Mijn pakket met dierenvoer is er.
Om 18:12 reed de auto voor!

Daar ben ik dus vanaf 9:30 voor thuis (en binnen!) gebleven – je moet er immers altijd rekening mee houden dat ze een keer juist eerder zijn.

Mailtje van DHL: Hoe blij ben jij?
Hoe tevreden ben jij over de bezorging? We horen het graag en staan direct voor je klaar als je onze hulp nodig hebt.

Ik ga nu even mijn zeer nodige zeer verlate middagdut doen en ze daarna uitleggen wat ik van ze vind (gok: daar liggen ze niet van wakker).
Vanochtend mailde ik al Bitiba waarbij ik dit kattenvoer bestelde en dat soms laat bezorgen met DPD en soms met DHL.
Dat ik 8 uur wachten wel erg lang vind mn als je zoals ik alleenwoner bent en dan de hele dag geen kant op kunt.

Dus of ik niet kan kiezen voor voortaan steeds DPD, desnoods met bijbetaling.
Anders moet ik eens een goed gesprek voeren met mijn katten over dat het niet altijd feest (Purizon lam + vis) kan zijn en dat er zeer veel katten zijn die het goed doen op Whiskas of Felix.

Na het debacle met de kleine deo spray die ik naar Amerika probeerde te sturen waarna ik het hele pakket weer terug kreeg, dacht ik: laat ik zo min mogelijk risico meer lopen en een kleine deo stick meenemen voor in de handbagage.

Ik kocht er 1 bij de DA die en erg zwaar was én uit elkaar viel (en waar geen deo uit kwam) en toen nog een andere bij de Plus die vooral zwaar was.

Online had ik deze mini stickjes gezien.
6 gram! en zeker goed voor 2 weken.
Nu zweet ik amper (mogelijk ‘de leeftijd’) maar vorig jaar was het 40+ graden toen ik in september-oktober in Amerika was dus een deo voor de zekerheid leek me geen overbodige luxe.

Een setje van 6 mini stickjes aangeschaft.
Voor 15 Euro.

Ter info

De handelaarster vond het geweldig dat ik had besteld mailde ze! en o ja: “Je hebt maar heel weinig nodig van deze deo. Eén keer per dag een dun laagje onder je oksels smeren of stempelen is genoeg om beschermd te zijn tegen zweetgeur. Als je te veel smeert, ga je sneller door de deo heen, maar heb je ook kans op bultjes of irritaties van je huid.”

En o ja 2: “Geef het een kans! Het kan zijn dat je lichaam echt even moet wennen aan een nieuwe deo. De Loveli deo werkt namelijk heel anders dan de gewone deo’s met aluminium. Het kan dus zo zijn dat je tijdelijk meer gaat zweten of naar zweet gaat ruiken. Bij de meeste mensen is dat na een paar dagen voorbij en ruik je helemaal niks meer.
Was (of scrub met een washandje) je oksels een keertje extra met een milde wasstof.

En hou vol! Deze detox duurt maar even en je zult merken dat de Loveli deo steeds beter voor je gaat werken en dat je daarna nooit meer wat anders wil 🙂.”

Ik PAS voor de ‘detox’, vind het idee creepy, heb ‘m niet eens geprobeerd.
Wil iem dat leuke doosje met inhoud hebben? Tegen verzendkosten (briefpost) als ik je ergens van ken.
Dus niet als je nu toevallig hierop zit te googlen en zo bij mij belandt.

Niet dat ik vandaag geld had bespaard door geen kekke laarsjes te kopen – maar dit goede doel kwam voorbij dus heb ik wel gedoneerd:

Kreupel door slechte leefomstandigheden

Veel mensen denken bij koeien aan een mooie groene weide, maar een melkkoe brengt het grootste deel van haar leven door op stal. Daar staat ze vaak op een harde, gladde vloer, in haar eigen poep. Dat is een gevaarlijke combinatie. Op zo’n vloer krijgt een koe sneller wondjes aan haar poten, die in een vieze stal eerder gaan ontsteken. En in stallen met te weinig goede ligplekken moet ze vaker blijven staan, wat de kans op ontstoken klauwen vergroot. Geen wonder dat zo veel koeien kreupel lopen.

Lees verder

Begin dit jaar schreef de Bergman Kliniek me oogdruppels voor (Monoprost) die zo’n helse pijn deden dat ik een groot deel van de dag in bed lag. Én mijn haar viel uit.
Ik belde ze op en kreeg te horen 1) dat ik vooral niet met de Monoprost mocht stoppen en 2) dat het meisje het direct zou doorgeven aan het Medisch Team dat me zou bellen.
Later bleek dat ze het aan de verkeerde had doorgegeven en ik ben nooit gebeld.

Ik ging googlen op haargroeimiddelen.
Ik besprak het met mijn kapster.

Zij adviseerde Mediceuticals.
Shampoo + conditioner + spray.
Een ‘driestappenplan’.

Mijn haar groeit weer – een beetje.
1 cm per maand. Zoals haar altijd groeit.

Werkt dat spul wel?

Terug naar google: werkt dat spul eigenlijk wel?
Je belandt vooral op sites die het verkopen en er dus bij zweren.
Ook wat ervaringsdeskundigen en de meesten zijn laaiend enthousiast.
Enkelen niet.

Zelf denk ik ook steeds vaker: waar ben ik eigenlijk mee bezig.
Ik zie mijn haar niet harder groeien, het wordt ook niet dikker en het is me nogal wat, die behandeling!
Eerst de shampoo … 3 minuten laten intrekken.
Uitspoelen, haar handdoekdroog laten worden.
Conditioner … 3 minuten laten intrekken.
Uitspoelen en omdat de conditioner veel dikker is ben je daar bijna 10 minuten zoet mee.

Haar weer handdoekdroog laten worden.
Sprayen met de spray en inwrijven.
En dan ’s avonds weer de spray (die snel op is en meer dan 30 Euro kost in de kleinste verpakking).

Eerst dacht ik: braaf volhouden.
Nu begin ik te aarzelen.
Is dit niet gewoon een placebo? aangezien mijn haar altijd wel 1 cm(!) per maand zou terug groeien.
En van een mooie, volle bol *dik* haar is ook bepaald geen sprake.

Het eerste dat ik doe wanneer ik opsta: de konijntjes een versnapering geven.
Zodat de darmpjes in beweging blijven (en omdat ze het lekker vinden).

Er is een konijnenren direct naast het huis, een andere aan de sloot.
Wanneer ik uit de achtertuin terug loop naar het huis zie ik een klein zwart diertje. Het loopt wat onhandig rond, alsof het de weg kwijt is.

Het loopt nu naar *mij*, het botst tegen mijn rechtervoet.
En het loopt weer verder.

Een baby-mol.
Denk ik.
Hoewel niet per se ‘baby’.
Ik zag tot nu toe alleen molshopen in mijn tuin, nooit het dier zelf.

Me gewend tot google.
Idd: mol.
En tig sites over hoe het dier te verjagen.

Vast geschreven door die malloten die het ook op de naaktslak hebben gemunt.
Ik zeg ‘welkom, diertjes’.

Voorkeurslanden: Panama, Suriname, Maleisië, Trinidad en Tobago, Zweden, Sri Lanka, Tanzania, Frankrijk, Mozambique, Bonaire, Taiwan, Ecuador, Papoea-Nieuw-Guinea, Falklandeilanden, Belize, Ivoorkust, Haïti, Bulgarije, Cuba, Madagaskar, Nepal, Dominicaanse Republiek, Jamaica, Indonesia, Zuid-Afrika, Argentinië, Costa Rica, Peru, Filipijnen, Portugal, Seychellen, Frans-Polynesië, Curaçao, Brazilië, Spanje, Maldiven, Guadeloupe, Nederland, Thailand, Gambia, Guatemala, Laos, Martinique, Hongarije, Kaapverdië, Mexico, Kroatië, Colombia, India, Cyprus, Italië, Griekenland, Maagdeneilanden, Vietnam

Eh……
Ik vond trouwens 1 wél aardige mogelijke oppasser.
Maar die was al met iemand anders in gesprek.

Mogelijke nieuwe oppassers met niet weinig noten op hun zang.

Dit zijn hun ‘voorkeurslanden’:
Zweden, Mali, Kroatië, Jamaica, Albanië, Gambia, Liechtenstein, Malta, Nepal, Italië, Frankrijk, Polen, Estland, Ecuador, Curaçao, Finland, IJsland, Groenland, Indonesia, Ghana, Spanje, Aruba, Montenegro, Ierland, Nederland, Luxemburg, Falklandeilanden, Botswana, Maldiven, Bahama’s, Bonaire, Hongarije, Bulgarije, Duitsland, Litouwen, Macedonië, Cyprus, Denemarken, Portugal, Marokko, Jersey, België, Armenië, Japan, Georgië, Grenada, Guatemala, Maleisië, Namibië, Kaaimaneilanden, Bermuda, Guernsey, Monaco, Kenia, Martinique, Costa Rica, Mongolië, Griekenland

Als je héél goed kijkt zie je ergens daartussen Nederland staan.
Maar iets zegt mij dat wie uit NL reageert niet hoog op hun lijstje zal komen.

Lijkt mij ‘hard to resist’ maar ja wie ben ik behalve de vrouw die omdat ze geen oppasser kan vinden straks idd zelf hier zal zitten in sept-okt.

Ik vertel dat mijn hoofd er echt gruwelijk uitziet met al dat uitgevallen haar.
Mensen die me *zien* kunnen niet anders doen dan dat beamen.
Mensen met wie ik mail veronderstellen dat het óf wel meevalt (nee dus) óf ze suggereren oplossingen.

Zoals een brede haarband die mijn hele scalp bedekt.
Mijn eigen associatie: die vrouw is kaal want heeft chemo gehad.

Een petje dan?
Maar ik draag nooit iets op mijn kop!

En tenslotte: kaalscheren en… een tattoo.
O got.

Intussen modder ik voort met de medicinale shampoo en andere smeersels en sprays.
Google zegt: een haar groeit 1 cm per maand.

Niks aan te doen, me erbij neerleggen.
Zit niets anders op.

Hoewel ik gisteren alleen maar depri in bed wou kruipen toch mezelf gedwongen wat mailtjes te schrijven.
1) aan een man die een dag tevoren(!) nog had gevraagd of ik al voorzien was en zo niet, dan leek mijn plek hem geweldig!
2) een vrouw die weinig info gaf maar die me aardig leek
3) een andere vrouw

Op de Huizenoppassite kun je zien of je berichten zijn gelezen.
Dat waren ze alle drie heel snel.
2) was tot nu toe de enige die rap terug schreef: ze was voorzien, had in die periode een adres in Gelderland.
Van 1) en 3) niks gehoord.
Kan nog komen.
Maar ‘gretig’ lijken ze me op deze manier allebei niet.

Ik denk: zal ik het via Facebook gaan proberen?
Of zal ik het opgeven.
Deze vakantie en dan meteen maar élke vakantie.
Vanaf nu ‘gewoon’ kattenvrouwtje met ook een paar leuke konijnen worden in een krakkemikkig huis met mooi uitzicht op de polder.

Ik hád dus huizenoppassers.
Althans… daar zag het naar uit.
Zij (zij was degene die de communicatie deed) hield niet van mailen of appen maar wou bellen, wat ik niet wou en zo kwamen we uit op: kennismaken.
Dat kon pas 2+ weken later want t/m afgelopen weekend hadden ze het druk.

Dús: afspraak gemaakt voor morgenochtend.
Aardige vrouw komt een keer schoonmaken zodat het huis een goede indruk zal maken.
Ik was de kleedjes en handdoeken die vol kattenharen zitten.
Omdat ze heeft aangekondigd ‘iets lekkers’ mee te nemen vraag ik een ándere aardige vrouw (die ook bij het gesprek zal zijn) vorkjes mee te nemen – de vorige oppas maakte die namelijk zoek.

Morgenochtend 11 uur zal dus het uur der waarheid zijn.
Ik maak een vragenlijstje.
Ik repeteer wat ik wil vertellen en vragen en aanwijzen en benadrukken.

Dan (dus 1 dag vantevoren!!) een mail:
Lieve Jeanne,
Hoe is het met jullie? Wij zouden morgen langskomen om te kijken naar jullie huis en huisdieren, voor een oppasperiode.
Echter ik wil deze afspraak cancellen.

‘Lieve Jeanne’ kan wel janken, heeft geen zin ‘vol goede moed’ een nieuw contact te leggen.
Enige positieve: als iets een illustratie is van wat een onbetrouwbare hond deze vrouw is, is het maar goed dat ik het nu ontdek en niet eenmaal-in-Amerika.

Vorige week deed deze pleaser weer eens wat spulletjes kado.
Had aangekondigd dat ik dat wou doen. Was er belangstelling? jazeker! dús doe ik ze in de brievenbus.
De privé-brievenbus, niet die van PostNL die mijn goede gaven mogelijk zou zoek maken.

Reactie? Geen.

Vandaag sta ik bij de slager.
Naast mij staat een vrouw met een klein kind, een peuter.
Het kind krijgt een plakje worst.
De vrouw zegt: “En wat zég je dan?”

Verdomd! het bestaat nog! mensen die aan beleefdheid doen en hun kinderen ook zo opvoeden.
Ik beheers me en zeg niet iets als ‘daar gaat ze haar hele leven voordeel van hebben, van die opvoeding’.
Maar ik dénk het wel.

Mijn tuinman was hier. Hij maakte de paden weer toegankelijk en plantte intrigerende planten waar daar nog ruimte voor was.
We waren samen blij over alle hommels in de tuin.
Ik zei: ik houd van slakken! never mind als ze wat knabbelen aan de blaadjes.

Ergens achterin de tuin was een boom waar ik een soort stofnestjes in had gezien.
Ik dacht schimmels.
Of zoiets.

Het blijken rupsen te zijn.
Die leukerds die tzt vlinders worden.
Welcome to my world dus.