Voyeurisme

Gisteren eind van de middag: Potter vliegt Bella Donna aan.
Even, kort.
Volstrekt normaal bij konijnen die bezig zijn verliefd te worden. Zolang het geen matpartij is: niks aan het handje, gewoon zo laten, gaat vanzelf over, moeten ze even doorheen.
Alleen: het hoost. En Bella Donna blijft buiten zitten.

Ik bel R. en we bedenken: ik omwikkel een reismandje met vuilniszak en zet dat in de ren.
Bella hopt er even in en weer uit. Ze hopt ook in het losse mini-huisje en markeert de ingang van het tweede cavenhok maar dat is het. Wanneer het duister valt zit ze nog steeds buiten en wordt nat.

Zodat ik nauwelijks slaap, denkend: morgen ligt daar een doorweekt hartstikke dood konijn.

Om half zeven wordt het licht en kijk ik naar buiten: Bella Donna rent rond!
Ik breng eten, ze komt aanhollen, eet met graagte.
Waarna de rest van de dag ze zich verheugt over het leven.

Ze rent in haar eentje, werpt (konijnendans!) het kontje omhoog.
Ze laat zich achtervolgen door Potter en wanneer die het opgeeft draait ze om en omcirkelt hem. Ze biedt hem haar hoofdje aan om te likken. Ze gaat met haar charmante kontje voor hem zitten. Ze trekt een sprintje en wanneer hij *niet* volgt keert ze om en zoekt hem op.
Ze snuffelt aan Agnes die in de ren naar wormpjes zoekt en krijgt een pik op haar neus (au!).

Ze eet boerenkool met Gerda. Ze duikt een paar keer in het konijnenhok. Eerst wanneer dat leeg is. Dan wanneer Potter erin zit. Snel naar binnen, snel langs hem heen, snel er weer uit.

Ik geef hapjes, ik maak een paar foto’s.
Maar vooral zit ik van achter mijn bureau met de verrekijker (8×42) te loeren naar hoe een liefde ontluikt en hoe Bella mijn dikkige Pottertje probeert te verleiden tot -jawel- seks.
(btw: ze is geen maagd meer is ons verteld)