‘Zakelijk’

Op Radio 1 is na Tom de Ridder een nieuwe reclame om te haten.
Hij gáát over Toyota.
Wat ik pas doorhad toen ik na tig keer ergeren dacht: toch eens luisteren wat nu eigenlijk de boodschap is.

De hoofdpersoon is een kind.
Een jongetje.
Een ongelooflijk irritant betweterig jongetje.
Zo’n jongetje dat mijn gelijk bewijst dat de meeste kinderen stomvervelend zijn en dat je ze niet moet willen hebben en als je de biologische drang niet kunt onderdrukken – nou ja zelf weten.
Maar ándere mensen moet je er niet mee lastig vallen.

Dit jongetje bekt zijn moeder af.
Die roept: zit je in de boomhut?
Waarop hij: ma-am! ik zit in een bezichtiging.

Moeder: zullen we monopoly spelen?
Jongetje: dát lijkt me niet zo’n goed idee met de huidige crisis in het vastgoed.

Telkens zwijgt moeder (bedremmeld?).

Vandaag gaat het knulletje in de slag met een leeftijdgenoot.
Hij heeft filet americain op brood, het andere kind heeft jam.
Zullen we ruilen, vraagt dat kind.
Nee! zegt jongetje. Want: “Filet americain is duurder.”

Toyota concludeert: iedereen wordt zakelijker van onze auto.
Ik denk: kinderen worden er in elk geval onuitstaanbaar door.

Ik denk ook: zouden die ouders van dat kind in die reclame nou trots zijn?
Dat hij ons wekenlang mag kwellen als etterbakkie?

Vooral begrijp ik niet dat een reclamebureau denkt dat ik enthousiast word door een irri knulletje om zo een Toyota te kopen.
Tis dat je Toyota niet kunt boycotten als ware het een merk hagelslag maar anders zou ik dat nu doen.