Eva Jinek in de mix
Eva Jinek bij DWDD
NOS-Meisje (met boobies en een moeder)
I Puritani
R. en ik waren naar I Puritani.
De recensies leken veelbelovend. De kritiek was dat het wat ouderwets was. Maar de Operastichting is zo vaak zo raar modern (traditionele opera’s die spelen in gevangenkampen of gekkenhuizen) dat ik dacht: ha, lekker, gewoon opera zoals het hoort.
Het bleek meer: opera zoals het op z’n meest traditioneel kan zijn.
Met acteren met grote gebaren, sterren die vooral met zichzelf bezig zijn, zeer rudimentair acteren, een diva die een paar keer extreem hard krijst (wat dan voor emotie moet doorgaan).
De muziek van I Puritani is wel mooi. Erg mooi. Ik kan ‘m dromen.
Ooit draaide ik de LP heel vaak.
Om kwart over tien ging ik weg. Iets voor elf was ik thuis.
Achter de deur stonden Sammie en Guus.
Ik hoefde niet zoals anders Eebje te gaan wekken. Eebje die wanneer ik het laat maakte vast naar bed ging, zich erbij neerleggend dat eten er die avond blijkbaar niet in zat.
Nellie McKay – Feminists
Nellie McKay – Ding Dong (did I tell you my cat died?)
Lauren Bacall – But alive (uit ‘Applause’) I love her!
DVD via Marktplaats
Ik wou per se The Mentalist hebben.
Een loglezer was zo aardig me die te sturen maar hij kwam niet aan.
Toen dacht ik: ik kan ‘m vragen (tegen betaling) aan iemand van wie ik weet dat die ‘m óók heeft.
Maar die zou dan ‘ja’ hebben gezegd en geen of weinig geld hebben willen accepteren dus dacht ik: laat ik het maar gewoon (soort van) officieel doen.
Marktplaats dus.
Waar hij een aantal keren werd aangeboden en waar ik degene eruit pikte die me nog het minst onbetrouwbaar leek.
Het aanbod was ‘met menu’ waaronder ik verstond: een lijstje met afleveringen, op z’n minst de titel, mogelijk een korte inhoud.
Vandaag krijg ik drie cd’s/dvd’s. In een luchtkussenenvelopje zonder enige bescherming – stom toeval dat ze ongebroken zijn aangekomen.
Geen menu.
Dus kijk ik op Marktplaats hoe het er ook weer stond.
Maar de advertentie is weg. Net als alle andere advertenties waarin The Mentalist werd aangeboden.
Ik probeer ‘Californication’. Niets. En ‘The Closer’. Ook niets.
Grey’s Anatomy dan? Ja! Die wel!
Voor érg leuke prijzen (€ 29,50 voor alle 5 seizoenen).
Maar: die ‘leuke’ advertenties zijn wel allemaal van vandaag.
Zouden ze morgen weer zijn verwijderd?
Moet ik nu mijn slag slaan?
Of ben ik dan hartstikke strafbaar bezig?
(waar is die strafrechtjurist die alles zo helder op een rijtje kan zetten? Ernst??)
Optrekken bij de schouders
Het gaat niet zo goed met me.
Wat ik natuurlijk al wist maar wanneer het op goed geluk ‘opera’ aanklikken in de Mediaplayer ‘Addio del passato’ oplevert wat een giga huilbui triggert ben ik kennelijk over die grens aan het gaan die niet verstandig is.
Casta diva is het volgende nummer – wat ‘gewoon mooi’ is maar ook dat is janken geblazen dus weg met de opera.
The Bangles zullen het zijn.
‘Where were you when I needed you’ – en de geluidskwaliteit is nog beter ook.
Iets vrolijks dan.
Vanochtend voor de dierenarts belde en ik nog dacht dat zolang er geen slecht nieuws was er ook best goed nieuws kon komen zag ik opeens dat er ergens afgelopen zomer naar dit weblog was gelinkt.
Het was een Amerikaans log. En omdat ik niet wist dat Kyle een mannennaam was dacht ik eerst dat het een vrouw was (geen idee waarom, nam het zomaar aan).
Deze Amerikaan was in juni in Amsterdam voor La Commedia en ik geloof dat hij ermee te maken had. Artistiek.
Onderin zijn stukje schrijft hij dit: “I found a blog post in Dutch from someone who (according to the Google Translator) didn’t understand a bit of it, but loved it anyway. That’s the only way to experience it in my opinion.”
Dat sloeg op mij.
Hier staat zijn stukje.
Applaus
We (nou ja) hadden het hier laatst over of je (=ik) bravo wou.
In mijn geval voor wat ik schrijf.
Kim (mn) zei: onzin. Je doet wat je doet en het is je werk (wat hier en op Fanlog eigenlijk niet zo is maar ok). En iedereen die z’n werk doet moet niet zeuren om ‘bravo’.
Ik luister de laatste dagen vaak naar de musical Applause met Lauren Bacall.
Er zit een liedje in (en volgens mij zit dat in veel meer musicals en films – Chorus Line?).
Over dat wanneer je optreedt en je hoort applaus: dat er dan iets met je gebeurt.
Dat wil je nog eens, dat wil je vaak. Dat heb je nódig.
Ik denk niet dat ik het nog nodig heb.
Eigenlijk kreeg ik het nooit erg vaak.
Wel een paar prijzen (met als meest ergerlijke de twééde prijs waar ik vond dat ik de eerste had verdiend).
Maar ik schreef vooral in de Volkskrant terwijl mijn omgeving NRC las.
Dat leverde dus zeer zelden: ‘goh, wat een goed verhaal in de krant van gisteren’ op.
Enniewee.
Zo voor me uitzeurend dacht ik: zou Lauren Bacall nog leven?
Antwoord: ja.
En vorig jaar woonde ze een feestelijke opening (film) bij.
Ik vind deze foto met veel reacties die neerkomen op: gatver oud wijf, jouw tijd voor een decolleté is al láng voorbij! Gruwel!
Met 1 reactie: ziet er toch niet gek uit voor in de tachtig.
Want inderdaad: ze is van 1924.
You go, Lauren!
(Applause, applause, applause!)
Meisjes met lange benen in zwarte pakjes (Triana)
Triana keek ik (nog) niet.
Wel hoorde ik erover.
Gisteren in de Minuut ergernis van Olga Zuiderhoek.
En ik las erover in de tv-rubriek van Jean-Pierre van Geelen in de Volkskrant.
Dat er meisjes in korte rokjes achter een gast staan
Idioot.
Vandaag zap ik erin. En zie dat er niet twee meisjes maar een groot aantal daar net achter de sprekers staan.
Leeftijd 18-25, slank, lang, rokjes tot nét onder de string, décolleté.
Ze staan decoratief te zijn.
En ze houden iemand uit het publiek die iets mag zeggen een microfoon voor.
Dan glimlachen ze alsóf ze iets begrijpen van wat zich in het gesprek voordoet.
Mogelijk is dat ook zo. Dat ze iets begrijpen.
Maar een vrouw die als stuk vlees met blote benen op tv stil gaat staan te wezen alleen als decorstuk, die *is* niet slim.
Dus 99,9% kans dat ze gewoon reageren op een gebaartje vanuit de coulissen: nu ‘begrijpend glimlachen’.
het zal toch niet…
Nog ’te doen’ voor vandaag: een grote kan sap persen.
Mengsel van sinaasappel en grapefruit. Zodat ik elke dag een groot glas heb bij m’n ontbijt.
Een rotklus vind ik dat altijd zodat ik probeer het te doen ’tijdens’ iets.
Tijdens leuke radio of tijdens leuke televisie. Wat er vandaag niet is.
Máár, denk ik: ik kreeg van M. een dvd met Grey’s Anatomy deel 3 die ik nog niet zag.
En ik ga nu niet makkelijk die in de PC schuiven maar uitvogelen hoe de DVD-speler werkt (inderdaad: geen idee).
Eerst de DVD-speler aangesloten (die lag af-gesloten omdat hij anders steeds ‘zomaar’ het beeld overnam). DVD erin. Beeld: kies uit de taal. Standaard = Duits.
Ik pak de afstandsbediening die niet werkt. Ik geef ‘m verse batterijen. Nog steeds: niet werkt.
Geen sjoege, geen glimpje rood licht, niks-nada.
Ik druk wanhopig op de DVD-speler zélf.
Niks.
Ik voel me een ongelooflijke oen en het enige dat me weerhoudt van uitroepen ‘had ik maar een mán!’ is dat alle mannen die ik hád nog stukken stommer waren met computers dan ik.
Tv
Ik keek Law & Order (’n beetje – ik zag de aflevering al eerder).
Ik zag The Closer (erg mooi – dit is 1 van de beste series).
Ik keek ook nog Cold Case (ook goed, als serie, deze aflevering was iets minder).
En toen begon ik in Criminal Intent en wat me de hele avond al ergerde: alle reclames tussendoor en dan heel langdurig – het werd me nu teveel.
Tv uit dus.
Wel balen.
En ik heb er geen verstand van maar moet dat nou? Elke tien minuten ook weer tien minuten reclame?
Botox?
Voor de tweede keer deze week zie ik Margriet Wesselink het Journaal in 60 seconden presenteren – en opnieuw: zonder enige expressie.
Zodat ik denk: botox?
Maar volgens mij is ze amper 30 dus dat zal wel niet.
Zappen
Ik keek House en toen was er de zoveelste commercial break en ging ik zappen en belandde in een film die deed denken aan, hoe heet-ie ook weer, die musical met al die mooie jonge mensen die dansen en het dan wel en ook niet worden.
Alleen moeten al snel de topjes uit en zie ik perfecte kleine omhoog wijzende borstjes. En daarna gebeurt er nog het een en ander en (gids erbij gepakt): het blijkt Showgirls van Paul Verhoeven te zijn.
Wat ik niet uitkijk.
Wegens ‘vroeg weer op’- nu nog wel.
Ik had nog mailtjes willen beantwoorden.
En boeken willen invoeren.
En pakjes willen inpakken.
Wat ik vooral wil: rust in mijn hoofd, geluk in mijn ziel.
Mooie nachtelijke dromen zouden ook wel leuk zijn trouwens.
Opera en echte liefde
R. en ik aten pizza in de pizzeria tegenover de Stopera.
Het vriendelijke meisje dat bediende gooide eerst bijna de drank over ons heen en kon mijn ‘een pizza frutti di mare’ niet noteren maar wou liever het nummer weten “want dat is makkelijker”.
De pizza was lekker.
Daarna gingen we naar Boris Godoenov. De zaal was laaiend enthousiast.
Ik vond er niets aan, maar dat kan ook komen omdat ik verschrikkelijk moe was.
Ik kon mijn ogen nauwelijks open houden en soms zelfs helemaal niet.
Tweeëneenhalf uur vond ik érg lang zonder pauze.
Vlak voor ik thuis weg ging zag ik Bugs en Snuf gezellig zitten cuddlen.
Ik kiekte ze met het toestelletje dat meestal niet zo scherp fotografeert. Deed het ook nu niet.
Maar ik word heel vrolijk van dit soort kiekjes.
Laïla Abid:
“De kredietcrisis leidt tot een verslechtering op de huizenmarkt.
Daardoor dalen de huurprijzen.
De huizenprijzen.
Pardon.”
Ziel, verstopt in PC
Vanavond wou ik nog wat dingen doen o.a. artikelen scannen maar Sammie ligt op de scanner.
En eigenlijk ben ik hartstikke moe en ik overweeg: cd’tjes branden.
Ik ga via de Verkenner naar waar die mogelijk staan en zie opeens (NEW)I: cd-romstation.
Klik. Klik.
O ja, dat is waar The Closer in zit waarvan ik nu de afleveringen op mijn PC kan bekijken. En eergisteren ook deed.
Maar wat zie ik daar onder?
Gedeelde afbeeldingen, gedeelde muziek, gedeelde video, hits?
Klik op de muziek.
Voorbeeldafspeellijsten.
Mm.
Klik.
Hele lijst met o.a. Fresh tracks en Tracks yet to be played.
Op goed geluk aangeklikt: Listen to late at night. Waarmee ik meteen in mijn ziel duik.
Move over darling. China in your hand. Hell=other people.
Mijn PC weet meer van mij dan ikzelf lijkt het soms.
The Closer
Ik had een paar weken een poll staan over Grey’s Anatomy maar dat vonden jullie niet veel.
Bijna het meest aangevinkt werd zelfs ‘ik kijk er nooit naar’.
Om half negen is op Net 5 een aflevering van The Closer, een andere favoriete serie van mij.
De aflevering die dan wordt uitgezonden is de aflevering die mij naar de strot greep en waardoor ik aan de serie verslingerd raakte.
Gaat over een autistische jongen.
Kijk-tip.