Ik mag Tashi vandaag 2x naar buiten laten.
Om drie uur is de eerste keer.
Wanneer ik binnenkom ligt Tashi al hevig kwispelend op haar rug en mag/moet ik haar buikje aaien.
Ik dénk dat ze nu ‘submissive’ is maar niet ‘calm and submissive’ zoals Cesar Millan wil dat een brave hond is.
Nou ja ik ben ook geen assertive pack leader.
Na het aaien wil Tashi naar buiten.
Rondrennen, plassen, krabben aan de schutting van de buren, rondrennen en dan zeer nadrukkelijk weer het huis in.
Dan legt ze me uit waar de hondensnoepjes liggen.
Ik geef haar 1 klein snoepje en nog een klein snoepje.
Tashi kijkt zo mogelijk nóg nadrukkelijker naar het kastje met lekkers.
Ik zeg nee (omdat ik het niet kan maken haar 2x een staaf te geven en ik straks terug kom).
Tashi kijkt en kijkt.
Naar het kastje en naar mij.
Alsof ze denkt dat ik te stom ben om haar te snappen.
Ik trek de deur dicht naar het halletje.
Door het glas zie ik Tashi nog steeds het kastje fixeren.
Arme meid.
Geef een reactie