Vreugde

Ik heb gedroomd van minister Plasterk (jaja) en dan wordt mijn dag ook nog goed want L. mailt me dat aangezien Tashi aan het puberen is ik haar niet kan verpesten dus: ik mag morgen weer rondje Middenweg.
Pure vreugde! Ik mag mijn hondje zien!
Na vorige week zondag had ik daar niet meer op durven hopen.

Dus had ik een gebutst eitje dat ik pleeg te gebruiken als excuus om Tashi te zien (“ik kom het alleen maar even aanreiken”) niet eens aangeboden.
Nu wel.
Ik snel naar L.’s huis en doe “Tashi!” wanneer ik het hekje openmaak.
Waarop de pup komt aansnellen en tegen me op springt. Niet uit vreugde om *mij* maar om te zien wat ik in het bakje in mijn handen heb.

Wanneer dat duidelijk is wil ze wel even zich laten knuffelen maar binnen tien seconden gaat ze andere dingen doen.
Leuke oogjes, leuke oortjes, lief neusje. Zeg ik tegen L.
Tja. Das waar. Alleen zit de pup zo boordevol energie dat ze alleen maar zit te plannen wat ze nú weer zal gaan doen.

Ik ga weg (had beloofd ‘even aanreiken’) en hoop dat Tashi zigeunermeisje doet.
Tashi aarzelt, komt dan toch naar het hekje. Springt tegen me aan en gaat wanneer ik wegloop niet treurig door de spijlen hangen maar hárd blaffen.
Ze pubert, zegt L.
En dat gaat een half jaar duren.