Ik ben gebeld door de KPN-Helpdesk.
Omdat ik Backup Online op de nieuwe PC niet aan de praat kreeg.
Eerst sloeg de PC op tilt. Wou niets meer. Bleef hangen op een onduidelijk proces.
Zodat de helpdeskman me zei ‘m rustig z’n gang te laten gaan (nadat ik al een keer het kreng via de knop aan de achterkant met een stok op z’n kont had geprobeerd te rammen). En dan uit en veilige modus en wéér uit en dan gewoon aan. Waarna hij zou terugbellen.
Beloofde hij – en dééd hij.
Waarna hij het programma er voor me op zette, met me uitprobeerde of het backupte en uitlegde hoe het kwam dat ik van alles zag staan dat ik net helemáál niet had gebackupt. (Komt omdat de 28 laatste backups worden bewaard, bij elke nieuwe valt er een oude af)
Helemaal opgetogen ben ik en terwijl ik over de lof en de complimenten en de dankbaarheid struikel zegt hij opeens: ben ik van dat weblog. Waar ik laatst heb geklaagd over KPN.
Aangezien ze een google alert op zichzelf hebben staan. Hij was wel benieuwd wat ik nu ging schrijven, zei-ie.
En dat is nou het lastige, dat ik nu wéét dat het gelezen wordt.
Onbespied zou ik nu nl buiten mezelf van opgetogenheid zijn geweest over deze aardige Peter met Limburgs accent. Omdat ik echt nog nooit zo aardig en geduldig ben geholpen door een Helpdeskmedewerker (en ik heb er in de loop der jaren een hoop afgewerkt).
Nu voel ik me minder vrij.
Nog 1 detail dan. Gewoonlijk gaat zo’n helper er vanuit dat je óf de ballen snapt van je computer behalve waar de aan/uit-knop zit óf dat je moeiteloos in z’n register gaat knoeien. Zodat ik me een volstrekte idioot voel: óf omdat ik echt wel meer kan óf omdat er dingen van me worden verwacht die anderen blijkbaar wel kunnen en ik als enige oen dus niet.
KPN-Peter begreep precies wat ik wel kon en wat niet. En bij ‘wat niet’ geen spoor ergernis en ook geen betweterigheid.
Geef een reactie