Voorpret

Soms heb ik het niet: voorpret.
Nu verzuip ik er bijna in.

Ik ga in Amerika naar zóveel leuke huizen en huisjes!
Ik loop ze dezer dagen 1 voor 1 na.
Hopend op routes! codes voor de gates! en voor de voordeur.
Waar ik natuurlijk nog niks aan heb maar echt, soms zijn de routebeschrijvingen zo ingewikkeld dat ze nu al hebben om ze te kunnen printen geen overbodige luxe is.
Nou ja, niet per se nú – maar in elk geval voordat ik wegvlieg.

Ik begin in een prachtig appartement waarvan ik vooral hoop dat de kindervoetjes erbóven (daar woont de eigenaar) me niet te erg zullen storen.
En erger: het kindergekrijs.
Deze vrouw heeft de pest aan kinderen.

Dan naar een mooi huis waar ik eerder was en waar ze helaas ‘Make America great again’ als motto hebben zodat ik hoop dat ik zo bot kan zijn om een etentje te vermijden.
Aangezien ‘let’s not talk politics’ wat ik de vorige keer opperde ongeveer 2 seconden beklijfde.

Daarna is alles open.
Een huis waar mensen klagen dat de beren ’s nachts de vuilnisbakken omkeren.
Beren! Naast je huis! YES!

En dat is nog maar het begin.