Mij lijkt niets vreselijker dan in het ziekenhuis een kamer te moeten delen.
Maar cavia’s zijn geen op hun privacy gestelde loners dus hoopte ik dat Nicolientje en Dorothy iets aan elkaars aanwezigheid in de ziekenboeg zouden ontlenen.
Hey Soul Sister… jij óók hier?!
Zoiets.
Het grootste deel van de dag zitten ze elk in de eigen room of her own.
Maar nu zitten ze al een uur elk in de eigen kooi rond te scharrelen.
Niet-verstopt dus.
Of ze communiceren kan ik glurend door de dichte bijkeukendeur niet vaststellen.
Het levert wel een nieuw dilemma op.
Morgen krijgt Nicolientje om half negen haar laatste drankje – dan is ze uitbehandeld.
Ze kan dan verplaatst naar de -koudere- schuur om geleidelijk aan de buitentemperatuur te wennen en dan zondag (bv) terug naar de ren.
Maar dan zit Dorothy weer alleen.
Die toch al zaterdag naar R. moet verkassen = niet fijn.
Aangenomen dat de twee écht iets aan elkaar hebben, kan ik Nicolientje dus beter nog twee dagen in de bijkeuken laten.
Maar dan kan ze nóg later naar buiten.
Terwijl Dorothy tóch 18 dagen naar Amsterdam moet.
Lastig.
Hou er rekening mee dat het echt warmer gaat worden, Jeanne. Volgende week is het warmer, de zomer komt er aan, echt waar, zeker weten! Het wennen aan de kou zal dus minder tijd kosten.
Ik heb net afgesproken met L. dat we morgenochtend samen de kooi van Nicolientje naar de schuur verplaatsen.
Daar moet ze dan een paar dagen acclimatiseren.
Als het kán (kwa weer) zet ik haar zondag weer buiten.