Dit gaat over Facebook en wie nu al opveert om te commenten: ziejewel! Facebook das NIKS! – niet doen.
Je mag het denken (je mag álles denken) maar ik heb daar even geen zin in want dit gaat niet over jóuw vooroordelen.
Ik heb echte vrienden (weinig) en kennissen (idem) en af en toe ontmoet ik mensen via internet.
Meestal omdat we hobby’s delen.
Dus niet omdat we elkaar als persoon per se waarderen.
Een manier om mensen te ontmoeten is via fangroups op Facebook.
Die kunnen erg variëren in sfeer.
Er zijn er waar men (vrijwel) altijd aardig en hoffelijk is, elkaar in waarde laat, een niet al te onzinnige bijdrage beloont met wat ‘likes’ kortom: een warm bad om je heerlijk in te koesteren.
Er zijn er ook waar het spitsroeden lopen is.
Wat je pas merkt als je fout op zo’n roede bent gestapt waarna het klets-pets om de oren is want je blijkt een ongeschreven regel te hebben overtreden.
Dat het in zo’n tweede groep af en toe heel naar kan zijn, is ingecalculeerd.
Wat het niet ‘leuk’ maakt.
Schokkend is wanneer in die ándere, fijne, warm-bad-groep opeens actieve leden blijken te zijn verdwenen.
Waaróm? vragen wij ons af en graven in het geheugen en de archieven.
En mailen de verlaters.
We zagen het niet aankomen en het doet ons verdriet.
Ik ben oprecht geschokt.
Niet omdat een conflict me blijkbaar is ontgaan (dit is een zéér actieve groep die vooral ’s nachts communiceert omdat hij vooral bestaat uit Amerikanen).
Maar omdat ik de sfeer en de elasticiteit van de groep en de leden verkeerd heb ingeschat.
Wat -dit voor de ziejewelFacebookdeugtniettypes– zich ook in het echte leven kan voordoen.
Geef een reactie