Vriendjes

Toen Oscar hier kwam was hij panisch voor mensen.
Na een paar weken veranderde panisch in ‘gewoon bang’ en toen in ‘op zijn hoede’.

Sinds Otje dood is en ik het even ook niet zo goed weet geef ik hem regelmatig lekkere hapjes.
Waarbij ik ontdek dat hij een eigen smaak heeft.
Wat hij vroeger gretig at mét Otje blieft hij opeens niet meer.
Op andere hapjes mn appel- en perentakjes blijkt hij verzot.

Ook eet Oscar opeens uit de hand.
Had van mij niet gehoeven. Een zekere afstand mag een dier tov mij best bewaren.
Maar wanneer ik met iets lekkers aan kom, holt Oscar naar me toe en laat zich voeren.

Het resultaat van één week geen liefje.

Hopelijk leert hij het nieuwe liefje dat hij morgen mag uitzoeken dat het hier echt leuk is en dat ik niet eng ben.
Maar als ze weer samen wild worden, vind ik dat ook best.