‘Voeliseren’ van Eebje

Een paar dagen geleden lukte het me *bijna*.
Ik lag klaar voor de uitgeputte middagdut en dacht aan hoe Eebje dan bij me kwam liggen en op mijn gezicht kroop en heel hard ging spinnen en hoe dat dan voelde.
Ik probeerde het op te roepen.
En ja – daar kwam Eebje van de zijkant van het bed en ze lag bijna op mijn hoofd en ik hoorde haar niet spinnen maar ik voelde het *bijna*.
Maar net niet.
Misschien moet ik beter mijn best doen en lukt het me dan wel.

Ook keek ik net foto’s van Eebje. Mooie lieve levende Eebje. En dode Eebje.
Iemand had me gezegd dat ik troost kon putten uit de foto’s van dode Eebje (dat was niet de reden dat ik die foto’s nam, dat deed ik uit mezelf).
Maar bij mij werkt dat niet.