Gisteren was ik opgetogen.
Voor het eerst verkende Loki ‘beneden’ en ook verder zat hij amper onder het bed.
Dat was gisteren en dit is nu.
We staan op om zeven uur.
Loki wil wel ontbijt maar schrikt al snel van iets dat ik niet hoor of zie en sprint weer naar boven.
Daar ligt hij tot half twee onder het bed.
Dan wil hij weer wat eten maar schrikt en: naar boven.
Een paar keer praat ik boven met hem.
1x komt hij even onder het bed uit voor knuffelen er óp.
En kruipt er dan weer onder.
Na vele uren krijg ik hem zover dat hij nog wat eet (kalkoen van Gourmet) en héél even speelt met de hengel.
Dan: naar boven en onder het bed.
Ik snap niets van deze kat.
Zo’n kat hebben wij ook. Van het minste of geringste schrikken en naar de zolder verhuizen. Het ene moment op schoot liggen spinnen, het volgende moment doet ze of ik haar vermoorden wil, maar na heel lange tijd, (ze is nu bijna 3 jaar bij ons) heeft ze eindelijk haar angsten overwonnen en is ze een gezellige knuffelkat, alhoewel ze af en toe nog wel van die dagen heeft dat ze het liefst ver weg van ons blijft en op het zolderbed ligt.
Dank je voor de geruststelling.
Ik dacht nl écht dat ik het voor elkaar had gisteren en vond het heel erg dat het vandaag weer zo omsloeg.
het komt vast goed. Geduld is een schone zaak!
Ik weet zeker dat het goed komt, het is duidelijk geen allemansvriend, maar als hij eenmaal gewend is dan heb je er volgens mij een grote huisvriend bij.
Je doet het hartstikke goed, hoor. Jij kan niks doen aan de angsten hij eerder in zijn leven heeft opgedaan. Met veel geduld gaat hij het vast heel fijn vinden bij jou. Een liever en zorgzamer baasje kan hij zich niet wensen.