Het gaat niet zo goed met me.
Wat ik natuurlijk al wist maar wanneer het op goed geluk ‘opera’ aanklikken in de Mediaplayer ‘Addio del passato’ oplevert wat een giga huilbui triggert ben ik kennelijk over die grens aan het gaan die niet verstandig is.

Casta diva is het volgende nummer – wat ‘gewoon mooi’ is maar ook dat is janken geblazen dus weg met de opera.
The Bangles zullen het zijn.
‘Where were you when I needed you’ – en de geluidskwaliteit is nog beter ook.

Iets vrolijks dan.
Vanochtend voor de dierenarts belde en ik nog dacht dat zolang er geen slecht nieuws was er ook best goed nieuws kon komen zag ik opeens dat er ergens afgelopen zomer naar dit weblog was gelinkt.

Het was een Amerikaans log. En omdat ik niet wist dat Kyle een mannennaam was dacht ik eerst dat het een vrouw was (geen idee waarom, nam het zomaar aan).
Deze Amerikaan was in juni in Amsterdam voor La Commedia en ik geloof dat hij ermee te maken had. Artistiek.
Onderin zijn stukje schrijft hij dit: “I found a blog post in Dutch from someone who (according to the Google Translator) didn’t understand a bit of it, but loved it anyway. That’s the only way to experience it in my opinion.”
Dat sloeg op mij.
Hier staat zijn stukje.

We (nou ja) hadden het hier laatst over of je (=ik) bravo wou.
In mijn geval voor wat ik schrijf.

Kim (mn) zei: onzin. Je doet wat je doet en het is je werk (wat hier en op Fanlog eigenlijk niet zo is maar ok). En iedereen die z’n werk doet moet niet zeuren om ‘bravo’.

Ik luister de laatste dagen vaak naar de musical Applause met Lauren Bacall.
Er zit een liedje in (en volgens mij zit dat in veel meer musicals en films – Chorus Line?).
Over dat wanneer je optreedt en je hoort applaus: dat er dan iets met je gebeurt.
Dat wil je nog eens, dat wil je vaak. Dat heb je nódig.

Ik denk niet dat ik het nog nodig heb.
Eigenlijk kreeg ik het nooit erg vaak.
Wel een paar prijzen (met als meest ergerlijke de twééde prijs waar ik vond dat ik de eerste had verdiend).
Maar ik schreef vooral in de Volkskrant terwijl mijn omgeving NRC las.
Dat leverde dus zeer zelden: ‘goh, wat een goed verhaal in de krant van gisteren’ op.

Enniewee.
Zo voor me uitzeurend dacht ik: zou Lauren Bacall nog leven?
Antwoord: ja.
En vorig jaar woonde ze een feestelijke opening (film) bij.
Ik vind deze foto met veel reacties die neerkomen op: gatver oud wijf, jouw tijd voor een decolleté is al láng voorbij! Gruwel!
Met 1 reactie: ziet er toch niet gek uit voor in de tachtig.
Want inderdaad: ze is van 1924.
You go, Lauren!
(Applause, applause, applause!)

Nog ’te doen’ voor vandaag: een grote kan sap persen.
Mengsel van sinaasappel en grapefruit. Zodat ik elke dag een groot glas heb bij m’n ontbijt.

Een rotklus vind ik dat altijd zodat ik probeer het te doen ’tijdens’ iets.
Tijdens leuke radio of tijdens leuke televisie. Wat er vandaag niet is.

Máár, denk ik: ik kreeg van M. een dvd met Grey’s Anatomy deel 3 die ik nog niet zag.
En ik ga nu niet makkelijk die in de PC schuiven maar uitvogelen hoe de DVD-speler werkt (inderdaad: geen idee).

Eerst de DVD-speler aangesloten (die lag af-gesloten omdat hij anders steeds ‘zomaar’ het beeld overnam). DVD erin. Beeld: kies uit de taal. Standaard = Duits.
Ik pak de afstandsbediening die niet werkt. Ik geef ‘m verse batterijen. Nog steeds: niet werkt.
Geen sjoege, geen glimpje rood licht, niks-nada.
Ik druk wanhopig op de DVD-speler zélf.
Niks.
Ik voel me een ongelooflijke oen en het enige dat me weerhoudt van uitroepen ‘had ik maar een mán!’ is dat alle mannen die ik hád nog stukken stommer waren met computers dan ik.

Ik keek Law & Order (’n beetje – ik zag de aflevering al eerder).
Ik zag The Closer (erg mooi – dit is 1 van de beste series).
Ik keek ook nog Cold Case (ook goed, als serie, deze aflevering was iets minder).

En toen begon ik in Criminal Intent en wat me de hele avond al ergerde: alle reclames tussendoor en dan heel langdurig – het werd me nu teveel.

Tv uit dus.
Wel balen.
En ik heb er geen verstand van maar moet dat nou? Elke tien minuten ook weer tien minuten reclame?

Ik keek House en toen was er de zoveelste commercial break en ging ik zappen en belandde in een film die deed denken aan, hoe heet-ie ook weer, die musical met al die mooie jonge mensen die dansen en het dan wel en ook niet worden.
Alleen moeten al snel de topjes uit en zie ik perfecte kleine omhoog wijzende borstjes. En daarna gebeurt er nog het een en ander en (gids erbij gepakt): het blijkt Showgirls van Paul Verhoeven te zijn.

Wat ik niet uitkijk.
Wegens ‘vroeg weer op’- nu nog wel.
Ik had nog mailtjes willen beantwoorden.
En boeken willen invoeren.
En pakjes willen inpakken.

Wat ik vooral wil: rust in mijn hoofd, geluk in mijn ziel.
Mooie nachtelijke dromen zouden ook wel leuk zijn trouwens.

Vanavond wou ik nog wat dingen doen o.a. artikelen scannen maar Sammie ligt op de scanner.
En eigenlijk ben ik hartstikke moe en ik overweeg: cd’tjes branden.
Ik ga via de Verkenner naar waar die mogelijk staan en zie opeens (NEW)I: cd-romstation.
Klik. Klik.
O ja, dat is waar The Closer in zit waarvan ik nu de afleveringen op mijn PC kan bekijken. En eergisteren ook deed.
Maar wat zie ik daar onder?
Gedeelde afbeeldingen, gedeelde muziek, gedeelde video, hits?
Klik op de muziek.
Voorbeeldafspeellijsten.
Mm.
Klik.
Hele lijst met o.a. Fresh tracks en Tracks yet to be played.
Op goed geluk aangeklikt: Listen to late at night. Waarmee ik meteen in mijn ziel duik.
Move over darling. China in your hand. Hell=other people.
Mijn PC weet meer van mij dan ikzelf lijkt het soms.

Ik had een paar weken een poll staan over Grey’s Anatomy maar dat vonden jullie niet veel.
Bijna het meest aangevinkt werd zelfs ‘ik kijk er nooit naar’.

Om half negen is op Net 5 een aflevering van The Closer, een andere favoriete serie van mij.
De aflevering die dan wordt uitgezonden is de aflevering die mij naar de strot greep en waardoor ik aan de serie verslingerd raakte.
Gaat over een autistische jongen.
Kijk-tip.

Soms wil een vrouw iets weten dat volstrekt onbelangrijk is maar dat weten, dat is urgent. En dan is er gelukkig Brenda Reyne die mijn vragen kan beantwoorden en ontstaat de volgende stroom aan informatie.

J: waarom zijn Brooke en Eric opeens getrouwd?
ik zag het in de overzichtjes in de vara-gids.
met wie is Ridge dan nu?

Br: Ridge is weer met Taylor die uit de dood is opgestaan. ( Ze lag onder toeziend oog van sheik Omar x aantal jaar in coma).
Brooke is weer met Eric om Bridget te overtuigen dat er niks(meer) tussen haar en Nick is, met wie Bridget ondertussen getrouwd is en van wie ze een kind vewacht.

J: wie verwacht er een kind van Nick?
Bridget of Brooke?
en waarom trouwt Eric dan met Brooke?

Br: Bridget verwacht een kind van Nick.
( Bridget=dochter Brooke)
Ze (Brid) wilde niet meer verder met Nick, ondanks kind, omdat ze weet van de gepassioneerde liefde tussen Brooke en Nick. Maar Brooke stelt nu Bridget’s geluk boven alles. En trouwt daarom snel met Eric, zo van “kijk Bridget, ik ben helemaal over Nick heen and am going on with my life.”

J: maar waarom trouwt Eric dan met Brooke?
ik dacht dat die weer heel innig was met Stephanie?

Br: die zijn helemaal in onmin geraakt (E en St), diepe diepe haat. St ligt er helemaal uit, bij iedereen, behalve bij Bridget en Taylor.
en Eric sjanst met die ander, hoe heet ze ook al weer, de ex van Marrone, Jacqueline, maar Brooke heeft hij nooit kunnen vergeten.

Maar ik heb het al verder gezien, en dan is het al weer uit tussen E en Brooke. en probeert hij het weer met Jacqueline, en blijkt Stefanie de erfgename van Forrester Creations, en heeft ze het management ter hand genomen, en vernedert Eric daarmee. En stormen ze constant woest door de gangen. En wil Jacqueline niet, want zegt ze:  waar haat is is liefde. En zie ik E en St wel weer bij elkaar komen.

Heftig was Grey’s Anatomy vanavond.
Het ging over integriteit en dood en liefde.
En ook nog over de hond Doc die moest inslapen.
Toen het afgelopen was, was ik emotioneel gevloerd.
Ik keek nog even naar House (aflevering die ik al had gezien) maar die greep niet.

Wat een mooie serie is dit.
Raar dat hij me tot een maand of zo geleden totaal ontging.

Ik doe het er echt niet om: kijken of ik Laïla Abid kan betrappen op een fout.
Sterker: wanneer ik zie dat zij nieuwsleest zet ik de tv meestal weer uit.

Maar nu net, precies kwart voor 12 kijk ik toch even.
En hoor haar binnen een halve minuut al zeggen dat chlaMAdya de meest voorkomende geslachtsziekte is.

Zucht maar weer.

We zijn uitgewoeld met Jeroen Overbeek en Ronald Plasterk en gaan over tot de orde van de/mijn dag. Elke avond half acht Grey’s Anatomy (en nu maar hopen dat het niet stopt met de Spelen).

Wie vind jij het leukst? Je mag per keer drie personen kiezen. Je mag het toelichten in de commentjes hieronder.

En je kunt uittesten op wie je zelf het meest lijkt en dat ev. óók hier vermelden (ik was zelf nogal verrast over mijn uitkomst).

Wat een ontzettend leuke man is Ronald Plasterk!
Daar zou ik wel meer dingen mee willen doen dan door het haar woelen (glas wijn drinken, pizza eten etc).

En die Bas Heijne – ik geef toe dat ik hem niet uitkijk tot het einde maar de anderhalf uur die ik zag vond ik niks.

In elk geval was er geen ‘klik’.