Wennen

Omstreeks half negen stonden Tosca en Annelies altijd op.
Omdat de nieuwe meisjes erg jong zijn (18 weken) dacht ik: die staan vast vroeger op. Zodat ik om kwart over acht de ren opende.
Daar kwamen ze. Eerst een, direct twee, direct daarna de laatste.
En op sjouw gingen ze. Wel direct bij de uitloop van de ren, maar toch.
Dus het deurtje van het nachthok geopend zodat Tosca goed kon zien dat het al licht was.

Tosca springt van stok en naar buiten.
Tosca raakt geheel van slag.
Ze zoekt wormpjes en maakt dat lokkende geluidje dat hanen ook maken als ze een lekkernij willen aanbieden.
Sterker: Tosca kraait als een haan.
Tien minuten lang.
Maar wanneer een van de meisjes komt kijken naar de lekkernij die ze immers aanbiedt, vliegt ze haar aan.

Het duurt een uurtje waarin de meisjes zo ver mogelijk in een hoek zitten, met hun drieën.
Maar daar is de eerste waaghals.
(kwaliteit foto’s houdt niet over, omdat ze mij nog erg eng vinden)

Eerst hangen ze vooral rond bij de struikjes naast het pad naar het kippenhok.

Dan wagen twee meisjes zich op het terrein van wat vroeger de vijver was. Totdat Tosca ze tot de orde roept – zoveel waaghalzerij is de eerste dag ook weer niet nodig.

  

Volgens mij gaat alles goed.
Het enige dat nog mis kan gaan is dat ze vanavond niet op stok gaan maar ergens in de tuin gaan overnachten.