https://www.facebook.com/reel/723257676341968

Mijn oproep staat weer even bovenaan op de Huizenoppassite.
De mensen die eerst wilden komen en vroegen of ik al iemand hád, lazen gisteren eind middag mijn antwoord (dat ik nog niemand had maar dat mijn oproep binnenkort weer op pagina 1 zou komen).

Als ze écht gretig waren geweest, hadden ze natuurlijk gereageerd!
Maar… niks.

Dit is de oproep
Oppassen op Loki en Lexje en de konijnen

Ik modder aan met het zoeken naar een oppas.
Zag een aardig iemand – die geen rijbewijs heeft.
Zag heel veel mensen die honden willen meenemen.
Had een paar weken geleden even contact met een ervaren oppasser met goede referenties die ‘niet zover vooruit’ wou kijken – hooguit een maand vóór de bewuste datum.
Hem zie ik nu reageren op een oproep uit Spanje voor ‘ergens in het najaar’.
Juist, ja.

Dan een wonder.
Via de Huizenoppassite benadert iemand *mij*!
Of ik al voorzien ben en zo nee, dan wil ze graag met haar man komen kennismaken.

Ik reageer binnen het kwartier.
Maar nu, ruim anderhalve dag later, is mijn reactie nog steeds niet gelezen.

Over twee dagen komt mijn eigen oproep weer op pagina 1 van de site.
Als ook dat niets oplevert: proberen in een groep op Facebook.
Plan C: lamaar en gewoon thuis blijven.

Ik vind de meeste dieren hartstikke leuk, en ik vind in Amerika de lizards geweldig.
Maar slangen… nee.

Wanneer ik ze zie vanuit mijn auto doe ik mijn best ze niet te overrijden (ik vind ze wel eng, maar ik sta ze niet naar het leven), maar wanneer ze ‘gewoon’ op mijn (wandel)pad komen slaat mijn hart over en houd ik er alleen een ‘wat was dat creepy!-herinnering aan over.

Ooit was ik met mijn man in een dierentuin in Californië. Daar kon je als je dat wou slangen van dichtbij bekijken en als je écht graag wou… aaien!
Lodewijk deed het. Ik stond op veilige afstand, tientallen meters ver weg.

Soms hoop ik dat het nog eens goed komt tussen mij en slangen.
Want je hebt natuurlijk de échte giftige creeps, maar er zijn er ook heel veel die volstrekt onschuldig zijn.
Ik ken via Facebook iemand die slangen heeft.
Héél soms denk ik: zal ik hem vragen of ik mag langs komen en dat hij me dan leert etc.

Maar direct na die gedachte denk ik al: moet er niet aan dénken.
Spinnen vind ik trouwens minder eng. Stond al meerdere keren oog in oog met een tarantula en dacht alleen maar: wat ben jij mooi! mag ik een foto van je maken?
En dan zei hij ‘ok’.

Op Facebook zijn een hoop veilingen voor Goede Doelen.

Ik bied artikelen aan op de maandelijkse Veiling voor de Zwerfies, zwerfhonden in o.a. Servië. Het geld gaat naar eten, sterilisatie en castratie en andere dierenartskosten.
Weet dat 1 Euro een zwerfhond al een week van voedsel kan voorzien.

Kom eens langs! er staan leuke en mooie artikelen op, de veiling van mei duurt tot de avond van de 19e (er komen dagelijks nieuwe spullen bij) en veel van de kleinere artikelen zijn zelfs inclusief verzendkosten.

It’s my party and I serve meelwormen if I want to, meelwormen if I want to…

Vandaag gebeurde er een wonder.
Ik schreef een vrouw aan via Huizenoppassite en… ze reageerde binnen een paar uur!
Ok, ze kómt niet.
Maar ze reageerde.
Wat intussen al heel wat is, heb ik begrepen.

De eerste oppasser op die site die me aansprak, reageerde helemaal niet. Ik zie nu op haar profiel dat ze slechts 27% van de berichten die ze krijgt beantwoordt!
De tweede oppasser die zichzelf profileert als ‘ik ben je ideale oppasser!’ reageert op 40%.

Nu dus 1 vrouw die idd reageert.
Maar ja, ze komt/kan niet.
We modderen verder.

Wie niet hecht aan een betegelde tuin, kan kennis maken met leuke medebewoners.
Sommige zijn aaibaar, de meeste zijn dat niet.

Het wollige exemplaar is een hommel.
Ik vermoed dat het slanke typetje een zweefvlieg is.
Ik kan niet vinden wélke maar dat is niet zo vreemd als je weet dat Nederland 363 soorten zweefvliegen kent.
En misschien is het ook wel heel iets anders.

Omdat ik mogelijk (dus: niet eens zeker) glaucoom heb, kreeg ik bij de Bergman kliniek Monoprost oogdruppels voorgeschreven. De druppels waren pijnlijk én ze veroorzaakten haaruitval.
Terug bij de kliniek klaagde ik daar over na netjes de kuur te hebben afgemaakt. En kreeg andere druppels met exact dezelfde bijwerkingen.
Dit keer gestopt zonder overleg.

Mijn haar ziet er nu niet uit.
Het valt nog steeds uit en wordt steeds dunner.
Ondanks een medicinale shampoo+conditioner+spray.

Ik snapte het niet! dacht: ik gebruik geen nare druppels meer en wel de goede haarproducten, hoe kán dat nou?!
Dus (tja, een vrouw moet toch wát) er net eens op gegoogled.
“De haren vallen meestal uit 3 tot 4 maanden na de blootstelling aan de oorzaak. Deze tijdelijke haaruitval kan tot 3 maanden duren. Soms duurt de haaruitval langer dan 6 maanden.
Na 6-8 maanden herstelt de normale haarcyclus zich weer.”

Daar ben ik dus mooi klaar mee 🙁

Het vlot niet erg met het vinden van een oppas tijdens mijn vakantie.
Het bekende via-via werkt (nog?) niet.
Zodat ik maar weer eens keek op de Huizenoppassite waarvan ik lid ben.

Ik zag drie mogelijke gegadigden.
De meest geschikte verandert opeens haar oproep naar ‘minimaal 3 maanden’ om op te passen dus. En beantwoordt mijn bericht niet eens.
Nummer twee na 5 dagen ook geen sjoege.

Nummer 3 dan: “Ik ben gepassioneerd door het ontdekken van nieuwe plekken en het ontmoeten van nieuwe viervoetige vrienden. Ik ben jouw ideale huisoppas!”
Los van de kromme zinnen: iemand die na 4 dagen niet eens de moeite heeft genomen mijn mail te beantwoorden (die ze wel las, dat kun je zien op die site) vind ik niet ‘ideaal’.

Andere op het eerste gezicht aardige en mogelijk geschikte mensen willen hun hond meenemen.
Loki en Lexje zien me aankomen!

Ik héb nog 4 maanden.
Er kan iets goeds (lees: een wonder) gebeuren.
Of ik zeg de reis af en blijf thuis.

Ik hád dus even een oppasser voor 12 sept-4 okt.
Een operafan uit Wenen.
Die mijn auto wou gebruiken.
Wat mij betreft: liever niet maar ik snap dat het voor buitenlanders onontkoombaar is.

Zoals het ook onontkoombaar is om met een taxi van Schiphol naar Grootschermer te komen.
Dus bood ik aan om de kosten van de taxi te delen.

Gisteravond mailen we nog gezellig over vogels voeren (uiteraard laat ik veel kwalitatief goed vogelvoer achter!).
Vanochtend mailt hij dat hij eens heeft gekeken wat een vlucht van Wenen naar Schiphol kost dús… of ik zo goed wil zijn die vlucht te betalen en o ja, ook de héle taxiprijs.
Mijn antw: nee.
Hij gaat nadenken.

Ik denk ook na en besluit zelf de knoop door te hakken: laten we hier maar vanaf zien.
Dus zoek ik nu opnieuw een oppasser.

Ik heb een oppas voor september gevonden.
Via een oproep op Facebook.
Ik kreeg een reactie van een vrouw die ik ken via een operagroep. Ze had wel gewild, maar haar vriendin kon niet in die periode.
We proberen het volgend najaar nog eens.

Toen een reactie van een man uit een ándere operagroep.
Ik zei ‘nee’ omdat ik dacht: die vindt het hier vast niets.
Maar hij reageerde dat ik een verkeerde indruk van hem had. Hij was nl opgegroeid op een boerderij met varkens en koeien en had zélf een kat en konijnen gehad.
We gaan met elkaar in zee.

En als je nu denkt: ken jij alleen maar opera-fans… nee.
Ik ken ook veel dierenfans.
Maar die kunnen niet weg omdat ze bij hun eigen dieren willen blijven.

van 12 september tot 4 oktober, in leuk huis aan de Eilandspolder met twee hartstikke leuke katten en twee schattige setjes konijnen.
advertentie

En ja! er zijn een fornuis, een afwasmachine, een magnetron, twee koelkasten, een grote vriezer, een wasmachine, een droger, een wc boven en een wc beneden, een douche en een bad (apárt! dus niet dat je in het bad moet gaan staan om te douchen).
Groot bed, formaat lits-jumeaux (met 1 matras), snelle Wifi, Ziggo zenderpakket met alle mogelijke zenders.
En als je nu denkt ‘ja maar… is er ook…’- vraag het!

Zelf zou ik denken dat alleen al twee lieve katten en twee leuke setjes konijnen (die uit de hand eten) genoeg zouden moeten zijn.
Maar ik hád 1x een oppasser die het huis niet modern genoeg vond en die verder vond dat er hier niet genoeg ‘reuring’ was.
Tja – het *is* natuurlijk wel een dorp.

Mijn vaste super is de Plus in De Rijp. Dat is 10-15 minuten rijden over polderweggetjes.
Heel soms ga ik naar Middenbeemster.
Dat doe ik wanneer ik een pakje moet wegbrengen naar PostNL – het dichtstbijzijnde agentschap is daar in de AH.

Vaak ga ik dan meteen weer weg, soms doe ik een paar boodschappen.
Geen onverdeeld genoegen: een winkel waarin ik niks kan vinden, doorgaans bot personeel.

Nu trof ik bij de groente een aardige jonge knul. Hij zag dat ik een kléine broccoli zocht, was net bezig broccoli aan te voeren en hielp me zoeken.
Excuseerde zich dat de meeste toch wat aan de grote kant waren.

Na een paar gangen waar ik weinig kon vinden belandde ik bij de kassa.
Of ik een bonuskaart had.
Dat vragen ze daar altijd en 9 van de 10 keer kan het ze geen bal schelen wat ik antwoord.
Ik zeg dat ik er idd 1 hád maar dat ik die al jaren kwijt ben en dat ik er tegenop zie om bij een balie moeilijk te doen voor een nieuw kaartje met mijn oude nummer.

De vorige caissière die ik daar – een paar weken geleden – trof, keek me niet eens aan en vertelde me wat mijn aanschaf me kostte.
Déze riep via de intercom dat ze een nieuwe bonuskaart wou, verrekende meteen mijn aankopen en gaf me toen het kaartje.

Random acts of kindness.

De volgende polder, de Beemster, lijkt dichterbij dan hij is, omdat ik de foto nam met een tele-lens.
Hij is niet gefotoshopt.