Over drie weken en een paar dagen vlieg ik weg.
Ik wil mijn sleepkoffertje meenemen in de cabine.
Omdat ik dan weet dat ik het niet kwijt raak. En omdat ik er dan na neerdalen snel mee kan manoeuvreren.

Maar nu krijg ik van mijn lezers adviezen over hoe bescheiden in te pakken en hoe een goed paklijstje te maken en dat ik ook in Amerika extra t-shirts kan kopen en mij bevangt de angst dat ik overkom als een trut die 5 broeken en 15 t-shirts en 3 hippe truien en 2 jackjes etc. meeneemt want waarom anders al die adviezen.

Daarom: ik reis met 1 lange broek (die heb ik aan) en 1 t-shirt (ook aan) en 2 hemdjes en 2 bh´s en 2 shorts en 1 sweat shirt en 1 bloes en 1 mini jurkje voor rondscharrelen in de motelkamer.

Bij de douane op Schiphol word ik soms extra gegrild omdat ik met zo weinig reis.
Is dat álles? Ja – ik hecht niet aan uiterlijk.

Wat mij dus stoort aan de nieuwe regels is niet dat ik niet mijn giga garderobe kan meesjouwen maar dat in mijn bescheiden koffer de tandpasta en de Calendula dagcrème van de natuurwinkel niet meer zijn toegestaan.

FYI.

Gevonden tijdens het uitzoeken wat wég kan naar de rommelmarkt van de Knagersopvang Heiloo.

In VK staat een interessant artikel over spelen met status.
Het komt er kort op neer dat als je tegen een onbekende liegt over je identiteit die wat je zegt naar waarde zal schatten afhankelijk van die identiteit.
Zo krijg je wanneer je je uitgeeft voor hoogleraar interne geneeskunde andere reacties dan als verkoopster.

Dit doet mij denken aan de man naast wie ik jaren geleden terugvliegend zat.
Hij reisde veel, zei hij. Voor zijn werk. En ik schatte hem in als vertegenwoordiger of iemand in middle management. Maar hij wás gynaecoloog. Zei hij.
En omdat mij daarover geen andere vraag te binnen schoot dan of dat nou leuk was, alsmaar graaien in vreemde kutten, vroeg ik maar niets.
Behalve dan wáár hij het was en dat was in een klein (dus mij onbekend) ziekenhuis in het noorden van het land.

Waar ik nu opeens ontzettend aan zit te twijfelen.

Zelf ook maar eens die Merel Roze Super Ster aangeklikt:

"Waah. Radio 1 Journaal kwam op bezoek gisteren om me te interviewen.
Jozephine Trehy had mijn boek wél gelezen.
Om te luisteren, klik hier op uitzending 08:00 – 09:00 uur en scroll door naar 8.48 (of klik op de reportage zelf).
Of lees hier het artikel.
Of de Vrij Nederland."

"De" Vrij Nederland. Ah-hah.

"Een opleiding bedrijfskunde moet gaan over hoe je een bedrijf runt".
Een vrouwenstem.

En voor de zoveelste keer denk ik: schraap je keel even.
Of: kan ze die commercial niet opnemen als ze niet verkouden is.

Maar ook steeds vaker: dat arme mens zal toch geen keelkanker hebben?

Leidt nogal af van de ‘boodschap’.

Een betere blik op de cijfers (met dank aan mijn webmistress) leert dat in augustus 161 van de 2221 bezoekers dit log bij haar Favorieten heeft gezet. Dat is 7,2 %.
Ook kun je zien welk ip-nummer hoe vaak langs komt en hoeveel pagina´s dat dan opvraagt (en helaas – daar zit de man van mijn wildste fantasieën dus niet bij).

En btw ik heb gemiddeld 6722 hits per dag en gisteren zelfs 8549.
Merel Roze 4000.

FYI dus.

Vanochtend in het Radio 1 Journaal een interview met Merel Roze en dat is hét weblog waaraan wij ons allen spiegelen (zeggen ze en o ja: ik niet dus) .
Merel vertelt over zichzelf en heeft 4000 hits per dag.
En tjee denk ik want dat haal ik niet bij benadering maar eigenlijk zeggen hits natuurlijk niet zoveel want hits zijn ook mensen die via een zoekopdracht bij jou belanden en helemaal niet vinden wat ze zoeken.
Ik ga voor ´terugkerende bezoekers´ en ik dacht dat dat er 200 waren maar nu zijn we met het Fanlog tellers aan het testen en Belstat blijkt nog niet de helft te registreren.
En nog steeds kom ik niet in de buurt van Merel Roze.

Oh well. Blijven we gewoon gezellig onder ons.

Stuur ‘m een mailtje als je zaterdag z’n dag onvergetelijk mooi wil maken.

Zo krijgt ze in elk geval heel lenige egeltjes.

Former President Bill Clinton turns 60 years old on August 19.

Just don´t remind him.

“In just a few days, I will be 60 years old. I hate it, but it´s true," Clinton said at a world AIDS conference in Toronto.

“For most of my working life, I was the youngest person doing what I was doing. Then one day I woke up and I was the oldest person in every room."

(Bron)

De man van de Volkskrant vroeg me gisteren naar m´n leeftijd.
Met een excuus: ´ik moet nu eenmaal…´.
En ´55!´ riep ik alsof ik dat een feestelijke leeftijd vond.

"Ik dacht 52 of 53″ zei hij en ik dacht even: daar gaat m´n promo-stukje wegens hoogbejaard en dus niet vallend in de doelgroep. Maar hij ging dapper door en ik fakete iets over dat leeftijd nu eenmaal is en geen probleem enzo.
(blèh)

Vandaag hoor ik over Krijn Torringa die dood is. En eerst zeggen de berichten dat hij 61 is maar hij is toch 66 en de verwarring komt omdat hij ´n leeftijd in ´n cv is gaan wijzigen.
Wegens hoe jonger hoe beter.

Leeftijd indien ouder zuigt dus echt.
Maar ik en erover liegen – no way.
Al kan ik een benauwd hartje niet ontkennen.

In stand.nl gaat het over taal. Groen vs wit boekje.
Mijn sympathie ligt bij wit. Tot ik hoor dat wit wil dat ik per se ga spellen als per sé omdat de nitwits het fout doen zodat ik me dan maar moet aanpassen.

In het witte boekje staat ook ff hoor ik. Ipv even.
En dan niet als mail- of sms-taal maar ´gewoon´.
Advocaat van de duivel Sjors Fröhlich zegt dat hij dat taalvervuiling vindt maar, reageert Wim Daniëls (´n gast): hij, Sjors, opende het programma met goeIemiddag ipv goeDe middag.

Bovendien: "Het witte boekje is ook niet bestemd voor vijftigplussers."
Waarmee ik het kan doen.
Radio uit dan maar en buiten de knagers tot fluit-fluit-fluit verleiden.

Een cartoon van Andrew Wahl.

Rob Trip draait One of these days van Room Eleven en maakt een overstapje naar ´one of these days´ toen Heathrow plat ging door de (vermeende) verijdelde aanslagen.Ik hoor alleen het slot van het liedje. One of these days ‘when all the good looking men are mine´.

(klein maar wel woest fantasietje)

Op het NOS-forum (en misschien elders ook wel) kun je bij je naam een portretje zetten.
Hansje heeft een geinig meisjespopje. Ik wou natuurlijk weer eens ´mezelf´.
Daar wél, ja.
Maar dat is cyberspace.

Eerst geprobeerd een eigen fotootje erin te plakken. Dat vertekende raar.

Toen even gespeeld met de gedachte aan deze maar daar zit vast auteursrecht op.

Deze is het geworden.
Ik vind ´m zelf wel mooi hoewel een beetje streng.

Niet dat ik in ut echt zo´n lachebekje ben.

Met R. heb ik drie dozen boeken gebracht naar Ingers vader waar Inger ze morgen gaat ophalen.
Beetje omslachtig maar sociale angsthaas ik ga een f2f met Inger uit de weg.
Mailen doen we. En heel soms bellen.
Maar irl ho maar.

Vader Inger durf ik wel.
Al hoor ik mijn stem subiet een octaaf omhoog gaan en o wat sta ik kinderlijk te rebbelen (ik kan mijn eigen gebabbel niet eens volgen zo stom is het).

Sociale angsthaas, je naam is Jeanne.

Rob Trip is ambassadeur van de Hersenstichting. Da´s mooi van hem.

Tot nu toe, was me opgevallen, zaten de spotjes waarin hij optreedt nooit rond zijn eigen programma. Dat vond ik wel zuiver.
Maar nu wel.
Rob Trip kondigt af als presentator en komt tien seconden later opnieuw uit de radio in een spotje.

Het is natuurlijk niet alsof hij reclame maakt voor Audi.
Maar toch heeft het iets raars.

Govert van Brakel draait ´The Summer of 69′ voor me van Bryan Adams.
In die zomer was ik 18 en werd ik ontmaagd en ging ik samenwonen en studeren in Amsterdam.
Ik heb erg goede herinneringen aan die zomer.
Van een schooltrutje werd ik een sexy babe en nog een studieus meisje ook.
Bovendien begon ik aan de eerste van mijn serieuze seriële relaties.

Op de IKON hoorde ik gisteren Marjoleine de Vos met een brief aan zichzelf op 20.
Wat zou ik schrijven als ik dat van de IKON moest.

(nadenkpauze)

You go girl!
Het leven is lang, het leuke leven is te kort en erg veel leven zuigt.
Dus grijp en geniet waar en wanneer dat kan.
Je bent 55 voor je het weet.