De meeste mensen die ik de laatste tijd leer kennen ontmoet ik via ut net.
Bij het ‘eerste indruk’ dat meestal 80% bepaalt van hoe het verder gaat ontbeer ik dus het plaatje.
Geen smoel erbij. Geen houding. Geen smile. Niks. Alleen tekst.
Das zo puur als je maar kan zijn eigenlijk.
Alleen “dit ben ik, lees mij, begrijp mij, dit is mijn leven, zo voel ik”.
Werkt het.
Op de vrouw af? Nee.
Omdat de ander opeens ‘iets’ verkeerd kan schrijven en dan even opeens is er geen enkele connectie meer.
Of ik voel zelf wél een (beginnende) band en opeens geeft de ander geen sjoege.
En anders dan bij een échte vriendschap is het dan lastig vragen ‘vind je me niet meer leuk’ omdat er in feite officieel nog niks *is* behalve wat gezellig gekeuvel en het aardige ervan is
de vrijblijvendheid en als de ander dan vrijblijvend besluit dat het genoeg is geweest is ‘zeuren’ niet de adekwate reactie.
Hoe dan nieuwe vrienden te maken?
Ik zou het werkelijk niet weten.
En eigenlijk vraag ik me af: *wil* ik ze wel?
ik denk dat je ze vanzelf wel tegen komt 🙂 of je nou oud of jong bent, iedereen maakt wel is vrienden toch?
mja, dat heb ik wel met msn.
Dan zegt iemand dat ie naar bed gaat maar blijft nog een half uur online.
Kan ik daar dan wat van zeggen of niet? hoe komt dat over.
Zoiets.
@Renesmurf: Daar kan ik mij iets bij voorstellen. Ik zeg vaak ook dat ik naar bed ga, ga weg van de pc, tanden poetsen en dat soort dingen, dan nog een laatste blik op de pc (heb ik nog iets gemist) en dan gaat hij uit of laat ik mij toch weer vangen