Totdat ik zó vaak die suggestie had weggeklikt dat het ook Netflix duidelijk was dat ik geen belangstelling had, bleef Netflix me Tidying Up with Marie Kondo voor-toveren.
Voor wie erin is geslaagd de boodschap van ‘de opruim-goeroe’ te missen: ze wil dat je wegdoet waar je ‘geen blij gevoel’ bij krijgt.
Een paar jaar geleden had ik een werkster die me zei dat zij ‘van wegdoen’ was en die me stimuleerde dat ook te zijn.
Bv door alle kleren weg te doen die ik al een jaar (of was het een half jaar?) niet had gedragen.
Ik ben nooit te slap om me te laten beïnvloeden dus ik ging mijn kleerkast te lijf en weg ermee deed ik bij kleren die ik niet (meer) leuk vond, maar ook (dat was immers de opdracht) een paar bloesjes en shirts die ik een tijdje niet had gedragen maar die ik eigenlijk best leuk vond.
Zodat ik die later heel erg ging missen.
Zodat ik met dat ‘weg ermee’ nu een stuk voorzichtiger ben.
Volgens de opruimvrouwen leidt het opruimen van je huis tot het opruimen van je hoofd.
Misschien.
Maar van die eerdere keer kan ik me dat effect niet herinneren.
Ik ben met kleding makkelijk,ik heb niet veel dus er valt niet veel te lozen.
Boeken en brieven daar ben ik heel voorzichtig mee,ben altijd bang dat ik spijt krijg.
Maar als je zorgt dat alles in je huis goed geordend en netjes is,hoef je toch niets weg te gooien?
Ik word hartstikke blij van mijn keurige boekenkasten!
En mijn hoofd is van binnen de rust zelve.