Vlak voor ik naar Amerika ging verscheen de nieuwe Madonna. Ik slaagde er toen niet in die te downloaden en kon haar dus ook niet meenemen. Dat kwam omdat programma’s van me ‘raar’ deden en ik heb nog niet voldoende moed bij mekaar verzameld om het nog eens te proberen.

Rolling Stone, zag ik in Amerika, vond de cd fantastisch, een aanrader, een must-have. De Volkskrant, lees ik nu, vindt ‘r helemaal niets.

Wat de Volkskrant wel mooi vindt is de nieuwe productie van Tristan & Isolde waar ik woensdag heen zou zijn gegaan als ik niet ziek was geworden = balen (Mild und leise).

Nu ik toch recensies zoek ben ik benieuwd hoe ‘Het maakbare nieuws, Antwoord op Joris Luyendijk’ is gevallen. Ik vind wel een recensie op een log, niet bij VK.

Inger biedt me aan haar exemplaar te lenen wat lief is, maar ik ben een streper en dat kan niet in een leenboek.

Ik ga nu serieus mijn kamervloer leeg maken en wat niks is (=wat jullie eerder weigerden) gaat in de bananendozen voor A. (in de hoop dat die nog een keer langs komt).

Nu te geef
* Simon Carmiggelt – Speciaal voor u
Fragment: Mijn kleindochter gleed van mijn schoot en huppelde weg. Even later hoorde ik een ander klein meisje vragen aan een jongetje van haar maat: ‘Heb jij een hondje?’
‘Nee.’
‘Heb jij een poesje?’
‘Nee.’
Op een wat onthutste toon stelde ze toen deze, de kern rakende vraag: ‘Wat heb je dan om te aaien?’

* Herman Heijermans – De meid (toneelstuk)

* J.M.A. Biesheuvel – Een overtollig mens (boekenweekgeschenk 1988)

* Jan Leijten – Brullen als een nachtegaal en De verschrikkelijke eenzaamheid van de inbreker (allebei met een paar stabilo-markeringen)

Zoals gezegd: te geef. Niet eens verzendkosten.
Of je die toch betaalt laat ik aan je eigen beleefdheid over. Dat hóeft dus niet.

‘Hebbes’ in de commentjes, privé even adres doorgeven en ik verzend maandag.

Dozen met boeken doorzoeken is leuk wanneer er juweeltjes tussen zitten die 1) ik zélf leuk vind (is geen must, maar hélpt) 2) veel geld waard zijn 3) niet veel ruimte innemen en waarvoor een grote afzetmarkt is.

Ik zit nu met ingebonden tijdschriften over de Tweede Wereldoorlog die ik *niet* leuk vind, die wel het 1 en ander waard zijn, die veel ruimte innemen en waarvan ik niet weet of ik er een koper voor vind.

Wég ermee is de logische beslissing (en jammer van het ev. geld).

Terwijl een snoezig boekje van Tj. de Vries – Primitieve kunst van vroeger en nu, Van IJstijd tot Picasso (1962) wél blijft omdat ik het als kind zelf had = jeugdsentiment. Veel waard is het niet, concurrenten vragen er 3-4 Euro voor zodat ik niet hoger dan € 2,75 kan gaan.

Misschien toch maar ‘wég ermee’. Anders kom ik op deze manier nooit door die negen volle bananendozen heen.

Tenzij iemand hier? Tegen verzendkosten (€ 2,20) + minuscuul (50 cent) kopje erop?

I found this book fascinating. Direct and perceptive, it examines the consequences for a lonely, fat teenage girl who slashes the name of a would-be rock star onto her forehead with a pair of nail scissors.

What is so interesting is that Evie, the mutilated teenager, never once regrets her action. She only wishes she had taken control of her fate earlier, while Drum, object of her unvoiced obsession and owner of the slipping-down life of the title, lets himself be drawn in by her startling course of action.

Every other character in the book, from Evie’s sad , widower father to her best (and indeed only) friend Violet, seems drifting and unaware next to efficent and decisive Evie. I can thoroughly recommend this book to anyone. Not a word is wasted or misplaced by the author and the result is a startlingly vivid novel.

Dit boek las ik vandaag, tot ik er de laatste 40 blz genoeg van kreeg omdat ik er al 30 blz daarvoor niet meer door was gegrepen.

Het is een boek uit 1970 – en zo leest het ook.

Een klant bestelt vijf boeken en ze betaalt en vanochtend wil ik inpakken en 1 boek is onvindbaar.

Ik ken haar smaak een beetje en zag laatst in een doos boeken die zij mogelijk leuk vindt. Dus denk ik: als ik die nou eens als tegengebaar aanbied. En dan zó dat het een mooie deal voor haar is.

Ik zie er om allerlei redenen vanaf en doe de boeken weer terug op 1 na (Anne Tyler – A slipping-down life) dat ik mogelijk zelf ga lezen. Dit weekend ofzo.

Wat ik ook vond en er wel uithield was Muriel Spark – The Mandelbaum Gate. Ik herinner het me als een mooi boek maar dit exemplaar -uit 1967- is ‘niet zo best’ (=zwak uitgedrukt). Het meest positieve dat ik ervan kan zeggen is dat het weliswaar gelezen maar ‘niet ruw opengevouwen’ is.  Het meest negatieve is: waterschade.

Wat moet ik hier nou weer mee. Weggeven tegen verzendkosten kan ik proberen. Maar wie wil nou voor € 2,20 (=verzendkosten) een boek met waterschade.

Vandaag zo tegen half drie dacht ik: gatverdamme, deze dag slipt weer weg door de kieren van helemaal niks leuks doen.

Dus pakte ik een boek uit mijn boekenmolen (nou – ik ging eerst afwegen en mwah en kweenie doen en ander moeilijks maar toen koos ik er 1).

En ik las. En las en las.

En nu net, even voor tien uur is het boek, ‘Gone’ van Lisa Gardner, uit.

Was het fan-tas-tisch? In de zin van anderen aan te raden misschien niet. Maar in de zin van ik heb voor het eerst sinds ik terug ben uit Amerika een boek gelezen en helemaal achter elkaar niet afgeleid door wat dan ook: ja.

Het is half zeven en om half acht begint Hollands Next Top Model (ik ben dol op die Top Model-programma’s) en daarna is het Paul de Leeuw en Idols en dat loopt wat door elkaar heen dus dat wordt zappen.
Wat te doen tot dán.

Dat heb ik dus nooit in Amerika. Ik ga op Schiphol door het inchecken en de douane, ik bestel ergens koffie en ik sla een boek open. Wat me grijpt (en zo niet dan pak ik het andere boek dat ik mee heb of het boek dat ik op Schiphol in een impuls koop) en daarna ben ik wég in die andere wereld.

Eenmaal dáár blijf ik lezen.
Zit ik in een motel met 100 tv-kanalen dan zit ik fysiek ‘s avonds op het balkon onder de buitenlamp te lezen.

Maar dat is dáár.

Hier doe ik van alles maar lezen doe ik *niet*.
Geen rust. Erg veel *on*rust.

Ik wou dat het anders was.
Maar wishin’ and hopin’ enzo zet ook in dit geval geen zoden aan de dijk.

Doris Lessing heeft de Nobelprijs voor de Literatuur gewonnen.

Wat een mooi bericht.
Ik las veel van haar. En in mijn vroege feministische periode was ze mijn bijbel(schrijfster).
Mt haar s-f-serie had ik wat moeite.
Zou de Golden Notebook nou nog steeds zo mooi zijn, denk ik?
Ik heb het boek in huis. In de Winkel, om precies te zijn.
Zal ik?

Maar hier lees ik niet.
En tegen dat het april 2008 is zijn het nieuwe tijden, nieuwe rages, nieuwe voornemens.
Maar: toch leuk.

Heeft iemand belangstelling voor “Het land van haat en nijd” van Margalith Kleijwegt & Max van Weezel?

Door mij gelezen én van stabilo-streepjes voorzien (hinderlijk lezen vind ik dat zélf altijd) maar ik wil het je gratis toesturen. Omdat het alternatief ‘bij het oud papier’ is en dat vind ik zonde.

Wel snel beslissen. Voor vanavond acht uur bedoel ik. En dan ook meteen je adres doorgeven want tijd om nog wat heen en weer te mailen is er niet.

Ik heb alle thrillers bekeken en besloten dat er een paar honderd wég kunnen.
In de zin van ‘in de Winkel’.

Ik blijk namelijk niet meer te houden van echte detectives (dat wist ik eigenlijk al) en boeken spelend in een ander land dan Amerika zijn ook niet aan me besteed.
Medische thrillers hoef ik niet meer. Hetzelfde geldt voor actie thrillers en voor seriemoordenaars.

Schoon genoeg heb ik van romantische thrillers.
En omdat de echte psychologische thriller (eindeloos geneuzel en weinig actie) ook niet aan me besteed is en de oorlogsthriller en de spionagethriller evenmin blijft er niet veel over.
Het ruimde lekker op.

Misschien, heb ik zitten denken, ben ik sowieso uitgekeken op thrillers.
Maar Literatuur waar ik minstens tien mensen intiem moet leren kennen die dan moeilijke relaties met elkaar aangaan vind ik ook helemaal niks.

De laatste vakantie heb ik eigenlijk alleen genoten van Bridget Jones’ Diary. En dan vooral om haar moeizame gedoe over haar gewicht.
Volgens amazon.co.uk vind ik dan ook The edge of reason leuk (klopt – maar wel wat minder) en Pride and Prejudice en Rebecca. Die ik allebei érg lang geleden heb gelezen – en toen mooi vond – maar voor zover ik me herinner waren de heldinnen niet zo gepreoccupeerd met die verdomde extra kilo’s als Bridget Jones en ik.

Een beeldschoon oud boekje van Jo Kalmijn-Spierenburg met illustraties van Adri Alindo.

“Moeder, spréék!” heet het en het gaat erover dat moeder het kind niet alleen moet voeden en wassen maar het ook sexuele voorlichting moet geven.

Dat gaat zo. “Nu moet je eens goed luisteren, mijn kind, want moeder zal je iets vertellen, zóó heilig en zóó teer, dat we het alleen maar met diepe eerbied en met reine gedachten mogen benaderen.”

Met veel God en veel bijtjes en bloemetjes – geen spuiten en slikken dus.

Voor de liefhebster, of om kado te doen aan de liefhebster – logprijs incl. verzendkosten drie Euro (en wat ben jij een bofkont dat je dit log leest en zo dit juweeltje op de kop kunt tikken).

Hebbes etc.

Ongeveer veertig mogelijke meeneemboeken heb ik gebladerd en op amazon gecheckt.
Wat ik zoek: twee makkelijke snel lezende boeken voor in het vliegtuig en ev een paar voor opsturen om in Yuma te lezen.
Dat laatste deed ik nooit maar het is niet handig om de eerste dag als ik ook al koffie, eieren en brood en cola en andere noodzakelijke dingen moet kopen óók nog eens de boekhandel in te moeten omdat ik anders niets te lezen heb.

Voor mij liggen nu
Keith Ablow – Murder suicide
Michael Connelly – Angels flight
Michael Connelly – The Narrows
James Grippando – The informant
Greg Iles – Blood Memory
Douglas Kennedy – The big picture
James Patterson – Lifeguard
James Patterson – The big bad wolf
James Patterson – When the wind blows
Philip Roth – The human stain
Robert W. Walker – Final edge

De zomerfolder van uitgeverij Contact is uit. Zit veel leuks bij.

Wil je mijn exemplaar hebben: dat kost je 1,76 aan verzendkosten. Anders gaat-ie morgen bij het oud papier (wegens overvol huis en babystapjes).