Ik zit te wachten op een telefoontje van de dierenarts.
Dat zit zo.
Zaterdagochtend was Carmen met haken aan haar kiezen bij de dierenarts, daar werd ze vanaf geholpen onder narcose. Daarna vertoefde ze twee dagen bij een deskundige die er geleidelijk in slaagde haar weer aan het eten te krijgen.
Maandagochtend kwam Carmen weer thuis. Ze at de hele dag gretig.
Tot dinsdagochtend.
Toen at ze niet en bracht ik haar weer naar de dierenarts.
Tussen de middag werd ze onderzocht en de dierenarts kon niets vinden behalve dat ze niet at.
We spraken af dat ze zou blijven en dat ze desnoods gedwangvoerd zou worden.
En dat ik vanochtend weer zou worden gebeld.
Zodat ik nu wacht.
‘Vanochtend’ is een ruim begrip.
Ik heb een ongeruste knoop in mijn maag.
Dit is Carmen toen ze maandag terug was en even wél at.
èn?
Ze hebben röntgenfoto’s gemaakt en ze kunnen niets vinden en konijntje is levendig maar… wil niet eten. Ik word morgenmiddag weer gebeld.
hè, wat vervelend. Fijn om te weten dat het niet aan jouw eten ligt, maar niet eten is vast een teken dat er iets aan de hand is met het diertje. Sterkte ermee!
De andere drie konijntjes zijn levendig én eten. Dus het is idd niet mijn fout.
Maar het is wel frustrerend als de dokter het niet weet!