Vanochtend vroeg bedenk ik: ik heb te weinig brood voor de watervogels in huis.
En misschien moet ik ook meer andijvie voor de knagers halen.
Ik denk: als het om half tien nog droog is ga ik bij de Plusmarkt extra voer halen.
Maar het sneeuwen begint al om kwart voor negen dus ben ik dolblij wanneer Lyda me een bruin brood aanreikt: voor de vogels.
Watervogels voeren blijft een probleem.
Mn de zwanen. Ze zijn er nu aan gewend om brood van de steiger af te trekken.
Maar de eenden zijn zó hongerig dat ze met tientallen op de steiger klaar staan wanneer ik met brood kom en de zwanen zijn te traag.
Wat ik ook naar ze toe gooi, ze grijpen er omdat ze groter en logger en trager zijn steeds nét naast.
Machteloos richten ze zich *boos* heel hoog op en doen ggggg. En ze grijpen eenden of een andere (niet-familie) zwaan in het nekvel en knijpen héél hard.
Niet fijn voor het slachtoffer maar daarmee wordt de maag niet gevuld.
De kipjes.
Vanochtend bereiken An en Bernadette voor het gaat sneeuwen nog net de houtstapel.
An en Greta lijken iets meer te verkennen maar sluiten zich begin middag op in het nachthok.
Tegen duisternis grijp ik An (ze *krijst*) en zet haar ook in het hok.
Bernadette raakt dan op drift en ik drijf haar (klaaglijk jammerend) richting hok.
In het leghok van dat hok tot mijn stomme verbazing: twee eitjes.
Niet zo groot als van Greta, niet zo mini als van de krieltjes.
Moeten van Klaartje zijn.
Gisteren en vandaag.
Wat ontzettend lief.
Geef een reactie