De echo-expert zag dat het echt een tumor was en: een grote.
7×7 cm. Die tegen alle organen aandrukte zodat het erg pijn moest doen.
De tumor was ook aan het bloeden.
Dus: direct opereren. Andere operatie-afspraken werden afgezegd.

De tumor, die op de milt zat, is verwijderd.
Maar Loki heeft veel bloed verloren. Hij kwam ook moeilijk uit de narcose.
Omdat de dierenarts zelf ’s nachts geen personeel heeft dat kan controleren, heb ik Loki moeten brengen naar een kliniek waar ze Intensive Care doen. Elk uur wordt het dier gecheckt.

Ik probeerde de dierenarts te verleiden tot de garantie dat Loki weer helemaal beter wordt.
Dat wou ze niet doen.
Ze raadde me zelfs af het voer dat ik bij ze had besteld voor de ruggewervels te betalen.
Voor het geval hij dood gaat.

Gisteren was het precies vier jaar geleden dat Loki hier kwam wonen.
Dat had ik graag met hem willen vieren.
Maar toen we ook gisteren voor zijn APK bij de dierenarts waren, voelde die een bult.
Dus: röntgenfoto.
En daarna: echo.

Helemaal duidelijk is het nog niet maar vermoedelijk is het een tumor.
Morgen gaan we naar iemand die heeft doorgeleerd voor echo’s maken en ze interpreteren.

Opereren?
Ze raden het me af.
Beter: zo doorleven zolang Loki het leven nog leuk vindt.

Er is ook nog iets met zijn ruggewervels waarvoor hij nu aangepast eten gaat krijgen. Wat dat precies is, is een beetje langs me heengegaan na het bericht over de tumor.

Vannacht hebben we veel geknuffeld.

Ik kijk graag naar dierenprogramma’s.
Mijn favoriet is Dr. K.’s Exotic Animal hospitalop National Geographic.
Daar was een maand geleden ook een dokter uit Alaska (die na twee weken weer verdween) en toen kwam hondentemmer Matt. Althans, ik dénk dat hij zo heette – ook hij was na twee weken weer weg.
Zodat er nu een hoop Dr. Pol is én de Dog Whisperer.
Wat ik opneem zodat het als een half-behang kan dienen wanneer ik werk aan een legpuzzel.

Op de Dog Whisperer ben ik wat uitgekeken.
Er wordt heel veel herhaald zodat veel me bekend voorkomt.

Afgelopen zaterdag (dat is mijn opneemdag) neem ik ook twee afleveringen van Dierenspreekuur op SBS op.

Nu komt het.
In Dokter Pol zitten regelmatig katten. Die blazen en krijsen (en krabben maar dat doet er nu minder toe). Wanneer Loki beneden is, geeft hij dan geen sjoege.
Toen ik gisteren Dierenspreekuur keek met Nederlandse katten die tekeer gingen, schrok Loki op.
Wáár is die kat? op de trap? onder de trap? misschien toch buiten?

Er zat niets anders op: telkens wanneer een Nederlandse kat in beeld kwam, moest het geluid uit.

Tien jaar geleden ging Ramses Shaffy dood.
Hij was een van mijn helden-zangers toen ik jong was.

Een paar decennia geleden haalde ik in het Gooi een jong, rood katje op.
Zodra ik het zag wist ik al: ik noem hem Sammy.
Het katje was heel bang.
De rit naar huis duurde wel een uur.

Ik zong voor hem: “Hoog, Sammy, kijk omhoog, Sammy!”
Niet dat het katje daar veel aan hád.
Maar je moet toch wát als mens die probeert een klein katertje een beetje gerust te stellen.

Voordat ik naar Amerika ging, liet Loki al vaak een restje van zijn Sheba staan.
Dat gaf ik dan de volgende dag aan de kippen die er gek op zijn en die het niet erg vinden als het al is ingedroogd.

Toen ik terugkwam, was dat erger geworden.
Hij begon met het aflikken van de saus, liep weg, at een paar brokjes en liep opnieuw weg.
Soms at hij later op de dag nog wat, maar vaak at hij de portie nog niet half op.
(kippen blij natuurlijk)

Maandag bezochten we de dierenarts.
Die onderzocht mijn kleine man en stelde vast dat het vérder prima met hem gaat, maar zijn achterste kiezen moesten schoongemaakt.
Het tandvlees achteraan was ook ontstoken.

De dierenarts beloofde me dat wanneer hij na het spreekuur ging opereren, Loki als eerste aan de beurt zou zijn. Ophalen? dat kon tussen 1 en 8 uur.
Kon het ook eerder? Vooruit – half 1.
En misschien nóg eerder, dan zou de assistente me bellen.
Het telefoontje kwam om kwart voor 12.

Thuis waggelde Loki helemaal groggy uit het mandje.
Ik maakte diverse fijne, warme plekjes voor hem bij drie verwarmingen: kussens, handdoeken.
Maar Loki wou de (open) trap op. Ik achter hem aan, klaar om hem op te vangen mocht hij tussen de treden dreigen te glijden.
Het ging goed.
Dit is een foto van Loki van die avond (nog behoorlijk suf)

Dit is de volgende ochtend maffend op bed op een warme ochtendjas van mij

Echt goed eten deed hij toen nog niet. Vreemd genoeg (vind ik) wél harde brokjes van Royal Canin, maar nog steeds moeizaam doen met Sheba.

Gisteravond legt hij een mini muisje voor me neer, mept het wat in het rond en gaat dan weer op bed slapen.
Vanochtend wil ik het muisje opruimen maar het is wég.
Het was echt dood. En het wás er wel (ik nam een slechte foto).
Dus moet Loki het later alsnog hebben opgegeten.
Knappe man!
Vanochtend eet hij zijn Sheba ook *bijna* op.

tot dinsdag wanneer de handchirurg kleine sneetjes in mijn pink gaat maken om de Dupuytren ieg tijdelijk een halt toe te roepen.
Daarna moet ik een half jaar elke nacht een spalk dragen én oefeningen doen om te voorkomen dat het meteen weer terug komt. Na een aantal jaren terugkomen kan sowieso.

Ik weet niet hoe erg ik belemmerd zal zijn in de dagen na dinsdag.
Zal ik nog kunnen puzzelen? Of pas weer in het volgende weekend?
Ik besluit het er vandaag nog van te nemen.

Maar dan komt dat onvermijdelijke moment dat ik even naar de computer loop om mijn mail te checken en ja! daar ligt mijn lieve Loki-man.

Ik heb dit plaatje altijd erg leuk gevonden.

Loki legt ook zijn pootjes op mijn gezicht wanneer we ’s ochtends vroeg nog wat vrijen voordat we opstaan.
Ik heb het opgezocht: pootjes op je gezicht betekenen “dit vrouwtje is van *mij*”.

Vanochtend was het weer gezellig vrijen en ‘ja hoor, doe maar’ zei ik tegen de lieverd toen hij de pootjes op mijn wangen drukte.

Hij heeft het er niet om gedáán, maar nu zie ik er dus zo uit.

Bij de Plusmarkt deed de caissière alsof ze *niet* dacht dat ik door een man was geslagen.

De storm van vorige week was dodelijk voor de Guldenroede in mijn tuin. Vrijwel alles hing scheef of lag plat. Aan de al te weelderig groeiende hop mocht ook wel wat gedaan.

Vandaag was de tuinman hier.
Hij deed goed werk maar ik moet wennen aan de kale tuin.
Zelf ging ik later nog de omgevallen smeerwortel te lijf.
Dit alles in de hoop dat de komende weken alles zich weer zo’n beetje herstelt.

Het was hard werken.
Vooral voor de tuinman maar ook wel voor mij.

Dit alles onder het toeziend oog van Loki.