“We haven’t seen you in a while…”

Ik ga niet meer naar het motel in Yuma.
Ik kan niet genieten van een kamer met balkon in een motel waar mensen op wie ik zeer gesteld ben, die altijd ontzettend aardig voor mij zijn geweest, harteloos zijn ontslagen door een nieuwe eigenaar.

Dus moet ik bellen met de Best Western in Kingman waar ik nu mijn reis ga beginnen.
Ik wacht tot het daar na zeven uur ’s ochtends is omdat er dan twee mensen achter de balie staan. Ooit belde ik eerder en toen was er maar 1 iemand die ook het uitchecken moest afhandelen zodat die vroeg of ik later nog eens kon bellen. Nadat ik dus al mijn telefoneerangst-moed had verzameld.

Ik draai het nummer, hoor een mannenstem en versta niet eens de naam van het hotel (zenuwen!).
Maar wanneer ik “This is Zjienie Doemen” zeg, zegt de man: “We haven’t seen you in a while!”
Ik heb nog steeds geen idee wie hij is (die aardige kale dikkerd of die meestal stugge lange man met het baardje of nóg iemand anders) maar ik ben ‘gekend’ en de last van moeizaam uit mijn woorden komen valt van me af.

Dus schrap ik de reservering die 29/5 zou beginnen en maak een nieuwe voor 21/9.
De aardige man biedt aan dit aan me toe te mailen ter bevestiging maar dan breekt me op dat ik het Engelse woord voor ‘streepje’ als in @jeanne-doomen.net niet weet.
Underscore is het niet maar ‘stripe’ doet bij hem weer geen bel rinkelen.
Zodat ik zeg dat het volgens mij vast goed komt en lacht hij dat we dat email-adres helemaal in orde gaan maken de volgende keer dat ik daar ben.
En mijn favoriete kamer Rm 151? Dat moet volgens hem wel lukken.

Opluchting.