik een grote steen tegen de opening van hok naar uitloop en richt voor An een mandje in om in te overnachten.
Niet ideaal maar ik weet niets beters.
Terug naar binnen: gekrijs.
An blijkt de steen omver te hebben geworpen, zit in het hok en egel probeert onder haar te kruipen.
Slim gedacht: lekker warm zo’n kip, warmer dan hooi.
Met een stok egel met zachte drang uit het hok gewerkt en An binnen gehouden.
Toen de doorgang góed afgesloten met een steen en drie houtblokken.
Als egel nu nog in het hok kan komen moet hij door muren (eerder kroop hij denk ik onder de niet tot de grond sluitende randen van de uitloop door).
Niet alleen An zal vannacht slecht slapen.
Ik ook bedoel ik.
Van egel weet ik het niet.
Om half elf stap ik de schuur in om Greta naar buiten te laten.
Greta glipt langs me heen en rent naar de kamer.
In een mooie rechte lijn, aan zwalken doet ze niet meer.
Ik zet buiten vers water neer, strooi graan en werp nog wat lekkernijen.
Na tien minuten breng ik Greta met zachte drang (= opdrijvend, niet ruw vastgrijpend) naar buiten.
Daar eet ze wat van de boerenkool die ik laatst liet vallen.
Verderop reageert Klaartje door (ik denk: zorgzaam) te doen of ze een worm heeft gevonden die ze Greta aanbiedt.
Zoals hanen plegen te doen.
Greta loopt erheen.
En vliegt haar aan.
Wat was dát nou?
Orde herbevestigen? ‘Topkip is weer thuis’?
Of was Klaartje helemaal niet lief bezig maar bedoelde ze met dat ‘wormpje aanbieden’: ik ben een soort haan en dus de baas?
In elk geval weet ze na 1 uithaal weer precies hoe het zit.
Aan An besteedt Greta geen aandacht.
Soms heeft het de laagste in de pikorde zijn ook voordelen.
Hierna doet Greta waarnaar ze denk ik al weken verlangt: ze neemt een uitgebreid zandbad.
Misschien zou nog wat extra dagen binnenblijven Greta goed doen.
Ivm veren groeien.
Maar al twee dagen zie ik haar wanneer ik de schuur binnenkom voor de buitendeur staan.
Ze maakt rollende geluidjes. En kijkt richting het raam.
Eenmaal in de kamer (tja, waar moet ze anders heen als ze een uitstapje wil maken) reikt ze de hals om een glimp op te vangen van dáár. Buiten dus.
Helemaal perfect in de veertjes zit ze nog niet.
Maar ze werkt eraan.
Toegewijd pulkend aan de pennen.
Zodat ik denk dat het nét kan: morgen naar buiten.
Nog één nachtje slapen, vrouw.
Vanochtend wil Greta zich even vertreden in de keuken.
Nee! hier is ze niet dood neergevallen – ze is zich aan het reinigen.
Ze wil ook wel wat eten, maar niet veel.
Al snel gaat ze maar zo’n beetje staan te staan.
Na een kwartiertje heeft Greta het wel weer gezien in de keuken.
Intussen heb ik in de schuur haar mandje verschoond want daarin heeft ze vannacht natuurlijk gepoept.
De rest van de dag is Greta niet meer te verleiden om zich te vertreden.
Ze blijft zitten in haar mand.
Wel wil ze uit de hand wat rosbief eten.
En tartaar.
Verder zit ze haar zieltje in lijdzaamheid te bezitten.
Greta vindt het helemaal NIKS in de schuur.
Ze blijft in haar doosje zitten ipv rond te scharrelen en te eten.
Eigenlijk net als een jaar geleden.
Ga nu lekkere hapjes voor haar halen en Greta dan maar af en toe in de woonkamer laten.
Omdat ze dat wél leuk pleegt te vinden en dan tenminste wat eet.
