Wachten

Volgens PostNL is de pakketbezorger al enige uren naar me ‘onderweg’.
Met mijn mooie nieuwe notebook.

Omdat de bezorger pleegt te komen klokslag twaalf uur zit ik al vanaf elf uur in een stoel met een boek richting raam om bij elke auto goed te kijken of het ‘m niet is.

Om tien over twaalf (hij is láát) zoeft de auto voorbij, dieper het dorp in.
Dat is okee, hij komt altijd op de terugweg langs.
Maar tien minuten later een nog hardere ZOEF.
Mijn huis voorbij en dorp weer uit.

Hoe kan dát nou?!

[Update: hij is er en hij is prachtig. De chauffeur moest eerst iets afgeven bij de winkel verderop – zodoende]