Op een zondag ongeveer een maand geleden (zo kort?) rijd ik door een buitenwijk van Kingman, AZ.
Ergens voor me zit iets op de weg. Ik houd in en stop.
Wat is dát nou?
Ik stap uit. Vogel vliegt weg, vogel komt terug.
Nu zijn er twee.
Ik leg uit dat ik ze prachtig vind en dat ik ze alleen maar wil fotograferen.
Mag dat?
Vooruit.
En zag ik hun zuster daar boven in de lucht?
Nou en of! Ook al zo’n beauty.
En die daar, is dat ook familie? Nee, niet echt.
Zij zijn nl. Turkey vultures en dat is een Black vulture.
Aha.
Terwijl we zo staan te praten nadert een auto van de andere kant. Ook die stopt.
Het is een forse SUV met een blonde Desperate Housewife aan het stuur.
“Beautiful birds,” zeg ik.
Ja, beaamt zij. Hoe heten ze.
“Vultures” (gieren).
Ze gruwt.
“They clean the roads for us” probeer ik nog.
Maar een gier is een gier en die moet ze niet.
Ze rijdt verder.
Want waarom kijken naar een vogel die je wanneer je weet hoe hij heet opeens een engerd vindt.
Schitterend, zowel de foto’s als de beesten.
En sja, de meeste mensen willen niet weten hoe resten opgeruimd worden – je rijdt iets plat, je dumpt iets, en daarmee uit.
(Waarom moet ik nu ineens aan die vuilnisstaking van ehm… ’82? denken?)
Prachtig, vooral die vluchtfoto’s, maar bij de bovenste zou ik vermoedelijk zelf half op de vlucht zijn geslagen (of telelens?).
@ Jaap: nee, niks telelens.
Gewone digi-camera met zoom.
Geen Nikon oid.
Ik kijk al jaren verrukt naar ze als ik ze over zie vliegen. Zeilend op zoek naar aas.
Ze eten ook alleen maar aas.
Geen muizen, geen katten.
En ze zijn echt mooi.
Ze vliegen ook sierlijk.
En je kunt ermee praten. Ze begrijpen je (me) wanneer je uitlegt dat je ze helemaal te gek vindt en alleen maar foto’s wil nemen.
Leuk. En jij bent met al het dierencontact toch eigenlijk Jeanne Doolittle?
Het klinkt inderdaad raar maar ik denk dat ik echt dat soort contact met sommoge dieren heb.
Zie het wel voor je.
Op de weg: een lekker hapje. Ze willen het opeten maar opeens staat een auto stil en daaruit komt een vrouw.
Dilemma.
Ben ik eng? Wil ik ze kwaad doen?
Ik zeg: nee.
Dat verstaan ze natuurlijk niet maar mogelijk straal ik wel uit dat ik ze bewonder en geen slechte bedoelingen heb.
Ik stond hier echt op een paar meter. Drie-vier.
Erg mooi scherp zijn de foto’s ook niet.
Maar voor mij was dit 1 van de mooiste ervaringen van deze reis.
Schitterende vogels, schitterende foto’s (vooral de tweede, met die haarscherpe veren plus de mooie achtergrond)! Ik ben een heel stel van die Turkey Vultures ook een keer tegengekomen, ze zijn echt indrukwekkend (ook mét naam)!